*****ART***** GALING NG Manila si Art nang ma-alala niyang sunduin si Rain sa cafe para ihatid ito pauwi, mukhang wala na naman sa mood ang dalaga kaya't ilang oras pa itong nagsungit sa kaniya. Kung noong una ay natatakot siya sa ina-asta nito, it turns different now— lalo pa siyang nagkaka-gusto kay Rain sa tuwing umiirap ito, ngumunguso o nagsusungit. Those can be annoying at times but whenever he thinks that it's the pregnancy symptoms, lumalakas ang loob ni Art at ini-inda niya ang lahat ng ibinabato nito sa kaniya. "What are we doing here?" "We will eat ice cream," naka-ngiti niyang sagot bago magbaklas ng seatbelt. "Pampabawas ng stress." Gaya ng ina-asahan ay matalim itong umirap. "May ice cream sa bahay, bibigyan kita—" "But it's more special here, Rain. I mean lahat naman special basta kasama kita, pero mas maraming choices dito." "You really have a sweet tongue, 'no?" Her eyes squinted. "I know..." Dumukwang siya rito para baklasin ang seatbelt ng dalaga, subalit nil
*****RAIN***** THURSDAY nang bumalik si Tan sa cafe. Rain was busy thinking about how Art pushed him away when they were just waiting for their ice cream the other day. Inabangan niyang magsabi ito sa kaniya kung bakit, but only "sorry" came out of his mouth. Magdamag siyang naghintay sa text ng binata, sa tawag nito para ipaliwanag ang nangyayari. Subalit namuti na lang at inantok ang mga mata niya sa kahihintay ay walang dumating. Kung sabagay bakit nga naman kasi siya nito ite-text? Sino ba siya rito? Gustong balewalain ni Rain ang bagay na ito dahil totoo namang walang responsibilidad si Art na magpaliwanag at i-update siya. But how about the concern he was showing her? And his hopes that she is carrying his child? Naguguluhan na talaga si Rain at malapit nang masira ang ulo niya dahil sa mga kinikilos ni Art! But she was dragged out of her reverie when Hyman suddenly poked her to point a finger somewhere. Sabay nilang nilngon ang labasan, nagliwanag ang mukha ni Rain nang mat
*****RAIN***** ART tightly closed his eyes and let three of his fingers danced against his temple, he let out a deep sigh. "Alright, I'm sorry. I will give you the information after we eat, but for now can we stop fighting and enjoy the food instead?" Umahon si Rain sa kaniyang upuan tsaka umirap dito. "Ikaw kasi e—" "Rain..." His voice sounded strangled. "Please, hon." "Fine, I'm sorry," she surrendered and looked away. After all this fight is nonsense and she is starving too. Ilang minuto lamang ay dumating na ang pagkain nila, tumulong si Rain sa pag-serve no'n sa kanilang table. Umalis si Chona para balikan ang ilan pa, ina-ayos niya ang kutsara sa kaniyang plato nang magsimula ng ibang topic si Art. "Do you still remember, Sheen?" he asked out of nowhere. "Doc. Dionne's wife?" "Yeah, magbi-birthday kasi 'yung isa sa mga anak nila and they're inviting me to come. Hinihiling ni Sheen na isama kita—" "Bakit ako? Bakit hindi si Kim?" agad niyang sansala sa mga sinasabi nito,
*****RAIN***** HALOS MATUTUPAN ni Rain ang dibdib niya sa gulat dahil sa asta ng binata, nilingon niya sina Mardy at Clive sa kabilang gilid. Abala na ang mga ito sa kanilang mga hugasin, mukhang malakas ang lagaslas ng tubig kaya't hindi sila dinig doon. "You are the problem here, Rain. Why do you need to eat lunch with him? What is this, going back to your old blind and stupid self again?" One word for that, ouch! Tila sumusobra si Tan sa mga husga nito, masakit itong magsalita pero batid naman ni Rain na nag-aalala lang ito para sa kaniya. And maybe it hurts her because it's true, she is being blind and fool again. Sinikap niyang itakwil ang sakit na uma-arangkada sa kaniyang dibdib, in-unawa na lang muna niya ang mga reaksyon ni Tan. "It's not what you're thinking," wika niya sa malumanay na tinig. "Then what? Were you playing with him? What kind of game now? Tell me, so I would know..." May panghahamon siya nitong tiningnan, inabangan nito nang buong pacensya ang isasagot ni
*****RAIN***** ANG PAG-RING ng cellphone ni Rain mula sa loob ng bag ang umagaw sa atensyon niya, agad niya 'yung pinulot para suriin. Nang makita niya ang numero ng kaniyang papa ay mas naging marahas pa ang pagkabig ng kaniyang dibdib. Damn it! He's calling and she needs to pick this up, but with the background noises and her nervous voice she thinks a text message will do. Sinulyapan niyang muli si Tan at abala ito sa pakikipag-usap sa waitress sa kaniyang tabi habang umu-order ng pagkain para sa kanilang dalawa. Lumipad sa kaniya ang walang kulay nitong mga mata at halos malaglag si Rain sa kaniyang upuan dahil sa labis na pagka-bigla sa intensidad ng matalas nitong balintataw. "What do you want?" he suddenly asked. Mabilis siyang nangapa ng sagot sa kaniyang palyado ng utak. What does he mean by that? "You can't drink yet, kakain ka muna. Kahit finger foods lang or something." He declared and immediately handed her the menu he was scanning. Inabot niya 'yun nang may paghanga
*****RAIN***** "WHAT THE f*ck, Rain! Give it back to me," he said in a growl. "Nah!" Inilayo niya kaagad ang bote mula rito. "I need this too, don't be selfish." "Then, order something lighter than that." Problemado nitong wika at agad nilingon ang kung saan, kumaway ito sa kung sino. "That's not good for you." "But I'm fine with this. Ikaw na lang ang um-order ng iyo." Mariin na lang niyang hinawakan ang bote nang hindi na nito maagaw pa ni Tan. Kaya naman sa huli ay pinaubaya na lang din nito sa kaniya ang beer nito at um-order na lang ng bago para sa kaniya, tingin ni Rain ay mas malakas iyon dahil lalo pang namula si Tan. Tinitigan niya ang binata, nang ma-pansin siya nito ay kaagad niyang inilayo ang bote niya sa pag-aakalang aagawin na naman iyon ni Rain. "Can I—" "No!" agap nito at mariing umiling. "Just finish that bottle and you're done." What?! Gusto itong pagalitan ni Rain sa pagiging pala-desisyon nito, pero mukhang focus na ito sa kaniyang beer dahil hindi na n
*****ART***** "BUT THIS love I have for you can be compared to a malfunctioning car, its been so impossible to control. It actually didn't bring me to the destination I want to reach, but brought me into your world instead. Into your world filled with a lot of drama, pains, sadness... but know what's crazy about it? I found happiness in your world, you've given me so much and I'm so grateful about it." That annoying man! Mabilis na kumulo ang dugo ni Art dahil sa binata kaya naman mabilis siyang nagmartsa para sana sugurin ito pero tiyak na lilikha lang siya ng gulo kung sakali at hindi magugustuhan ni Rain ang ideyang sasaktan niya ang kulog na kaibigan nito. So, he tried to hold his horse for a bit while. Nang ma-pansin niya ang paminsan-minsan nitong pagsulyap sa isang partikular na lugar ay sinundan iyon ni Art and bingo! Naroon si Rain, nag-iisa sa kanilang mesa habang nanonood kay Tan at umiiyak. Tangna pa ulit! "I love you..." anito at halos pumiyok pa ang kaniyang tinig sa
*****RAIN***** ANG LABIS na pangangalay ng kaniyang balikat at leeg ang siyang nagbalik sa ulirat ni Rain, dahan-dahang niyang iminulat ang mabibigat pa rin niyang mga mata at ang dashboard ng sasakyan ang unang tumambad sa kaniyang paningin. Her forehead slowly creased, confusion suddenly aroused in her. Rain thought that she's already awake? Then, why the hell is this? Biglang namilog ang mata niya nang sunod na tumambad sa kaniyang paningin ay ang mga ilaw sa labas at si Art na kakalabas lang din ng isang convenience store dala ang tatlong cup ng kape at isang plastic bag ng kaniyang pinamili mula roon. Aligaga niyang hinalungkat pa lalo ang ina-amag na niyang memorya. Where the heck is she really? And why the hell she has to see that brute first the moment she woke up? Bumukas na nga ang pinto ng driver's seat at gaya ng inaasahan ay si Art at ang walang ekspresyong mukha nito ang nagpakita mula roon. Pumasok ito sa loob at inayos ang pag-upo, nang mapansin nitong dilat na an
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h