DINALA NA sa isang private room si Lenie matapos itong dalhin sa Emergency room. mahimbing itong natutulog, nilapitan ito ni Raiza at naupo sa tabi ng kama ng kaibigan. Nilapitan naman ni Diego ang OB na nag suri sa babae, "doc, kamusta ang bata?" tanong niya sa doktor. ngumiti ito ng tipid bago ito mag salita, "Ligtas na ang bata, sa sitwasyon niya kailangan ka nya. kailangan mo siyang libangin, hanggat maaari ay iwasan mong mastress ang asawa mo," ani ng doktor, nagulat siya ng sabihin nito na asawa niya si Lenie, hindi niya sinabi na hindi siya ang ama at kasintahan ng babae. "Hindi maiiwasan ang stress, lalo't namatayan ang pasyente. matinding pag unawa ang kailangan mo, ang mga buntis ay maselan. Maaari pa itong mag dulot ng postpartum depression sa kanya," paliwanag pa nito. tumango lang siya at nag pasalamat na sa doktor, nang umalis ang doktor ay nilapitan na niya ang dalawang babae."Tingin mo ba'y sasabihin ni Lenie kung sino ang ama ng kaniyang pinag bubuntis?" tanong ni
"Kung gano'n, hayaan mo na lang akong maging Ama ng bata, Lenlen dungis," Napatingin si Lenie kay Diego, nag tataka ang kaniyang mga mata, "P-paano mo nalaman na Lenlen ang palayaw ko?" hindi makapaniwalang turan ni Lenie sa kaharap na lalaki. Ngiting-ngiti ito ang sagutin ang tanong ng babae, "Ikaw kaya ang nag sabi sa'akin niyan dati," aniya nito sa kanya. "Ha?" tila litong-lito si Lenie sa mga sinasabi ng lalaki, napansin naman ni Diego na hindi maunawaan ng babae ang kaniyang tinuturan. "ako yung batang niligtas mo noon sa mga batang nam-bully sa'akin nung maligaw ako," pag papaliwanag niya sa babae, agad naman nag liwanag ang mga mata ni Lenie senyales na naalala na siya nito. "Ikaw yung batang mabango pero duwag," pang aasar ni Lenie sa lalaking kaharap. nakita ni Diego na tumatawa ang babae kaya kahit asar-asarin siya nito ay okay lang sa kaniya basta masaya ang babae. "Ako nga yun, pina imbestigahan kita at nakumpirma kong ikaw ung Batang matagal ko nang hinahanap,
KASALUKUYAN naman nasa meeting si Dylan, kasama niya si Maxine ang kanyang sekretarya dahil hindi pumasok si Lenie sa trabaho. Hindi niya alam na nagdadalamhati ang babae dahil umalis siya ng gabing iyon. Natapos ang kanyang meeting "That's all for today, Great work," aniya sa kumbinsidong tono. Mabilis itong tumayo upang bumalik sa kaniyang opisina. agad naman siyang sinalubong ng sekretarya nya, "Sir. Dylan, na reschedule ko na po ang mga business meeting nyo for tomorrow," aniya sa boss habang sinusundan itong nag lalakad. "Okay," tipid na turan nito sa kanya. "Is that all you need Sir?" tanong pa ni Maxine. "Yes, you may go." aniya sa kaniyang sekretarya. agad naman itong lumabas at isinara ang pinto ng opisina ni Dylan. wala ito sa mood tila seryoso lang ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Naalala niya ang gabing umiyak ng sobra ang babae, iniisip niya kung ano ang nangyare at bakit ito umiyak ng ganon, sandali siyang bahala ngunit bumalik din sa walang pakialam na ekspresyon
"Itigil na natin ang.... ang pag papanggap na magka relasyon," Natigilan si Lenie, para syang natulala sa mga binitawang salita ng lalaki. kinurap-kurap nya ang mga mata. "Ha?" ayan lang ang tanging lumabas sa bibig niya. hindi nya alam kung anong sasabihin o anong irereak sa tinuran ng lalaki. Hindi maipinta ang itsura ni Dylan pakiramdam niya ay pinag lalaruan siya ni Lenie. Hindi ba't dapat ay natutuwa siya dahil pwede na nilang isapubliko ang relasyon nila ni Diego? ani sa kaniyang isipan. Hindi nag salita si Lenie, naka awang pa din ang mga labi nito na tila nabigla. "Sasabihin ko na lamang kay Dad, na kasalanan ko ang lahat kung bakit tayo nag hiwalay." ani Dylan sa babae. Bumalik sa wisyo si Lenie at bumawi ng hininga. "A-ah, b-bakit?" nauutal na tanong niya sa lalaki. "S-sabagay, tama din iyon para hindi na natin niloloko si Tito Marco," dagdag pa nya. 'Paano na ang nasa sinapupunan ko? dapat ko bang sabihin sa kanya?' nag tatalo ang kanyang isip at puso. hindi nya
Nag lilinis si Lenie ng isang silid sa Goldenrod Hotel, kung saan siya nag tatrabaho bilang isang housekeeper, nang may pumasok sa silid na kaniyang nililinis. napalingon si Lenie sa pumasok na lalaki naka suot ito ng black suit at halatang disente at mayaman ito. gwapo ang lalaki, saglit na natulala si Lenie pero napa pitlag rin siya ng lumapit na ang lalaki sa kanya, gumigewang-gewang ang lalaki at halata na lasing. "Sir, ayos lang po ba kayo?" tanong ni Lenie sa lalaki at sakaya inalalayan patungo sa kama. nang ilapag ni Lenie ang lalaki ay napasama siya sa paghiga gawa nang ito ay mabigat. tatayo na sana si Lenie ng yakapin siya ng lalaki at mas lalo pa siyang nagulat ng marahan siya nitong hinalikan. "s-sir, wag po... nag tatrabaho lang po ako dito." saad ni Lenie at pilit na iniiwas ang mukha sa lalaki. subalit sa kalasingan ng lalaki ay parang wala itong naririnig at tanging ang gusto lang nito ay mapawi ang init na nararamdaman. pinipilit ni Lenie manlaban nguni
Makalipas ang tatlong araw hindi siya nakapasok sa trabaho ng dahil sa gabingnnangyari sakanila ng kaniyang boss.iyun ang unang beses niya kaya naman sobrang sakit ng kaniyang katawan at tinrangkaso pa siya dahil dito.napatingin si Lenie sa kaniyang telepono ng mag ring ito.[Lenie, kailangan mo nang pumasok, hindi ko alam ngunit nag tatanong si Mr. Hyun kung bakit hindi ka napasok.] sabi ng kaniyang Manager sa kablang linya."Manager Wang, pasensya na po sobrang sama po kasi ng aking pakiramdam kaya hindi po ako nakapasok."[makakapasok ka na bangayon?] tanong sakaniya ng manager."Baka hindi--" hindi pa niya natatapos ang sasabihin ng may mag salita sa kabilang linya. [Tanggalin mo na siya] sabi ng isang pamilyar na boses sa kabilang linya."P-po? Manager papasok na po ako"[pasensya kana Lenie... si Mr. Hyun kasi----] naputol ang sasabihin ni Manager Wang.[Hindi ako nag sasayang ng pera para sa mga tamada na empliyado] malamig at may bahid ng inis ang tono nito."sige po papaso
Sinalubong si Lenie ng kaniyang Manager sa Hotel na pinag tatrabahuan ng makapasok siya rito."Sawakas! Lenie, dumating ka rin. alam mo bang kanina pa tawag ng tawag sa Landline sa Hotel si Mr. Hyun at panay tanong kung nariyan kana daw ba."saad ng manager."Satingin ko ay akala ni Mr. Hyun na malulugi ang Hotel kapag wala ka dito dahil ikaw ang isa sa magagaling na housekeeper dito."napakamot nalang ng batok si Lenie sa mga narinig nito."Pasensya na Manager Wang, masama talaga ang pakiramdam ko, hanggang ngayon nga po ay masama ito." pag hinging pasensya naman ni Lenie sa manager niya."Osiya, sige na at mag palit ka na ng uniporme."pag kasabi ni'yon ay agad na siyang nag tungo sa locker area nila upang ilagay ang kaniyang mga gamit dito. nang makapag palit siya ng Uniporme ay pumunta na siya sa Reception area upang tignan kung meron nang mag papahousekeeping."Meron na bang---" hindi pa man niya nasasabi ang dapat na itatanong niya ay naunahan na siya ng Receptionist ."Lenie pu
makalipas ang mahigit isang oras na pag kukwentuhan nila Dylan at Diego,bigla naman napatingin si Diego sa kanyang relo. "Oh? mag isang oras na rin pala tayo dito sa coffee shop." saad ni Diego sa kaharap na lalaki."Tapos na kaya ang housekeeper ninyo doon?" dagdag pa nito.nagkibit balikat lang ito sakanya dahil sa tingin niya ay hindi pa, sa dami ba naman ng kalat doon. tatlong araw siyang hindi pumunta sa unit niya at di nya namalayan na madami palang kalat doon."Ngayon, umamin ka nga sakin? sino ang babeng dinala mo sa unit mo?" usisa ni Diego kay Dylan.dahil nakita niya ang dugo sa kama nito, kanina pa niya gustong usisain iyon sa kaibigan ngunit kumukuha lang ito ng tsempo."It's none of your business." saad ni Dylan, bahagya naman napangisi si Diego dahil alam nito na hindi ito nag dadala ng babae sa kanyang unit."seryosohan na ba iyan? mukhang tinamaan ang akin kaibigan ah.." pang aasar nito sa kaniyang kaibigan na ngayon ay mukhang naiinis na."Shut up! ketchup lang iyon
"Itigil na natin ang.... ang pag papanggap na magka relasyon," Natigilan si Lenie, para syang natulala sa mga binitawang salita ng lalaki. kinurap-kurap nya ang mga mata. "Ha?" ayan lang ang tanging lumabas sa bibig niya. hindi nya alam kung anong sasabihin o anong irereak sa tinuran ng lalaki. Hindi maipinta ang itsura ni Dylan pakiramdam niya ay pinag lalaruan siya ni Lenie. Hindi ba't dapat ay natutuwa siya dahil pwede na nilang isapubliko ang relasyon nila ni Diego? ani sa kaniyang isipan. Hindi nag salita si Lenie, naka awang pa din ang mga labi nito na tila nabigla. "Sasabihin ko na lamang kay Dad, na kasalanan ko ang lahat kung bakit tayo nag hiwalay." ani Dylan sa babae. Bumalik sa wisyo si Lenie at bumawi ng hininga. "A-ah, b-bakit?" nauutal na tanong niya sa lalaki. "S-sabagay, tama din iyon para hindi na natin niloloko si Tito Marco," dagdag pa nya. 'Paano na ang nasa sinapupunan ko? dapat ko bang sabihin sa kanya?' nag tatalo ang kanyang isip at puso. hindi nya
KASALUKUYAN naman nasa meeting si Dylan, kasama niya si Maxine ang kanyang sekretarya dahil hindi pumasok si Lenie sa trabaho. Hindi niya alam na nagdadalamhati ang babae dahil umalis siya ng gabing iyon. Natapos ang kanyang meeting "That's all for today, Great work," aniya sa kumbinsidong tono. Mabilis itong tumayo upang bumalik sa kaniyang opisina. agad naman siyang sinalubong ng sekretarya nya, "Sir. Dylan, na reschedule ko na po ang mga business meeting nyo for tomorrow," aniya sa boss habang sinusundan itong nag lalakad. "Okay," tipid na turan nito sa kanya. "Is that all you need Sir?" tanong pa ni Maxine. "Yes, you may go." aniya sa kaniyang sekretarya. agad naman itong lumabas at isinara ang pinto ng opisina ni Dylan. wala ito sa mood tila seryoso lang ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Naalala niya ang gabing umiyak ng sobra ang babae, iniisip niya kung ano ang nangyare at bakit ito umiyak ng ganon, sandali siyang bahala ngunit bumalik din sa walang pakialam na ekspresyon
"Kung gano'n, hayaan mo na lang akong maging Ama ng bata, Lenlen dungis," Napatingin si Lenie kay Diego, nag tataka ang kaniyang mga mata, "P-paano mo nalaman na Lenlen ang palayaw ko?" hindi makapaniwalang turan ni Lenie sa kaharap na lalaki. Ngiting-ngiti ito ang sagutin ang tanong ng babae, "Ikaw kaya ang nag sabi sa'akin niyan dati," aniya nito sa kanya. "Ha?" tila litong-lito si Lenie sa mga sinasabi ng lalaki, napansin naman ni Diego na hindi maunawaan ng babae ang kaniyang tinuturan. "ako yung batang niligtas mo noon sa mga batang nam-bully sa'akin nung maligaw ako," pag papaliwanag niya sa babae, agad naman nag liwanag ang mga mata ni Lenie senyales na naalala na siya nito. "Ikaw yung batang mabango pero duwag," pang aasar ni Lenie sa lalaking kaharap. nakita ni Diego na tumatawa ang babae kaya kahit asar-asarin siya nito ay okay lang sa kaniya basta masaya ang babae. "Ako nga yun, pina imbestigahan kita at nakumpirma kong ikaw ung Batang matagal ko nang hinahanap,
DINALA NA sa isang private room si Lenie matapos itong dalhin sa Emergency room. mahimbing itong natutulog, nilapitan ito ni Raiza at naupo sa tabi ng kama ng kaibigan. Nilapitan naman ni Diego ang OB na nag suri sa babae, "doc, kamusta ang bata?" tanong niya sa doktor. ngumiti ito ng tipid bago ito mag salita, "Ligtas na ang bata, sa sitwasyon niya kailangan ka nya. kailangan mo siyang libangin, hanggat maaari ay iwasan mong mastress ang asawa mo," ani ng doktor, nagulat siya ng sabihin nito na asawa niya si Lenie, hindi niya sinabi na hindi siya ang ama at kasintahan ng babae. "Hindi maiiwasan ang stress, lalo't namatayan ang pasyente. matinding pag unawa ang kailangan mo, ang mga buntis ay maselan. Maaari pa itong mag dulot ng postpartum depression sa kanya," paliwanag pa nito. tumango lang siya at nag pasalamat na sa doktor, nang umalis ang doktor ay nilapitan na niya ang dalawang babae."Tingin mo ba'y sasabihin ni Lenie kung sino ang ama ng kaniyang pinag bubuntis?" tanong ni
tiim-bagang napatingin si Dylan sa natutulog na babae, kasabay ang mapait na ngiti sa mga labi, "Congrats, Bro. magiging tatay ka na," wika ni Dylan pilit na hindi pinahalata ang nararamdaman na galit, lumapit naman agad si Diego sa doktor tila maamong nag tanong. "Doc, kumusta pi siya? bakit po nawalan ng malay a-ang........ nobya ko?" tila nagdalawang isip ito ng bigkasin ang mga katagang pinakawalan niya. "Okay naman na sya. She need more Rest, bawal mastress. pag nag tuloy tuloy ay baka hindi kayanin ng katawan niya, at makasama iyon sa bata. I suggest na mag Bedrest muna siya," tumango lang si Diego bilang pag sang-ayon sa doktor, maya maya ay nakita nilang nagising na si Lenie. umalis na ang doktor ng mga oras na iyon Nang makita ni Dylan na may malay na ang babae, kuyom ang kamaong nilisan ang silid. 'Akala ko ay iba ka lahat ng kababaihan, Nabibilang ka rin pala sa kanila. mapanamantala,' sa isip ni Dylan, nang makalayo sa Silid ay nasuntok nito ang pader dahilan para mag d
"Rai, anong nangyare?" tanong ni Lenie ng makalapit sa kaniyang kaibigan. "H-Hindi ko din alam...." umiiyak na sabi nito kay Lenie, agad naman tumulo ang luha ni Lenie ng makita ang reaksyon ng kaniyang kaibigan. "B-basta.... tumawag si tita.... Amanda. n-nang sagutin ko ang tawag.... maingay na kapaligiran ang narinig ko... may isang nag salita, sabi nawalan daw ng malay si tita amanda....." lalo pang umiyak si Raiza ng maalala niya ang mga narinig niya nung kausap nito ang lalaking nakakuha ng telepono ni Amanda. "tapos... narinig ko s-sabi ng mga tao.... w-wala na daw.... wala na daw pulso si T-tita Amanda..." putol putol na turan ni Raiza halos hindi ito maintindihan dahil humahagolhol ito ng mag kwento sa kaniyang kaibigan.. Tila gumuho ang munto ni Lenie ng marinig ang sinabi ng kaniyang kaibigan, hindi nya maisip bakit si Raiza ang kaniyang tinawagan imbes na siya, 'Ako ang anak mo ma,,,' anito sa kaniyang isipan. "bakit.... b-bakit hindi ako ang tinawagan niya?" ani Leni
NASA isang pampublikong ospital si Amanda, naka pila siya upang makakuha ng numero sa pag papacheck up, nais niyang malaman kung malala na ba ang kanyang sakit, nang makakuha siya ng numero ay nag hanap siya ng mauupuan upang doon mag antay na tawagin ang hawak nyang numero.Meron siyang nakasabay doon na buntis na, ito ay hindi nakakuha ng numero dahil naabutan ng cut-off, normal na lamang sa mga pampublikong ospital ang ganoon. "hija, ilang buwan na ang nasa sinapupunan mo?" tanong niya sa babaeng tumabi sa kanya, "Mag aanim na buwan na po," sagot naman sakanya ng babae habang ito ay naka tingin sa kaniyang tiyan."hindi ka pa ba uuwi? naabutan ka ng cut-off, di' ba?" tanong muli ni Amanda sa babae, "Hindi po muna, magbabaka-sakali po ako na mapag bigyan." ani ng babae at tipid na ngumiti. "Anim na buwan na po kasi ang tiyan ko ngunit ni isang beses ay wala pa akong check up, kapos po kasi kami, malayo din ang aming tirahan kaya hindi ko din po magawa na mag punta sa pampublikong os
NATAPOS ang pakikipag usap ni Lenie sa organizer ng party ni Marco Hyun. tumayo na ito at nag paalam sa kanya. "So, Ms. Falcon, It is nice working with you. Thank you for your suggestions, I have to go. " Ani ng organizer atsaka ito lumabas. Naupo muli si Lenie at isinandal ang likod sa upuan, Nararamdaman nya kasing nahihilo na naman sya. Hindi nya alam kung bakit ilang araw nang masama ang kanyang pakiramdam ngunit kailangan pa rin nyang pumasok sa trabaho. "what's in that face?" tanong ni Dylan nang makita syang tila pagod na pagod ang itsura samantalang pag paplano lang naman sa kaarawan ng kanyang ama ang ginawa nito. "M-masaka kasi pakiramdam ko, kahapon pa ito eh." ani Lenie sa lalaki na tila nahihilo ito kaya ay humiga siya sa sofa. "Pahiga lang ha." bago pa sya makapag paalam ay nakahiga na sya ng tuluyan. Pakiramdam nya ay napaka bigat ng katawan nya at tila tamad na tamad siyang kumilos. "Masama pala pakiramdam mo, nakipag away kapa sa labas" ani Dylan at tinungo an
NAKAUWI na si Lenie at Amanda sa kanilang bahay, ihinatid sila ng Personal driver ni Marco, tuwang tuwa ang dalawang matanda dahil mag kasintahan pala ang kanilang mga anak. Lalo na si Marco dahil sa pinakikita ni Lenie sakanya alam nito na mabait na babae ang kanyang napili para sa kanyang anak."Anak, Bakit hindi mo nababanggit sa akin na may nobyo ka na pala," Ani Amanda sa kanyang anak, wala naman kagana ganang sumagot si Lenie sa kanya. "Hindi ka naman nag tanong, ma." Tila walang ganang sabi ni Lenie, kanina pa kasi nya naubos ang candy na ibinigay sakanya ni Dylan, simula ng maubos nya iyon ay parang bumalik ang sama ng kanyang pakiramdam, gustong gusto nya iyon. Hindi naman sya mahilig sa candy hindi nya alam bakit sa candy na galing kay Dylan nagustuhan nya.'Hindi, hindi naman siguro ako may gsuto sa kanya at ung candy pa nya ang gusto kong makain, ano?' sa isip isip ni Lenie. Iiwan na sana nya si Amanda sa sala at tutungo na sa kanyang silid ng maamoy nya ang Katol na sini