Eight

The event's tiring but it wasn't done yet, though I really wanted to go home. Kakasimula pa lamang ng Intrams namin kaya may dalawa pang araw bago naman matapos ito. 

Today's wednesday so probably it will end during fridays. So I was happy to have two days free from another class sessions despite the fact that this will be boring for us, who are not players. 

Alas tres pa lang ng hapon pero inaantok na ako sa sobrang pagod. Nagsisimula na ang mga green team sa pagpeperform ng kanilang yell at sinundan ng yellow team. Nang nagsimula na ang red team ay doon kami tinawag upang kami ay susunod na magpakita sa aming nagawang yell. Isa ito sa dahilan kung bakit mas lalo akong nai-stress dahil kailangan namin itong iparinig at ipaaral sa iba pa naming kagrupo habang tuwing uwian naman ay nagpapraktis kami ng banda. 

When we finished performing our yell, I decided to go to the canteen to buy a bottle of water. The biggest canteen in our school in near on our big ground kaya dito na rin ako dumeritso para makapili na rin ng makakain baka sakaling mabusog at hindi na a-antokin. But then a bunch of cool girls arrived. Lumiko na lang muna ako at naghanap ng mauupuan. I watched them as they bought their brunches but then the coolest among them approached me. It was Praia, the keyboardist and the band's back ground singer also. The coolest girl I've ever seen. 

“Hey Tam, have you heard the news?” she asked me and pulled a chair and sat in front of me. She's holding a bottle of Nestea and drink at it cooly. 

“What news?” I asked her too since I have no idea on what she's saying. 

“Oh, so you haven't heard about it. It's the mayor's invitation.” pabitin pa nitong saad bago pinunasan ang kaniyang bibig ng kaniyang itim na panyo. 

“Pabitin ka rin eh no?” naasar ko ng tanong sa kaniya at bahagya itong natawa sa inasal ko. 

She rolled her eyes at me before talking again. “The mayor invited us to perform on his birthday on Friday night.”

“Hindi naman kami ang nanalo.” 

“Well, your boyfriend recommended you to sing with him and the mayor likes you to sing for his birthday too.” sagot pa niya at inikot muli ang mga mata. 

Naku! Sarap kurutin ng mata. Nakaka-gigil. 

“Hindi ko siya boyfriend.” sabi ko sa kanya pero parang hindi na ito nakinig at lumabas na. 

Doon pa lamang ako nabigyan ng pagkakataong makabili at uminom ng tubig kahit kanina pa ako nakaramdam ng uhaw. 

Napa-isip na rin tuloy ako sa sinabi niya at doon ko nakumpirma noong pagkabalik ko sa silid namin at masaya itong sinabi sa akin ni Ashwin. He congratulated me for my first upcoming performance outside the campus. Napaisip rin ako kung sasabihin ko ba ito kay Daddy at sa mga kapatid ko?

Pero ang tanong mai-pagmamalaki ba nila ako sa gagawin kong ito? Kung sasabihin ko rin naman ito kay Daddy paano kung gamitin niya ako upang manghikayat para sa dadating na eleksyon? Kakayanin ko ba? 

“By the way Tam, practice daw bukas sabi ni Czesar.” sabi pa niya bago ako nagpaalam. 

Besides, hindi pa nagpaparamdam sa akin si Czesar simula kanina. Ganoon ba siya ka-busy sa ginagawa niya? 

Nangyari nga iyong sinabi sa akin ni Ashwin kahapon kaya nandito kami sa hindi na inu-ukupa na silid, nagpa-praktis para sa ipeperform namin bukas ng gabi. Tapos na nilang i-pinakita sa akin kung anong mga ka-kantahin kaya nandito ako sa isang sulok upang pakinggan ang isa sa mga kanta na kakantahin namin bukas. Sa limang kanta ay ito lamang ang hindi pamilyar sa akin kaya ito ang mas pinagtuonan ko ng pansin at oras. Kanya kanya kaming praktis habang minemorya namin ang mga kanta’t tono nito. 

“Bossing.” tawag sa akin ni Czesar at kinalabit ako. 

“Ano?” tanong ko habang tinitingnan pa rin ang liriko ng kanta.

“Let's practice together.” 

“I can't focus when I'm with someone.” saad ko at tumalikod sa kanya. 

“Hey. Are you mad at me?” tanong pa niya pero hindi ko na ito pinansin pa. 

Nagsimula na akong makaramdam ng inis dahil hindi ko pa rin makuha iyong tamang lyrics ng kanta.

Nang tumuntong na ng alas dyes ng umaga ay doon pa lamang kami nag praktis ng magkasama na kaming lahat. Kahit anong iwas ko kay Czesar kanina ay hindi ko na magawa ngayon dahil malamang sa malamang ay magtatabi kami. Nang gumawa ako ng dahilan kanina ay puro kantyawan lang ang narinig ko kaya tahimik na lamang ako at bukod pa don ay hindi rin kami close ng kabanda niya. Tanging kay Ashwin lang panatag ang loob ko ngunit palagi lang rin naman niya akong tinatanong kung may pag-asa ba siya sa akin kaya unti-unti na rin akong umiwas sa kanya upang hindi na siya umasa pa. 

Nagtutunog sad boy na rin minsan na may pagka-conyo.

“Bakit mo ako ini-iwasan?” tanong niya kaagad ng mag lunch break na kami. Lumabas agad ako roon pagkatapos kong magpaalam ngunit hindi ko nakitang sumunod pala agad siya sa akin. 

“Hindi kita ini-iwasan.” sagot ko sa kanya at mas binilisan ang bawat apak ko. Wala na akong ibang chance kung hindi ang pumara ng tricycle nang makalabas ako ng gate kaya hindi na ito nakasunod pa sa akin. 

Nang makarating ako sa bahay ay nakaramdam ako ng kaba nang maabutan ko si Daddy na naroon sa sala habang tinitigan ako sa bawat hakbang ko. Nagmano ako nito at nagmamadaling maglakad ng hindi masyadong halata sa kaniya ngunit bago pa lamang ako maka-apak sa unang hagdanan ay tinawag niya ako upang pakainin para na rin daw may kasabay siyang kumain. 

“How's school?” 

“It's fine Dad.”

“I heard a news. Totoo ba ‘yon?” he asked while looking at me strictly. He placed his utensils on the table. 

“Ang alin po?” pamaang-maangan ko pang tanong sa kaniya at mas lalo ang kabang naramdaman ko, para konti na lang ay maririnig na rin niya ang kabog ng puso ko sa sobrang lakas nito. 

“The Mayor's birthday. Alam mo naman sigurong siya ang kalaban ko ngayong darating na eleksyon no?” may bahid ng galit niyang sabiat pabarang na inilagay ang kaniyang baso pagkatapos niyang uminom ng tubig. 

Umiling ako sa kanya dahil hindi ko pa naman talaga alam kung sino ay katunggali niya ngayong eleksyon. 

“After your performance of that mans birthday, tell you bandmastes to perform on my birthday too.” 

Kahit ako ay nagulat sa gusto niyang mangyari pero nang dahil sa takot ko ay naramdaman ko na lang ang pag-tango ko sa kanya para sumang-ayon sa gusto niyang mangyari. 

When I could feel my eyes burning, I looked away from him and began sniffing, silently.

“So, may banda ka na?” tanong niya matapos kong marinig ang mabibigat niyaang buntong-hininga. 

“Hindi ko po sila ka-banda, inimbitahan lang rin ako ni Mayor.” tugon ko sa kaniya pero tilang hindi na niya ako pinakinggan pa at umalis na sa kusina. 

Maya maya pa ang narinig ko nang umalis ang sasakyan niya kaya wala na akong ibang nagawa kung hindi ay mag-ligpit ng kinainan namin at malamyang naglakad patungo sa aking kuwarto. Mabuti na lang at wala na kaming praktis pa sa araw na ngayon kaya malaya akong matutulog. 

The school's event is ending yet we are only at this room practicing for another event later. Bakit pa kasi ako kasamang na-imbitahan sa kanila na puwede naman sila na lang. 

Napansin rin naman siguro nila na wala ako sa mood na makipag-usap kaya hindi na rin sila nag-abala pang kausapin ako, maski si Ashwin ay hindi na rin ako pinapansin pa. Sabi pa ni Leo na kabilang banda sa nila ay nagmo-move on na raw iyong tao. Ewan ko ba sa kanila ang lalabo talaga nila. 

Until we are called already on the stage as the program started about 20 minutes ago. Gabi na kaya hindi ako makampante kung ano ang sasakyan ko mamayang gabi. Halatang hindi pa naman sang-ayon ang Papa sa ginagawa ko kaya baka hindi niya ako ipa-sundo sa driver namin. 

“Let us all welcome Illicit with Ms. Tamila Marcil.” sabi ng host at agad rin naming narinig ang malakas na palakpakan at hiyawan ng mga tao. 

“Nervous?” Czesar asked when our shoulders bumped into each other. I only gave him a nod to confirm what I am feeling. 

We finished singing three songs and we will be singing again later. The Mayor thanked us while he was on stage and he even introduce his niece that will also be singing with us. She's beautiful. Her body ain't skinny but she's not also chubby, in fact, I can say that her body is almost perfect when she's only at the age of seventeen. Her hair is obliviously curled with an equipment when it was perfectly curled. Basta, her appearance is close to perfect. 

The event was purely all about politics and business talkings kaya hindi na ako nag-abalang makinig pa hanggang sa tinawag ulit ang banda at naghintay akong tawagin ang pangalan kaya tumayo ako at hindi na narinig ang pangalan ko.

Hanggang sa nagsimula na silang kumanta na hindi ako kasama. Tahimik kong pinagsabihan ang sarili dahil sa kahiyaang tinamo. Hindi rin naman naging matagal iyong pagmumukmok ko doon dahil mas kailangan ko pa na umuwi kaysa masaktan. 

I was cursing myself as I walked around the street. It was almost ten and I was already exhausted when I went home as I walked a very long distance.