Heto na meee hehe. Sorry po talaga. May hinabol lang akong deadline. And anyways, malayo-layo pa tayo kaya bibilisan ko na ang ud haha
I had a great time with Wyatt. Magaan siyang kausap na para bang matagal na kaming magkakilala. We shared stories and also jokes and we laughed about it. Kahit papano ay hindi ako nakaramdam ng pag-iisa habang wala si Leo. Ni hindi ko nga namalayang malapit na palang mag alas nwebe ng gabi. “But seriously, I like your eyes. I think I've seen them before,” he said.Nangunot ang aking noo. “Really? Nagkita na ba tayo rati?”Wyatt chuckled and shook his head. “Nope,” he replied; popping the letter 'p'. “They just look familiar. Baka namamalik-mata lang ako.” I nodded my head in response. Nagpatuloy kami sa pagkukwentuhan habang kumakain. Marami akong nalaman sa kanya, at sa asawa kong kaibigan niya. “Hindi pala-kwento si Pierce. Hindi na ako magtataka na baka isang araw, may trophy na siya.” He chuckled. Nangunot ang aking noo. “Trophy?”“A kid. You know.” My cheeks reddened after what he said. Umiwas ako tingin. “Uhm… I don't think so.” Wyatt shook his head and took a sip of his v
Mabilis ang aking paghinga nang umahon ako sa dagat. Mainit ang tubig ngunit malamig ang ihip ng hangin. Bahagya pa akong nanginig nang muling umihip ang hangin. I took off my clothes, leaving two piece on to cover my private parts. Wala naman nang tao sa paligid. Siguro ay maghahating-gabi na. May naglagay ng suit sa 'king balikat. Nilingon ko si Leo at natagpuang seryoso itong nagpupunas ng kanyang buhok gamit ang hinubad niyang damit kanina. He's wearing his boxers while diving into the water a while ago. Habang ako ay sumulong kaagad sa tubig kahit suot pa ang aking dress. “Thanks,” I mumbled. Tumango lang ito. “Let's head inside.” Sumang-ayon ako sa kanya. Akmang pupulutin ko na sana ang aking bag at sandals sa buhanginan nang maunahan ako ni Leo. He then held my waist and guided me towards the hotel. Hindi ko maiwasang mapalunok. Ramdam na ramdam ko pa rin ang pagkahilo kahit ilang oras na akong nakababad sa tubig. Tang ina. Ano bang klaseng inumin 'yun? Ang mga palakad-lak
“What do you want to eat?” he asked. Napatingin ako sa mesa naming puno ng makakain. It's still seven in the morning. Ginising niya ako para kumain na siyang aking ikinabigla. Nakasanayan ko na kasi sa bahay na ako ang naghahanda ng aming makakain kahit na sabay kaming nagising o siya ang mas naunang magising. He would just head to shower and let me do my thing in the kitchen. Kaya't hindi ko maiwasang manibago. “Uhm, kahit ano.” I shrugged off my shoulders. “Mukhang masarap naman ang mga pagkain. At dami nito, ah? Ano, carb loading?” I chuckled. Nakita ko ang bahagyang pag-angat ng gilid ng labi nito. “You need the energy. We have lots of activities to do today.” “What?” Namilog ang aking mga mata. “Really?! Mag-a-activities tayo like Snorkeling or diving?” Call me weird or overreacting. Pero excited ako. This is the first time I've been to Boracay. Mostly, nagbabakasyon kami nila Mommy sa Maldives or somewhere in Hawaii, but never in Boracay or Palawan. Akala ko nga hanggang pa
Chapter 31We took plenty of photos together. At aminin ko man o hindi, masaya ako. I know Leo is just doing his best to be a good husband to me. He's doing his best shot para kahit papano ay matupad ang dream married life ko.“My lens loves the both of you,” nakangiting ani ni Amanda. “Anyway, would you like to get a copy of your photos?” Tipid na tumango si Leo. “How much?”The woman chuckled and shook her head. “No need for payment. I love taking shots of you together. I'm sure my followers would love your photos, too. And anyway, here's your shots. Kindly wait for it to cool down.” Binigay niya sa amin ang mga mahigit dalawangpung litrato. May isang kailangan pang palamigin. I thanked her and she excused herself. Saka lamang namin namalayang malapit nang gumabi.“Ang galing niya kumuha ng litrato!” I exclaimed. Pinakita ko sa kanya ang isang picture kung saan nakangiti kami at buhat niya ako sa kanyang likod. “Ang ganda nito!” “We'll but photo frames for that once we arrive bac
Mariin akong humawak sa sink at pinikit ang aking mga mata. My heart's beating so damn fast as if I was in a race. Nanginginig ang akin tuhod na pakiramdam ko'y ano mang oras ay babagsak na sa sahig. The door suddenly slammed opened causing me to jump in surprise, thinking it was still Leon. Ngunit nagulat ako nang si Leo ang bumungad sa 'kin. My knees suddenly lose their strength. I was about to fell on my knees when he run our distance and caught my waist, pulling me closer to his body. Wala sa sarili akong napahawak sa kanyang braso. He wrapped his arms around me. Warmth spread all over me and I felt safe in his arms. Napapikit ako nang mariin saka ako pilit na tumayo. Maagap naman siya sa pag-alalay sa akin upang makatayo ako. But it seems like my knees haven't regain their strength yet. Napasinghap ako nang hawakan niya ako sa 'king magkabilang beywang at inangat upang makaupo ako sa sink. Mabilis ang pangyayari. I feel like a feather as he lifted me a while ago. “What happen
We eat our breakfast inside the presidential suite. Naligo ako at nagbihis para sa mga activities na aming gagawin sa araw na ito. He said we'll try the snorkling activity na hindi namin nagawa kahapon. Dumating na rin ang taong magbabantay sa aso ko dahil baka sa baba lamang kami manananghalian. And all the while, pansin ko ang pagiging seryoso ni Leo magmula kanina. Nang magkasagutan sila ni Leon. It seems like he's thinking something. Wala rito ang isipan niya. Hindi ko matukoy kung ano ang iniisip niya. Ayoko rin namang magtanong dahil baka bigla siyang magalit sa 'kin. “Leo,” I called once we entered the elevator. Nilingon ako nito. Mabilis akong ngumiti upang pagtakpan ang aking kaba. “Ayos ka lang?” Tipid itong tumango. I showed him my faint smile and looked away. I can feel it. He's lying. He looks wary. Para nakaalerto siya lagi sa kabila ng malalim niyang mga iniisip. I pulled out my phone from my pocket and looked for something more to do here in Boracay. Nakasuot ako
Tahimik lamang kaming kumain ng aming dinner. Yes, we dine together. Ako pa inutusan ni Yuri na tanungin si Leo kung pwede ba siyang sumabay sa amin. And of course, he did. Kaya ngayon ay tahimik lang kami. Well, should I say, kami ni Leo. Sila Yuri, Cindy, Jasmine, at Ria. Si Derrick at Jeff ay sumasagot lang kapag tinatanong.“Crizel, ang ganda ng singsing mo.” Puna ni Cindy nang mapansin ang aking kamay.Tinignan ko ang aking singsing at tuluyan na akong hindi nilubayan ng kaba. Si Cindy talaga ang mabilis makapansin. And I think this is not getting any good. Baka dito pa kami mabuko.“Ahh, ito? Y-yeah. I bought it from an online shop.” Tipid akong ngumiti. Tumango lang siya at bumaling kay Leo. “Prof, nandito po ba ang asawa niyo? Baka po kasi magtaka sila bakit hindi kayo nakapag-dinner kasama sila.” “Oo nga po,” segunda ni Yuri. “Pwede niyo po silang tawagin tapos sabay po tayo rito.” Napangiwi ako roon. Magkaharap kami ni Ria habang napapagitnaan namin ni Jasmine si Derrick
We stayed like that for minutes. Tahimik lang kami at yakap-yakap niya ako. I feel warm just by being in his arms. Komportable ang aking pakiramdam. Sa kabila ng lamig ng ihip ng hangin ay hindi ako nakakaramdam ng lamig. Langhap na langhap ko ang kanyang pabango na nakakaadik. Hindi nakakasawang amoyin. “Leo…” I mumbled.He hummed. “Hmm?”“I wanna know you more.” Kumalas ako sa yakap at tinignan siya sa mga mata kahit na parang gusto nang pumikit ang aking mga mata. “I want to know who you are. You can't… you can't just remain a mystery to me forever. Pakiramdam ko tuloy…” Nangunot ang noo nito. Damn, he's handsome as hell. “You feel what?” “I feel like I'm just a part of your props for you to be called a man,” diretsang wika ko. Hindi ko alam kung saan ako humuhugot ng lakas para masabi lahat ng mga nasa isipan ko ngayon. “You trained me to be your wife so I can act like one but we're not acting as married couples at all. I mean, I get it. I know you're just doing your best to be
"You've been staring at him since we came. Let's go home."Naramdaman ko ang pagpatong ni Pierce ng jacket sa aking balikat. Pinikit ko ang aking mga mata at muling hinaplos ang kanyang lapida. My heart's aching so bad that even if a year had already passed, it's still here. Nandito pa rin 'yung sakit na hatid ng alaala ng pagkamatay ng aking unang anak.Mikee...I blamed myself for his death. Kung hindi ko nagmatigas nang sabihin nilang h'wag na akong sumama ay sigurong buhay pa si Mikee. Siguro hindi magiging ganoon kasakit ang pagkamatay niya. He choose to sacrifice his life for the sake of my daughter. Wala man lang akong magawa kundi ang umiyak nang umiyak.Isang taon na ang lumipas, e. Pero buwan-buwan akong bumibisia sa puntod niya para makita siya kahit na tanging lapida niya na lamang ang aking nahahawakan. I was so damn guilty. Konting panahon pa lang kaming nagkasama matapos ng anim na taon kong pagkawalay sa kanya tapos kukunin pa siya sa akin. If it weren't for my daughter
"Calm down, okay?"Pilit akong pinapakalma ni Pierce. But I can't stay calm. Kanina ko pa siya pinipilit na magtungo kami sa Police Station para i-report ang nangyari ngunit ayaw niya. He wants me to stay here. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya ka kalmado."Pierce, what if may gawing masama 'yung kidnapper kay Cheska?! How can you be so calm while our daughter has been kidnapped?!"Napatingin ako sa yaya ni Cheska na umiiyak din sa tabi at may sugat sa noo. According to her, someone hit her with a bat from behind making her fall on the ground and her head was hit by something. Hindi ko alam. Panay ang hagugol nito.Pierce held my hand making me look at him. "Calm down, okay? Panics won't take us anywhere. So just calm down. I already made some calls."Humikbi ako at mabilis niya akong binalot ng yakap. Kinakabahan ako dahil baka kung ano na ang nangyari sa akin anak. I am blaming myself for this. Ako ang rason kung bakit na-kidnap ang aking anak. If it weren't for me exposin
"She's pretty as hell."Napatingin ako sa aking kapatid na busy sa kanyang phone. Nangunot ang aking noo at hindi ko maiwasang sumilip kung ano ang kanyang tinitignan. It was just a peck. But I saw the woman in his phone screen. And I hate to admit but she's really pretty."I want to marry her someday," he said.I shook my head. He's obsessed. Naglakad na lang ako palabas ng bahay at bumungad sa akin si Allys na nakangiti habang hawak ang susi ng aking sasakyan. Her smile instantly lighten my mood after the argument I had with my father.Nagulat ako nang hawakan nito bigla ang aking magkabilang pisngi. Tumingin ako sa kanya at napansing mas lalong lumawak ang ngiti nito."Ano ka ba. Nakasimangot ka na naman. Ngiti ka naman diyan minsan. Sige ka, papangit ka kapag lagi kang nakasimangot."I always treat my life as worthless. I'm a rebel yet favorite child of my father who was planning to let me have all his inheritance after knowing I'm a member of a Spanish Mafia Clan called Oumini Per
"Careful," I whispered.Maingat na nilapag ni Pierce ang bata sa kama na aming hihigaan. She settled Cheska between us so he can hug her if he wants to. I can't help but look at his eyes and notice how teary it was while looking at our daughter. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait.Cheska and Pierce spent the whole afternoon talking and talking. Mukhang hindi naman napagod si Pierce kahit na puro barbie at modeling lang ang laging bukambibig ng aking anak. At dahil sa nasaksihan ay nakaramdam ako ng guilt. I feel so guilty to see how much he adored the kid right now after taking all his rights away to witness our child's growth.Kinumutan niya si Cheska at inayos ang buhok nito saka hinalikan ang noo at pisngi bago siya tuluyang tumayo. His eyes are still glued to his daugher. To the first born of the Farris' new legacy."She's so beautiful," he said.I nodded my head. Lumapit siya sa akin at nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. His embrace were tight as if he's afraid to let
"How come you're here, manang?" tanong ni Pierce habang nakaupo kami sa salas.Kakatapos lang kasi naming mag-ayos sa bahay kasama ang ibang mga utusan ni Pierce. Inayos namin ang masters bedroom pati na rin ang magiging silid ni Cheska. It was tiring, but it keep me from opening my phone and seeing all the issues that has involved my name."Dito po ako nagpupunta, Sir, kapag day off ko. Na sa Davao ang mga anak ko at hindi madaling umuwi doon kaya dito na lang ako nagpupunta kasama si Mikee. Pasensya na, Sir, kung hindi ko sinabi agad. Natatakot kasi akong-""It's fine, manang." He cut her. Inakbay niya ang kanyang braso sa aking balikat at hinila akong palapit sa kanya para halikan sa noo. "Kunin na natin si Cheska."Napangiti ako at tumango. Hinaplos ko si Mikee na nakahiga sa aking kandungan at mahimbing ang tulog. Dahan-dahan at maingat kong inangat ang ulo ng aking pinakamamahal na anak at pinalitan ng unan ang aking kandungan nang sa gayon ay hindi ito magising."Ipagluluto ko k
Napasinghap ako nang hinilang bigla Ylena ang aking buhok. Akmang sisipain ko ito nang biglang napahiga si Ylena sa sahig. Hinila ako ng isang malakas na bisig at binalot ako sa isang mahigpit na yakap. I lifted my chin to look at the person who did that and found out it was my husband.“Cut it off, Ylena.” Dumagundong ang malamig nitong tinig. “Hurt my wife again or I'll tear you into pieces.”Everyone gasped at that. My eyes widened while looking at him. Tuluyan ko nang nakalimutan ang sakit mula sa pagkakahila ni Ylena sa aking buhok. My eyes remained on him. Ang mga mata nitong galit ay nakatitig kay Ylena. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot sa uri ng paninitig nito."A-ano?" rinig kong ani ni Ylena. "N-nakakaalala ka na?"His jaw clenched. And without any word, he turned around and walked away, dragging me together with him. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin, kung ano ang dapat kong maramdaman. Nakakatitig lamang ako sa kamay niyang hawak ang aking kamay at nagla
Days past after that incident. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung palaging sunod nang sunod sa akin si Pierce. Nalilito na ako sa tunay niyang nararamdaman. He was mad at me over days ago because I had his first love's eyes and heart. But then now...I'm confused."Let's have lunch together, then?" aniya habang na sa loob kami ng bago niyang sasakyang Bentley."No," I firmly replied. "Ayokong madungisan na naman ang imahe ko."Nangunot ang noo nito. Alam kong may sasabihin pa siya pero pinilit niya na lang na itikom ang kanyang bibig at bumuntong hininga. Tumingin naman ako sa labas ng bintana at humikab. Kakatapos lang kasi naming ihatid si Cheska sa school at ngayon ay papunta na rin kami sa aming paaralan.Yes, I continued studying there. Ganito ako katanga pagdating kay Pierce. Hindi ko alam kung nakakaalala na ba siya o ano. After that day, palagi na naming hinahatid sa school si Cheska. Minsan ay nangungulit siyang mag-lunch kami ng magkasama. And Ylena? Hindi ko alam. Matap
Tahimik ko lang silang pinapanood. Cheska is smiling while watching her father making her some milk. Hindi pa rin ako makapaniwalang nandito si Pierce at pinagtitimpla ng gatas ng anak niya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi upang pigilan ang pagsilay ng malungkot na ngiti.I feel bad for our daughter. Hindi niya alam na ama na niya pala ang nakakausap niya. She thought her father is in a faraway place that even I- her mom, can't find him. At ayoko ng ganito. Nahihirapan ako. Mas lalo akong nakakaramdam ng guilt sa bawat araw na nagdadaanan."Mommy, are you gonna take me to school today?" tanong sa akin ni Chessy.I nodded my head. "Yes, sweetie. Mommy's gonna take you to school."Mukhang natapos na si Pierce na magtimpla ng gatas at nilapitan si Chessy. "Here's your milk, princess."Ngumiwi ako. I'm not used to hear someone call my daughter princess. Lalo na't galing 'yon sa ama ng anak ko. At mas lalo akong napangiwi nang pumalakpak si Chessy na parang tuwang-tuwa."Thank yo
Hindi ko alam kung lasing lang ba ako o talagang si Pierce itong nakikita ko. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa akin at malapit ko nang mapaniwalaang totoo siya. Na hindi lang ito produkto ng imahinasyon ko. Ang mga mata nitong alam mong galit na nakatitig kay Leon. Gustong gumalaw ng aking mga kamay para hawakan siya sa mukha at nang masigurong totoo itong nakikita ko. But then I realized...Why would he come here anyway? E kanina ay galit na galit siya sa 'kin na parang sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya. The only mistake I can recall that I did is when I left him six years ago. Bukod doon ay wala na. Matapos niya akong mapaikot-ikot na parang tanga.Tears flooded my eyes. Pumiglas ako sa hawak nito at tumakbo patungo kay Leon. Leon spread his arm openly. Nang makayakap ako sa kanya ay kaagad kong binaon ang aking mukha sa kanyang leeg at kasabay na noon ang paghikbi ko."Get off her!""Shut up, Leo! Natutulog ang bata!" I heard Leon hissed. "How did you even get here?""Ibigay