"Ikakasal kana pala?" Napalingon ako sa likuran ko. Kasalukuyan kong kasama si Dara uoang mag groceries ng sumulpot na naman si Tzaddi na parang kabute. "Sinusundan mo ba ako?" Yamot na tanong ko bago pumamewang. "Parang ganun na nga. I have source," pagmamalaki pa nya bago tumingin kay Dara. "Dara," pinanlaki ko ng mata ang kapatid ko. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, ha?" "Sorry ate team ako ni Kuya Tzaddi eh," nahihiyang sabi pa nito bago nakipag fist bump kay Tzaddi. "Ikakasal na ako," matigas na wika ko."Sakin ka ikakasal," may hinugot syang singsing sa bulsa nya. "Will you marry me?" Napangisi ako. "Ano bang tingin mo sakin tanga ako? Na madali akong mauto? Isang sabi mo lang dapat marupok na naman ako? Paiikutin mo na naman ako at gagawing kabit mo. Nakakasawa na Tzaddi. Nakiusap naman ako diba? Nakiusap ako na tigilan mo na ako!" Sinuntok ko sya sa dibdib. "Nagugulo na naman utak at puso ko eh! Alam ko sa sarili ko na mahal parin kita pero AYOKO NA. Ayoko nang paasah
"Sigurado kana ba?" "Syempre! Puso naman ni ate yan Dara, at kung may unang makakaalam ng nararamdaman nya. Walang iba kundi sya mismo yun," sagot ni Bria kay Dara na kanina pa tanong ng tanong sakin. "Irespeto natin kung ano desisyon ni ate." Sabat ni Denver na karga ang anak nyang bunso at ang panganay nya'y hawak nya naman. "Para sakin wag tutukan ate," dagdag nya. "If ever mahal mo talaga si Tzaddi then go, ilaban mo. Kasal sya o hindi subukan mo paring alamin tapos kapag hindi talaga pwede edi move on. Ang sakin lang wag mong gawing option si Dr. Alvarez kasi mas makakasakit kalang. Kayong tatlo lang din masasaktan," paliwanag pa ni Denver. "Lalaki ako at alam na alam ko ang feeling, pero sana wag mo syang gawing option lang. Imulat mo sya sa katotohanan na hindi mo talaga sya kayang mahalin tulad ng inaasahan nya. Mag pakatotoo kayong tatlo sa nararamdaman nyo, baka dun nyo masagot yung mga tanong na tumatakbi sa isip nyo." "Lalim ng hugot!" Pag bibiro ni Bria na hindi pinans
"You heard me, at totoo iyon. Hindi ako kasal hindi ka kabit lang Amiara," muling wika ni Tzaddi. "Sige na Amiara," hinawakan ako ni Gio sa pulsuhan at inilapit kay Tzaddi. "Gio sorry," tuluyan na akong napahagulhol. "Saksi ako sa pagmamahal mo para sakanya kaya paano kitang ilalayo at ipag dadamot sa taong nag papasaya sayo?" Bumaling si Gio kay Tzaddi. "Malaki utang mo sakin," nagawa pang tumawa ni Gio. "Ingatan mo sya pakiusap. Kasi kapag nalaman kong sinaktan mo na naman sya. Hindi na ako mag dadalawang isip na bawiin sya at ilayo sayo Tzaddi." Tinapik pa ni Gio ang balikat ni Tzaddi. "Salamat." Maging si Tzaddi ay hindi makapaniwala sa ginawa ni Gio. "Ang swerte mo lang talaga. Kasi kung ako si Gio bakit ko ipapaubaya sayo yung taong mahal ko e, torpe ka. Hindi ka naman gold. Mabait lang yung tao at hindi makasarili." Si Nate na cold syang tinignan bago tinalikuran. "Kawawang Gio," napabuntong hininga si Anita. "Sana marami pang lalaking kagaya nga. Napaisip tuloy ako bigl
"Are you sure about this?" Tanong ni Tzaddi. Kinakabahan rin naman ako lalo na at nasasaktan si Gio, pero kaylangan parin namin itong kausapin. Kaybigan ko si Gio. Naiinis ako sa sarili ko kasi napakadamot ng puso ko. Ginawa naman nya lahat pero wala parin, si Tzaddi parin ang gusto ko. Nakiusap ako kay Tzaddi na kausapin namin si Gio. Malaki ang utang na loob nya at deserve naman ni Gio na mapasalamatan. Kahit na mahal na mahal nya ako never syang naging sakim. Hinawakan ni Tzaddi ang kamay ko kaya natigilan ako sa malalim na pag-iisip. Nasa tapat na kami ng condo unit ni Gio. Hindi ako tumawag o nag sabi sakanya na pupunta kami. Ayokong iwasan nya kami kaya binulaga na namin sya. Isang doorbell lang ay nag bukas na sya ng pinto. Gulat pa nga sya ng makita kami pero wala rin namang nagawa at pinapasok na kami. "Nag abala pa kayong puntahan ako," basag nya sa katahimikan. Wala kasi kaming imik ni Tzaddi. Maging ako hindi ko alam ang pauna kong sasabihin sakanya. "Hindi nyo kayl
Inayos na ng magulang namin ang kasal. Sila ang namala sa venue, foods, invitations at maging sa outfit ko. Ganun sila kasaya at ka-excited na makasal na kami ni Tzaddi. Excited din naman ako pero hindi maalis sakin kabahan. Pakiramdam ko kasi palagi nalang may mangyayari kaya nadala na ako. Parang kapag sobrang saya mo, grabe din yung lungkot na darating sayo. "Masaya ako para sayo ate." Mahigpit akong niyakap ni Bria. "Anak ako din masaya ako. Masaya kaming lahat lalo na ang tatay mo," naluluhang sambit ni Mama. "Ayoko na umiyak baka masira na naman make-up ko. Kawawa naman yung baklang make-up artist." Pigil ang aking luha habang nakangiti kay Mama.Sayang lang at hindi na inabot ni tatay ang kasal ko. Sya sana yung maghahatid sakin kay Tzaddi, pero wala na sya. Hanggang ngayon nangungulila parin ako kay tatay. Hinahanap ko yung pangangaral nya sakin. Naramdaman ko talaga yung pagiging ama nya. Natigilan ako sa pag-iisip ng mapansin kong wala si Dara. Naalala ko nga pala na
Maayos ang pagsasama namin ni Tzadddi. Napakaswerte ko sakanya dahil napaka maintindihin nya. Isang buwan lamang ay nakumpirma naming nag dadalang tao na nga ako sa unang anak nami.Busy ang lahat sa kanilang mga trabaho. Ganun din ako na malapit ng manganak. Nakaharap ako sa laptop ko at napasandal, busy ako sa kakascroll sa Facebook. Naiinip na kasi ako. Napaka protective ni Tzaddi at halos ayaw akong pagalawin. Ininat ko ang mga kamay ko at hinawakan ang leeg ko bago nag inat-inat."Kamusta na kaya sila? Hindi ko sila masyadong nakakasama. Si Dara, Bria, Denver at si Mama. Pati magulang ni Tzaddi, haysst. Nakakamiss na silang kausap sa personal. Medyo may kalayuan kasi nilipatan naming bahay ni Tzaddi. Si Dara at Bria naman busy din sa work. Graduate na sila ni Bria. Kaya nakaluwag narin si Mama sa dating batugan nyang mga anak.Pagkatapos kase ng birthday ni Tzaddi hindi na kami masyadong nag kakasama. Kaya lagi akong nag kukulong dito sa kwarto. Naiinip na ako na palagi nalang si
Lahat naman ng hikahos sa buhay nais umangat kahit paano. Si Millicent Miles Calista ay may simpleng nais at pangarap sa para sakaniyang pamilya. Dahil sa hikahos at walang sapat na pera ay elementarya lamang ang kaniyang na tapos. Kulang na kulang ang kaniyang kaalaman lalo't laking probinsya pa siya. At para sa pamilya lahat ay gagawin niya. Kaya naman agad siyang sumama sa taong nag re-recruit patungong manila para kumita ng malaking halaga. Hindi man alam ang pinasok na trabaho ay walang atubili siyang sumama sa pag a-akalang magiging matino ang kaniyang trabaho. SIMULA Maaga na namang nasa bukid si Millicent upang tumulong sa pag ta-tanim ng palay. Suot ang mahabang manggas, sombrero at ang mahaba niyang pang i-baba ay todo bigay s'ya sa trabaho upang matapos agad. Pagsasaka nalang ang inaasahan ng kaniyang pamilya. Habang ang ina niya ay suma-sideline bilang labandera para may ipang dagdag pang gastos sakanilang pagkain at pambaon ng kaniyang dalawang nakababatang kapatid. S
CHAPTER 1Manghang-mangha si Millicent sa laki ng bahay na tutulyan niya. Para siyang na sa isang malaking palasyo kaya naman ganoon nalang ang gulat niya. Sakanilang probinsya kasi ay walang ganitong malaking bahay, puro kubo at simpleng sementadong bahay lang. "Ang laki ng bahay ninyo Stella." Bulong niya sa bata na magiging alaga niya. "Alam mo ba na sa probinsya namin pinakamayaman na 'yung may malaking sari-sari store. Ano bang trabaho ng Dad mo?" Curious na tanong pa niya sa bata. "May company si Daddy at mga negosyo. Isa labg ito sa lima pa naming mga bahay na malalaki, 'yung iba kasi nasa ibang bansa." "Wow!" Nanlaki ang kaniyang mata at napa thumbs up sa gulat. "Napakaswerte mong bata ka. Ako kasi bata palang kami danas na namin ang hirap, marunong din akong mag araro ng bukid at sumakay sa kalabaw. Gusto mo masubukan minsan?" "What is nag a-araro ng bukid? Hindi ko po alam iyon." Napaisip si Millicent kung paano ba niya ipapaliwanag kay Stella ang tinutukoy niya. "Basta