In the other part of the world!Sa paglipas ng mga buwan!Somewhere in Switzerland, a new born baby came out to the world. A lovely and cute baby.Her mother name her, Theodora Aries. Aries (♈) is the first astrological sign in the Zodiac, named for the constellation of Aries, called "The Ram" in the Greek tradition, after the golden ram that rescued Phrixos, taking him to the land of Colchis. And strangers usually spell my name Ares. And it can be name for a boy and a girl."Ang cute ng baby mo, Senyora. Manang-mana sa iyo," wika ng isang nurse.Ngunit napangiti lamang siya dahil kahit bali-baliktarin niya ang katotohanan ay mas nangingibabaw ang dugo ng ama nito. Ang mahal niyang si Aries Dale na isang taon na rin niyang hindi nakikita. Subalit titiisin niya dahil ginusto rin niya ang maibabang luksa muna ang asawa niya bago muling harapin ang mundo. And yes, nagbabang-luksa na ang asawa niya habang nasa Switzerland siya.Iba na sa nurse na nakasama niya sa mga unang buwan niya sa
"¿Cómo estás, Senyora? Hace un tiempo que saliste de tu casa en Madrid. Te extrañamos, Senyora. ¿Es tu hija?( How are you, Senyora? It's bee a while since you left your home in Madrid. We miss you, Senyora. Is she your child?)" magalang na pagbati ni Martin sa among babae."¿Qué haces aquí en Suiza, Martin? ¿Cómo sabes que estamos aquí? ¿Desde que estás aquí? ¿Cómo conociste este lugar?( What you doing here in Switzerland, Martin? How din you know that we are here? Since when you are here? How did you know about this place?)" sunod-sunod din nitong tanong.Nauunawaan naman niya niya ito. Dahil talaga namang hindi nito sinabi noon kung saan ito pupunta. Ngunit laking pasasalamat niya sa makabagong teknolohiya dahil nagkaroon siya ng lead kung saan niya hahanapin ang mag-ina."First and foremost I would like to ask you to forgive me in taking too long in finding you. It takes almost three years for me to find your dwelling place. But there's nothing to worry now because as I promised to
"Who are you?" tanong ni Aries nang imulat ang mga mata at kitang-kita niya ang mukhang nakatunghay sa kaniya."Suntukin mo ako kamo at talagang susuntukin kita ngayon din. Who are you daw. Mabuti ay nasa higaan ka dahil kung hindi ay talagang sasapakin kita!" Nakatawang nitong singhal sa kaniya.Tuloy ay nagsalubong ang kilay niya. Akmang gagalaw siya dahil pakiramdam niya ay talagang hapong-hapo siya. Pero bakit hindi niya maigalaw ang kaliwang bahagi ng katawan niya? Ilang ulit niyang sinubukang tumagilid ngunit ganoon pa rin kaya't sa kanang bahagi naman niya sinubukan kaso kamuntikan naman siyang mahulog."Hey, man! What the hell you are doing?!" dinig niyang tanong ng lalaki. Kung hindi dahil dito ay bumagsak siya sa sahig.Sasagot pa nga sana siya kaso hindi niya nagawa dahil sa pagmamadali yata nitong lapitan siya upang alalayan ay nasagi ang kulang pula sa dingding."Ano ba?! Pauweding patayin mo iyan? Aba'y nakakabulahaw ka na ah!" nasinghalan tuloy niya ito instead of sayin
"Welcome home." Ang kadalasang nasasabi ng mga taong bumabalik sa kani-kanilang tahanan lalo na sa mga nangingibang-bansa."Senyora, nandito na po tayo sa mansion," dinig niyang wika ng isang security."Thank you, Drie. And please take our luggage inside," tugon niya."Welcome home, Senyora. And don't worry with your luggage. We will bring inside," sagot nito.Hindi na niya hinintay na pagbuksan siya ng pintuan. Dahan-dahan siyang bumaba saka pumaikot sa kabilang banda ng sasakyan saka niya inalalayan ang anak na makababa. Kagaya niya ito ay iginala ang paningin. Maaring may nais sabihin ngunit hindi masabi-sabi dahil na rin sa templada ng mukha. Kaya naman ay yumuko siya upang makapantay dito."Theo anak, ito ang tahanan natin. Simula ngayon ay dito na tayo maninirahan. At sana anak sa pagbabalik natin dito ay may magandang ibubunga." Hinawakan niya ito sa magkabilang pisngi at hinaplos-haplos ito.Nadudurog ang puso niya sa tuwing nasa ganoon silang sitwasyon. Lalo at habang lumalak
***NANG nailabas o nasabi niya ang kaniyang saloobin sa kanyang tiyuhin na kaedad niya ay nabunutan na siya ng tinik. Kahit pa sabihing nalaman ito ng abuela nila ay mas gumaan ito. Hindi kinaya ng kalooban niya ang konsensiyang humahabol sa kaniya kaya't naikuwento rin niya sa wakas. Ngunit laking pasasalamat niya dahil nawala ang bigat na pagkatao niya. Kaya naman ay nakuha niyang biruin ang tiyuhin."Ihanda mo na lang ang perang iyan, Lewis. Para sa honeymoon namin, take note round trip with full benefits including hotel accommodation and food. Sa ngayon ako na muna ang bahala sa pamasahe ko papunta at pauwing Spain." Nakatawa niyang pangangantiyaw.Biro lang naman niya iyon. Animo'y doon siya kumuha ng lakas dahil sa pagkasabi niya sa saloobing sinolo sa loob ng isang taon. Ngunit kahit hindi niya iyon sabihin ay sigurado naman siyang gagawin nito. Dahil kahit laging sermon ang inaabot niya rito ay kailanman hindi ito nagpabaya sa kaniya."Iyan lang ba ang kaya mong hilingin sa a
"¿Tienes familia ahora, Enrico? Hace solo tres años que estoy fuera de Madrid pero parece que finalmente encontraste a tu alma gemela. Eres una persona muy adicta al trabajo. ¿Cómo estás aquí, Enrico?( Do you have a family now, Enrico? It's just three years that I am away from Madrid but it seems that you finally found your soulmate. You are very workaholic person. How are you doing here, Enrico?)" tanong ng tinig na nagpaangat kay Enrico.Abala naman kasi siya sa ginagawa. Simula nang siya ang namahala sa Gonzalez Hospital ay mas naging busy na siya. Kaso hindi niya inakalang ito ang mismong bibisita sa kaniya sa pagamutan. Ito ang may-ari sa hospital kaya't hindi niya ipinagkakaila na nagulat siya sa bigla nitong pagdalaw. Kahit pa sabihing hindi nakapagtataka iyon dahil sa mabait naman talaga ito."¿Senyora Leonara? ¡Estás de vuelta aquí en Madrid! ¡Guau! Bienvenida de nuevo, Senyora. ¿Cómo estás? ¿Desde que volviste aquí? Siéntese, señorita.( Senyora Leonara? You are back here in
"Senyora, ano po ang maipaglilingkod namin sa iyo?" tanong ng isang security."Hi, gusto ko sanang makausap ang chief ninyo kung nandiyan. May mga katanungan lang ako," tugon niya."Sige po, Senyora. Saglit lang po at tawagin ko," anito at akmang papasok sa guard house.Kaso hindi na natuloy dahil eksakto namang bumukas ang pintuan at iniluwa ang chief of security."Good morning, Senyora. What can I do for you? Sana tinawagan mo na lamang ako nang sa ganoon ay ako na ang pumasok diyan sa loob," agad ay saad nito."Okay lang, Martin. Wala namang problema. Follow me in the garden. May itatanong lamang ako," tugon niya saka nagpatiunang lumakad patungong garden.After sometimes..."Ano pala ang itatanong mo sa akin, Senyora?" tanong ni Martin nang nasa garden na sila ng amo."About my Dad, Martin. Tatlong taon akong nawala rito sa Madrid at akala ko ay nagbago na siya. Ngunit hindi pa pala dahil ganoon pa rin ang trato niya sa akin. Kumusta naman siya sa loob ng tatlong taon?" patanong d
Sa pagpanaw ng kaniyang ina ay hindi na muling bumalik ang dating sigla ng kanilang tahanan. Kahit pa sabihing hindi na kagaya ng dati na lagi siyang minumura, nilalait, binabato ng masasakit na salita ng ama ay hindi na naibalik pa ang dating sigla ng buhay nila."No importa si visito al papá,(Hindi naman siguro kalabisan kung bisitahin ko si Papa,)" ani Leonora sa sarili isang araw na nagmumuni-muni siya.Naisip niya kasi na kahit bali-baliktarin man niya ang mundo ay ito pa rin ang taong pinagkakautangan niya ng buhay kaya naisip niyang ibaba na ang kaniyang pride. Siya na lamang ang magpakumbaba dahil siya ang anak. Wala siya sa mundong ibabaw kung wala ang mga magulang niya. Pumanaw man ang ina niya ay buhay na buhay naman ang ama. Kaya't hindi naman masama kung siya na ang unang lalapit sa ama. Baka sakaling tuluyan na siya nitong mapatawad."Baka sakaling sa gagawin kong ito ay magsasalita na ang anak ko," muli ay bulong niya.But the world is not on her side. Dahil mas lumal