- Manatili ng kaunti, gusto kitang makausap...- Nagulat siya sa akin. Nanatili ang tingin ni Enrique sa akin, umalis siya sa desk niya at naglakad palapit sa akin, nakaharap sa akin... Ano bang gusto ng lalaking ito? Ano ang gusto mo, Sir? - tanong ko sa kanya, nakatingin ng malalim sa kanyang mga mata. Saglit na umiling si Enrique sa kanyang tingin at sa sandaling iyon ay nakita ko kung ano talaga ang gusto niya, ngunit tiyak na hindi niya iyon makukuha sa akin... Hindi sa akin! - Enrique, I think it's better to go back and take care of Miguel...- sabi ko sabay talikod sa kanya, pero hinawakan niya yung braso ko para pigilan ako sa pagpunta. Anong nangyari sa lalaking ito? Alam na alam ko ang sasabihin niya at ayokong marinig. - Stay, please... - Tanong niya sabay bitaw sa braso ko. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari dito... Alam na alam ko kung ano ang gusto ni Enrique, ngunit sa palagay ko pareho naming nilinaw na hindi ito mangyayari. Kaya sabihin mo...
ENRIQUE Alam mo ba ang sandaling iyon sa buhay na parang tumitigil ka? Na walang gumagalaw para sa iyo at tila natigil ka sa isang walang katapusang loop? Ganyan talaga ang nararamdaman ko nitong mga nakaraang araw... Kahit saang lugar ako naroroon, oras o sinong kasama ko, hindi mawala sa isip ko ang imahe at mga salita ni Aya... Sinusubukan ko, pero hindi ko magawa. kalimutan na ang pagsasabi niya sa akin ay hindi. Nakakaramdam ako ng kakila-kilabot na naipit sa buong sitwasyong ito. I've always been a free, detached guy and I've always have whoever I want to side my side, feeling rejected makes me feel in a way na hindi ko pa naramdaman sa buhay ko at parang sa tuwing binabalewala niya ako, may something dito sa loob ko mas gusto ko pa. Gamot! - Nagmura ako nang hindi ko ma-concentrate ang isip ko sa trabaho. Hanggang ngayon ang babaeng ito ay nagawang salakayin ang aking mga iniisip... Hindi ko man lang maalis sa aking isipan ang kanyang imahe... Naiimagine ko siya na may
AYA POV Ngayon ay Biyernes! Kadalasan ay umaalis ako tuwing Biyernes at babalik lang dito tuwing Linggo, ngunit ngayon ay ganap na hindi tipikal na Biyernes. Biglang, out of the blue, si Mr. Smith, aka aking mahal na amo, ay nag-imbento ng isang paglalakbay sa bukid ng kanyang lolo at ang aking katapusan ng linggo, na dapat ay kalmado at nakakarelaks, ay naging isang malaking gulo. Sa ngayon ay tinatapos ko na ang pag-impake ng aking mga bag, pagpapatuyo ng aking buhok at sinusubukang tapusin ang paghahanda nang sabay-sabay... Pakiramdam ko ay nakulong ako sa kaguluhan. Hanggang kahapon ay wala akong ideya kung bakit ito ay higit pa sa biglaang paglalakbay na inimbento ni Enrique, ngunit kahapon ay natuklasan ko kung bakit... Nagsampa ng kaso ang biyolohikal na ina ni Miguel laban kay Henrique para gawing regular ang kustodiya at ito ay isinapubliko. Nakaplaster ang mukha niya sa mga magazine, programa sa telebisyon at tabloid at naniniwala ako na gustong iligtas ni Henrique s
ENRIQUE Napatitig ako sa madilim na kisame ng kwarto ko habang umaalingawngaw sa isip ko ang mga iniisip ko... Ang gulo ng ulo ko nitong mga nakaraang araw at kahit nandito ako sa bukid na isang tahimik at payapang lugar, naninirahan ako. Hindi ko napigilan ang pag-iisip tungkol sa darating. Hindi ako natatakot na harapin si Cassandra sa korte, hindi naman ako natatakot dahil alam kong hindi niya kukunin sa akin ang anak ko, hindi ako papayag na kunin niya ito, ang takot ko ay maiwan ang ulo ni Miguel. sa lahat ng gulo na ito at kung paano niya haharapin ang lahat ng ito... Ayokong mas matrauma ang anak ko kaysa sa kanya, ayoko siyang magdusa ng higit pa sa naranasan niya... Sa panahon ngayon, napagtanto ko na ang anak ko ay pinahirapan ko nang husto sa nakalipas na limang taon, ngunit ayaw ko nang mangyari iyon at hindi ako papayag na mangyari iyon. Lumingon ako sa kama habang nakatingin sa bintana at sa pagitan ng kulay abong mga kurtina ay nakita ko na ang araw ay nagpapa
Ang tanging naiisip ko lang ay kung gaano ako katanga para sabihin lahat ng mga iyon sa kanya... Hindi ko dapat sinabi sa kanya ang mga bagay na iyon. hindi ko dapat! Ako ay isang tulala at tiyak na iniisip niya na ako ay isang asshole ngayon. Are you okay, boy?- boses ni Vilma ang nakaagaw ng atensyon ko. Napalunok ako ng mariin, pinipilit kong huwag ihayag ang tunay kong kalagayan at tumango ako bilang pagsang-ayon. Ay... Okay lang! Nasaan si Miguel? - tanong ko sa kanya, iniba ang usapan. Nasa deck siya sa gilid kasama ang yaya si Aya. - Sagot niya sa akin. Salamat! - sabi ko tapos tinalikuran ko siya. Bumalik ako sa kwarto ko at mabilis na nagpalit ng damit... You know what? Hindi ko hahayaang masira ang trip ko sa sagot ni Aya... Never akong naghihirap para sa mga babae at hindi na ngayon na gagawin ko iyon. Bumaba ulit ako ng hagdan at dumiretso sa deck, nadatnan ko doon sina Miguel at Aya.. Nakaupo si Miguel habang nasa lake ang maliliit na paa at nasa tabi niya
Aya Pov Sa pagtayo ko sa balkonahe ng mansyon ay naramdaman ko ang simoy ng hangin na tumama sa aking mukha, isang bahagyang lamig ang bumalot sa aking buong katawan at ang masarap na amoy ng kagubatan ay nagpapaalala sa akin ng tahanan. Gustung-gusto ko ang mga araw na ginugugol ko dito sa bukid, ang mga araw ay kitang-kitang mabuti para kay Miguel at para sa akin din... Ang pagiging malapit sa kalikasan, ang mga hayop at ang dalisay na hangin na ito ay nagpaparamdam sa akin at mayroong walang pakiramdam sa mundong ito na mas mahusay kaysa dito. Nakatayo pa rin ako doon habang malayo ang iniisip ko, nang may lumitaw, o sa halip, isang tao, na biglang nagpagulo sa isip ko... Enrique is coming towards the mansion at this exact moment, naka-black shorts lang siya at manipis na puting t-shirt at basang-basa ang buong katawan. Tuluyan na akong naparalisa habang pinagmamasdan siyang naglalakad patungo sa mansyon at sa pagkakataon ding iyon ay nanumbalik sa aking isipan ang lahat
ENRIQUE I swear I don't know exactly what came over me, one minute I was there in my room and the next Aya is here in my arms... Hindi ko akalain, hindi ko na-analyze ang sitwasyon, ginawa ko lang. ang matagal ko nang gustong gawin... At gusto mong malaman kung nagsisisi ako? Hindi kaunti! - Damn... Nakakabaliw ang sarap ng bibig mo. - bulong ko sa tenga niya habang hinihiwalay ang labi ko sa labi niya. Pinulupot ni Aya ang mga braso niya sa leeg ko, tumingin siya sa akin habang nakatitig sa mata ko at ngumiti sa paraang nakakabaliw sa akin... That drives me out of my mind. Hindi ko alam kung ano ang pakiramdam ng ma-inlove sa isang tao, pero parang iyon ang nararamdaman ko kapag nakikita kong ngumiti ng ganyan si Aya... Napapailing ako at parang tumigil ang pag-ikot ng mundo sa akin, at Siya lang ang nakikita ko. We shouldn't...- She said, nakatingin pa rin sa mga mata ko. Huwag mo na akong paalisin ulit, please. Ako..ako, gusto kita! I can't stop thinking about you and
Aya Pov Pakiramdam ko ay lubusang lumubog ang katawan ko sa kamang iyon, nakulong ako sa mahimbing na tulog at ang gaan ng katawan ko ay parang balahibo... halos parang nakahiga ako sa ulap dahil sa sobrang sarap ng pakiramdam ko. Gumalaw ako, lumingon sa gilid ng aking kama at nang imulat ko ang aking mga mata saglit, nakita kong lumulusob na ang araw sa mga maliliit na bitak sa bintana at walang tigil na kumakanta ang mga ibon sa labas... Tumingin ako sa paligid. buong kwarto na hinahanap si Enrique, ngunit wala na siya roon. Hey, saan siya nagpunta?Panaginip lang ba lahat ng nangyari kahapon? Hindi ito maaaring... Napakatotoo ng lahat! Nandito siya! Alam kong siya iyon. Naalala kong mabuti ang pagtingin ko sa kanyang mga mata bago matulog. Ngunit saan siya nagpunta? Naupo ako sa kama, still getting my bearings at nakita kong wala na talaga siya... Walang bakas ng mga gamit niya sa kwarto at mukhang wala na talaga siya. Well, I didn't expect anything different from tha
Maya-maya ay naghiwa-hiwalay ang mga lalaking iyon pagdating ko at si Enrique ay nag-iisa na lang... Hindi maganda ang mukha niya nang makita niya ako at hindi man lang niya nagawang itago. Nagulat na makita ako dito? - tanong ko sa kanya para lang magalit. Hindi, ito ay isang napakagandang lugar para puntahan ng isang tulad mo... Maraming mayayamang lalaki dito, mahusay para sa isang murang patutot na katulad mo na matamaan ang isang pasusuhin. - Sagot niya sa akin ng hindi tumitingin sa akin. Hindi ko napigilang matawa sa narinig ko. Si Enrique ay kasing tamis niya... Kasing tamis ng lemon! Natanggap ba ng iyong abogado ang paunawa? Sinabi sa akin ng abogado ko na naabisuhan ka na... Ayokong dalhin sa korte ang kaso ng anak natin, pero pagod na pagod na akong makipag-usap sa iyo at wala akong marating, iyon lang ang pagpipilian ko. - Nagsalita ako sa malamig at nakakatakot na paraan. Walang iba sa mundo ang higit na kinasusuklaman ni Enrique kundi ang pangungutya at wala a
Cassandra pov Miguel... Miguel, yan ang pangalan ng anak ko. Tandang-tanda ko kung gaano siya dito sa loob ng tiyan ko at kung gaano siya kagusto sa akin. Ahh, kung paano siya ninanais. Tandang-tanda ko ang araw na nabuntis ko si Miguel... Lasing na lasing si Enrique sa araw na pinag-uusapan at halatang sinamantala ko ang pagkakataon... Ilang buwan na rin ang nakalipas mula nang magbasag ako ng condom at magsinungaling sa kanya ng ganyan. I was taking them the contraceptive, but nothing worked, but that day, that day was on my side and everything happened exactly the way I planned and five years after my precious Enrique is here. Mahigit pitong taon ang relasyon namin ni Enrique... Nakilala ko siya noong twenty-one years old pa lang ako at si Enrique noon ay hindi pa kilalang CEO siya ngayon, pero nagawa pa rin niya. bigyan mo ako ng hindi mabilang na benepisyo... Napakasaya kong babae sa loob ng pitong taon na magkaugnay kami, dahil noong panahong iyon, hindi man lang ako nagba
Aya Pov Pakiramdam ko ay lubusang lumubog ang katawan ko sa kamang iyon, nakulong ako sa mahimbing na tulog at ang gaan ng katawan ko ay parang balahibo... halos parang nakahiga ako sa ulap dahil sa sobrang sarap ng pakiramdam ko. Gumalaw ako, lumingon sa gilid ng aking kama at nang imulat ko ang aking mga mata saglit, nakita kong lumulusob na ang araw sa mga maliliit na bitak sa bintana at walang tigil na kumakanta ang mga ibon sa labas... Tumingin ako sa paligid. buong kwarto na hinahanap si Enrique, ngunit wala na siya roon. Hey, saan siya nagpunta?Panaginip lang ba lahat ng nangyari kahapon? Hindi ito maaaring... Napakatotoo ng lahat! Nandito siya! Alam kong siya iyon. Naalala kong mabuti ang pagtingin ko sa kanyang mga mata bago matulog. Ngunit saan siya nagpunta? Naupo ako sa kama, still getting my bearings at nakita kong wala na talaga siya... Walang bakas ng mga gamit niya sa kwarto at mukhang wala na talaga siya. Well, I didn't expect anything different from tha
ENRIQUE I swear I don't know exactly what came over me, one minute I was there in my room and the next Aya is here in my arms... Hindi ko akalain, hindi ko na-analyze ang sitwasyon, ginawa ko lang. ang matagal ko nang gustong gawin... At gusto mong malaman kung nagsisisi ako? Hindi kaunti! - Damn... Nakakabaliw ang sarap ng bibig mo. - bulong ko sa tenga niya habang hinihiwalay ang labi ko sa labi niya. Pinulupot ni Aya ang mga braso niya sa leeg ko, tumingin siya sa akin habang nakatitig sa mata ko at ngumiti sa paraang nakakabaliw sa akin... That drives me out of my mind. Hindi ko alam kung ano ang pakiramdam ng ma-inlove sa isang tao, pero parang iyon ang nararamdaman ko kapag nakikita kong ngumiti ng ganyan si Aya... Napapailing ako at parang tumigil ang pag-ikot ng mundo sa akin, at Siya lang ang nakikita ko. We shouldn't...- She said, nakatingin pa rin sa mga mata ko. Huwag mo na akong paalisin ulit, please. Ako..ako, gusto kita! I can't stop thinking about you and
Aya Pov Sa pagtayo ko sa balkonahe ng mansyon ay naramdaman ko ang simoy ng hangin na tumama sa aking mukha, isang bahagyang lamig ang bumalot sa aking buong katawan at ang masarap na amoy ng kagubatan ay nagpapaalala sa akin ng tahanan. Gustung-gusto ko ang mga araw na ginugugol ko dito sa bukid, ang mga araw ay kitang-kitang mabuti para kay Miguel at para sa akin din... Ang pagiging malapit sa kalikasan, ang mga hayop at ang dalisay na hangin na ito ay nagpaparamdam sa akin at mayroong walang pakiramdam sa mundong ito na mas mahusay kaysa dito. Nakatayo pa rin ako doon habang malayo ang iniisip ko, nang may lumitaw, o sa halip, isang tao, na biglang nagpagulo sa isip ko... Enrique is coming towards the mansion at this exact moment, naka-black shorts lang siya at manipis na puting t-shirt at basang-basa ang buong katawan. Tuluyan na akong naparalisa habang pinagmamasdan siyang naglalakad patungo sa mansyon at sa pagkakataon ding iyon ay nanumbalik sa aking isipan ang lahat
Ang tanging naiisip ko lang ay kung gaano ako katanga para sabihin lahat ng mga iyon sa kanya... Hindi ko dapat sinabi sa kanya ang mga bagay na iyon. hindi ko dapat! Ako ay isang tulala at tiyak na iniisip niya na ako ay isang asshole ngayon. Are you okay, boy?- boses ni Vilma ang nakaagaw ng atensyon ko. Napalunok ako ng mariin, pinipilit kong huwag ihayag ang tunay kong kalagayan at tumango ako bilang pagsang-ayon. Ay... Okay lang! Nasaan si Miguel? - tanong ko sa kanya, iniba ang usapan. Nasa deck siya sa gilid kasama ang yaya si Aya. - Sagot niya sa akin. Salamat! - sabi ko tapos tinalikuran ko siya. Bumalik ako sa kwarto ko at mabilis na nagpalit ng damit... You know what? Hindi ko hahayaang masira ang trip ko sa sagot ni Aya... Never akong naghihirap para sa mga babae at hindi na ngayon na gagawin ko iyon. Bumaba ulit ako ng hagdan at dumiretso sa deck, nadatnan ko doon sina Miguel at Aya.. Nakaupo si Miguel habang nasa lake ang maliliit na paa at nasa tabi niya
ENRIQUE Napatitig ako sa madilim na kisame ng kwarto ko habang umaalingawngaw sa isip ko ang mga iniisip ko... Ang gulo ng ulo ko nitong mga nakaraang araw at kahit nandito ako sa bukid na isang tahimik at payapang lugar, naninirahan ako. Hindi ko napigilan ang pag-iisip tungkol sa darating. Hindi ako natatakot na harapin si Cassandra sa korte, hindi naman ako natatakot dahil alam kong hindi niya kukunin sa akin ang anak ko, hindi ako papayag na kunin niya ito, ang takot ko ay maiwan ang ulo ni Miguel. sa lahat ng gulo na ito at kung paano niya haharapin ang lahat ng ito... Ayokong mas matrauma ang anak ko kaysa sa kanya, ayoko siyang magdusa ng higit pa sa naranasan niya... Sa panahon ngayon, napagtanto ko na ang anak ko ay pinahirapan ko nang husto sa nakalipas na limang taon, ngunit ayaw ko nang mangyari iyon at hindi ako papayag na mangyari iyon. Lumingon ako sa kama habang nakatingin sa bintana at sa pagitan ng kulay abong mga kurtina ay nakita ko na ang araw ay nagpapa
AYA POV Ngayon ay Biyernes! Kadalasan ay umaalis ako tuwing Biyernes at babalik lang dito tuwing Linggo, ngunit ngayon ay ganap na hindi tipikal na Biyernes. Biglang, out of the blue, si Mr. Smith, aka aking mahal na amo, ay nag-imbento ng isang paglalakbay sa bukid ng kanyang lolo at ang aking katapusan ng linggo, na dapat ay kalmado at nakakarelaks, ay naging isang malaking gulo. Sa ngayon ay tinatapos ko na ang pag-impake ng aking mga bag, pagpapatuyo ng aking buhok at sinusubukang tapusin ang paghahanda nang sabay-sabay... Pakiramdam ko ay nakulong ako sa kaguluhan. Hanggang kahapon ay wala akong ideya kung bakit ito ay higit pa sa biglaang paglalakbay na inimbento ni Enrique, ngunit kahapon ay natuklasan ko kung bakit... Nagsampa ng kaso ang biyolohikal na ina ni Miguel laban kay Henrique para gawing regular ang kustodiya at ito ay isinapubliko. Nakaplaster ang mukha niya sa mga magazine, programa sa telebisyon at tabloid at naniniwala ako na gustong iligtas ni Henrique s
ENRIQUE Alam mo ba ang sandaling iyon sa buhay na parang tumitigil ka? Na walang gumagalaw para sa iyo at tila natigil ka sa isang walang katapusang loop? Ganyan talaga ang nararamdaman ko nitong mga nakaraang araw... Kahit saang lugar ako naroroon, oras o sinong kasama ko, hindi mawala sa isip ko ang imahe at mga salita ni Aya... Sinusubukan ko, pero hindi ko magawa. kalimutan na ang pagsasabi niya sa akin ay hindi. Nakakaramdam ako ng kakila-kilabot na naipit sa buong sitwasyong ito. I've always been a free, detached guy and I've always have whoever I want to side my side, feeling rejected makes me feel in a way na hindi ko pa naramdaman sa buhay ko at parang sa tuwing binabalewala niya ako, may something dito sa loob ko mas gusto ko pa. Gamot! - Nagmura ako nang hindi ko ma-concentrate ang isip ko sa trabaho. Hanggang ngayon ang babaeng ito ay nagawang salakayin ang aking mga iniisip... Hindi ko man lang maalis sa aking isipan ang kanyang imahe... Naiimagine ko siya na may