Today is Thursday, my third day as a training secretary of Miss President.
So far, nakukuha ko na kung paano gawin ang trabaho kahit papaano sa tulong ni Mr. Alastair. Nai-enjoy ko na rin ito dahil sa kakulitan nina Mr. Brooke. Pero hindi ko pa rin naman kinakalimutan ang pinanggalingan ko kaya mamaya ay kina Marj ako makikisabay ng lunch.
Pagkasakay ko ng elevator ay hindi ko inaasahan na makakasabayan ko si Ms. Boa sa loob ng elevator. Unang kita pa lang niya sa akin ay inismidan na niya ako, hindi ko man alam kung saan siya humugot nang pagkainis sa akin ay nginitian ko na lang siya at binati ng magandang umaga. Inirapan niya lang ako pagkatapos nun. Pumasok na lang ako at tumabi sa kanya.
Dumaan na ang ilang palapag pero sobrang tahimik ng buong apat na sulok ng elevator. Mahaba-haba pa ang biyahe ng elevator. Meron mga pailan-ilan na pumapasok pero bumababa rin agad.
Humugot si Ms. Boa ng foundation sa bag niya at sa buong minuto namin sa loob ng ele
Lumipas ang isang buwang training ko bilang secretary. Ngayon ay Lunes, unang araw ng linggo at ngayon rin ang pinaka-unang araw ko bilang secretary ni President Leigh. Nga pala, nakahanap na uli ng trabaho si Lyle sa isang kumpanya malapit lang din dito sa company.Sa lumipas na isang buwan ay nakakatuwang madali kong natutunan ang lahat. Medyo pressure lang ang maging secretary ng isang presidente ng kompanya, pero dahil lagi naman nandiyan si Mr. Alastair para umalalay kaya masasabi kong nagagampanan ko nang maayos ang trabaho ko. Hanga talaga ako kay Mr. Alastair dahil ginagawa niya lahat ng ito dati nang siya lang.Kahit na hindi gan’on kadali ang trabaho bilang secretary ay nai-enjoy ko naman ito dahil sa kakulitan nina Mr. Brooke at Young na dinagdagan pa ng pagiging pikunin ni Frances kaso si Ms. Boa talaga, walang pagbabago at sinusungitan pa rin ako sa di malamang dahilan.Yung naging lunch out namin nina Marj at Bree n’ong nakaraan ay nasu
Pagdating ko sa kompanya ay kapansin-pansin ang pagiging abala nang lahat. Hindi ako agad napansin nina Mr.Brooke nang madaanan ko ang department nila kung hindi ko pa sila binati.Pagpasok sa loob ay nandoon na si Mr. Alastair sa kanyang table nang makarating ako, na tulad nina Young na sa sobrang busy ay hindi siguro napansin ang presensya ko. Binati ko rin ito upang makuha ang atensyon."Sorry. Nandyan ka na pala, Ms.Arkesha. Good morning rin." Tipid itong ngumiti."Mukhang abala po ang lahat,” ani ko."Next month na kasi ang opening ng warehouse na itinayo sa Laguna. May mga dinagdag kasing detalye si Miss President,” nakangiting tugon ni Mr.Alastair kahit na halata ang stress sa itsura nito."Oo nga pala.”"Sinend ko na sa email mo yung mga gagawin mo, check mo na lang," dagdag nito."Thank you po."“Nga pala, as per Miss President ay nabanggit na niya sayo na mula ngayon ay sa loob na ng office niy
Kinabukasan ay maaga akong gumising upang makapagluto. In-steam ko muna ang gulay na gagamitin ko para madaling kainin mamaya. Balak ko kasing magbaon ng magiging tanghalian namin mamaya ni President Leigh. Kahit paunti-unti dapat ay matuto siyang kumain ng gulay.Balak kong magluto ng Curry. Ito ang specialty ko eh. Hilig ko na noon pa man ang magluto, iyon ang nagustuhan sa akin ni Lyle dati....dati. Mula dun hindi ko napigilang maalala ang nakaraan.****Nakikipag-sabayan ako nang pagiging pasaway sa mga lalaki noong highschool ako. Only child kaya spoiled ganun at napa-barkada pa na mostly ay sa mga lalaki rin.N’ong tumuntong ako ng college ay mas lalo akong lumala. Naging bisyo ko ang drag racing pero kalian man ay hindi ako nahuli. Lagi kong natatakasan ang mga pulis. Dahil doon ay naging irregular ako first year pa lang dahil sa dami ng absences ko at cutting classes. Pero nagbago ang lahat nang makilala ko si Lyle - nang maging
"Noah, naglagay ako ng kapote at payong dito sa bag mo ah.""Opo mama.""Ito na rin ang baon mo, ubusin mo 'to ah," habilin ko kay Noah."I love you, mama. Bye-bye po,” sweet na paalam sa akin ng anak ko. Humalik sa pisngi ko."I love you too. Aral mabuti ha." Hindi ko napigilan ang ma-cute-an sa kanya kaya nagulo ko ang buhok niya.Nang matapos kay Noah ay lumapit naman ako kay Lyle na abalang nagkakabit ng necktie."Binaunan kita ng pagkain mo para sa lunch mo mamaya. Inayos ko na doon sa bag mo atsaka naglagay na rin ako ng payong. Medyo makulimlim kasi ang langit mukhang uulan ng malakas. Mag-ingat ka na lang," habilin ko rin dito habang isinusuot sa kaniya ang coat nito.Tumango lamang ito at binigyan ako ng ngiti na hindi man lang umabot sa tenga.Tulad nang nakagawian pagkaalis nila ay saka naman ako nagmamadaling nag-ayos ng sarili ko. Medyo na-late kasi ako kaninang nagising tapos nagluto pa ako.Sakto lan
Lumipas ang isang linggo mula n’ong doon ako tumuloy nung gabing iyon sa condo ni President Leigh. Mula nun hindi ko na mapigilan ang sarili kong obserbahan siya kung may pagkakataon. Hindi kasi pala-salita na tao si President Leigh kaya sa pamamagitan ng pagmamasid sa kanya ay masasabi kong nakikilala ko siya unti-unti. Kung ano ang mukha nito kapag seryoso, kung ano ang itsura nito kapag stressed siya, ang mga reaction niya.Ngayon ay Lunes, sinadya kong maaga pumasok para maging maganda ang simula ng linggo ko. Pagdating ko sa kompanya ay may inabot sa akin si Frances na envelope na kung pwedeng ako na lang daw mag-abot kay President Leigh.Pagpasok ko sa loob ng opisina ay wala pa rin si President Leigh pero tingin ko parating na rin siya anumang oras. Pagkalapag ko ng gamit ko sa desk ay muling nahagip ng mata ko ang mga picture frames sa gilid.Lumapit ako sa cabinet at muli ay isa-isang tinignan ang mga ito. Pinigilan ko ang sarili na wag mangielam
“Mama, papa anong oras po kayo pupuntang school mamaya?”Kumakain kami ngayon ng agahan nang mapatingin ako sa anak ko sa biglang pagtatanong nito. Nag-hysterical tuloy ang isip ko kung bakit. Wala naman sigurong nangyari kay Noah sa school at hindi naman tumawag ang teacher niya.“Bakit, ‘nak? Anong meron?” usisa ko.“Family day po namin ngayon sa school. Magdala daw po ng parents.”I mentally face palm. Nabanggit na nga ng anak ko ang tungkol sa Family Day nila, sa sobrang busy sa trabaho ay nawala sa isip ko.“Ngayon na ba yun?” tanong ni Lyle.“Opo. Mga ala-una daw po magsisimula mamaya,” tugon ng anak namin.“Sige, subukan kong mag-early leave na lang ngayon sa work ko para maka-attend ako sa Family Day ninyo,” nakangiti kong tugon kay Noah.Ngumiti lamang si Noah sa akin bilang tugon at pagkatapos ay bumaling kay Lyle. “Eh kayo po papa. An
Hindi pumasok si President Leigh ngayong araw. Akala ko nung una ay late lang siya uli ngunit nag-message siya kay Mr.Alastair na ire-schedule lahat ng meetings at appointments niya ngayong araw. Binilin rin niyang i-finalize namin ‘yong tinayong warehouse d’on sa Laguna kung meron pang mga kulang dahil next week ay mag o-ocular inspection siya. Okay na pala ‘yong paa ko. Gumaling rin siya matapos nang isang linggo mahigit. Paika-ika nga lang ako maglakad nung mga unang araw. Hindi ako pinapasok halos dalawang araw ni President Leigh matapos nung Family Day ni Noah para daw madaling gumaling ang paa ko. Ngayon, dahil wala naman akong kasama sa loob ng office ay dito ako ngayon sa labas kasama ni Mr.Alastair, dahil doon ay nakasabay ko uli sina Mr. Brooke mag-lunch. Sa susunod naman ay sina Marj at Bree ang yayayain kong mag-lunch. “Kamusta pala ang date kahapon, Ms.Boa?” hirit ni Frances nang makaupo na kami sa isang round table dito sa cafeteria. “Oo
Lumipas ang ilang araw simula nung nangyari sa condo ni Presient Leigh. Walang nagbago, hindi ko alam kung dahil ba sa mga nainom niya nun kaya wala siyang maalala o tulad ko lang rin siyang kumikilos na lang ng normal. Mas lalo niyang ginulo ang utak ko ngayon.Dahil sa mga halik na iyon hindi na makapag-function ngayon ang utak ko ng tama. Hindi ko alam pero parang mas naging sensitive ako sa tuwing nagdidikit ang balat namin ni President Leigh.Ayoko nang ganito. She confused the hell out of me. Hanggang ngayon ay hindi pa rin kasi ako makapaniwala sa nangyari sa amin the mere fact na tumugon ako dun. We both lost on that moment. Ugh. Nakakawala ng tino.“Secretary Arkesha.”Bigla akong napatingin kay President Leigh nang tawagin niya ako.“Yes, Miss President?” agad kong tugon nang mabalik sa realidad.“Are you okay? I call you several times but you’re just staring at me. Something wrong?” usisa
"Ma, where's my basketball shoes?" sigaw ni Noah."At the shoe rack!" balik kong sigaw."Not this one, gusto ko po yung bigay ni Papa Lyle," himutok ng anak ko."Naputikan iyon n'ong nakaraan nang naglaro kayo ng basketball. Nilabhan ng mommy mo kaninang umaga," tugon ko.Iniipitan ko ngayon ang buhok nang magta-tatlong taon naming anak ni Leigh na si Lightley. Pinaayos ko siya ng upo sa sofa upang mai-tirintas ko nang maayos ito. "Wag malikot, baby. Parating na si Daddy Zeus mo."Mas lalo ito naging malikot na may pagkampay pa ng kaniyang paa nang marinig ang pangalan ng daddy niya. "Daddy! Daddy! Daddy!" she excitedly chant.Imbes na mainis ay mas napangiti pa ako sa sobrang ka-cute-an nito. Para siyang mini-version ni Leigh na mas makulit nga lang."Maglalaro po uli kami nina Hugo. Ano pong gagamitin ko?" Mula sa isang pasilyo ay lumabas ang anak ko.Nang balingan ko siya ay bahagyang natawa ako sa itsura nito, kunot na kuno
"Leigh....!" Nabalot ang buong silid ng sigaw ni Arkesha, mabilis nitong pinuntahan ang kasintahan.Binitiwan ni Arkesha ang hawak na katana at baril, madali nitong sinalo si Leigh bago pa man ito tumumba sa lupa."A-Arkesha," Leigh groaned in pain.Kinapa ni Arkesha ang tama ng baril sa likod nito. "L-Leigh?" Nanginig siya nang makitang may bahid ng dugo ang kaniyang kamay.Nagsimulang umagos ang masaganang luha mula kay Arkesha at napahagulhol na sa iyak."No. No. No. My love, please," Arkesha cries.Masuyong inabot nang nanghihinang kamay ni Leigh ang pisngi ni Arkesha na basa ng luha."Hush, my love. Sshhh" pagpapatahan ni Leigh sa minamahal."D-Don't leave me
"Don't kill him," Leigh dangerously exclaim."Miss President," bulalas ni Heloise.Sumilay ang ngisi sa labi ni Ichi-sanMula kay Arkesha ay nalipat ang dulo ng katana ni Leigh sa kaniyang tito. "I will kill him," she added.Nawala ang pagkakangisi ni Ichi-san dahil sa tinuran ni Leigh. Seryosong nakatingin lamang ito sa kaniyang tito."My oh my beautiful niece, why are you going to kill your own auncle? Ako na lang ang natitira mong pamilya mula nang mamatay si Carleigh at Val, ako lang ang nakaka-intindi sayo, ako ang nasa tabi mo n'ong mga panahong tinalikuran ka ng mundo. Sa lahat ng ginawa ko para sayo ay ang pagpatay sa akin ang isusukli m-"
Humahangos si Heloise pagkapasok sa isang silid. Sinundan niya ang narinig na malakas na kalabog at dito siya sa kwartong ito dinala ng kaniyang mga paa.Natigilan si Heloise nang masaksihan kung paano halos mapuno ang silid ng dugo ng mga patay na bantay na nakahandusay sa sahig. Halos putol na ang ulo ng mga ito at ang iba'y hindi na makilala ang mga itsura.Halos napahawak naman siya sa kaniyang bibig sa pagkagulat habang nasasaksihan sa kaniyang harapan kung paano sunod-sunod na hinahampas ni Arkesha ang mukha ng hawak nitong lalaki sa pader."Nasaan si Ichi-san?" mahina ngunit galit na tanong ni Arkesha sa lalaking halos hindi na makilala ang itsura.Muli niyang hinampas nang malakas ang mukha ng lalaki sa pader nang hindi ito nagsasalita."Wakarimasen! Wakarimasen!""Ano!?" Umalingaw-lingaw sa buong silid ang sigaw na iyon ni Arkesha.Ihahampas sana uli ni Arkesha ang mukha ng lalaki sa pader nang lakas na loob siyang nilapitan
"Let's rescue Leigh first," determinadong wika ni Arkesha."No. Eva is waiting for us," pagkontra naman ni Heloise."We can't rescue Ate Eva kung wala si Leigh.""Miss President would be fine. How about Eva, alam na ba natin kung nasaan siya? Is she okay or….is s-she's dead?""That's it, hindi natin alam kung nasaan si Ate Eva. Mas mahuhuli lang tayo,” katwiran ni Arkesha."Mas mahuhuli tayo kung susundan natin kung saan nila dinala si Miss President. It's much more risky. Kita mo naman kung gaano karaming bantay ang nakapalibot sa kaniya kanina."Halos magsukatan ng tingin sina Arkesha at Heloise. Parehas gustong masunod. Parehas ayaw magpatalo. Parehas na gustong iligtas ang mga minamahal."I'm going to rescue, Leigh, all alone," mariing ani Arkesha."All by myself, I'm going to rescue, Eva," determinadong wika naman ni Heloise.Arkesha’s face softened."Please, be careful,” she whisper.
"Sigurado kayong nandiyan si Eva?" tanong ni Heloise. Binigay nito kay Leigh ang binocular na ginamit."We'll know if we'll get inside," ani ko.Nasa isa kaming bangin na may kalayuan sa mansyon ngunit tanaw mula rito. Nagpaplano kami kung papaano papasukin ang mansyon ni Ichi-san."They we're armed with katana and guns," komento ni Leigh habang siya naman ang sumisilip sa kabuuan ng mansyon gamit ng binocular."Hindi sila ganiyan karami nung huli nating punta, hindi rin sila armado," dagdag ko."Kung gan'on ay nasa loob nga niyan si Eva. Alam nilang pupunta tayo," wika ni Heloise."How we will get inside?" tanong sa amin ni Leigh nang bitawan na rin niya ang binocular."Shouldn't we call a police?" suhestyon ko."That would be a stupid act," kontra sa akin ni Heloise."Paano tayo papasok? Wala tayong anumang armas--""Ya, anata wa dare desu ka." [Who are you?]Nabigla kaming tatlo sa pagsulpot ng isang hap
Arkesha's POVs:Halos matumba ako sa lakas nang pagkakasampal sa akin ni Heloise pagkakita sa akin nang maabutan namin siya rito sa airport. Hindi pa ako nakakabawi sa nangyari ay kinuwelyuhan ako nito na halos pakiramdam ko ay sinasakal ako. She lifted me up, almost tearing the collar of the blouse I am wearing, I can hear the slight rasp of material ripping. Her eyes were swearing in anger, she clenched her jaw."Why did you let her leave!?" sigaw ni Heloise sa buong mukha ko.Hindi ko malaman kung paano magre-react. Pakiramdam ko ay biglang pinutol ang dila ko, tanging iling lamang ang kaya kong itugon nung mga oras na iyon.Mabigat ang paghinga ni Heloise at matalim ang tingin nito na waring gusto ako nitong patayin, ngunit nakikita kong pilit nitong pinapakalma ang sarili.Agad na gumitna sa aming dalawa si Leigh. "Stop it, you two," mahinahon na pakiusap ni Leigh.Humigpit pa ang pagkaka-kwelyo sa akin ni Heloise na halos hindi ako mak
May pag-aalangan akong kumatok sa kwarto ni mama. Makalipas ang ilang segundo ay wala akong nakuhang anumang tugon mula sa loob. I don't know if mama is inside. Imbes na umalis na lang ay mas nanaig sa akin ang kuryusidad na pumasok.Baka ako tuluyang nilamon nang matinding antok kagabi ay hindi ako maaaring magkamali na binanggit ni Ate Eva ang pangalan ng papa ni Leigh. Ang tanong ko ay, anong koneksyon ni mama sa papa ni Leigh? May nakaraan ba silang dalawa? At ano ba talagang nangyayari? Iyon ang gusto kong malaman kay mama.The door creaked as I opened it slowly, the darkness of the room greets me. Kinapa ko ang switch ng ilaw sa bandang gilid upang bigyan ng liwanag ang buong silid. Bahagya akong nanibago sa itsura ng kwarto, wala masyadong nagbago rito ngunit hindi ko na matandaan kung kailan ang huling beses na nakapasok ako rito sa kwarto nila papa. If my memory ser
Leigh's POVs"Why do you always keep following me!?"Nagitla ako dahil sa ginawang pagbulyaw sa akin ni Arkesha. My body froze and my tounge got stuck yet I can't help but to smile, she's still beautiful even she's upset. She rolled her eyes at me, mukhang mas lalo niyang ikinainis ang pagngiti ko.Tatlong araw na ako dito sa mansion nila at wala akong ginawa kundi ang suyuin ang mahal kong hindi raw ako maalala."Because, I love you." I smiled sweetly. "Follow what you love daw kasi-- ayy do what you love yata iyon. Basta gan'on, mahal kita."Kumunot ang noo nito dahil sa tinugon ko at napapailing na parang di makapaniwala sa mga sinasabi ko. Sa kabila nang hi