Surprised
Nasa mesa na kaming lahat dahil nandito na ang lahat ng pagkain at preparado na.
"Bago tayo magsimula nais ko sanang pangunahan mo kami hijo sa pagdadasal at nang makapagpasalamat tayo sa Diyos sa biyayang narito sa ating harapan," wika ni Manang nang nakatingin kay Alex at saka umupo nang matapos siyang makapaghugas ng kamay sa lababo. Agad akong napatingin kay Alex at na-curious kung kaya ba niya? Ewan ko na lang kung ako, baka mapatawa ako sa kalagitnaan ng dasal.
"Ah, sige po," agad na sagot ni Alex. Really, magdadasal siya? Kung itutuloy niya ito, ito 'yung unang beses na maririnig ko siyang magdadasal. Sa mga oras na kasama ko siya, ni minsan hindi ko siya nakita o narinig man lang na nagdasal. Muk
OverreactionJeselle's POVWhat the f*ck?! Ano ang nangyayari?! Bakit bigla na lang akong nasuka?Napatingin na lang ako kay Alex na nakatingin lang din ng diretso sa akin. Sa mga nakikita ko sa teleserye, kapag ganito ang nangyayari maaring... Sh*t, no way. Hindi maaring mangyari 'to!"Uh, umupo ka na muna hija,"pinaupo nga ako ni Manang at hinagod ang aking likod."Ah, lalabas na po muna ako, pakakainin ko lang ang mga alaga kong isda,"wika ni Daniel at lumabas nga siya nang nagmamadali. Bakit naman kaya?In
Joyful MorningThird person's POVMakikita naman sina Johnson at Smith na nakamotorsiklo. Hinahanap nila sina Alex at Jeselle at labis-labis na silang nag-aaalala para sa kanila. Hindi na sila natulog pa at hinanap na nila agad sina Alex at Jeselle mula pa kahapon."Hindi ko talaga mapapatawad ang aking sarili kung may mangyari kay Alex. Naturingan pa naman akong bodyguard niya, tapos ito pa ang nangyari, tsk,"wika ni Johnson at habang nagda-drive ay napapailing rin siya kung sakaling makita nila ang dalawa."Hay, nasaan na kaya ang makulit nating boss na 'yun. Hula ko'y nag-aaalala na ro'n sa bahay si Ma'am Emma. Sa palagay ko'y hindi rin iyon masyadong nakatul
Here At lastNaglalakad na nga kami ngayon sa isang daan na nasa gitna ng magkabilaang bakuran ng mga bahay na nandito. Sa magkabilang gilid ko'y puro bahay at ang daang ito ang nagsisilbi nilang labasan, malamang papunta ito ng plaza kung saan nagba-basketball si Daniel.Puro kahoy o kawayan ang nakikita kong gawa sa bakuran ang nandito at mailan-ilan lang ang semento talaga. Parang walang nagbago. Natatandaan ko noon, parang ganitung-ganito lang din ang itsura nito simula nung umalis kami rito.Tama nga, parang natatandaan ko nga ang lugar na ito. Para bang may nagfa-flash na picture sa utak ko na pilit na ipinapaalala sa akin ang lugar na 'to. 'Yung feeling, parehung-pareho lang din. Iba talaga rito sa probinsiya, halos 'di man lang nagbabago ang lahat."I can't wait to meet that man your Lola said Daniel. I hope he's the one were looking for. Kating-kati na ako at gusto ko
SoundPagkatapos noon ay pumasok na nga kami ni Alex at agad niyang pinuntahan ang kaniyang Mama. Ako naman ay agad kong pinuntahan sina kuys Aeron at Gino. Nasa magkaibang k'warto sila kaya naman naghiwalay rin kami ni Alex.Malamang naligo na rin siya dahil bukambibig niya 'yun kanina pa. Naligo na nga rin ako dahil ayaw ko nang patagalin pa 'to 'no. Ewan ko na lang talaga, baka ibang klaseng amoy na 'yung nasa ilalim 'pag 'di ko pa 'yan nahugasan. Hay salamat, naging presko na 'ko.Sighs.Para akong nabuhay ulit at nakapag-recharge dahil sa gaan ng pakiramdam na nararamdaman ko. At saka, ang bangu-bango ko na.Kung may pagkakataon ulit, ayaw k
ChoiceThird person's POVMakikita naman si Mr. Hernandez na nasa isang sulok ng opisina niya na kinakausap ang dalawang katrabaho niya sa kompanya. The 30-year old na lalaking ito ay suot ang kaniyang kulay maroon na suit na bumabagay sa kaparehong kulay na pants. Nakaupo siya sa harap ng kaniyang desk habang ang dalawa niya namang kausap ay nakatayo sa harap niya. Sa seryoso ng kanilang mga mukha ngayon, mukhang napakabigat ng kanilang pinag-uusapan."It's monday, at maghahariharian na naman dito sa kompanya ang Marcell na iyon. It's been a day or two nang hindi na pumapasok sa kompanya si Mr. Lopez and no one knows where he is.Pinuntahan ko na rin ang bahay nila kahapon pero na-confirm ko nga na
Back on TrackKinaumagahan, ang lahat ay naghahanda na para sa pag-alis namin papuntang resort. Buong gabi ay hindi kami nagkakibuan ni Marian at ayaw ko rin namang pangunahan siya. Alam kong hindi healthy sa pagkakaibigan namin ang nangyayari ngayon pero wala rin naman akong magawa. Hindi naman siguro sa nagpapataasan kami ng pride kung sino ang unang kakausap, sadyang mahirap lang talagang simulan.Ito na 'yung pinakamahabang tampuhan namin ni Marian, talagang pinalipas pa talaga namin hanggang umaga, na dapat ay hindi namin ginawa at pinag-usapan na lang.Nakaiinis, wala akong magawa ngayon kundi ang umupo rito sa sofa sa sala habang tinitingnan siya sa dining table na kumakain kasama si Marcus at sina kuya Steve at Johnson na kararating lang. Talagang inabot pa sil
ChatsNilibot nga namin ni Alex ang buong resort at ang kahabaan ng puting-puting beach. Nakapaa lang kami pareho at sabay kaming naglalakad ngayon ng diretso lang."Heto na naman tayo. Hindi talaga mawawala sa buhay nating pareho ang isang sitwas'yon na kung saan ay tayo lang ang magkasama. Siguro magandang pagkakataon na rin 'to para magkausap tayo ng maayos Jeselle. Hindi ko inisip na aabot ang lahat sa ganitong kalagayan. Akala ko noon ay hanggang secretary lang talaga kita,"wika niya. Patuloy niya pa ring hinahawakan ang aking kamay ng mahigpit at ako naman ay pinapabayaan lang ito at gumanti rin ako ng hawak sa kaniya. Mas hinigpitan ko rin ang aking pagkakahawak at hindi na inintindi ang lahat."Ako rin naman Alex. I never imagined
Break "You're funny,"pagtawa ni Marcus pagkatapos niyang marinig ang k'wento ko tungkol sa karanasan namin ni Marian noong college."Really, ginawa niya 'yun?!"animo'y nagulat. "And then, she raised her middle finger to the guard shouting, "I.D. mo mukha mo!". Marian's a legend at siya lang ang nakagagawa no'n,"pagpapatuloy ko habang tumatawa na rin at tinatapik-tapik ang braso niya. "Well, she's an incredible person. She's reckless, wild and free. Hindi na ako nagtaka na nagawa niya iyon,"wika niya at tumigil at timingin sa akin ng diretso. "What?"pilit kong ngiti at ginantihan din siya ng tingi
Napaupo na nga lang si Ms. Emma sa upuang malapit sa napakahabang mesa at napakapit dito habang siya'y nanginginig. Agad siyang nilapitan ni Marian at Aeron at siya'y kinausap."Ayoslang po ba kayo?"wika ni Marian at hinawakan niya ito sa balikat."DaliAeron,kumuhakangtubig,"aniya rito at agad ngang nagmadaling kumuha ng tubig si Aeron na siya naman nakakuha ng atensyon ng lahat ng nandoon."Oh,Titaokaykalang?"pagkabahala ni Marcus at inilapag niya sa mesa ang hawak na isang baso ng alak. Tumabi sa kaniya si Gabriela na siyang nagtaka na rin sa nangyayari."Balae
Conclude"KungumaasakapangdadatingditosiAlexMarcellnagkakamalika. M-Malamangaynakaalisna 'yun at maslumayopa. Kung ikaw lang din naman, b-bakitkapa niyapag-aaksayahanng oras?!"aniya. Kahit pa namimilipit na siya sa sakit dahil na rin sa braso ni Marcel
Request"Nandito ka lang talaga para insultuhin ako?"Marcell scoffed. Napatawa na lang siya ng saglit at bigla niyang hinampas ang mesa na siyang gumawa ng malakas na kalabog na gumulat sa lahat lalung-lalo na sa kaharap niya na si Geraldine."Hoy ano 'yan ha?! Tigilan niyo 'yan!"banta ng Warden at inihanda niya ang kaniyang baril na nakalagay malapit sa kaniyang sinturon.Napalunok na lang si Geraldine at tinitigan niya ng mabuti si Marcell habang unti-unting nanliliit ang mga mata."Actually nandito ako dahil bago ko lang narinig ang balitang nakulong ka, I'm in shock. Sa totoo lang naaawa ako sa'yo Marcell, kung sana'y ipinagpatuloy mo na lang ang mga mabubuting gawain mo noon sa kompanya, eh 'di sana'y nasa
AstoundedJeselle's POVIsang hindi makalilimutang karanasan ang araw ng kasal namin ni Alex. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako naging masaya ng ganito. Iba naman talaga ang pakiramdam kapag ang pinakamamahal mong tao ay tuluyan mo na talagang napangasawa.Sa loob ng isang buwan, tuluyan ko na talagang naramdaman ang buhay may-asawa. Isang kakaibang karanasang nagbigay sa akin ng mga bagong papanaw na siyang nagpamulat ng aking mga mata.Masaya ang naging buhay naming pareho ni Alex isang buwan pagkatapos ng kasal. Nagpasya si Alex na bumili ng sarili naming bahay sa Baguio na nasa medyo may kataasang lugar na may kalapitan sa bangin
The TwistJeselle's POVPagkagising ko'y nakahiga na ako sa k'warto ko at suot ko pa rin ang hoodie. Hawak ko naman sa kamay ko ang bulaklak na dandelion na nagkukulay dilaw.Napangiti ako nito at naalala ang magandang karanasan na naganap kagabi. It turned me full 360 degrees. It was my turning point. The realization moment of my life, a moment that I will never forget.I sit up at kinusot ko ang aking mga mata at napahikab na lang. Napatingin nga ako sa vase at kinuha ito. Laman nito ang origami flowers na bigay sa akin ng aking mga pamangkin at isinuksok ko na rin dito ang dandelion at ibinalik nga ito sa desk kasama ng lampshade ko.Pagk
Sealed"So, matagal mo nang dino-drawing ang mukha ko?"ani Jeselle habang siya'y pinapaupo ni Alex.May naka-setup na rin kasing mesa para sa kanila at ang pagoda ay pinaganda ng mga nagkukulay yellow na tela at pailaw na pinatingkad ng napakagandang chandelier sa gitna."Yep, matagal ko nang pina-practice na makuha talaga na para bang makatotohanan 'yang mukha mo. Kaya nga nung mga unang beses ko iyong sinubukan, nahihiya pa akong ipakita sa'yo ang mga gawa ko. But then, I found the courage na ipakita na lang lahat na para bang isang evolution sa paraang nagkasusunod-sunod ang mga frame sa isa't isa,"maligayang wika ni Alex na para bang gustong-gusto niya talagang
Fighting"C-Cancer?"hindi ako makapaniwala at halos mapaupo ako, mabuti na lang at napigilan ko ang aking sarili."Joke ba 'to?"I've tried to be in denial. Sana nga isang malaking prank o joke lang ang lahat ng ito.Cancer is not a joke. Hindi siya basta-basta na lang binibitiwan ng sinuman para makapangloko ng tao.No one should do that. Pagdating talaga sa mga ganitong bagay kinakabahan na ako.Iniisip ko pa lang ang mga mangyayari parang ayaw ko nang masaksihan ng personal 'yun.Tsk! 'T*ng ina naman Alex, bakit ngayon mo lang kasi sinabi?!"
Last Look Nagmadali ngang pumasok si Alex sa airport kasama ang dalawa. Pansin na pansin sa kaniyang mukha ang labis na pagkabahala at pagka-pressure. You can tell he's very anxious that he sweats like a fresh bottle of soda. He's maybe mentally praying, wishing his girl would not leave him behind. Isa sa mga kinatatakutan niyang mangyari. He's been through a lot, and gaya ng babaeng kaniyang pinakamamahal, nasaktan din siya. Kung ano man ang sa tingin ni Jeselle ang tama, iyon ang kaniyang nais na baguhin. Alam niyang kapag isiniwalat na niya talaga ang tunay na katotohanan ay umaasa siyang mapipigilan niya ito para gawin ang isang napakalaking pagkakamali. Nan
Fortune cookieJeselle's POVNapatitig nga ako sa diamond credit card na ibinigay sa akin ni Alex. Nang dinaan ito ng ilaw ay kuminang na lang ito na kakulay ng bahaghari.Bakit niya pa ba ito ibinigay sa akin nung una? Hindi ko naman ito nagamit sa nakalipas na mga buwan at parang nawalan lang ito ng halaga nang mapasakamay ko ito.I flipped it using my two fingers at tinitigan ko ng mabuti ang mga nakaimprintang letra rito."This card is useless!"napasigaw ako habang patuloy lang din sa pag-iyak."Wala lang itong ibang naidulot sa akin kundi, kundi,"napasinghot ako at napaisip.