Chapter 3

Kalahating oras na ang lumipas pero hindi pa rin tumitigil si Misha sa pag-iyak. Nanatili siyang nakaupo at nakayuko habang humihikbi. Wala na si Charlie. Nagbayad ito sa waiter at nagbilin na hayaan muna siyang mag-isa.

Sumasakit ang ulo niya pero hindi niya 'yon alintana. Mas masakit ang puso niya.

Napasinghap nalang siya nang biglang may isang braso ang humila sa balikat niya at tinulak siya sa sahig. Kasabay ng pagbagsak niya sa sahig ay ang ingay ng nabasag na salamin.

"Those fxckers. They really dared to make a mess in a broad daylight?" Pagmumura ng babaeng naka-sunglasses na nakayakap sa kanya.

Ang ingay ng mga tao sa loob ng restaurant ay mas lalo pang lumakas nang may isa na namang putok ng baril ang umalingawngaw.

"Fxck this! Get your shxt together," mabilis na sabi ng babae sa kanya.

Hinila siya nito at dinala sa kusina ng restaurant at lumabas sila mula sa backdoor. Nagpahila na lang siya kahit na litong-lito sa mga nangyayari.

Sinakay siya nito sa kotse at pinaharurut 'yon ng walang babala.

"Shxt!" napamurang kinapa niya ang seatbelt at kinabit iyon.

Napatingin ang babae sa kanya at ngumisi. "Ops, seatbelt please."

Galit na tinignan niya lang ito.

"This is End, the lady is secured," sabi ng babae na nakahawak sa tenga na may earpiece.

"Excuse me, but who the hell are you?" tanong niya sa babae habang pinupunasan ang natitirang luha sa mukha.

Ngumiti ang babae sa kanya. "I was told to protect you. And I was ordered to discuss the details if you say you are in."

In? Agad niyang nakuha ang ibig sabihin nito.

Dapat magagalit at matatakot siya dahil kanina lang muntik na siyang mamatay. Pero hindi niya mapigilang maexcite sa nangyari. May sira ata ang utak niya.

"Kasama mo ang dalawang tao na bumisita sa'kin sa hospital?"

Ngumisi ang babae at tumango.

Misha heaved a deep sigh. "Okay, I'm in," she said recklessly. Sa puntong iyon gusto niyang takbuhan nalang ang lahat, siguro iyon na nga ang mas makakabuti sa kanilang lahat.

Natawa ang babae sa sagot niya. "Atta girl."

Hindi naman akalain ni Misha na sa pagpayag niya ay agad siyang lilipad papuntang Russia.

"Damn," bulong niya sa sarili.

"Good luck. If fate consented, I'd like to meet you again as her," makahulugang saad ng babae bago siya iniwan sa babae na nakita niya sa hospital.

"I thought you will strongly stand with your words. It's not even been a week since we talked," nakangising pang-alipusta ng babae sa kanya.

Kibit-balikat siyang tumingin dito. Hindi naapektuhan sa mga salita nito. "Sadyang mapagbiro ang tadhana sa'kin. Kani-kanina lang umiiyak ako dahil sa tuluyang paghihiwalay namin ng fiance ko. Tapos wala pang isang araw, sumabak na ako sa buwis-buhay na sitwasyon. Nakakatuwa di'ba? Nakakatawa ang buhay ko ngayon." May sarkasmong pahayag niya.

"Well, life is a fxcker, we just have to fxck it harder. Let's get going."

Wala siyang ibang dala kundi ang sarili niya. Ang gamit na dala niya nung umuwi siya ay isang backpack na naiwan niya sa hotel na nauna na pala sa loob ng eroplano.

Tumingin muna si Misha sa labas bago tuluyang pumasok sa pribadong eroplano.

Sa huli, aalis siya nang walang paalam. Pero mananatiling nakatatak sa puso niya ang mga taong naging parte ng buhay niya dito sa Pilipinas.

Napapikit siya at huminga ng malalim.

Paalam.

***

On their way to Russia, the woman sat beside her. May dala itong wine at kopita na nilapag nito sa mesang nasa harapan nila.

Ngumiti sa kanya ang babae at nag-abot ng kamay sa harap niya. "It's time to formally introduce myself to you. My name's Eveline Greene."

Tinanggap niya ang kamay at tumango. "You already know my name."

Mahinang natawa si Eveline saka binawi ang palad. "Hindi ka magtatanong kung ano yung nangyari kanina sa restaurant?"

Misha brought out her assumptions. "I'm thinking that it was your organization's enemy or the motherfxcker who wants my head. You tell me who."

Eveline looked at her and let out an amused chuckle. "Hmm, you have a quick thinking, that'll be of good use later. As for the answer, you are our trump card. Our enemies still doesn't know about your existence so t'was the latter."

Kumuyom ang mga palad ni Misha. "Who was it then?"

"First things first. I have to make sure you will work with us without issues later on. For the safety of our organization, how can I—"

Misha laughed sarcastically disrupting Eveline's next words. "I'm literally riding the plane betting my life coming with you. Do you think I can run away with someone out there wanting to kill me?"

"You weren't reckless at all." Eveline smirked. Binuksan nito ang wine at naglagay sa kopita saka tinulak iyon sa harap niya. "I think you came with me thinking about the well-being of your loved ones, miss little heroic."

Natahimik si Misha at napatitig sa mga mata ni Eveline. May ngiti ang mga mata nito.

Nagpatuloy ito. "I guess I hit the nail? Takot kang madamay sila kaya nandito ka ngayon, hindi ba? It's a sensible decision for everyone."

"Mali ka," Misha denied with a straight face.

"Really? Kasi akala ko, you've thought that your loved ones are safe without you by their sides. By coming with me, not only you can uncover the things you want to know, you can also protect them. And of course, you'll help us as part of the deal. A win for all, indeed."

"I want to rest."

Eveline was silent for a second. "I really want to know what is going on with your head. Let's talk again later. Take a good rest."

Tumayo si Eveline at umalis nang walang narinig na sagot sa kanya.

Napahawak si Misha sa noo at marahang minasahe iyon. Unti-unti ay nilamon siya ng antok kaya pumikit siya para magpahinga muna.

Paggising niya, nakita niya si Eveline na nakaupo sa harap niya na abala sa laptop nito. Napansin din niya ang kumot na nakapatong sa katawan niya.

"You awake?" tanong ni Eveline na nasa laptop pa din ang mga mata.

"Yeah, how long was I asleep?"

Tumingin si Eveline sa relo nito bago sumagot na nakatingin na sa kanya. "An hour and forty. How are you feeling?"

Kumunot ang noo ni Misha sa narinig na pag-aalala sa boses nito. "I'm fine, I guess?"

"You were mumbling in your sleep and you look like you were in pain. Nightmare?" Eveline asked.

Ilang segundo na tinignan niya si Eveline bago umiling at iniba ang usapan. "About the person who tried to kill me, gusto ko nang malaman."

"Alam kong hihingin mo pagkagising mo kaya hinanda ko na." Tinuro nito ang pamilyar na envelope na nakalagay sa lamesa. "Feel free to read it but I advise you to not, at least not now. From what I observed these past few days, you are sensitive and weak when the matters involves the people you care about. Kakagaling mo lang sa coma at habang nagiging emosyonal ka sumasabay ang utak mo sa stress. Right now, to be honest, you're in vulnerable state and I think you won't be able to handle the information inside that envelope."

Bahagyang nanginig ang kamay ni Misha na napahinto sa ere na aabot sana ng envelope.

So the one who ruined her life is someone close to her?