Chapter 04

Malamig na hangin, madilim na kalangitan at ingay na gawa ng alon ang agad na sumalubong sa amin pakahinto ng sasakyan. Huminto kami sa tapat ng dagat na napapalibutan ng iba't ibang resort at nagringin-tingin sa paligid.

Pagkarating ay naghanap agad kami kung saan ang pwede naming tuluyan habang nasa lugar kami. Umupa kami ng isang bahay at cottage saka nagbayad. Kukunin na dapat namin ang mga gamit nang sabihin ni Arila na gusto niya munang makita at mapanood ang pagsikat ng araw. Kinuha niya ang dala niyang camera. Nakatayo lang kami habang nag-aabang.

Nakita ko niyayakap-yakap at hinihingahan niya ang kaniyang kamay nang muling umihip ang hangin. Nakasuot siya ng long sleeve pero manipis naman ang tela at isang denim shorts.

"Nilalamig ka?" Tumango lang siya bilang tugon.

"Wala ka bang dalang jacket?"

"Nah."

Napatawa ako. "Wala rin akong dala." Ngumiti lang siya sa akin at muling tumingin sa kalangitan sabay lumakad ng kaunti. Sumunod ako sa kaniya at pumuwesto sa kaniyang likuran saka siya niyakap. Iniintay ko kung magrere-act ba siya ng negative pero hindi naman siya pumalag o kung anuman, kaya ginawa ko na lang na komportable ang sarili namin sa isa't isa.

"Better," rinig kong sabi niya at saka sumandal sa aking balikat. I felt her body relaxed against mine.

Ganoon lang kami ng ilabg sandali; Pinakikiramdaman ang init ng katawan ng isa't isa; nananahimik at nakikinig sa bawat hampas ng alon; at nakatingala sa kalangitan, hinihintay ang pagsikat ng araw.

The second time na pumunta ako ng bahay nila Arila, I knew that there's something between us. It understatement. For the past days, aside for getting-to-know-each-other phase, we both flirted and tease each other without inhibitions. Sa katunayan sobrang gaan nga lang niya kasama at komportable kausap.

I just love the time we're together that I ended up smiling like crazy sometimes when I'm alone and thinking of what we might do the next day. If I'm going to describe us, I think we are a thing... who are slowly creating fire from a very small spark.

Naramdaman ko ang bigla niyang pagkapit sa aking braso. Ilang sandali pa ay unti-unti nang nagliliwanag ang kalangitan.

"Wow!" puno ng pagkamanghang sabi niya.

"Oo nga. Wow..." sabi ko hindi lang dahil sa maganda iyong nakikita ko. Kung hindi pati na rin sa pakiramdam na nararamdaman ko ngayon.

Ilang sandali lang ay nakarinig ako ng tahol. Nakita ko si Puchi na nakadungaw sa may bintana ng sasakyan sa di kalayuan. Medyo malapit rin kasi yung kotse sa dagat para madali namin mailagay ang mga gamit sa bahay at ipa-park na lang mamaya sa grahe mismo.

Binitawan ko siya para makakuha siya ng litrato nang isa sa magagandang tanawin na nakita ko habang kinukuha ko naman si Puchi mula sa loob ng sasakyan.

Pagkatapos noon ay napagdisisyunan na naming pumunta sa bahay. Hindi naman ito kalakihan at hindi rin kaliitan. Kung baga, sakto lang para sa amin. May dalawa itong kuwarto, kusina, sala at CR. Inayos namin ang aming mga gamit at saka nagpagkasunduang magpahinga muna dahil na rin sa haba ng byahe.

***

Nagising ako dahil sa liwanag na tumatama sa aking mata. Napabangon ako at tiningnan ang oras sa cellphone ko na nakalagay sa ilalim ng aking unan.

1:30 na pala. Lumabas ako sa kwarto at hinanap si Arila sa buong bahay na inupahan namin pero hindi ko siya nakita. Nasaan na kaya 'yon?

"Baby girl, dito ka muna ha? Tingnan ko lang kung nasa labas si Arila."

Lumabas ako ng bahay at tiningnan kung nasa kotse ba siya pero hindi ko rin nakita. Sinubukan kong maghanap sa paligid ng bahay at tinanaw rin ang ibang mga turista kasi baka hindi ko lang siya napansin sa rami ng tao pero wala.

Pabalik na ako ng bahay nang may nakita ko siya.

Si Arila.

Na may kasamang dalawang lalaki.

Nakasuot siya ng itim na two piece na nagpapakita kung gaano siya kaputi. Kitang-kita rin ang magandang kurba ng kaniyang katawan. Katawang siguradong magpapalingon sa mga kalalakihan. Iyong dalawang lalaki naman na kasama niya ay topless. Nang tumingin ako sa paligid, tama nga ang hinala ko- marami ngang lalaki ang nakatingin sa kaniya. Tumatawa sila at nagse-selfie na parang matagal na silang magkakakilala. Patakbo akong lumapit sa kanila.

"Hey, Zyle!" Sinubukan niyang tumigil sa pagtawa pero hindi niya mapigilan. Tinitigan ko siya sa mata at nang mapansin niyang nananahimik ako ay tumigil na siya sa pagtawa.

"Why so serious?" Tumawa ulit siya kaya tumawa rin ang mga kasama niya.

Tumalikod ako sa kanila at naglakad pabalik sa bahay pero bago pa ko makalayo, naabutan na niya ako.

"Hey! It's just a joke." Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad.

"Zyle, I said sorry..." Ilang beses na siyang nangungulit pero hindi ko siya pinapansin kaya napabuntong hininga na lang siya. Nang makapasok kami sa bahay, sinara niya ang pinto.

"Zyle..." Humarap ako sa kaniya. "I'm Sorry."

Lumapit siya sa akin saka ako niyakap. Naramdaman ko ang mainit niyang balat na dumampi sa mga braso ko dahil siguro matagal na siyang nasa labas at nabilad na ang kaniyang balat sa araw. Niyakap ko rin siya at napangiti. Tapos ay tumingala siya at tumingin sa 'kin.

"What's with the smile?" tanong niya habang nakataas ang isang kilay.

"What's with your tongue?" Inirapan niya saka tinulak nang mahina pero nakayakap pa rin ako sa kaniya.

"Masama bang gamitin 'yung lengguwaheng kinalakihan ko? By the way, ba't ka nag-walk out? Problema mo?"

Nagkibit-balikat ako. "Trip ko lang."

She gave me a bored look. That asked if I'm serious.

"Really?"

"Really."

Inirapan niya lang ulit ako saka nagpumilit umalis sa pagkakayakap ko pero hindi ko siya binitawan kaya nagpumiglas siya.

"Zyle!"

"Trip nga lang..." Tiningnan niya ako ng masama. "Oo na. Gusto lang kita masolo." Pinalambing ko pa ang aking boses.

Tinaasan niya ako ulit ng kilay.

Binaliwala ko lang ang pagtaas niya ng kilay sa akin. "Isa pa, ba't ba kasi ganiyan ang suot mo. Tapos kung sinu-sino pa ang kinakausap mo."

"At anong mali sa suot ko? Lagi namang ganito ang suot ko kapag nasa beach."

"Wala ka naman kasi sa California. At isa pa, 'di mo ba nakikita 'yung tingin ng mga lalaki sa 'yo? Kulang na lang matunaw ka. Sino 'yung mga kasama mo kanina? Kakilala mo ba sila?"

"Si Blue at Harry. Kakakilala ko lang sa kanila. Teka nga. Bakit ba?"

"Nag-aalala lang ako para sa 'yo."

"Nag-alala at gustong masolo 'ka mo," sabi niya nang mahina pero halatang pinaparinig rin naman sa akin.

"Yeah, right."

"Nagseselos ka kasi," she teased.

"Who wouldn't? Sa sexy ng katawang 'to?"senswal na hinaplos-haplos ko ang likod niya nang pabiro.

"Did you just admit that I'm sexy?" tanong niya na may pilyong ngiti sa labi.

"Uh-huh." Tumawa siya sa sagot ko.

"Are you flirting with me again, Mr. Castillo?" nakangising tanong niya.

Nagkibit-balikat ako at napangisi rin. "Maybe."

Natatawang napailing na lang siya at saka hinawakan ako sa magkabilang braso. "Tara na nga. Kumain ka na. Baka gutom ka lang." Hinila niya ako palabas pero pinigilan ko siya.

"Magbihis ka muna." Tinitigan niya ako ng ilang segundo. Nang mapagtanto niyang seryoso ako ay inirapan niya ako. Paalis na sana siya papuntang kwarto niya nang muli ko siyang hatakin. Tumingin siya sa akin na nakakunot ang noo.

"Tititigan ko muna pala. Sayang 'yung view." Tinitingnan ko siya mula ulo hanggang paa nang bigla niya akong hinampas sa noo at saka tinakpan ang mata ko kaya naman napatawa ako.

"Talikod!" Pinatalikod niya ako saka tinanggal ang kamay niya sa mga mata ko. Narinig ko ang paglakad niya tapos ang pagbukas ng pinto ng kwarto niya.

"Muka tayong tanga, Zyle." Narinig ko siyang tumawa pagkatapos ay sumara na ang pinto. Napapailing na napangiti na lang ako sa sinabi niya.

A lot of things like this happened for the past days. We flirted like it's just a common thing to do. Flirt after flirt. Tease after tease. And so far, I might say, we are both enjoying this.

***

Isda, pusit, alimango at kung anu-ano pang lamang dagat ang pagpipilian sa kinainan namin. Nabusog kami dahil sa sarap ng mga pagkain kaya naman naisipan naming maglakad-lakad muna para na rin bumaba ang kinain.

"Ang ganda dito, ano?"

"Yeah. 'Pag may pagkakataon aayain ko sila mama-"

Naputol ang sasabihin ko nang may bumangga sa aking lalaki. Nawalan siya ng balanse, mabuti na lang at naalalayan ko siya. Nakasalamin ito at nakapolong puti. Sa tingin ko ay mga nasa 50 taon na siya.

"Sorry, sorry, sorry," sabi niya at yumuyuko-yuko pa. Pero ang ipinagtaka ko ay hindi naman siya nakaharap sa amin nu'ng humihingi siya ng paumanhin. Napatingin ako kay Arila na parang nagtataka rin pero biglang nanlaki ang mga mata niya at nakita ko na parang natakot siya.

"Lolo!"

Napalingon kami sa tumawag. May isang babae ang lumapit sa amin at saka hinawakan sa braso ang lalaking nasa harapan namin.

"Sa'n ka ba nagpupunta?! Kanina pa kami naghahanap sa iyo!"

Humarap ito sa amin. "Nagulo niya ba kayo? Pasensya na, ha. Mauna na kami."

Hindi pa kami nakakasagot at umalis na siya at hinila ang tinatawag niyang 'lolo'.

"Naku, Lo! Paano kung hindi ka namin nakita?! Wala ka na ngang natutulong dahil bulag ka, binibigyan mo pa kami ng problema!"

Napatingin na lang ako sa matanda habang sinesermunan siya ng babae at nakaramdam ng awa.

Bakit ganoon 'yung ibang tao? Kapamilya naman nila pero bakit parang iba kung itrato?

Nang malawa sila ay humarap akong muli kay Arila. Nagulat ako nang makita kong may tumutulong luha sa mga mata niya habang nakatingin pa rin sa pinuntahan ng matandang lalaki.

"Arila? Okay ka lang?"

Gulat siyang napatingin sa akin at saka pinunasan ang mga luha niya. At ngumiti. Pero hindi ito 'yung ngiti na madalas niyang ibigay sa akin. May... Iba...

"A, wala. Napuhing lang ako."

"Sigurado ka?" Tinulungan ko na siya sa pagpupunas ng luha.

Tumango lang siya. "Tara." Nauna na siyang maglakad kaya naman sinundan ko siya. Bakit kaya umiyak iyon?

Nang mapagod kami maglakad ay umupo na lang kami malapit sa may pangpang.

"Ang ganda dito, 'no?"

Napatawa ako. "Oo. Kasasabi mo lang kanina."

Ngumiti lang siya at humarap muli sa karagatan.

"Ang hirap siguro nang pakiramdam noong lolo kanina, 'no? Parang ni-minsan... 'di pa niya nakita ang mundo."

"Kaya nga swerte tayo, e. Kasi nakita pa natin kung gaano kaganda ang mundo."

Tumango-tango siya. "Pero alam mo, 'di naman dahil may kapansanan, wala nang magagawa. Minsan nga, mas marami pa silang nagagawa, 'di ba?"

Ngumiti lang ka sa kaniya. "Oo naman."

Pagkasabi ko noon ay ngumiti siya at natahimik na lang kami. Nakatingin sa papalubog na araw at nakikinig sa hampas ng mga alon.

"Hey."

"Hmm?"

"'Yung kanina. Bago ka pumasok sa kwarto nung pinagbibihis kita... Nagbibiro lang ako."

"Na sexy ako?" Tumawa siya.

"Hindi. I..." Bumuntong-hininga ako. "Ayoko lang na isipin mo na nagte-take advantage ako sa 'yo. Na-" Naputol ang sasabihin ko nang ilagay niya ang hintuturo niya sa labi ko.

"Alam kong nirerespeto mo 'ko." Ngumiti siya. "Kaya salamat."

Napangiti na lang rin ako. "Tara na. Madilim na saka nagugutom na 'ko." Napatawa siya sa sinabi ko.

***

Nagising ako sa lamig ng hangin. Madilim pa. Lumabas ako ng aking kwarto dahil parang nauuhaw ako.

Kuumuha ako ng baso at nilagyan ito ng tubig at saka ininom. Pabalik na ako sa kwarto ng may marinig akong tugtog mula sa sala. Pumunta ako doon at nakita ng cellphone ni Arila sa may sofa na umiilaw. Kinuha ko ito at nakita sa screen ang caller.

BB

Napakunot ang noo ko. Sino 'to? Ba't kung kailan gabi na, saka tumatawag? Pinindot ko ang answer button.

"Hi, baby! I didn't know what time is it there but it's exactly 12:01 here so, happy birthday!" narinig kong sabi ng isang lalaki sa kabilang linya.

Nanahimik ako lang ako. Nang hindi ako nagsalita ay parang napansin din ito ng nasa kabilang linya.

"Um, baby... You still there?" Hindi pa rin ako sumagot.

"Okay, maybe I call you again, later." pagkatapos ay namatay na ang kabilang linya.

Binalik ko ang cellphone kung saan ko ito nakuha. Bumalik ako sa kwarto na parang wala lang.

Pero... Hindi. Alam kong hindi lang 'yon wala. Alam kong... Ayoko mang mag-isip ng kung anu-ano pero 'di ko maiwasan ang konklusyong nabubuo sa isip ko. Sino ba kasi 'yon?

Pinilit kong kalimutan at ipikit ang aking mga mata. Pinipilit gawing komportable ang sarili ko para makatulog pero nakailang ikot at baling na ako, hindi pa rin ako makatulog.

Hindi ko alam kung ilang oras na ba ako pabaling-baling pero nang tanggalin ko ang unan na nakalagay sa mukha ko ay nakita kong maliwanag na.

Great. Umaga na.

Sinubukan ko uling matulog pero biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko.

"Wake up sleepy head!" Inangat ko ang unan sa mukha ko para tingnan siya at muling tinakip sa mata ko. Kailangan ko ng tulog.

"Zyle. Uy. Gising na." Umupo siya sa gilid ng kama ko at tinanggal ang unan sa mukha ko.

"Maliwanag." angal ko.

Tumawa siya." Natural! Umaga na kaya." Inagaw ko sa kaniya ang unan pero ayaw niya ibigay.

Umupo ako sandali at saka siya hinatak pahiga. Kalahati ng katawan niya ay nakahiga habang ang paa niya ay nakatapak sa lapag. Nakatalikod siya sa akin habang nakayakap ako sa may bandang bewang niya. Siniksik ko ang mukha ko sa may batok niya. Saka lang ako nakaramdam ng antok.

"Please. Kahit isang oras lang..."

Naramdaman kong umayos siya ng higa.

"Sige na nga," rinig kong sabi niya bago ako tuluyang lamunin ng antok.