He called me by my name. He called me Gabriella. I am Gabriella. This feels surreal. May pagkakataong pinangarap ko na maging ako si Gabriella. Nang sa gayon lahat ng taong nagmamahal sa kaniya ay mahalin din ako. At kabilang na roon si Jacob.Now that he’s here. I can’t believe he’s calling me by my name. My real name. Gabriella Mari Benitez Del Rio.“Gabby…” marahan niyang tawag sa akin.Lumayo ako nang bahagya sa kaniya at tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata.“Paano ka nakarating dito? Paano ka nakapasok? There are guards outside.”He smiled and cupped my face using his palm.“I made a way. If I needed to get you out of here even by killing someone, I’d do it.”Naramdaman ko ang pagpatak ng aking mga luha sa aking pisngi. Pinunasan niya naman ito agad.“I’m sorry. I’m sorry you had to go through this. Hindi ko akalaing aabot sa ganito ang magiging trato niya sa’yo. Did she hurt you? Laid her hands on you?”Umiling ako. “No. Wala siyang ginawa sa akin. Ayaw niya lang akong palab
Matagal na tumitig sa akin si Jacob. Wari ba’y sinisigurado niya kung tama ba ang kaniyang narinig mula sa akin.“Gabriella…”Oh, the way he called for my name sounds perfect for my ears. I wonder how many years he waited to finally call me like that. Kinuha ko ang kaniyang mga kamay at hinaplos ito. Dinala ko ang kaniyang kaliwang kamay sa bibig ko at hinalikan ang likuran nito. I gave him a pleading look.“Please, make love with me,” I told him while my eyes are fixated to his. I don’t know where I get that kind of courage. Nakakaramdam ako ng hiya, pero hindi ko hinayaan ang sarili kong magpalamon doon.I’m half naked. The only thing that I am wearing right now was my pyjama bottom and my panty. And I’m sure it will just take a few seconds for him to remove those.Bumangon ako nang konti para abutin ang labi niya. Nang maglapat ang aming labi ay tinugon din niya ang halik na binibigay ko. Muli akong humiga sa kama niya. Umiba siya nang posisyon. Umalis siya sa ibabaw ko. I realized
Magmula noong malaman ko na ako si Gabriella, nagsimula na rin akong mag-imagine kung paano ang magiging reaction ko kapag nagkita na kaming muli ni Tita Ariella. Hindi ko rin mapigilan ang sarili kong isipin kung ano ang magiging reaksiyon kapag nagkasama na kaming muli.She is my mom. My real mom. Lahat ng sinabi ko noong minsang nag-road trip at beach trip kami sa Siargao, lahat ng iyon ay natatandaan ko. Sinabi niya na napakasuwerte ng mga magulang ko sa akin. Kapag nagkita kaya kaming dalawa, masasabi kaya niya sa kaniyang sarili na suwerte siya?“What are you thinking?” tanong ni Jacob habang nasa biyahe kami patungo sa hotel na pag-aari niya. Kagaya ng dati, sa chopper ulit kami sasakay.Sinabi ko sa kaniya na puwede naman kaming mag-eroplano nalang. Ang kaso, sabi niya, matatagalan lang daw kami sa ganoon. Mas magiging mabilis ang biyahe namin kung sa private chopper na pag-aari niya kami sasakay.Pagpasok namin sa hotel, nakahilera ang mga staff at sabay-sabay ang mga ito na
I never imagined that I’d become a part of this clan. According to my research, The Benitez clan holds the rank one in the list of the richest family here in Cebu. Ang sabi rin ni Jacob, ang pamilya rin ng aking ina ang isa sa mga ma-impluwensiya rito sa buong probinsiya. Maraming nakakakilala sa kanila. Noong kabataan ni Lolo Arthur, isa ito sa mga magagaling na negosyante ng Cebu. Kung si Miss Diana ay mayroong chains of bar sa buong Pilipinas, ang aking Lolo naman ang nagma-may-ari ng Benitez Shipping Lines na nag-o-operate sa buong bansa. Hindi lang iyon, malawak din ang lupa na pag-aari ng pamilya ni Mama dito sa Cebu. Marami rin silang napamiling farm sa iba’t-ibang probinsiya tulad na lamang ng Bohol, Mindoro at Zambales.“Anong gusto mong kainin, anak?”Agad akong napabaling kay Mama pagkababa ko ng hagdan. Kagigising ko lang at nagdesisyon akong bumaba dahil nakaramdam na ako ng gutom.Magaan na lumipas ang isang buong gabi na kasama ko ang pamilya ng aking ina. Si Jacobv nam
Papa is indeed coming. I asked Jacob several times to make sure he’s not bluffing. At dahil ngayon nga lang daw ulit magkikita sina Mama at Papa makalipas ang maraming taon, hindi maiwasan ng aking ina na mag-hyperventilate. Kanina nakakaya pa niyang hindi ipahalata sa amin ni Kuya ang reaction niya pero ngayon, halos pinagpapawisan na siya.“Kuya, sa tingin mo ba okay lang siya?” tanong ko kay Kuya Aaron habang ang aking atensiyon ay naka-focus pa rin kay Mama na nakaupo sa solo seated sofa sa sala. Hawak niya ang kaniyang phone. Mayamaya niya iyon sinisipat.“I think she’s really nervous and excited at the same time.”“Kagabi pa kasi siya hindi mapalagay.”Kuya Aaron chuckled.“Ganoon talaga. Ilang years ba naman silang hindi nagkita.”Nasa living room din kami ni Kuya pero nakatayo kami dahil ang sabi ni Jacob, anytime today ay darating sila. Hindi naman niya sinabi ang exact time. Kami nalang ang nag-assume na umaga.Nagluluto na rin ang mga helper sa kusina. Si Nanang Gilda ang t
Pagkatapos naming kumain ng agahan, agad na niyaya ni Lolo sina Papa, Aaron, at Jacob patungo sa living room. Habang kami ni Mama ay naiwan sa kusina. Hindi naman naming kailangang tumulong sa paglilinis ng lamesa dahil maraming helper sa bahay, pero tumulong na rin kami para kahit paano ay mayroon kaming ginagawa.“Gusto mo bang pumunta sa kanila, anak?”Umayos ako nang tayo nang marinig ang tanong ni Mama. Alam kong ilang beses niya akong nahuli na sumisilip sa labas.Umiling ako.“Hindi naman po ako kailangan doon. Okay lang ako rito, kasama kayo.”Ngumiti si Mama atr binitawan ang baso na kaniyang pinupunasan. Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa braso at marahang hinila patungo sa upuan. Inalalayan niya akong umupo roon.“You’re right. All-boys-talk iyon. And I am sure na kahit pumunta tayo roon, hindi rin nila ipapaalam sa atin kung ano ang kanilang pinag-uusapan. I’m sure that’s more on business.”Ngumiti ako kay Mama at tumango. Yes, most probably it’s all about business o
Hindi nahirapan si Jacob na ipaalam ako sa aking mga pamilya. Tuwang-tuwa pa nga sina Lolo na isasama ako ni Jacob sa Siargao. Even Papa allowed me to come. Gusto ko rin sana isama si Mama sa event. Ang kaso, marami siyang aasikasuhing trabaho sa opisina niya.“Kuhang-kuha mo na talaga ang loob ng pamilya ko ‘no? Hindi na ako magtataka kung sila pa mismo ang magtulak sa akin na pakasalan ka balang araw,” biro ko kay Jacob habang sakay kami ng kotse. Ngumiti naman siya.“Why? If that happens, papayag ka ba sa gusto ng pamilya mo? Do you want to marry me someday?”“Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan. Do you want to marry me, Jacob?”He smirked.“Hindi na tinatanong iyan. Dahil automatic na oo ang sagot diyan.”I can’t help but to imagine Jacob proposing to me in front of the beach. Wala lang, minsan hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili kong mangarap. Bukas ang kasal ng kaniyang Dad at ng Mommy ni Jace pero ngayon kami pupunta ng Siargao dahil nabanggit ni Jacob na birthday
Hindi na ako pinayagan ni Jacob na maligo dahil magdidilim na. Kailangan mauna kami sa dalampasigan bago si Yael. Simpleng t-shirt na cream ang kulay at tokong lang ang suot ko. Mas kumportable talaga ako kapag ganoon lang ang suot ko. Mabuti nalang din at hindi nagre-reklamo si Jacob. Mukhang kahit ano namang suotin ko ay okay sa kaniya.“May tanong ako,” panimula ko habang naglalakad kami patungo sa dagat. Hinayaan kong nakalugay ang aking buhok kaya kapag umiihip ang hangin ay nililipad ang dulong bahagi niyon.Ako na rin ang nag-boluntaryong magdala ng kahon na nakabalot na sa gift wrapper. Samantalang si Jacob ay tahimik lang na naglalakad. Wala siyang kahit ano na hawak. Mukhang inilaan niya talaga ang oras na ito para sa mangyayari mamaya.“Hindi ka ba naiinis kapag ganito lang ang damit na suot ko?”Kunot-noong bumaling siya sa akin.“Bakit naman ako maiinis? You look okay and I think that’s fine with me.”Ngumuso ako.“I mean… sure ako na karamihan sa mga babaeng kilala mo ay
JACOB’S POV“Aminin mo na pare, kaya mo siya gusto kasi nakikita mo sa kaniya si Gabriella,” saad ni Martin habang kasalukuyan kaming nag-iinuman sa labas ng condo niya. May balcony roon na maliit at iyon ang ginagawa naming tambayan sa tuwing magyayaya siya ng inom.Gustuhin ko man siyang yayain na uminom sa labas, tumatanggi siya dahil ayaw niyang mag-alala si Kathy sa kaniya. Such a loyal man to her woman. Like I am for my first love, Gabriella Mari Benitez Del Rio.Umiling ako sa sinabi ni Martin at inabot ang panibagong bote ng alak at binuksan iyon.“Ang tagal na noon, pare. Hindi ka pa talaga nakaka-move on? Have you even bed other women? Kasi ako, hindi ako naniniwala sa mga balita lalo na yung galing lang sa mga tabloids. Laman ka palagi no’n eh.”Mahina akong tumawa.“Yung totoo, pare? Virgin ka pa yata eh!”Inis na kumuha ako ng piraso ng popcorn at binato ko iyon sa kaniya.“Siraulo. Siyempre hindi na. I had tried that too.”Umangat ang kilay ng kaibigan ko.“Oh, bakit par
“Ang sabi ko, gusto kong umuwi ng Siargao. Bakit tayo nandito?” kunot-noong tanong ko nang lumanding ang private chopper na sinakyan namin sa isang isla sa Palawan.Hindi ko mapigilang mainis dahil nililipad ng hangin ang buhok ko. Nasa bag ko pa naman ang mga ponytails ko. Parang walang narinig si Jacob sa mga sinabi ko at ipinagpatuloy lang niya ang pagbababa ng mga gamit namin sa chopper.“Hello? May kausap ba ako? Jacob, ano na?”Nang marinig niyang tinawag ko ang kaniyang pangalan ay kumunot ang noo niya. Tinuro niya ang kaniyang tenga at umiling. Sumesenyas na hindi niya naririnig ang sinasabi ko dahil maingay ang ingay ng elesi ng chopper. Hindi pa rin kasi ito humihinto, o mas tamang sabihin na wala itong planong huminto.Masama ang aking hitsura na nakahalukipkip sa isang tabi. Hinayaan ko lang na siya ang mag-asikaso ng mga gamit namin. Inikot ko naman ang aking paningin sa paligid. Halos walang bahay sa lugar na iyon maliban sa malaking rest house na sigurado akong pag-aari
Matagal kong pinag-isipan kong pinag-isipan kung paano ako makakaganti kay Sabrina. Pinag-aralan kong mabuti ang bawat detalye ng gagawin ko, tinitingnan ko kung magiging epektibo ba ito.“Sigurado ka bang kaya mong mag-isa? Sabihan mo lang ako kung kailangan mo ng back-up ha?”Umiling ako kay Lara nang sabihin niya iyon.“Why not? Hindi ba nga may kasabihan na two is better than one.”Mahina akong tumawa na ikinakunot ng kaniyang noo.“You think I will let you do this with me? Come on, Lara. We’re both pregnant. Isa pa, plano ko ito. Ayokong idamay ka rito. Mamaya itakwil pa ako ni Jace bilang kaibigan kapag may nangyaring masama sa’yo.”She grinned.“You care for me but you don’t care for yourself, huh?”“Sino namang nagsabing hindi ko iniingatan ang sarili ko? Come on, you know better, Lara.”Katatapos lang namin magtrabaho sa araw na iyon at hinihintay nalang namin ang aming mga sundo. As usual, mas maarte pa sa aming dalawa ang mga tatay ng aming mga anak. They won’t let us drive
“Are you okay?” tanong sa akin ni Jacob nang mapansin niyang hindi ako mapakali sa aking puwesto. Kanina pa kasi ako galaw nang galaw. Panay rin ang tingin ko ng oras sa suot kong wristwatch.It took me five full days to decide if I’ll be visiting Papa in the hospital or not. Halos isang taon ko rin siyang hindi nakita. Wala akong alam tungkol sa kalagayan niya. Wala ring alam ang pamilya ko kung saan siya nagpunta. Kaya lahat kami ay nagulat nang malaman ang tungkol sa kalagayan niya.“Have you read the news about Sabrina Acosta?”Kumunot ang aking noo nang marinig ang pangalang binanggit ni Jacob.Umiling naman ako at tumitig sa kaniya, hinihintay na ituloy niya ang kaniyang sasabihin. Nang huminto sandali ang sasakyan ay tumingin siya sa akin.“She left the country after your father collapsed. Iyon lang ang sinabi sa akin ng isa sa mga kaibigan kong malapit din sa pamilya Acosta. Mukhang may malaking dahilan kung bakit inatake ang Papa mo. At naniniwala ako na isa sa mga dahilan no
After losing my first child last year, I never thought that it’d be possible for me to bear another child in my stomach. Hindi ko ito inasahan, lalo na si Jacob.Hawak namin ang papel na naglalaman ng test results na ginawa ng doctor ilang oras na ang nakalilipas. Nakatitig lang kami roon, parehong nanginginig ang aming mga kamay. Hinawakan niya ang akin at dinala ang likuran nito sa kaniyang labi para halikan.Napansin ko rin na halos maluha-luha siya. Dala siguro ng kaniyang emosyon na nararamdaman sa kasalukuyan. Nasa kaniyang sasakyan kaming dalawa at tahimik na nakaupo.“I can’t believe this,” he said and kissed the back of my hand once more.“Me either. Hindi ko alam kung dapat ko bang tawagan agad sina Mama at Kuya o hindi muna.”“I think it’s better if we surprise them.”His idea was good. Kaya ng sumunod na araw ay pareho kaming nag-take ng leave sa aming mga trabaho. We organized a little party for just for our family and close friends. We sent invitations na kami mismo ang
Mahigpit akong niyakap ni Jacob pagkahiga niya sa tabi ko. Kumpara sa aming dalawa, alam kong siya ang mas pagod, dahil kinailangan pa niya akong linisan pagkatapos naming magniig. Matagal din naming hindi nagawa ang bagay na iyon dahil sa dami na ring nangyari. And when we do it this time, pakiramdam ko ay unang beses namin iyong dalawa. Jacob is always subtle with his moves. Kaya hindi ako nahirapan.We did it three times this time. Binabawi ang mga pagkakataong hindi namin nagawa iyon.“You really don’t have to do it, Jake,” sabi ko saka bumaling nang tingin sa kaniya. Kababalik niya lang sa kama dahil itinapon niya ang wet wipes sa basurahan sa banyo.Wala pa rin akong suot na damit sa ilalim ng kumot kaya bumangon siyang muli para hinaan ang aircon. Pagkahiga niya, yumakap siya sa akin at hinalikan ako muli sa labi. Matagal ang halikan naming dalawa. Iyong tipong kahit na kanina pa namin ginagawa iyon, wala pa ring nagbabago sa alab na nararamdaman namin sa isa’t-isa.“Halos hind
Malaki ang nagbago sa akin magmula nang bumalik ako sa kumpanya. May mga pagkakataong hindi ako makapag-focus sa trabaho kaya palagi akong napapagalitan ng pinsan ko.Ako pa rin naman ang humahawak sa mga malalaking meetings. Ako pa rin ang nag-aasikaso ng karamihan sa kumpanya. Pero hindi na ako katulad ng dati na binibigay ko lahat ng oras na mayroon ako para sa trabahong iyon.May mga pagkakataon na naiisip kong pansamantalang lumiban muna sa Centre Point para mabigyan ko ng mas maraming oras ang DRH pati na rin ang chains of bars na iniwan sa akin ni Mama. Ang kaso, wala pa akong lakas ng loob na sabihin kay Lolo ang tungkol doon.“Are you happy right now?” tanong ni Kathy habang kasalukuyan ko siyang tinutulungan sa pagbe-bake ng ginagawa niyang cookies. “Generally, I am. Wala namang raso para hindi maging masaya, hindi ba?”Huminto siya sa paglalagay ng mga lutong cookies sa Tupperware container at tumingin sa akin nang diretso.“Okay, you’re happy generally. Pero kumusta naman
Noong nasa college ako, akala ko ang isa sa mga pinakamasakit na mararanasan ko ay ang ma-bully ng mga kaklase ko. Iyong palaging pinagtatawanan. Dahil ang sabi nga nila, bayarang babae ako dahil nakikita nila akong pumapasok sa bar na pagmamay-ari ni Mama. Akala nila, doon ako nagtatrabaho bilang waitress o bilang isang pick-up girl.Isa lang ang kaibigan ko noon na nagtatanggol sa akin. Si Angelo na hanggang ngayon ay wala pa rin akong balita kung nasaan na.Palaging sinasabi sa akin ni Mama na sa akin niya ipapamana ang mga negosyo niya kapag nawala siya. Dahil bukod sa akin, wala naman siyang ibang anak o pamilya na puwedeng mag-asikaso nito.Ilang beses akong tumanggi noon dahil ang plano ko ay sumunod kay Papa sa UK. Pero iba ang nangyari sa akin. Sa ibang landas ako dinala ng aking tadhana.Sakay ng wheelchair na tulak ng kaniyang personal nurse, napansin ko ang mga folders na nakapatong sa ibabaw ng binti ng aking ina. May maliit din na kahon doon.“Oh, Ma. Para saan ang mga i
Sa loob ng kalahating araw ay nanatili si Papa sa bahay. Masaya itong nakipagkuwentuhan sa amin nina Yaya Gina habang si Mama ay masaya lang na nakamasid sa amin. Bago gumabi ay nagpaalam na rin ito. Nabanggit ni Papa na kasama niya ang kaniyang asawa at ang dalawang anak nila sa kanilang bakasyon dito sa Pilipinas.“Hanggang kailan po kayo mananatili rito sa Pilipinas?” tanong ko nang ihatid ko sa labas ng gate si Papa.“Isang buwan lang kami rito. Pinuntahan lang namin ang Lolo at Lola ng Tita Maya mo. Babalik din kami agad dahil magsisimula na muli ang pasukan. Yung dalawang kapatid mo, masyadong masipag sa kanilang pag-aaral at ayaw lumiban sa klase. Plano ko ngang magtagal sana.”Napangiti ako nang marinig ang kaniyang sinabi. I’m glad that even though we’re not blood related, he’s still treating me as his daughter.“I’ve heard a lot about you. Diana told me what happened years ago. Masaya ako na lumaki ka na isang mabuting bata at hindi mo pa rin tinalikuran si Diana sa kabila n