Nangunot ang noo ni Eva nang masilaw sa sinag ng araw na tumatama sa kaniyang mukha. Marahan siyang napakusot ng mata nang tuluyang magising.
Matamis na ngiti ang sumilay sa kaniyang labi nang bumungad sa kaniya ang napakagandang mukha ng kaniyang kasintahan na nakahilig sa kaniyang dibdib at mahimbing na natutulog. Kusang kumilos ang kaniyang kamay upang hawiin ang nakakalat na hibla ng buhok nito sa mukha. Imbes na iipit ito sa likod ng tenga ni Heloise ay hindi naiwasan ni Eva na laruin ang mahaba at natural na kulay maputlang puti na buhok ni Heloise.
Dahil sa ginawa ay naalimpungatan ito ng gising at napangiti na lang rin nang magandang mukha naman ni Eva ang sumalubong sa kaniya. Muling napapikit si Heloise at hinigpitan ang pagkakayakap dito.
"Good morning," masuyong bati ni Eva.
"Hmm. Morning," Heloise groaned.
"What time is your class?"
"8am," she answered.
Dahil sa sinabi ay inabot ni Eva ang phone na nasa bedside table upan
Malungkot akong napangiti nang maalala ko ang kinuwento sa akin ni Ms. Boa sa nung nakaraan. We’re step-sister pero iginigiit niyang isa lamang akong mission para sa kaniya.Naalala ko na si Ms.Boa, siya ang gustong-gusto kong kalaro noong bata ako. Dahil nag-iisang anak lang ako nun ay lumaki akong walang gaanong kalaro. Ayaw rin kasi ni papa na lumalabas ako ng bahay.Sa tuwing nakikita ko nun si Ms.Boa sa bahay ay agad ko siyang niyayayang maglaro. Noon pa man ay sinusungitan na niya talaga ako, ngunit nakikipaglaro rin naman siya sa akin sa huli.Naging ‘ate’ talaga ang turing ko sa kaniya. Siya ang naging takbuhan ko nun sa tuwing umiiyak ako. Noon pa man ay pino-protektahan na niya ako kahit sa mga nang-aaway sa akin.Halos mabitawan ko naman ang baso ng iniinom kong tubig nang magitla ako nang may pumulupot na braso sa aking katawan mula sa aking likuran. Nang lingunin ko naman upang silipin ay sumilay ang matamis na ngiti sa akin
Lulan ng sasakyan ko, malayo pa lang kami ni Ate Eva ngunit kapansin-pansin na agad ang bahay. Hindi ko alam kung anong meron pero nakakakaba ang kadiliman ng buong bahay. Nang tuluyang makahinto kami ni Ate Eva sa tapat ay binalingan ko siya nang nagtatakang tingin.“Don’t give me that stare? Magkasama tayo, I also don’t know the answer,” she stated.Marahan na lang akong tumango at naunang bumaba ng sasakyan.Hindi ko na hinintay pa ito sumunod sa akin. Pagpasok ko ay walang kaliwa-liwanag. Sinubukan kong buhayin ang ilaw ngunit kuryente talaga ang wala. Nangangapa man sa dilim ay sina Leigh at Noah ang agad na hinahanap ng mata ko.“Leigh? Noah?” tawag ko sa kanila, “Heloise?”Una kong pinasok ang mga kwarto. Maging sa banyo ay hinagilap ko sila. Inikot ko rin pati ang kusina at basement, but there’s no any single sign of them.Ayoko man ngunit nagsisimula na akong akyatan ng kaba. Hindi ko gu
Arkesha’s POVs:Halos mapahilot na ako sa sintido ko sa sobrang pananakit ng ulo ko. Binabalot ng samu’t-sari at kaliwaang reklamo ang apat na sulok ng conference room ngayon. Waring lahat ay may kaniya-kaniyang mundo.Fucking 50 million pesos have lost based on the financial statement and report na ni-release ng Accounting and Budget department kaninang umaga. Nabigla ang buong kompanya, hindi alam kung saan napunta ang malaking halaga. Nang makarating sa kaalaman ng shareholder members ay isa-isa nila kaming piniste ni Mr. Alastair ng sunod-sunod na tawag at reklamo.Kanina pa sumasakit ang ulo ko sa pagsagot sa mga tanong nila sa telepono hanggang sa nagdesisyon kami ni Mr.Alastair na magpatawag ng emergency board meeting ngayong hapon ngunit ganito ang kinalabasan. Maingay at magulo, Ni hindi nila magawang patapusin kami sa pagsasalita.Napalingon ako sa katabi kong si Mr.Alastair nang marinig ko ang marahas nitong pagbuntong-h
“I’ll go.”“No!” pigil sa akin ni Leigh.“I’ll save my son from my pathetic husband,” walang emosyon na wika ko.Mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko. “I’ll go with you.”“I’m sorry, Leigh, but I don’t want you to come with me,” ani ko.“Arkesha,” she pleaded.“Wala tayong ideya sa kung anong tumatakbo sa utak ngayon ni Lyle. I don’t want to risk your life and our baby.”“Noah is my son too, I want to save him also,” determinadong saad ni Leigh.“Leigh, please? Ayokong may mangyari pang masama sa inyo ni Lightley. Pakiusap, dito ka na lang. Pangako, iuuwi ko si Noah nang ligtas.”“I’ll call the police,” pagsingit ni Heloise.“No, please. Don’t do that.” Pigil ko kay Heloise nang akma nitong kukunin ang kaniyang phone.“But
Third Person’s POVs:*Leigh’s dream*Tambak si Leigh ng mga gawain sa kaniyang office nang istorbohin siya ng pagkatok at pagpasok ni Secretary Alastair sa kaniyang opisina, sa sobrang pagka-busy ay hindi ito nag-abalang mag-angat ng ulo upang salubungin ito ng tingin.“Yes, Secretary Alastair?” tanging tugon ni Leigh pagpasok ni Secretary Alastair.Magalang na yumukod sa kaniya ang kaniyang secretary at tahimik na lumapit sa kaniyang harap.Ilang segundo ang lumipas na walang naging imik si Secretary Alastair at doon lang tuluyang nakuha ng secretary ang atensyon ng kaniyang presidente. Mula sa tambak na mga dokumento na kaniyang binabasa ay inangat na ni Leigh ang kaniyang mga mata upang tignan ito, unang napukaw ng black folder na hawak ni Secretary Alastair ang kaniyang pansin.“What’s with that folder?” Leigh ask.Imbes na sagutin ay marahang lumakad si Secretary Alastair hanggang makarat
Naalimpungatan ako ng gising na wala na si Arkesha sa tabi ko. Bahagya akong nag-panic ngunit nang agad kong mapansin ang sticky note na iniwan nito sa may bedside table ko ay kumalma ako. Nakasaad na uuwi muna siya saglit upang i-check si Noah pagkatapos kukuha nang ilang mga gamit at damit ko na kakailanganin ko pa dito. Nasilip na daw niya si baby Lightley at maganda ang nagiging improvement daw nito.Napangiti ako.Matapos nun ay inabala ko na lang ang sarili ko sa pagtanaw sa bintana. Nagkakagatan na ang dilim at liwanag sa labas, halos gabi na pala. Maulap ang kalangitan—ahh hindi, makulimlim ang ulap, nagbabadya ang pag-ulan. Sana makabalik na siya agad, nami-miss ko na siya. Hmm.Naputol ang pag-iisip ko nang makarinig ako nang mahinang pagkatok sa may pintuan. Ngiti ang agad kong sinalubong dahil inaasahan ko nang dumating na si Arkesha. Ang bil
Kumunot ang aking noo nang masilaw mula sa isang matinding liwanag. Marahan kong binuksan ang aking mga mata at puting kisame ang sumalubong sa akin. I mentally cursed nang rumehistro sa akin ang amoy ng gamot at nakumpirma kong nasa hospital uli ako. I groaned in frustration.Fuck it! Ang paghihirap ko na makalabas ng hospital ay nabalewala lahat. Napapikit ako nang mariin upang pigilan ang nagbabadyang luha ngunit ayokong panghinaan ng loob.‘Kung kinakailangan kong tumakas muli kahit na sampung beses pa ay gagawin ko mapuntahan lamang siya kung nasaang lupalop man siya ng mundo,' determinado kong bulong sa aking sarili.Sa pagdilat ng aking mata ay natigilan ako nang makilala kung sino ang taong nakatayo sa aking harapan. Ang kaninang luhang pinipigilan ko ay tuluyan nang bumuhos. Halos hindi ko malaman kung anong dapat kong maramdaman habang nakating
Almost a month have passed before I totally recovered. It feels like, I waited for forever in hell. Matigas si Ms. Boa, anumang impormasyon tungkol kay Arkesha ay wala siyang ibinibigay. Mas lalo akong na-frustrate at nabaliw sa loob nang isang buwan. Wari akong bilanggo sa apat na sulok ng kama na iyon dahil sa leather strap na anumang pagmamaka-awa kong tanggalin ay hindi hinuhubad sa akin.And today is the day. Tahimik ako ngayon na naka-upo sa passenger seat, pinapanuod ang mga nadadaanan namin. Katulad nang dati ay walang imik si Ms. Boa, focus na focus ito sa pagda-drive. Isang kanta mula sa stereo ng sasakyan lamang ang bumabalot sa kabuuan ng sasakyan, hindi ako familiar sa kanta more like 80's song pa ng isang hindi masyadong sikat na singer. I hugged myself, may suot naman akong jacket ngunit ramdam ko pa rin ang nanunuot na lamig sa katawan ko, mula sa malakas na buga ng aircon. Hindi na ako nag-abalang mag
"Ma, where's my basketball shoes?" sigaw ni Noah."At the shoe rack!" balik kong sigaw."Not this one, gusto ko po yung bigay ni Papa Lyle," himutok ng anak ko."Naputikan iyon n'ong nakaraan nang naglaro kayo ng basketball. Nilabhan ng mommy mo kaninang umaga," tugon ko.Iniipitan ko ngayon ang buhok nang magta-tatlong taon naming anak ni Leigh na si Lightley. Pinaayos ko siya ng upo sa sofa upang mai-tirintas ko nang maayos ito. "Wag malikot, baby. Parating na si Daddy Zeus mo."Mas lalo ito naging malikot na may pagkampay pa ng kaniyang paa nang marinig ang pangalan ng daddy niya. "Daddy! Daddy! Daddy!" she excitedly chant.Imbes na mainis ay mas napangiti pa ako sa sobrang ka-cute-an nito. Para siyang mini-version ni Leigh na mas makulit nga lang."Maglalaro po uli kami nina Hugo. Ano pong gagamitin ko?" Mula sa isang pasilyo ay lumabas ang anak ko.Nang balingan ko siya ay bahagyang natawa ako sa itsura nito, kunot na kuno
"Leigh....!" Nabalot ang buong silid ng sigaw ni Arkesha, mabilis nitong pinuntahan ang kasintahan.Binitiwan ni Arkesha ang hawak na katana at baril, madali nitong sinalo si Leigh bago pa man ito tumumba sa lupa."A-Arkesha," Leigh groaned in pain.Kinapa ni Arkesha ang tama ng baril sa likod nito. "L-Leigh?" Nanginig siya nang makitang may bahid ng dugo ang kaniyang kamay.Nagsimulang umagos ang masaganang luha mula kay Arkesha at napahagulhol na sa iyak."No. No. No. My love, please," Arkesha cries.Masuyong inabot nang nanghihinang kamay ni Leigh ang pisngi ni Arkesha na basa ng luha."Hush, my love. Sshhh" pagpapatahan ni Leigh sa minamahal."D-Don't leave me
"Don't kill him," Leigh dangerously exclaim."Miss President," bulalas ni Heloise.Sumilay ang ngisi sa labi ni Ichi-sanMula kay Arkesha ay nalipat ang dulo ng katana ni Leigh sa kaniyang tito. "I will kill him," she added.Nawala ang pagkakangisi ni Ichi-san dahil sa tinuran ni Leigh. Seryosong nakatingin lamang ito sa kaniyang tito."My oh my beautiful niece, why are you going to kill your own auncle? Ako na lang ang natitira mong pamilya mula nang mamatay si Carleigh at Val, ako lang ang nakaka-intindi sayo, ako ang nasa tabi mo n'ong mga panahong tinalikuran ka ng mundo. Sa lahat ng ginawa ko para sayo ay ang pagpatay sa akin ang isusukli m-"
Humahangos si Heloise pagkapasok sa isang silid. Sinundan niya ang narinig na malakas na kalabog at dito siya sa kwartong ito dinala ng kaniyang mga paa.Natigilan si Heloise nang masaksihan kung paano halos mapuno ang silid ng dugo ng mga patay na bantay na nakahandusay sa sahig. Halos putol na ang ulo ng mga ito at ang iba'y hindi na makilala ang mga itsura.Halos napahawak naman siya sa kaniyang bibig sa pagkagulat habang nasasaksihan sa kaniyang harapan kung paano sunod-sunod na hinahampas ni Arkesha ang mukha ng hawak nitong lalaki sa pader."Nasaan si Ichi-san?" mahina ngunit galit na tanong ni Arkesha sa lalaking halos hindi na makilala ang itsura.Muli niyang hinampas nang malakas ang mukha ng lalaki sa pader nang hindi ito nagsasalita."Wakarimasen! Wakarimasen!""Ano!?" Umalingaw-lingaw sa buong silid ang sigaw na iyon ni Arkesha.Ihahampas sana uli ni Arkesha ang mukha ng lalaki sa pader nang lakas na loob siyang nilapitan
"Let's rescue Leigh first," determinadong wika ni Arkesha."No. Eva is waiting for us," pagkontra naman ni Heloise."We can't rescue Ate Eva kung wala si Leigh.""Miss President would be fine. How about Eva, alam na ba natin kung nasaan siya? Is she okay or….is s-she's dead?""That's it, hindi natin alam kung nasaan si Ate Eva. Mas mahuhuli lang tayo,” katwiran ni Arkesha."Mas mahuhuli tayo kung susundan natin kung saan nila dinala si Miss President. It's much more risky. Kita mo naman kung gaano karaming bantay ang nakapalibot sa kaniya kanina."Halos magsukatan ng tingin sina Arkesha at Heloise. Parehas gustong masunod. Parehas ayaw magpatalo. Parehas na gustong iligtas ang mga minamahal."I'm going to rescue, Leigh, all alone," mariing ani Arkesha."All by myself, I'm going to rescue, Eva," determinadong wika naman ni Heloise.Arkesha’s face softened."Please, be careful,” she whisper.
"Sigurado kayong nandiyan si Eva?" tanong ni Heloise. Binigay nito kay Leigh ang binocular na ginamit."We'll know if we'll get inside," ani ko.Nasa isa kaming bangin na may kalayuan sa mansyon ngunit tanaw mula rito. Nagpaplano kami kung papaano papasukin ang mansyon ni Ichi-san."They we're armed with katana and guns," komento ni Leigh habang siya naman ang sumisilip sa kabuuan ng mansyon gamit ng binocular."Hindi sila ganiyan karami nung huli nating punta, hindi rin sila armado," dagdag ko."Kung gan'on ay nasa loob nga niyan si Eva. Alam nilang pupunta tayo," wika ni Heloise."How we will get inside?" tanong sa amin ni Leigh nang bitawan na rin niya ang binocular."Shouldn't we call a police?" suhestyon ko."That would be a stupid act," kontra sa akin ni Heloise."Paano tayo papasok? Wala tayong anumang armas--""Ya, anata wa dare desu ka." [Who are you?]Nabigla kaming tatlo sa pagsulpot ng isang hap
Arkesha's POVs:Halos matumba ako sa lakas nang pagkakasampal sa akin ni Heloise pagkakita sa akin nang maabutan namin siya rito sa airport. Hindi pa ako nakakabawi sa nangyari ay kinuwelyuhan ako nito na halos pakiramdam ko ay sinasakal ako. She lifted me up, almost tearing the collar of the blouse I am wearing, I can hear the slight rasp of material ripping. Her eyes were swearing in anger, she clenched her jaw."Why did you let her leave!?" sigaw ni Heloise sa buong mukha ko.Hindi ko malaman kung paano magre-react. Pakiramdam ko ay biglang pinutol ang dila ko, tanging iling lamang ang kaya kong itugon nung mga oras na iyon.Mabigat ang paghinga ni Heloise at matalim ang tingin nito na waring gusto ako nitong patayin, ngunit nakikita kong pilit nitong pinapakalma ang sarili.Agad na gumitna sa aming dalawa si Leigh. "Stop it, you two," mahinahon na pakiusap ni Leigh.Humigpit pa ang pagkaka-kwelyo sa akin ni Heloise na halos hindi ako mak
May pag-aalangan akong kumatok sa kwarto ni mama. Makalipas ang ilang segundo ay wala akong nakuhang anumang tugon mula sa loob. I don't know if mama is inside. Imbes na umalis na lang ay mas nanaig sa akin ang kuryusidad na pumasok.Baka ako tuluyang nilamon nang matinding antok kagabi ay hindi ako maaaring magkamali na binanggit ni Ate Eva ang pangalan ng papa ni Leigh. Ang tanong ko ay, anong koneksyon ni mama sa papa ni Leigh? May nakaraan ba silang dalawa? At ano ba talagang nangyayari? Iyon ang gusto kong malaman kay mama.The door creaked as I opened it slowly, the darkness of the room greets me. Kinapa ko ang switch ng ilaw sa bandang gilid upang bigyan ng liwanag ang buong silid. Bahagya akong nanibago sa itsura ng kwarto, wala masyadong nagbago rito ngunit hindi ko na matandaan kung kailan ang huling beses na nakapasok ako rito sa kwarto nila papa. If my memory ser
Leigh's POVs"Why do you always keep following me!?"Nagitla ako dahil sa ginawang pagbulyaw sa akin ni Arkesha. My body froze and my tounge got stuck yet I can't help but to smile, she's still beautiful even she's upset. She rolled her eyes at me, mukhang mas lalo niyang ikinainis ang pagngiti ko.Tatlong araw na ako dito sa mansion nila at wala akong ginawa kundi ang suyuin ang mahal kong hindi raw ako maalala."Because, I love you." I smiled sweetly. "Follow what you love daw kasi-- ayy do what you love yata iyon. Basta gan'on, mahal kita."Kumunot ang noo nito dahil sa tinugon ko at napapailing na parang di makapaniwala sa mga sinasabi ko. Sa kabila nang hi