I cried my heart out and shouted at the top of my lungs to ask for a help. But my voice bounced back to each corner of the dark room. It keeps coming back and forth until it will no longer be heard.
"Tama na! Bitiwan mo 'ko!" buong lakas na sigaw ko nang maramdaman ang kanyang labi na tinatahak ang aking leeg pababa sa aking balikat.
I was in full disgust with myself. No matter how loud I shout, he has no mercy to let me go. I can't escape!
Bumuhos ang mga luhang produkto ng sakit at takot habang patuloy parin siya sa ginagawa. I tried to straddle again but he got my hands and pinned it beside my head.
"I am addicted to your neck..." he whispered and pushed his body closer to me.
Mas lalo akong bumuhos sa pag-iyak.
"S-stop it! Bitiwan mo 'ko!"
Mabilis kong naimulat an
Now that he have opened the topic about that, I feel worried about him. Naiisip ko na ang pagpapanic ng mga kamag-anak ko dahil sa biglang pagkawala ay nangangamba na ako para kay Weino.Auntie Lurie has the power to create malicious issues. Maaari niyang sabihin na sumama na naman ako sa kung sinong lalaki at pinagamit ang katawan dahil sa makamundong pagnanasa.Alcorezas will see me more than a flirt. A bitch, a whore, a slut, name it. Kung sakali mang maisapubliko ang nangyari kagabi, mahihirapan akong labanan ang panghuhusga ng mga tao.Pag nangyari iyon, matatalsikan ng sisi ang pangalan ni Weino. Why? Simply because he is sure to stand as my witness!Iisipin ng iba na pinagtatakpan niya lang ako. Na suportado niya ang paniniwalaan nilang kasinungalingan.ZASETRA and ZACH's reputation will be at stake!Once a picture is stained, it will create a permanent mess. Just like it, once a person's dignity is damaged, her life
"We need to file a case!"Polona shouted and became hysterical. Pagkatapos kong ikwento sa kanya ang lahat ng nangyari, mula sa naging usapan namin ni Auntie sa hagdanan hanggang sa ginawa ni Papa, ganito na ang reaksyon niya.She can't calm down. Nakatayo na siya at nagpapaypay ng sarili. There are only the two of us. Binigyan kami ni Weino ng oras para makapag-usap ng pribado."You have the same reaction with Weino," I said.She looked at me with amused eyes."Of course, Chio! Kahit sino naman ay iyon ang maiisip!" giit niya.Umiling ako at tipid na ngumiti."During my stay here I've figured things out, Polona. Tahimik lang ako sa mga nalaman at patuloy na nagmamasid sa mga taong nakapaligid sa'kin..."Nagsalubong ang kanyang kilay. Para bang tinatansya niya ang lahat ng sinabi ko at pilit na binubuo ang isang ideya."Papa has the power to turn the tables. Gobernador siya at may magandang imahe. Kung sasampahan k
Magkahiwalay kami ng sasakyan. Polona and I are in her cousin's car. Hiniram niya kagabi. Si Weino ay nasa kanyang Lincoln MKZ.Sabay na lumabas ang dalawang sasakyan at naghiwalay lang sa intersection. Now that Weino's car was out of sight, a black car following us went visible.Panay ang sulyap ko sa rear view mirror. Kahit papaano ay napanatag naman ako at nasa may kalayuan nga sila."Your boyfriend is all for you, huh," si Polona na nakatanaw rin pala sa salamin."Hmm?"Binawi ko ang tingin para ibaling sa katabi. Malapad na ang ngiti ni Polona. Pakiwari ko'y sayang saya siya sa nangyayari at may kung ano sa isip."He is spoiling you too much!"Ilang sandali pa ay narating namin ang mansyon. The whole place is in silence. Naalala ko na sa pangatlong araw ng reunion ay announcement na ng list of brides.Right, they don't have much care about me. Baka nga ay hindi nila napansin ang pagkawal
Mabigat at malalim ang naging paghinga. Pinuno ng pawis ang buong mukha. Ang paglandas ng isang butil ng luha sa aking pisngi ang bunga ng pinaghalong kaba at takot.I took a deep breath and exhaled the stress in me. Ilang gabi narin akong ganito. Sa mga nagdaang linggo ay ayos naman ako at bihira lang dalawin ng bangungot na iyon.But this week was more of a nightmare. Halos gabi gabi na akong binabangungot ng trahedyang dinanas ko sa kamay ni Papa. Same exact scene, pain, fear, and the loud beating of my heart.Marahas akong umaahon sa kama sa kalagitnaan ng gabi. Tahimik na dinadama ang pagwawala ng puso dahil sa sobrang kaba. At ngayon ay nakaupo sa kama, tinatanaw ang kalmadong dagat habang hinahayaan ang luha na maglandas sa pisngi.I wanted to go out and reach for Weino's presence. I can't remember how many times I tried to gather my strength and ask him to stay here with me. Pero sa tuwing sinusubukan ko ay pinipigilan ako ng sarili. N
Bumaba ako dala ang phone na bigla nalang umingay dahil sa tawag ni Zeri. Binuo ko ang boses bago iyon sinagot."Chio!" salubong niya bago pa man ako makapagsalita.Lumiko papuntang dining area kung nasaan sila Weino. Nadatnan ko silang nag-uusap ni Richard ngunit natigil din nang mapansin ako."Napatawag ka?" I asked, a bit awkward towards Weino.I can still feel his lips against my neck!Naupo ako sa harap niya. Si Richard ang nasa tabi na palipat lipat ang tingin sa amin."I have something to tell you. Kaso baka magulat ka."My brows shut."What is it?"Kinuha ko ang baso ng tubig saka uminom. Ilang sandali ring natahimik si Zeri. Ibinaba ko ang baso saka ibinagsak ang tingin sa pagkain sa harap.I want the salad. Kukuha na sana ako nang bigla nalang kinuha ni Weino ang plato ko saka ipinalit ang sa kanya. Nag-angat ako ng tingin.He met my eyes with a glare. Pinagtaasan ko siya n
The sunbeam was on its full grace, touching my skin. I inhaled the crisp of the morning scent here in San Hartin. My gaze descended when I felt a very familiar presence standing on the garden.Nasa veranda ako ng kwarto at nagkakape. Maaga pa para maghanda para sa klase ko ngayong araw. Heto ako, dinadama ang mainit na hangin ng San Hartin.I saw Auntie Lurie's glare at me. She murmured something before rolling her eyes. Napabuntong hininga ako. Noon pa lang ay mainit na ang dugo niya sa akin. Para bang mainit na tubig na mas kumukulo pag nalalapit sa apoy.And that's what bothers me more. Ngayong sa kanila ako nakatira pansamantala ngayon ay kailangan kong alamin ang pinagmumulan ng kanyang galit.I need to be careful with the people around me. No one taught me how to become this sensitive towards others. Basta ko lang napagtanto na kailangan ko, lalo na sa mga taong may ayaw sa akin.Without considerations, my actions could be the firewood
Tatlong linggo nalang at umpisa na ng celebrasyon sa pista ng Priacosta. I'm sure that Gavi Alcoreza, the mighty governor is busy in preparing the events. Dadaan ang lahat ng gagawin sa pista sa opisina niya. Magiging abala siya sa magiging paghahanda ng LGU para doon.I smiled.At doon ako papasok. Habang inaalala niya ang ibang bagay para mapanatili ang kanyang magandang reputasyon, ako naman ang bahala sa gagawing pagsalungat sa lahat ng plano niya.Priacosta is not my home, but I keep the ruling.It is not easy to stir up my Auntie's anger. But believe me, it is satisfying. The look on her face makes me breath the relief. This will be hard but as long as I can foresee the outcome, everything will fall into worth.Anger drives people to become impulsive. And impulsiveness leads people to bigger damages."I won't come, Richard. Chio will be alone here...Still, I won't...She's not yet home...Kahit pumayag siya, hindi ako aalis...Don't
Just when I was about to turn the bacon to the other side, a pair of arms wrapped around my waist from behind.Isiniksik ni Weino ang mukha sa aking leeg na parang nagpapalambing."Good morning," sambit ko.Pasimple ko siyang inamoy. He smells good. Hindi naman amoy alak kaya sigurado akong hindi siya uminom kagabi."I miss you..." tumunghay siya para dampian ako ng halik sa pisngi."Let me cook first. Masusunog na itong niluluto ko."Lumuwag ang yakap niya sa akin na di kalauna'y tuluyan nang kumalas. Weino walked to the high stool and seated. Mula roon ay pinanuod niya akong magluto.Nang natapos ay pinatay ko na amg stove at hinanda ang hapag. Sinigurado kong ayos ang lahat bago ko iwanan. Pinuntahan ko siya. He turned to my direction, waiting for me to near him."Kamusta naman ang lakad mo kagabi? You look tired and sleepy," sambit ko.He immediately locked me in between his arms and rested his forehead o
Napatayo ako at nahilot ang sentido. I got my phone from my desk and dialled Chio's number. It rang for a moment before I heard her sleepy voice."Weino..."Tumikhim ako, sinusubukang maigi na maitago ang galit sa boses."Did I wake you up?""Yup...But it's okay."Matagal pa bago ako nakasagot."Sorry for waking you up. I know it's late. Go back to sleep and continue your rest. I'll see you tomorrow.""Can we just talk now? Hindi na ako makakatulog," she said in a low voice.Biglang kumalma ang galit sa loob ko. Sa isang mahinang boses ay tila ba tinangay na ng alon ang lahat ng galit na nararamdaman ko ngayon.Chio's voice got my knees weak. Muli akong umupo sa swivel chair at isinandal ang ulo sa likod nito."What do you want us to talk, darling?""How's your day?" tanong niya."It was fine. How about you? You went to the foundation?""It was tiring. I s
I will find her, or I'll die trying.The girl came to visit me through my dreams again. I already lost count how many times did this happened but all I could remember is the great feeling she never failed to make me feel.Is it even possible to fall in love with someone you just met in your dreams? In times when your defense is weak, heart is slowly beating, and unconscious soul that won't even remember the scenes tomorrow morning.It is strange to wake up with eyes looking for someone not there. Strange as how my heart beats for someone I haven't met yet. Homesick for a girl that feels like home.To the girl in my dreams, whoever you are, I will always wait for you."Damn, Weino! You are getting crazier every passing day! How can you find that girl in your dream?!" Richard hissed.I turned to him with no emotion marked on my face. Ilang sandaling nanatili ang tingin ko sa kanya bago tinungga ang alak sa isang bagsakan.His eyes
It was almost an airy whisper. Marahan niya akong dinala paupo sa kanyang hita. I tried to get up but he halted me. Umusog siya saka pinagparte ang mga hita. Nahulog ako sa espasyo sa pagitan nito at kaagad na ikinulong ni Weino. His legs were locking me in between them!Nanindig ang balahibo ko nang tumama ang kanyang daliri sa aking leeg nang sikupin niya ang mga hibla ng aking buhok."Are you hungry?" he asked."No...""Does your head hurt?""No..."He went silent for a moment."What do you want to do?""I want to eat," agap ko."I thought you are not hungry?"I frowned. Umayos ka, Chio!"What exactly do you want to do, darling?" naniniguradong tanong ni Weino.Bumuntong hininga ako."I want to sleep again," tugon ko, hindi sigurado.I can imagine him raising his brow at my remark. Kulang nalang ay tampalin ko ang noo dahil sa sobrang kalutangan ko.
Wala na akong oras para mag-reply pa. Nagsimula na akong mataranta kaya paulit ulit kong kinalabit si Calin.He turned to me. Magpapaalam na sana ako nang bigla niya akong abutan ng bote ng alak."Calm down. Para kang naiihi riyan!" he said as a chuckled came to follow his words.Nagkatinginan kami ni Jaeous. Bumakas sa mukha niya ang pagtataka nang makitang hindi na ako mapakali. Nahulog ang tingin niya sa phone ko nang makitang umilaw ito."Hinahanap ka na?" he asked."O-oo..."Tipid siyang tumango. Binalingan niya si Calin at sinubukan itong kausapin. But Calin looks like he is a bit tipsy. Tawa lang siya nang tawa at mukhang hindi naiintindihan ang sinasabi ni Jaeous."Sino?" tanong ni Calin saka ako binalingan."Uuwi na---" natigil ako nang mag-ring ang phone.Sasagutin ko na sana ito nang bigla itong hablutin ni Calin."Galit ka sa kanya, diba? Then enjoy the night! Party!" sigaw
Iniliko ko ang sasakyan sa pinakadulo ng parking lot. Handa na akong iparada ito nang biglang mag-vibrate ang phone. Itinuloy ko ang pagmamaneho hanggang sa naiparada ko ito ng maayos.I unclasped my seatbelt and bent to reach my bag. Tamad kong kinuha ang phone at nangunot ang noo nang lumabas ang pangalan ni Weino sa screen.I received six messages from him. Ang iba ay kagabi lang natanggap pero hindi ko pa nababasa.Weino:Rest if you're not able to handle the anger anymore. Magpapahinga rin ako pero bukas aayusin na natin 'to. I don't want to leave you so we will talk when our mind is calm.Weino:I love you, in case you forgot because we're in this mess. Rest assured, I love you.Weino:Eat your meal.Weino:Let's talk, Chio. I'll be home to see you in my house tonight. Wait me there.Weino:Don't leave my house. Do you want something? I'll buy it for you.Weino:Something importan
I'm back at it again. After a long fight, everything eventually fell into its place. From Isla Ardor to Priacosta, peace is here with me.Pagkauwi ko ng Priacosta ay unang nakipagkita si Tita. I agreed immediately since it's been a while since the last time I saw her. Makikibalita na rin ako tungkol sa nangyari kay Auntie Lurie.Medjo matao ang lugar na pinagkitaan namin. I was actually expecting for her to meet me in Rouseau. Kaya ganun nalang ang pagtataka ko nang inaya niya ako sa isang coffee shop malapit sa DAFC."How are you, Tita?" ako na ang nagkusang basagin ang katahimikan sa pagitan namin.Maybe it is time to give myself a closure. Sa lahat ng bagay na iniwan kong walang kasiguraduhan at para na rin sa mga tanong na hindi pa rin nasasagot hanggang ngayon."I'm fine, Chio. Ikaw? Kumusta ka?"I smiled."I'm doing great..."Ngumiti siya sa bago sumimsim sa kanyang kape. Uminom na rin ako para kahit papaano ay maib
I flinched when I heard his deep voice. Natanaw ko siya sa repleksyon sa salamin. Nakasandal si Weino hamba ng pinto, nakakrus ang mga braso sa kanyang dibdib at nakangiting nakatitig sa akin.I turned to face him. Kumurba ang nahihiyang ngiti sa aking labi, takot na salubungin ang kanyang mga mata.I heard footsteps nearing me. Sunod ko nalang naramdaman ang mainit niya palad sa aking braso, ang isang kamay ay bahagyang inaayos ang buhok ko na malayang nakakurtina sa aking balikat."Why are you so shy?" he asked."Kailan ka pa nakauwi?" bato kong tanong sa kanya, binalewala ang kanyang tanong.Nahulog ang tingin ko sa kanyang katawan. His white bohemian polo hugged his upper extremities. Abot hanggang siko ang manggas nito at ang mahabang hiwa sa gitna nito ang nagpapakita ng kanyang dibdib.His cream colored khaki shorts hugged his thighs perfectly. Parang hinulma ng perpekto ang kanyang katawan na kahit siguro anong suotin ay babaga
I am loved, for sure I am.The idea of falling in love terrified me for a long time. Then suddenly, someone came to knock on the door of my life, bringing this kind of love that will take me to forever to get over.He made me realize that a long time ago, I was already loved, and will always be loved.That in between dream and reality, space and time, life and death, and happiness and sadness, I exist.Pakiramdam ko ay nakasakay ako sa ulap na marahan ang galaw sa himpapawid. Dinadala ako sa init ng aking tahanan para bigyang lunas ang nalulumbay na puso.Na sa nanlalamig na mga ala-ala, patuloy akong hihilahin ng oras pabalik sa kung saan ako nagsimula. Ang bawat rason na naging dahilan ng lakas ko para magpatuloy at magmahal, laging bibisita sa aking isipan.Minemorya ko ang bawat detalye ng Isla Ardor. Mula sa mga puno, pino at maputing buhangin, ang paggalaw ng ulap, ang lamig ng hangin, paghiyaw ng mga kabayo, an
Suminghap ako. Kulang nalang ay magpagulong gulong na ako sa higaan para lang maging komportable.I want us to talk. Pilit mang hinihila ng antok ay sinubukan ko na manatiling gising para lang maabutan ang pag-uwi niya.Bumaba ang tingin ko sa maliit na siwang sa ilalim ng pinto ng kwarto. Madilim pa rin sa labas dahil nakapatay na ang mga ilaw. Weino is probably still not here yet.Pinanghinaan ako ng loob. I don't think I can still keep my consciousness a little longer. Masyado nang mabigat ang talukap ng aking mga mata. Nahihirapan na akong gisingin ang diwa kong kanina pa naiidlip.There is a total silence. Nasa kabilang kwarto sila Mang Adre at tulog na. Ako na lang itong gising pa hanggang ngayon.Malalim na ang gabi. Mag-aalas otso na nung pumasok ako rito sa kwarto. Sa tingin ko'y dalawang oras na akong nakikipagtitigan sa butiki, umaasa na sana ay umuwi na siya.And I got disappointed all over again.M