Leigh’s POVs:
Today is the day.
I heavily sighed. Kailangan ko nang simulang ayusin ang lahat or should I say tapusin ang lahat.
Parang may mabigat na kung anong bagay ang nasa lalamunan ko na ayaw matanggal. At gan’on rin ang katawan ko, para akong may pasan-pasan at hindi ko maigalaw nang maayos.
Pinagmamasdan ko lang ang mga matatayog na gusali at napaka-gandang tanawin sa labas ng malaking bintana ko. Kahit anong ganda ng buong lugar ay hindi nito mapawi ang lungkot na sumasakop sa buong pagkatao ngayon.
Nasa point ako ngayon na nagdadalawang isip kung kaya ko nga bang tapusin ang lahat sa amin ni Arkesha. Dahil sa totoo lang, parang hindi ko kaya– hindi, dahil hindi ko talaga kaya.
Naputol ang malalim na pag-iisip ko nang maistorbo ako dahil sa pagbukas ng pinto. Pagharap ko ay matamis na ngiti ni Arkesha ang bumungad sa akin. At waring lahat ng bigat na nararamdaman ko ay biglang nawala.
“I didn&
“Ma’am, sige lang po, pumasok lang po kayo,” anyaya sa amin ni Heloise.Dala-dala niya ang ilang gamit namin habang nasa akin ang maleta ko at nasa isang kamay ko si Noah. Sinabihan ko siya na dalhin kami sa lugar na malayo doon sa amin at nakakapagtakang dito niya kami dinala. Ganun pa man, hindi ko mapigilang mamangha sa ganda ng bahay na pinasukan namin ngayon. Sakto lang ang laki nito pero ang ganda ng buong lugar.“Kaninong bahay ito?” usisa ko kay Heloise.“Sa amin pong dalawa ng fiancé ko ang bahay na ‘to,” nakangiti niyang sagot.“Fiance?”“Yes, ma’am. For sure, matutuwa po iyon mamayang pagdating niya kapag naabutan po niya kayo dito.”Mas lalong kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka sa sinabi nito. Ang buong akala ko ay wala na itong matitirhan. Ngunit waring hindi niya iyon pinansin at nagpatuloy sa pagdala sa amin sa isang kwarto.“D
Leigh’s POVs:“Good morning, my love!”“Lyle!?” Nabigla ako nang pagbukas ko nang pinto ay magiliw na ngiti ni Lyle ang sumalubong sa akin. “Why are you here?”“Hmm. Obviously, sinusundo ka,” tugon nito.“Bakit?”“Anong bakit? May masama bang sunduin kita?”“No. Uhm. Ano lang-”“Ano?” he ask.“Nothing.”Ngumiti na lang ito at inabot sa akin ang kanina pa niyang hawak na bouquet of tulips.Hindi ko mapigilang mapangiti. Iba talaga ang dulot sa akin ng tulips.“Thank you,” I sincerely said.“Anything for you, my love.”Marahan na lamang akong tumango.Habang nakasakay kami sa elevator pababa sa parking area ay halos wala kaming imik. Medyo na-awkward-an na ako kay Lyle simula nung mahuli kami ni Arkesha n’ong nakaraan.Halos lumundag ang pu
Leigh’s POVs:Nakangiti kong pinagmamasdan ang bouquet of tulips na maingat na nakapatong sa driver side seat. Gumising ako nang maaga para sumadya sa isang flower shop upang bilhan si Arkesha ng bulaklak.Pagkarating sa company ay meron nang ilang mga tao. Inaasahan ko kasi ay wala pa talagang mga tao o kung meron man ay kokonti lang dahil maaga pa nga talaga. Pagka-akyat ko sa palapag kung nasaan ang opisina ko ay sinalubong ako nang katahimikan, walang katao-tao sa buong palapag.Pagkapasok ko sa aking office ay natigilan ako nang masayang Arkesha ang sumalubong sa akin. Nakaupo ito sa kaniyang desk habang magiliw na binati ako nang magandang umaga kasabay ng maganda nitong ngiti. Ngingiti na rin sana ako pabalik nang unti-unti siyang naglaho sa paningin ko at doon ko lang na-realize na mag-isa lang pala ako ngayon.Gosh, I’m hallucinating for missing her so much. Napa-iling na lang ako at nilapag saglit ang bag ko sa desk bago nagtungo sa
Third Person’s POVs:Napamura si Leigh nang gumuhit na naman ang matinding init sa lalamunan nito pagkatungga sa iniinom. Halos maka-ubos na ito nang isang bote ngunit hindi pa rin siya nasasanay sa hagod ng alak sa lalamunan niya.Natigil siya nang marinig na ang tunog ng isang makina ng kotse mula sa labas. Dumating na ang kanina pa niyang hinihintay na kaibigan. Pagod na pagod naman na pumasok ng bahay si Zeus, kinuha lang nang isang katulong niya ang dala niyang briefcase mula sa kamay niya.“Sir Zeus, nandiyan po si Ma’am Patricia sa loob,” anunsyo ng mayordoma ni Zeus.Napatigil sa pag-akyat si Zeus papunta sa kwarto nito sa taas.“Nasaan siya?” tanong nito.“Nasa bar counter po. Kanina pa po siya umiinom at hinihintay po kayo,” sagot ng mayordoma.“Sige, puntahan ko lang siya. Magpahinga na kayo,” tugon ni Zeus.Pagdating ni Zeus sa bar counter ay naabutan niya
Arkesha’s POVs:“Sige na, darling. Say ‘ahh’ na kasi, here comes the airplane,” pamimilit ni Heloise.“Ano ba, Heloise. Tigilan mo ako at kumain na lang tayo,” sita sa kaniya ng kasintahan.Napanguso si Heloise sa asal ni Ms. Boa. “Ito na nga, sinusubuan na kita.”“Para kang bata. Iyang alaga mo ang subuan mo at hindi ako,” tugon ng katabi.“Kaya na ni Noah kumain mag-isa. Right, Noah?” nakangiting tanong ni Heloise sa anak ko na katabi ko naman.“Big boy na po ako,” ngiting-ngiting sagot naman ng anak ko.Napabuntong-hininga si Ms. Boa. “Kaya ko na rin subuan ang sarili ko para pakainin mo pa.”Mas lalong humaba ang nguso ni Heloise “But, you’re always be my baby.”“May ibang nasa harapan natin,” nauubusang pasensya na turan ni Ms.Boa.“Kinakahiya mo ako?”
Arkesha’s POVs:“Hi, baby. How are you? What are you doing?”[I’m doing good po, mama. Ate Heloise is taking care of me good enough.] tugon ng anak ko. Parang nakikita ko na sa aking isip ang paglabas ng kaniyang dalawang cute na dimple sa magkabilang pisngi nito sa tuwing ito’y ngumingiti.“Basta behave ka diyan Noah, okay? Habang wala ako ay sundin mo sila Ate Heloise mo,” habilin ko.[Yes po, mama. I’m not pasaway po.]“Good boy, Noah,” puri ko rito.Ilang segudong namayani ang katahimikan nang wala nang tinugon si Noah. Sinilip ko naman ang phone ko kung namatay ba ang tawag.[Kailan po kayo babalik, mama?]Saglit akong natigilan sa tanong ng anak ko.“I’m taking care of your Tita Ganda kasi, Noah, anak. I don’t know kung kailan ako babalik basta always remember that mama loves you so much Noah, okay?&rdq
“Mama!” Masayang sinalubong ako ni Noah pagkapasok ko ng bahay. Tumakbo ito sa akin at nagpabuhat.“I miss you too, Noah.”“Mas miss po kita, mama.”“Talaga ba? Kiss mo nga si mama kung miss mo talaga ako.”Hinalikan naman ako ng anak ko sa kaliwang pisngi.Napanguso ako. “Iyon lang?”Pinabaling ni Noah ang kabila kong pisngi at iyon naman ang hinalikan niya.“Dapat matagal,” ani ko.Sunod-sunuran naman ang anak ko at tinagalan ang pag-kiss sa akin. Natawa ako dahil may tunog pa talaga.“Aww inggit ako, darling, anakan mo na kasi ako.”Napalingon ako sa sumulpot na mag-fiancè. Nakaakbay si Ms.Boa kay Heloise. Masama ang tingin na pinukol ni Ms.Boa sa nakangusong kasintahan. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa kanilang dalawa.“Dyowk lang po, darling. Sa honeymoon na pala natin tayo gagawa babies,” hagik
Arkesha’s POVs:After three consecutive days of confinement sa wakas ay pinalabas na ng hospital si President Leigh, but the doctor strictly advised her for a complete bed rest. Kaya maigi akong hinabilinan ni Mr.Alastair na bantayan at alagaan si President Leigh sa condo nito, at siya na daw ang bahala sa kompanya. Alam niya kasing pasaway ang president at baka tumakas pagkatapos ay pumasok pa rin.Ngayon ay mataman akong pinapanuod ni President Leigh mula sa isang sulok habang nililinis ko ang condo niya. Magluluto pa ako pero maya-maya na masyado pang maaga upang kumain. Kung tutuusin hindi kasama sa trabaho ko ang pagsilbihan siya pero ewan ko ba kung bakit walang reklamo ko itong ginagawa.“My love,” maya’t-mayang pagtawag nito sa akin.Kanina pa siya namimilipit na tulungan ako, ngunit dahil mahigpit na ipinagbabawal ng doctor na mapagod siya, kaya nang makulitan ay hindi ko na siya pinapansin. Bahagya ko siyang sinulyapan, n
"Ma, where's my basketball shoes?" sigaw ni Noah."At the shoe rack!" balik kong sigaw."Not this one, gusto ko po yung bigay ni Papa Lyle," himutok ng anak ko."Naputikan iyon n'ong nakaraan nang naglaro kayo ng basketball. Nilabhan ng mommy mo kaninang umaga," tugon ko.Iniipitan ko ngayon ang buhok nang magta-tatlong taon naming anak ni Leigh na si Lightley. Pinaayos ko siya ng upo sa sofa upang mai-tirintas ko nang maayos ito. "Wag malikot, baby. Parating na si Daddy Zeus mo."Mas lalo ito naging malikot na may pagkampay pa ng kaniyang paa nang marinig ang pangalan ng daddy niya. "Daddy! Daddy! Daddy!" she excitedly chant.Imbes na mainis ay mas napangiti pa ako sa sobrang ka-cute-an nito. Para siyang mini-version ni Leigh na mas makulit nga lang."Maglalaro po uli kami nina Hugo. Ano pong gagamitin ko?" Mula sa isang pasilyo ay lumabas ang anak ko.Nang balingan ko siya ay bahagyang natawa ako sa itsura nito, kunot na kuno
"Leigh....!" Nabalot ang buong silid ng sigaw ni Arkesha, mabilis nitong pinuntahan ang kasintahan.Binitiwan ni Arkesha ang hawak na katana at baril, madali nitong sinalo si Leigh bago pa man ito tumumba sa lupa."A-Arkesha," Leigh groaned in pain.Kinapa ni Arkesha ang tama ng baril sa likod nito. "L-Leigh?" Nanginig siya nang makitang may bahid ng dugo ang kaniyang kamay.Nagsimulang umagos ang masaganang luha mula kay Arkesha at napahagulhol na sa iyak."No. No. No. My love, please," Arkesha cries.Masuyong inabot nang nanghihinang kamay ni Leigh ang pisngi ni Arkesha na basa ng luha."Hush, my love. Sshhh" pagpapatahan ni Leigh sa minamahal."D-Don't leave me
"Don't kill him," Leigh dangerously exclaim."Miss President," bulalas ni Heloise.Sumilay ang ngisi sa labi ni Ichi-sanMula kay Arkesha ay nalipat ang dulo ng katana ni Leigh sa kaniyang tito. "I will kill him," she added.Nawala ang pagkakangisi ni Ichi-san dahil sa tinuran ni Leigh. Seryosong nakatingin lamang ito sa kaniyang tito."My oh my beautiful niece, why are you going to kill your own auncle? Ako na lang ang natitira mong pamilya mula nang mamatay si Carleigh at Val, ako lang ang nakaka-intindi sayo, ako ang nasa tabi mo n'ong mga panahong tinalikuran ka ng mundo. Sa lahat ng ginawa ko para sayo ay ang pagpatay sa akin ang isusukli m-"
Humahangos si Heloise pagkapasok sa isang silid. Sinundan niya ang narinig na malakas na kalabog at dito siya sa kwartong ito dinala ng kaniyang mga paa.Natigilan si Heloise nang masaksihan kung paano halos mapuno ang silid ng dugo ng mga patay na bantay na nakahandusay sa sahig. Halos putol na ang ulo ng mga ito at ang iba'y hindi na makilala ang mga itsura.Halos napahawak naman siya sa kaniyang bibig sa pagkagulat habang nasasaksihan sa kaniyang harapan kung paano sunod-sunod na hinahampas ni Arkesha ang mukha ng hawak nitong lalaki sa pader."Nasaan si Ichi-san?" mahina ngunit galit na tanong ni Arkesha sa lalaking halos hindi na makilala ang itsura.Muli niyang hinampas nang malakas ang mukha ng lalaki sa pader nang hindi ito nagsasalita."Wakarimasen! Wakarimasen!""Ano!?" Umalingaw-lingaw sa buong silid ang sigaw na iyon ni Arkesha.Ihahampas sana uli ni Arkesha ang mukha ng lalaki sa pader nang lakas na loob siyang nilapitan
"Let's rescue Leigh first," determinadong wika ni Arkesha."No. Eva is waiting for us," pagkontra naman ni Heloise."We can't rescue Ate Eva kung wala si Leigh.""Miss President would be fine. How about Eva, alam na ba natin kung nasaan siya? Is she okay or….is s-she's dead?""That's it, hindi natin alam kung nasaan si Ate Eva. Mas mahuhuli lang tayo,” katwiran ni Arkesha."Mas mahuhuli tayo kung susundan natin kung saan nila dinala si Miss President. It's much more risky. Kita mo naman kung gaano karaming bantay ang nakapalibot sa kaniya kanina."Halos magsukatan ng tingin sina Arkesha at Heloise. Parehas gustong masunod. Parehas ayaw magpatalo. Parehas na gustong iligtas ang mga minamahal."I'm going to rescue, Leigh, all alone," mariing ani Arkesha."All by myself, I'm going to rescue, Eva," determinadong wika naman ni Heloise.Arkesha’s face softened."Please, be careful,” she whisper.
"Sigurado kayong nandiyan si Eva?" tanong ni Heloise. Binigay nito kay Leigh ang binocular na ginamit."We'll know if we'll get inside," ani ko.Nasa isa kaming bangin na may kalayuan sa mansyon ngunit tanaw mula rito. Nagpaplano kami kung papaano papasukin ang mansyon ni Ichi-san."They we're armed with katana and guns," komento ni Leigh habang siya naman ang sumisilip sa kabuuan ng mansyon gamit ng binocular."Hindi sila ganiyan karami nung huli nating punta, hindi rin sila armado," dagdag ko."Kung gan'on ay nasa loob nga niyan si Eva. Alam nilang pupunta tayo," wika ni Heloise."How we will get inside?" tanong sa amin ni Leigh nang bitawan na rin niya ang binocular."Shouldn't we call a police?" suhestyon ko."That would be a stupid act," kontra sa akin ni Heloise."Paano tayo papasok? Wala tayong anumang armas--""Ya, anata wa dare desu ka." [Who are you?]Nabigla kaming tatlo sa pagsulpot ng isang hap
Arkesha's POVs:Halos matumba ako sa lakas nang pagkakasampal sa akin ni Heloise pagkakita sa akin nang maabutan namin siya rito sa airport. Hindi pa ako nakakabawi sa nangyari ay kinuwelyuhan ako nito na halos pakiramdam ko ay sinasakal ako. She lifted me up, almost tearing the collar of the blouse I am wearing, I can hear the slight rasp of material ripping. Her eyes were swearing in anger, she clenched her jaw."Why did you let her leave!?" sigaw ni Heloise sa buong mukha ko.Hindi ko malaman kung paano magre-react. Pakiramdam ko ay biglang pinutol ang dila ko, tanging iling lamang ang kaya kong itugon nung mga oras na iyon.Mabigat ang paghinga ni Heloise at matalim ang tingin nito na waring gusto ako nitong patayin, ngunit nakikita kong pilit nitong pinapakalma ang sarili.Agad na gumitna sa aming dalawa si Leigh. "Stop it, you two," mahinahon na pakiusap ni Leigh.Humigpit pa ang pagkaka-kwelyo sa akin ni Heloise na halos hindi ako mak
May pag-aalangan akong kumatok sa kwarto ni mama. Makalipas ang ilang segundo ay wala akong nakuhang anumang tugon mula sa loob. I don't know if mama is inside. Imbes na umalis na lang ay mas nanaig sa akin ang kuryusidad na pumasok.Baka ako tuluyang nilamon nang matinding antok kagabi ay hindi ako maaaring magkamali na binanggit ni Ate Eva ang pangalan ng papa ni Leigh. Ang tanong ko ay, anong koneksyon ni mama sa papa ni Leigh? May nakaraan ba silang dalawa? At ano ba talagang nangyayari? Iyon ang gusto kong malaman kay mama.The door creaked as I opened it slowly, the darkness of the room greets me. Kinapa ko ang switch ng ilaw sa bandang gilid upang bigyan ng liwanag ang buong silid. Bahagya akong nanibago sa itsura ng kwarto, wala masyadong nagbago rito ngunit hindi ko na matandaan kung kailan ang huling beses na nakapasok ako rito sa kwarto nila papa. If my memory ser
Leigh's POVs"Why do you always keep following me!?"Nagitla ako dahil sa ginawang pagbulyaw sa akin ni Arkesha. My body froze and my tounge got stuck yet I can't help but to smile, she's still beautiful even she's upset. She rolled her eyes at me, mukhang mas lalo niyang ikinainis ang pagngiti ko.Tatlong araw na ako dito sa mansion nila at wala akong ginawa kundi ang suyuin ang mahal kong hindi raw ako maalala."Because, I love you." I smiled sweetly. "Follow what you love daw kasi-- ayy do what you love yata iyon. Basta gan'on, mahal kita."Kumunot ang noo nito dahil sa tinugon ko at napapailing na parang di makapaniwala sa mga sinasabi ko. Sa kabila nang hi