“Aalis ka na agad?” tanong ko kay Lyle pagkalabas ko ng kusina. Natanawan ko kasi siyang nakabihis at paalis na.
“Oo,” tipid na sagot nito.
“Hindi ka ba sasabay?
“Hindi na.”
“Eh kahit kumain ka man lang muna ng agahan?”
“Nagmamadali kasi ako. May pinapaasikaso sa akin si Boa.”
“Gan’on ba? Sige, mag-iingat ka na lang sa pagpasok,” nakangiti ko na lang na tugon.
“Alis na ako,” huli nitong sinabi bago tuluyang lumisan.
I bitterly smile as he leave.
Nawawalan na ako ng pag-asa na maibabalik pa ang dating kami. Nang dumating si Noah sa buhay namin akala ko noon kahit papaano ay mababalik ang dating Lyle sa akin dahil meron na akong pinanghahawakan sa kaniya.
Nagkamali ako.
Mas lalong lumamig ang pakikitungo niya sa akin. Sa katunayan nga ay madalas ko
Arkesha’s POVs:Nakangiti at masaya kong inaayos ang mga papers na narito sa desk ni President Leigh. Nagtimpla rin ako ng gatas na sinigurado kong masarap. May bonus pang stuff toy na panda. Sakto lang ang laki nito at inayos ko ito na waring nakayakap siya sa tasa ng gatas.Anong meron?Wala naman. Gusto ko lang gawing extra special ang pagbati mamaya ng magandang umaga.Oh, bago ko makalimutan.Madali kong kinuha sa bag ko ang keychain na panda - yung galing sa Laiya, Batangas. Ipinasok ko iyon sa bulsa ng panda stuff toy. Muli kong inayos ang pwesto niya.Natigil ako sa ginagawa kong pag-aayos nang bumukas na ang pinto at dumating na ang kanina ko pang hinihintay. Napatigil rin siya nang makita ang ayos ng kaniyang desk.“Good morning, Miss President?” masigla kong pagbati.Kunot ang noo na bumaling ito sa akin. “W-what’s going on?” usisa niya.I sweetly smile. &ldqu
Leigh’s POVs:“Mind sharing the reason why are you suddenly here?” Napatingin ako kay Zeus nang dumating na siya. Halatang pagod na pagod siya from work. Kanina ko pa siya hinihintay hanggang sa nabagot ako kaya nangielam na ako dito sa bar counter niya at binuksan ang isa sa mga wine collection niya.“Let’s drink.” Inalok ko sa kaniya ang shot glass na hawak ko pagkatapos ay marahan akong sumimsim doon.He placed his arms on his waist. “Gawain mo talaga ang basta-basta na lang maglabas-pasok dito sa pamamahay ko,” sermon niya.“Galit ka ba sa akin dahil saginawa ko ngayong pangingielam?” I ask.“No.”“I know. Kaya nga hindi na ako nagdalawang-isip gawing komportable ang sarili ko dito sa bahay mo,” I flatly said.“You and your baluktot reasons, babe.”
Arkesha’s POVs:“Okaerinasai, Misupurejidento.” Ikinagulat ko nang salubungin kami nang isang matangkad na lalaki pagkalabas naming ni President Leigh ng departure area. “Yokoso Nihon e. Watashi wa Ichi-san no hisho desu. Namae wa Heki-san desu.” [Welcome back Miss President. Welcome to Japan. I am Ichi-san secretery. My name is Heki-san.]Naka-pormadong black suit ito at tantya ko ay ka-edaran lang namin siya ni President Leigh. Mas lalo siyang pina-gwapo ng mga singkit niyang mata. May kasama pa siyang tatlong lalaking mga itsurang Men in Black sa likod niya.“Dozo yoroshiku Heki-hisho san desu. Kore wa hisho no, Arkesha-san desu,” nakangiting tugon ni President Leigh. [Nice meeting you Secretary Heki. This is my secretary also, Arkesha.]Napatingin ako sa kay President Leigh nang marinig ang pangalan ko. Binebenta ba niya ako? Kidding aside, namangha ako dahil marunong pala siyang mag
Arkesha’s POVs:“My love, wake up na,” malambing na gising sa akin.“Hmm?” I groaned.“Let’s date today.” Ramdam ko ang marahang tapik nito sa pisngi ko.Hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya. “Dito na lang tayo mag-date sa kama. Let’s cuddle all day,” inaantok at nakapikit kong tugon.“Pero gusto ko gumala tayo ngayon.”I open my one eye and saw how cute she is when pouting.“Leigh, I’m sleepy pa.”“Bakit? Di naman kita pinagod kagabi ah,” she smirkingly said.Nakatikim tuloy siya sa akin ng masamang tingin. She giggled.Muli na lang akong pumikit at hindi na siya pinansin pa.“Ayaw mong gumising ah. Pwes hahalikan kita hanggang sa mawalan ka ng hininga at mapwersa kang bumangon.”Di pa nagsi-sink in ng maayos sa inaantok kong utak ang sinabi niya ay naramdaman ko
"Pumunta na kasi tayo," pangungulit ko."No."I pouted. "Sige na.""I said no.""Leigh," pagtawag ko rito."Still a no.""Sulitin na natin ang huling araw natin dito sa Japan.""No," she firmly said."Ako na nga lang pupunta doon.""Subukan mo lang, uuwi ka talaga pabalik sa Pinas mag-isa," seryosong banta nito.Nasa kwarto kami at magpapahinga na nang maalala ko ang kwento ni Secretary Heki na ngayon ang festival sa bayan. Gusto kong pumunta doon pero ayaw naman pumayag ni Leigh. Nakaupo siya sa kama at nakasandal sa headboard habang abalang nagbabasa ng libro, ako naman ay nakahiga sa kandungan niya upang kulitin siya."Bakit ba kasi ayaw mo akong payagang pumunta sa festival?" pagmamaktol ko."Something bad might happen to you. Besides, your wound is still fresh," tugon nito na muling binalik ang atensyon sa librong binabasa."Pinagaling mo na, diba? Atsaka, kaya nga gusto ko sabay tayong p
“~Maru, take, ebisu ni, osi, oike, ane, san, rokkaku, tako, nishiki, shi, aya, butsui, taka, matsu, mann, gojo, setta, chara-chara, uo-no-tana, rokujo, sanntetu, torisugi, sichiko, koereba, hachi, kujo, jujo, toji de todomesasu….”Hindi ko mapigilang hindi alisin ang mga mata sa cute na batang babae na kumakanta. Naka-suot ito ng pink na kimono habang naglalaro ng bola sa ilalim ng isang cherry blossom tree. Nakakatuwa siyang panuorin.“The song is called Kyoto Toori na Kazoe-uta.”Napalingon ako bigla kay President Leigh nang bigla itong sumulpot sa tabi ko.“It’s a counting song. The song is symbolizing the streets of Kyoto. The song is made for the children of Kyoto for them to be familiarized on all of the streets of Kyoto. And it is now popular to all residents of Kyoto,” she added.“Kyoto song?”“She’s from Kyoto.” Tukoy niya doon sa cute na batang babae.
Leigh’s POVs:Today is the day.I heavily sighed. Kailangan ko nang simulang ayusin ang lahat or should I say tapusin ang lahat.Parang may mabigat na kung anong bagay ang nasa lalamunan ko na ayaw matanggal. At gan’on rin ang katawan ko, para akong may pasan-pasan at hindi ko maigalaw nang maayos.Pinagmamasdan ko lang ang mga matatayog na gusali at napaka-gandang tanawin sa labas ng malaking bintana ko. Kahit anong ganda ng buong lugar ay hindi nito mapawi ang lungkot na sumasakop sa buong pagkatao ngayon.Nasa point ako ngayon na nagdadalawang isip kung kaya ko nga bang tapusin ang lahat sa amin ni Arkesha. Dahil sa totoo lang, parang hindi ko kaya– hindi, dahil hindi ko talaga kaya.Naputol ang malalim na pag-iisip ko nang maistorbo ako dahil sa pagbukas ng pinto. Pagharap ko ay matamis na ngiti ni Arkesha ang bumungad sa akin. At waring lahat ng bigat na nararamdaman ko ay biglang nawala.“I didn&
“Ma’am, sige lang po, pumasok lang po kayo,” anyaya sa amin ni Heloise.Dala-dala niya ang ilang gamit namin habang nasa akin ang maleta ko at nasa isang kamay ko si Noah. Sinabihan ko siya na dalhin kami sa lugar na malayo doon sa amin at nakakapagtakang dito niya kami dinala. Ganun pa man, hindi ko mapigilang mamangha sa ganda ng bahay na pinasukan namin ngayon. Sakto lang ang laki nito pero ang ganda ng buong lugar.“Kaninong bahay ito?” usisa ko kay Heloise.“Sa amin pong dalawa ng fiancé ko ang bahay na ‘to,” nakangiti niyang sagot.“Fiance?”“Yes, ma’am. For sure, matutuwa po iyon mamayang pagdating niya kapag naabutan po niya kayo dito.”Mas lalong kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka sa sinabi nito. Ang buong akala ko ay wala na itong matitirhan. Ngunit waring hindi niya iyon pinansin at nagpatuloy sa pagdala sa amin sa isang kwarto.“D
"Ma, where's my basketball shoes?" sigaw ni Noah."At the shoe rack!" balik kong sigaw."Not this one, gusto ko po yung bigay ni Papa Lyle," himutok ng anak ko."Naputikan iyon n'ong nakaraan nang naglaro kayo ng basketball. Nilabhan ng mommy mo kaninang umaga," tugon ko.Iniipitan ko ngayon ang buhok nang magta-tatlong taon naming anak ni Leigh na si Lightley. Pinaayos ko siya ng upo sa sofa upang mai-tirintas ko nang maayos ito. "Wag malikot, baby. Parating na si Daddy Zeus mo."Mas lalo ito naging malikot na may pagkampay pa ng kaniyang paa nang marinig ang pangalan ng daddy niya. "Daddy! Daddy! Daddy!" she excitedly chant.Imbes na mainis ay mas napangiti pa ako sa sobrang ka-cute-an nito. Para siyang mini-version ni Leigh na mas makulit nga lang."Maglalaro po uli kami nina Hugo. Ano pong gagamitin ko?" Mula sa isang pasilyo ay lumabas ang anak ko.Nang balingan ko siya ay bahagyang natawa ako sa itsura nito, kunot na kuno
"Leigh....!" Nabalot ang buong silid ng sigaw ni Arkesha, mabilis nitong pinuntahan ang kasintahan.Binitiwan ni Arkesha ang hawak na katana at baril, madali nitong sinalo si Leigh bago pa man ito tumumba sa lupa."A-Arkesha," Leigh groaned in pain.Kinapa ni Arkesha ang tama ng baril sa likod nito. "L-Leigh?" Nanginig siya nang makitang may bahid ng dugo ang kaniyang kamay.Nagsimulang umagos ang masaganang luha mula kay Arkesha at napahagulhol na sa iyak."No. No. No. My love, please," Arkesha cries.Masuyong inabot nang nanghihinang kamay ni Leigh ang pisngi ni Arkesha na basa ng luha."Hush, my love. Sshhh" pagpapatahan ni Leigh sa minamahal."D-Don't leave me
"Don't kill him," Leigh dangerously exclaim."Miss President," bulalas ni Heloise.Sumilay ang ngisi sa labi ni Ichi-sanMula kay Arkesha ay nalipat ang dulo ng katana ni Leigh sa kaniyang tito. "I will kill him," she added.Nawala ang pagkakangisi ni Ichi-san dahil sa tinuran ni Leigh. Seryosong nakatingin lamang ito sa kaniyang tito."My oh my beautiful niece, why are you going to kill your own auncle? Ako na lang ang natitira mong pamilya mula nang mamatay si Carleigh at Val, ako lang ang nakaka-intindi sayo, ako ang nasa tabi mo n'ong mga panahong tinalikuran ka ng mundo. Sa lahat ng ginawa ko para sayo ay ang pagpatay sa akin ang isusukli m-"
Humahangos si Heloise pagkapasok sa isang silid. Sinundan niya ang narinig na malakas na kalabog at dito siya sa kwartong ito dinala ng kaniyang mga paa.Natigilan si Heloise nang masaksihan kung paano halos mapuno ang silid ng dugo ng mga patay na bantay na nakahandusay sa sahig. Halos putol na ang ulo ng mga ito at ang iba'y hindi na makilala ang mga itsura.Halos napahawak naman siya sa kaniyang bibig sa pagkagulat habang nasasaksihan sa kaniyang harapan kung paano sunod-sunod na hinahampas ni Arkesha ang mukha ng hawak nitong lalaki sa pader."Nasaan si Ichi-san?" mahina ngunit galit na tanong ni Arkesha sa lalaking halos hindi na makilala ang itsura.Muli niyang hinampas nang malakas ang mukha ng lalaki sa pader nang hindi ito nagsasalita."Wakarimasen! Wakarimasen!""Ano!?" Umalingaw-lingaw sa buong silid ang sigaw na iyon ni Arkesha.Ihahampas sana uli ni Arkesha ang mukha ng lalaki sa pader nang lakas na loob siyang nilapitan
"Let's rescue Leigh first," determinadong wika ni Arkesha."No. Eva is waiting for us," pagkontra naman ni Heloise."We can't rescue Ate Eva kung wala si Leigh.""Miss President would be fine. How about Eva, alam na ba natin kung nasaan siya? Is she okay or….is s-she's dead?""That's it, hindi natin alam kung nasaan si Ate Eva. Mas mahuhuli lang tayo,” katwiran ni Arkesha."Mas mahuhuli tayo kung susundan natin kung saan nila dinala si Miss President. It's much more risky. Kita mo naman kung gaano karaming bantay ang nakapalibot sa kaniya kanina."Halos magsukatan ng tingin sina Arkesha at Heloise. Parehas gustong masunod. Parehas ayaw magpatalo. Parehas na gustong iligtas ang mga minamahal."I'm going to rescue, Leigh, all alone," mariing ani Arkesha."All by myself, I'm going to rescue, Eva," determinadong wika naman ni Heloise.Arkesha’s face softened."Please, be careful,” she whisper.
"Sigurado kayong nandiyan si Eva?" tanong ni Heloise. Binigay nito kay Leigh ang binocular na ginamit."We'll know if we'll get inside," ani ko.Nasa isa kaming bangin na may kalayuan sa mansyon ngunit tanaw mula rito. Nagpaplano kami kung papaano papasukin ang mansyon ni Ichi-san."They we're armed with katana and guns," komento ni Leigh habang siya naman ang sumisilip sa kabuuan ng mansyon gamit ng binocular."Hindi sila ganiyan karami nung huli nating punta, hindi rin sila armado," dagdag ko."Kung gan'on ay nasa loob nga niyan si Eva. Alam nilang pupunta tayo," wika ni Heloise."How we will get inside?" tanong sa amin ni Leigh nang bitawan na rin niya ang binocular."Shouldn't we call a police?" suhestyon ko."That would be a stupid act," kontra sa akin ni Heloise."Paano tayo papasok? Wala tayong anumang armas--""Ya, anata wa dare desu ka." [Who are you?]Nabigla kaming tatlo sa pagsulpot ng isang hap
Arkesha's POVs:Halos matumba ako sa lakas nang pagkakasampal sa akin ni Heloise pagkakita sa akin nang maabutan namin siya rito sa airport. Hindi pa ako nakakabawi sa nangyari ay kinuwelyuhan ako nito na halos pakiramdam ko ay sinasakal ako. She lifted me up, almost tearing the collar of the blouse I am wearing, I can hear the slight rasp of material ripping. Her eyes were swearing in anger, she clenched her jaw."Why did you let her leave!?" sigaw ni Heloise sa buong mukha ko.Hindi ko malaman kung paano magre-react. Pakiramdam ko ay biglang pinutol ang dila ko, tanging iling lamang ang kaya kong itugon nung mga oras na iyon.Mabigat ang paghinga ni Heloise at matalim ang tingin nito na waring gusto ako nitong patayin, ngunit nakikita kong pilit nitong pinapakalma ang sarili.Agad na gumitna sa aming dalawa si Leigh. "Stop it, you two," mahinahon na pakiusap ni Leigh.Humigpit pa ang pagkaka-kwelyo sa akin ni Heloise na halos hindi ako mak
May pag-aalangan akong kumatok sa kwarto ni mama. Makalipas ang ilang segundo ay wala akong nakuhang anumang tugon mula sa loob. I don't know if mama is inside. Imbes na umalis na lang ay mas nanaig sa akin ang kuryusidad na pumasok.Baka ako tuluyang nilamon nang matinding antok kagabi ay hindi ako maaaring magkamali na binanggit ni Ate Eva ang pangalan ng papa ni Leigh. Ang tanong ko ay, anong koneksyon ni mama sa papa ni Leigh? May nakaraan ba silang dalawa? At ano ba talagang nangyayari? Iyon ang gusto kong malaman kay mama.The door creaked as I opened it slowly, the darkness of the room greets me. Kinapa ko ang switch ng ilaw sa bandang gilid upang bigyan ng liwanag ang buong silid. Bahagya akong nanibago sa itsura ng kwarto, wala masyadong nagbago rito ngunit hindi ko na matandaan kung kailan ang huling beses na nakapasok ako rito sa kwarto nila papa. If my memory ser
Leigh's POVs"Why do you always keep following me!?"Nagitla ako dahil sa ginawang pagbulyaw sa akin ni Arkesha. My body froze and my tounge got stuck yet I can't help but to smile, she's still beautiful even she's upset. She rolled her eyes at me, mukhang mas lalo niyang ikinainis ang pagngiti ko.Tatlong araw na ako dito sa mansion nila at wala akong ginawa kundi ang suyuin ang mahal kong hindi raw ako maalala."Because, I love you." I smiled sweetly. "Follow what you love daw kasi-- ayy do what you love yata iyon. Basta gan'on, mahal kita."Kumunot ang noo nito dahil sa tinugon ko at napapailing na parang di makapaniwala sa mga sinasabi ko. Sa kabila nang hi