NAYAPOS ko ang telang nakaharang sa dibdib niya..Pakiramdam ko ay anumang oras ay mabubuwal ako sa kinatatayuan ko.Kung hindi niya lang ako hawak ay siguradong kanina pa akong nakahandusay sa lupa dahil sa panghihina ng tuhod ko"H-Hendrix-" paos na tawag ko ng maghiwalay siya "Don't talk" Napalunok ako ng muli niyang ilapit ang mukha niya sa mukha ko, ang akala ko gagawin niya ulit, pero biglang lumampas ang mukha niya saakin, hanggang sa maramdaman ko ang bibig niya sa taenga ko..at bumulong "Wipe your tears!" Madiin na bigkas nya"Son? Sorry akala ko nagaaway kayo kaya agad kaming pumunta rito.." mula sa madilim na parte ay nakatayo roon si Tita kasama ang pamilya ko.."Sorry, mukhang nakakaabala yata kami" dugtong niya pa"I said wipe your tears, now! Hindi nila dapat makita yan!" Madiin na bulong niya parin sa tainga ko..Napatango ako at sumunod....Kasabay ng pagbura ng mga luha sa pisngi ko ay ang pagsibol nanaman ng kakaibang kabiguan sa puso ko.Why do I expected more from
"M-may kailangan ka ba?" Tanong ko..Sa halip na sagutin ay nilampasan niya ako..Lumapit siya sa tapat ng ref.. Pinanood ko ang bawat kilos niya, simula sa pagbukas,pagkuha ng mga pagkain hanggang sa makalabas siya ng kusina..And the whole time, he never pay any attention on me,even a simple glanceNapabusangot ako.Mag-iisang buwan na kaming magkasama sa iisang bubong.Pero hindi niya parin ako napapatawad..Sa loob ng halos isang buwan na iyon ay pinaramdam niya lang saakin na masama akong tao,manggagamit,na walang kwenta..He never failed to hurt me in any aspect, physical, emotional,mental..___________________MADILIM na sa labas..Hindi ko alam pero mas gusto ko ang mundo kapag gabi..Dito ako nakakaramdam ng kapahingahan..Na pagkatapos ng mga mabibigat at masasakit na nangyari sa buong araw, pinapahiwatig niya sa'kin na pwede akong magpahinga, pwede kong kalimutan ang mundo kahit ilang oras lang..Na pwede kang huminga sa lahat ng mga bagay na nagpapahirap sayo"K-Klare" nabalik ako
NAGISING ang diwa ko sa biglaang pag-alog. Dahan dahan kong iminulat ang mata ko at napagtantong nasa sasakyan parin ako ni Hendrix.Napaayos ako ng upo at sumilip sa labas.. Madilim.Walang nagsisilbing liwanag sa daan maliban sa ilaw na nagmumula sa sasakyan ng lalaki..Ilang oras na ba kaming nasa biyahe? At ano bang klaseng daan ang tinatahak namin ngayon.Bukod sa sira-sira at maputik ay wala rin akong kabahayang nakikita.Malawak na damuhan lang ang nadadaanan naminIlang beses kong sinubukang ibuka ang bibig ko para magtanong, pero pinangungunahan ako ng takot...Sa huli ay mas pinipili ko ang tumahimik at hintayin nalang ang mga mangyayari,kung saan ba talaga kami dadalhin ng sasakyan niya...Saan niya ba talaga ako dadalhin?Binaliwala ko ang mga masasama at negatibong bagay na pumapasok sa isip ko..hindi naman siguro to aabot doon? Kung balak ka niyang....hindi.. Umiling iling ako, palihim rin akong napahawak sa dibdib ko at pinanatag ang sariliILANG oras pa ang nagdaan bago kam
"Hindi tayo nandadamay ng inosente, Hendrix!" Sigaw ng kaibigan"Fvck Luther! She's not innocent!" Sigaw niya rin pabalik, marahas niya pang inalis ang pagkakahawak ng lalaki sa kwelyo niya.."Stop defending her Luther,she's not good as you think!""What about the baby inside her?!""I don't care about that baby!" "It's your child Hendrix for Pete sake!" Umiling iling siya"That baby, is not mine!" "You made a paternity test Drix..And the result says your the father..so either you like it or not,you need to take your responsibility,you need to accept it!" "Accept? I disgusts them both! how can I accept it!"YUMUKO ako..Ang akala kong sakit na matitigil na ay muling bumaon sa puso ko..Okay lang na ako ang kamuhian niya,pero ang bata na wala pang muwang at hindi pa nasasaksihan ang mundo ay hindi ko yon matanggap.Hindi niya to ginusto.Alam kong nabuo lang siya dahil sa plano.Pero anak niya parin to. Sariling dugo at laman, bakit nakakabitaw siya ng mga ganong salita?NAIKUYOM ko
"Tatakbo ka na ba saakin?" Naramdaman ko ang palad niyang hinahaplos na ang buhok ko..Mas kumapit ako sakanya..Sa dalawang araw na nagdaan ay ngayon lang ako nakaramdam ng ganito.Na may kakampi ako.Na hindi ko kailangan solohin ang bigat sa dibdib ko dahil nandiyan siya..Gusto kong umoo,gusto kong tumakbo kay Andrew..Pero kasabay ng kagustuhang iyon ay ang takot na baka madamay siya sa lahat ng to..Ayokong madamay siya sa problemang pinasok ko..MAKALIPAS ang ilang segundo ay dahan dahan akong kumawala..Bukod sa takot ako na baka may makakita samin,ay napansin ko ring nabasa na ng luha ko ang damit niya"S-sorry" umiling siya"You're not okay,Klare" usal niya at binaliwala ang sinabi koMapait na ngumiti ako sakanya bago siya mahinang tinapik sa kaliwang braso.."Okay ako, s-siguro minsan hindi ko lang talaga mapigilang maiyak dahil sa mga nararanasan ko ngayon"..... p-pero okay lang ako, Walang wala to kumpara sa mga napagdaanan ko na noon" "Klare""Tsaka nangako naman ako sayo
HALOS hindi mawala ang ngiti sa labi ko habang nakatingin sa binigay saakin ni Hendrix.. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari.. Nagkaroon siya ng pakialam sa'kin,sa nararamdaman koSinabi niya ring magsisimula kami ulit..Ito na ba yon? Unti unti na bang natutupad ang bagay na paulit ulit kong hiniling.Mapapatawad niya na ba ako"Bakit ngiting-ngiti tayo?" Mas lalong lumawak ang ngiti ko ng sikuhin ni Kate ang braso ko"Sabihin mo ,Klare.Bakit kanina ka pang nakangiti diyan ha?" Napakagat labi ako para patigilan ang sarili mula sa ngiting hindi ko maawat kanina pa..Wtf Klare,nagmumukha kang baliw sa ginagawa mo!"Klare?" Natigil ako sa paglalakad ng humarang siya sa harapan ko.. Napailing ako"W-wala..Masaya lang ako ngayon" nagsalubong ang noo niya"Bakit nga?" Napanguso ako bago"M-mukhang magiging okay na kami ni Hendrix" "Pano mo naman nasabi?" Ngumiti ako"Binigyan niya ako kanina ng gamot.Vitamins para daw samin ni baby" Tumaas ang isang kilay nito"Anong klaseng vitamins n
Warning: ViolenceHALOS lumundag ang puso ko ng marinig ang mga yabag ni Hendrix papaakyat, Dali dali akong tumungo sa pinto ng kwarto, Ni-lock ko iyon para hindi siya makapasok.."KLARE!" Sumandal ako sa pinto ng maramdamang tinutulak niya iyon, Takot na takot ako..Nanginginig ang buong katawan ko lalo kapag naririnig ang pagalit na boses niya mula sa labas..Napatakip ako ng tainga habang umiiyak...Natatakot ako sa kaligtasan ko ngayon,namin..Galit na Galit siya..Kapag mabuksan niya ang pinto ay baka mapatay niya ako sa tindi ng galit niya saakin ngayonI hurt Chloe,yon ang alam niya . Pero wala akong ginawa! Hindi ko siya tinulak!"OPEN THIS FVCKING DOOR KLARE!" Nanginginig na napayakap ako sa sarili habang walang awat sa paghikbi.."KLARE!! OPEN THIS DOOR NOW!" Dahan-dahan akong napaupo dahil sa panghihina ng tuhod..Hindi ko alam ang gagawin ko-"DON'T PRESS MY BUTTON,KLARE! OPEN THIS FVCKING DOOR NOW" umiling iling ako..Malakas niyang sinipa ang pinto dahilan para matumba ako.
LIFE always has its ways to bring you down.It makes you feel worried of something you don't have control of..Minsan nalulungkot tayo sa mga bagay na hindi natin maintindihan..Pakiramdam natin may kulang, pero tayo mismo sa sarili natin hindi alam kung pano ba pupunuan iyon kasi kahit tayo hindi natin alam kung ano ba ang kulang saatin..We just simply go with the flow and let the destiny decide for us.kung saan ba tayo dadalhin ng tadhana ay wala tayong alam.."Masaya po don Tita!" Napabaling ako kay Sid..Katabi ko siya ngayon sa backseat.Sina Carl at Shy ay nasa unahan..Dahil sa pamimilit ni Sid saakin ay napapayag niya akong sumama sa probinsiya nila..Bukod pa doon ay gusto ko ring makalayo kay Hendrix..Gusto ko munang tumakas sa mga bagay na nagpapahirap sa loob ko...Mga bagay na nagpapabigat sa isip ko at dumudurog sa'kin...NGUMITI ako kay Sid..Inayos ko rin muna ang hoodie niya bago muling bumaling sa labas ng bintana..Kung saan man ako dadalhin ng tadhanang sinasabi nila,Hin
"NASAAN si Hendrix?" Tanong ni Kate..Ngumisi siya bago tumabi saakin sa sofa.."Baka pinalayas mo nanaman dahil binilhan ka ng donuts na may butas" natawa siya , napanguso nalang ako.."So, pinalayas mo ulit?" "H-Hindi" "Nasa kusina siya..Pinatulong kong magluto kay Andrew" natigilan siya"Nandito siya-si Andrew bumalik na siya?" "Oo kanina lang" Bumaling siya sa kusina bago napasandal sa sofa.."K-Kumusta si.. Chloe?" Ngumiti siya"She's fine now...Klare, thank you" hinawakan niya ang kamay ko"Don't worry,nangako siya na hindi na kayo guguluhin""Sorry sa lahat ng ginawa niya sayo" sumandal siya sa balikat ko.. ngumiti ako at hinaplos ang ulo niya"Nga pala..may dala ako" lumayo siya saakin at may kung anong kinuha sa tote bag niya.."Menudo..Naalala ko wala pa akong naibibigay mula nung makabalik kayo..Kaya naisipan kong lutuan ka nalang ng paborito mo" ngumiti ako ,Kinuha ko ang tupperware mula sa kamay niya"Salamat Kate" Ipinatong ko iyon sa center table, binuksan at inamoy
"KLARE, hows your conversation with Dad?" Agad na tanong ni Hendrix, Napatayo pa siya ng makita ang pagpasok ko..Imbes na sagutin ay sinara ko ang pinto ng kuwarto at ini-lock iyonMarahas kong binura ang distansya namin at kaagad na sinungaban ng halik..Ipinulupot ko pa ang mga braso sa leeg niya..Nagulat siya..Ramdam ko iyon pero kalaunan ay tumugon na rin..Pinipilit niya pang magsalita pero kaagad ko siyang pinipigilan sa pamamagitan ng mahanap na halik..Humanap at naglakbay na rin sa polong suot niya ang kamay ko..Aligaga kong kinalas ang mga butones niyon ng hindi nilulubayan ang labi niya..Napapangisi pa siya dahil sa mga kinikilos ko..After a while,I pulled for a kiss and look straight at him"Hendrix..I want you..Please" hingal na hingal ako ng hilingin iyon..Nakita ko ang pagkagulantang niya.."Please..Make love to me tonight..I need you!" Umigting ang panga niya..Nagpakawala siya ng iilang mura bago ako sungaban ng halik..Naramdaman ko rin ang paglutang ko sa ere dahil
"Hendrix" hinawakan ko ang braso niya para pahintuin.."W-We can do this some other time" ngumiti siya"I can't wait to marry you..So,we need to do this now,Hmm" "Pero-""It will be fine,Klare..I tell you it will" hinawakan niya ang likod ng ulo ko,mahinang kinabig iyon papalapit sakanya para mahalikan ako sa noo.."I love you" he said,"I..I love you, too" ngumiti siya at mas pinagsinop ang mga daliri namin bago muling naglakad..Magiging maayos ang paguusap na to di ba? Magiging maayos ang kalalabasan nito..Sana..Sana ngaPero.."Klare?" Naabutan namin silang tatlo sa dinner table, mukhang nangangalahati na sa hapunan..Lahat sila ay gulat ng makita ako,lalo na ang lalaking kasama ko.."Anak?" Si mom, narinig ko rin ang mahinang usal ni Trixie ng makita ang kamay namin ni Hendrix"Who the héll tell you that youre welcome in my house!?" Si Dad..Nakatingin siya kay Hendrix.. Mahigpit rin ang pagkakahawak niya sa kutsara"Good evening" panimula ni Hendrix"...Sorry to intrude..but ca
NGUMITI ako ng muling sakupin ng maliit na palad ni Vien ang mukha ko..Pinakatitigan niya ako pagkatapos ay hahalikan sa pisngi.Kanina ay nagpaalam si Yanna na aalis saglit para tawagan ang asawa. Naiwan saakin si Vien, noong una ay nagdadalawang isip pa siyang lapitan ako,pero kalaunan ay natagpuan ko siyang nasa kandungan ko na,hawak pa ang mukha ko.."You're so pretty..I want to marry you" nanlaki ang mata ko, is he really two year old? "But.. you're tito Hendrix wife na e" mahina kong kinurot ang pisngi niya..Ang cute cute niya talaga..Kahit bilang lang ang beses na nakita ko si Luther, masasabi kong kamukhang-kamukha niya ang anak..Walang inilayo..pero habang tumatagal ang pagtitig ay napansin kong may nakuha din siya kay Yanna...kunti nga lang "Do you love my Tito po?" Ngumiti ako, tumango"Yes Vien..I love your Tito Hendrix" "Yeah..well said..I'm glad he already found you..I love tito Hendrix too, and I don't want him sad anymore" muli akong ngumiti,"Me too..ayoko ring na
HALOS hindi ko na nilulubayan ng tingin ang singsing na bigay ni Hendrix..I still can't believe that he asked me to marry him..That he's still accept me despite the years I've became cruel."Why do I feel jealous to the ring I just gave to you?" Takang napabaling ako sa lalaki."Ha?" Naupo siya sa lounge,sa tabi ko..Hindi na ako umusog dahil kasya naman kami,isa pa ay mukhang ayaw niya rin akong umusog pa.. Hinawakan niya pa nga ang baywang ko para ipermi,para ilapit pa sakanya lalo "You're spoiling that ring, and you let your husband felt jealous in the corner--" Napakurap kurap ako bago napailing.."Sorry..nagagandahan lang ako-" tumingin ako sakanya"..masaya ako Hendrix..Kasi tinaggap mo parin ako, at inaya pang magpakasal" ngumiti ako bago nagpatuloy "Aaminin ko, habang papunta ako dito,sobrang natakot ako..Kasi pano kung ayaw mo na,na hindi mo na'ko tanggapin,na nagsawa ka kasi na-realize mong hindi ako worth it na hintayin ng siyam na taon-""..N-Na hindi mo na ako mahal" nak
LUMALANDAS parin ang luha ko, ang daliri niya ay paulit ulit na tinutuyo iyon..I waste nine years of my life for hating him..and I know I'm idiót who deserve his anger now..I feel sorry for being reckless to him for leaving him in that state..If I could turn back the time,if only I know the whole truth,I will surely not let go of his hand..I will surely heal with him.. But I can't change the decision I once commit, ang magagawa ko nalang ay bumawi at iparamdam na nagsisisi ako sa ginawa kong pagtalikod sa kanya..I want to promise him that I will not leave his side again..I won't be disappear again..He pulled off..Kapwa kami hinihingal ng maghiwalay siya, Hawak niya parin ang pisngi ko,pinagdikit niya pa ang mga noo naming dalawa matapos niya akong patakan ng halik sa dulo ng aking ilong..The smell of his breathe was just shivers me,it brought me into something familiar to me,that I already once feel nine years ago-home"H-Hendrix" tawag ko matapos ang ilang segundong katahimikan
HAWAK-HAWAK ko ang dibdib habang nakatingala sa mataas na gate ng mansyon.. Ramdam ko ang malakas na ulan na tumatama sa katawan ko, pagod na pagod din ako pero sa kabila ng mga iyon, nakangiti ako habang naghahabol ng hininga..Wala akong sinayang na oras, tinulak ko ang gate pabukas, nagtaka pa ako kung bakit bukas iyon.. Ngunit ano man ang dahilan mabuti ng naiwang bukas dahil hindi ako nahirapang pumasok..Tumakbo ako sa malawak na balkonahe, Napalunok pa ako habang dahan-dahang lumapit sa may malaking pinto, itinukod ko ang isang palad ko at idinikit ang kaliwang pisngi doon..Ng sandaling madama ko iyon ay muling nagsilabasan ang mga luha ko.."Hendrix" bulong ko, habang nakapikit..Iniwan ko siya, tinalikuran at sinisi sa lahat..Hindi ko tinupad ang pangako kong mananatili ako sakanya..Sinaktan ko siya sa disesyong paglayo ko..Binuhos ko lahat ng galit at sakit sakanya ng hindi ko alam ang totoong nararamdaman niya..Nasaktan ako..Kaya kinalimutan ko siya..Ang akala ko ay ako la
"I'll bring you to him" Hindi niya ako hinintay na makapagsalita. Kaagad niyang hinuli ang palapulsuhan ko at basta nalang naglakad..Habang nagpupunas ng luha ay nagpatianod ako kay Ridge,Naguguluhan man ay hindi ako tumutol,Hindi ko binawi ang kamay ko mula sa magaang pagkakahawak niya..He will bring me to Hendrix? Iyon ang sinabi niya,Hindi ako maaaring magkamali..Pero paano? Ni hindi nga niya alam kung saan nakatira ang lalaki, Hindi niya rin ganun kakilala kaya paanong siya ang magdadala saakin sakanya? But despite those thoughts,natagpuan ko ang sariling malayang sumusunod sakanya "Klare?" Tawag ni Andrew. Hindi sana siya papansinin ni Ridge pero bigla siyang humarang sa daan dahilan kung bakit napahinto kami"Saan mo siya dadalhin?" Bagamat kaswal ay ramdam ko ang pagtataka sa boses niyaHindi sumagot si Ridge,pero nakita ko ang pagigting ng panga niya,na para bang hindi siya nasiyahan sa ginawang pagharang saamin ni Andrew"Saan mo sabi siya dadalhin?" Paguulit niya pa.Nang
⚠️ WARNING: Abûse.Violence.Disturbance topic.."ANONG ginagawa niyo!" Halos mapatalon sila sa gulat ng biglang dumating ang lalaki,galit na galit"Balak niyong tumakas!?" Lumapit ito sa kanila at walang kahira-hirap na naiangat gamit ang pagkabilang kamay, "Sinabi kong wag kayong magbalak diba?!" Binalibag sila nito sa gilid..Muntik ng mawalan ng malay si Chloe dahil sa malakas na pagkakatama ng katawan niya sa pader."Drix?" Tawag nya ng makita si Hendrix na nakapikit at mukhang gaya niya ay sobrang nasaktan din sa ginawa ng lalaki..."Drix...c-come here-" kahit nahihirapan ay pagapang niyang nilapitan si Hendrix, ng maabot ay niyakap niya ito.."Anong nangyayari dito!?" Biglang pumasok ang yaya niya kasama ng dalawang lalaki.."Nagbabalak po silang tumakas" nangalaiti ang babae.. Lumapit siya sa dalawang batang takot na takot at pinaghiwalay..Tinulak niya pa ang batang babae, kinabig niya naman papalapit sakanya si Hendrix"Hendrix! Tatakas ka!? Hindi puwede okay!" Sigaw niya dito