Pinanood ni Rose na umalis ang Rolls-Royce, nag-iiwan ng alikabok sa likod nito, at ang luha ay tumulo sa kaniyang mga mata.Mula ulo hanggang paa ay mali ang pagkakaintindi sa kaniya ni Jay. Ang pagbabawal na makita niya si Jenson ay isang halatang pagsubok na walang-awang putulin ang pagsasama nilang mag-ina.Nang lumabas si Robbie ng kindergarten, nakita niyang nanginginig ang mga balikat ng kaniyang mommy, malinaw na umiiyak.Dali-daling lumapit si Robbie upang patahanin siya. “Mommy, ano’ng nangyari?”Nagsumbong si Zetty sa kaniyang kapatid. “Robbie, narito kanina ang boss ni Mommy. Tinanggal niya sa trabaho si Mommy, kaya wala nang trabaho ngayon si Mommy.”Ang maliit na mukha ni Robbie ay bahagyang namutla. Alam niya na ang boss ng kaniyang Mommy ay ang daddy ni Jenson.Kung mawawala sa kaniyang Mommy ang kaniyang trabaho, ibig sabihin ba no’n ay hindi na niya makikita pang muli si Jenson?Kaya pala umiiyak nang ganito ang kaniyang Mommy.Bumalik si Rose sa Splendid Town nang ma
Tumingin si Jenson kay Jay. “Kung gayon, papapuntahin mo ba siya dito?”Tumayo si Jenson at naglakad papalapit kay Jenson. Sinubukan niyang magrason sa kaniyang anak. “Jenson, ang bahay ni Binibining Lorle ay mayroon pang ibang bata, at kailangan niya itong alagaan. Maging mabuting bata ka. Maghahanap si Daddy ng mas magaling na tagapangalaga para sa’yo, ayos ba ‘yon?”Marahas na umiling si Jenson. “Ayoko.” Nagsisimulang mabuo ang mga luha sa kaniyang mga mata.Niyakap ni Jay si Jenson, mainit na pinapakalma ang malapit nang gumuho na mga emosyon ni Jenson. “Jens, hahanap si Daddy ng isang mommy, para sa’yo, okay?”“Ayoko,” inulit ni Jenson. Bigla niyang tinulak palayo si Jay at tumalikod, tumakbo patungo sa hardin.Ang makapangyarihang si Jay sa unang pagkakataon sa kaniyang buhay ay walang magawa.Gusto ni Jenson ang kaniyang Mommy. Kung si Rose ang taong nararapat sa titulong iyon, marahil ay kinumbinsi niya ang kaniyang sarili na bitawan ang personal niyang galit upang pasiyahin si
Nang dumating si Jenson sa Cade Mall malapit sa villa, mabilis na pinuntahan siya ni Robbie sakay-sakay ang kaniyang scooter. “Jenson!”Nang makita ni Jenson si Robbie, ang seryoso niyang ekspresyon ay bahagyang lumambot.Tumigil si Robbie sa harap niya at dali-daling sinabi kay Jenson ang kaniyang plano. “Jenson, magpalit na tayo ng damit na ‘tin sa banyo ngayon. Pagkatapos ay pupunta ako sa kindergarten mo at pupunta ka sa ‘kin. Pagkatapos ng klase, pupunta ako sa Horizon Colors at pupunta ka sa Splendid Town. Sa paraan na ‘to, hindi mapapansin nina Mommy at Daddy na nagpalit tayo.”“Splendid Town?”Nang marinig ni Jenson ang pamilyar na pangalan, isang alaala ang pumasok sa kaniyang isipan: ang IP address ng hacker na nagngangalang Master Robbie na biniro ang Grand Asia noong nakaraang araw. Mayroon siyang napagtanto.“Ikaw si Master Robbie?”Nahihiyang ngumiti si Robbie. “Sinaktan ni Daddy si Mommy. Binibigyan ko lamang si Daddy ng isang maliit na parusa para kay Mommy.”“Pambata,”
Tumango si Jenson tulad ng kadalasan.Sa Montessori Kindergarten ng City South!Tumingin si Robbie sa napakayayamaning kindergarten, ang kaniyang mga mata ay nagniningning. “Ito pala ang kindergarten ng isang mayamang bata?”Nang pumasok si Robbie sa kindergarten, ang ilan sa kaniyang mga kaklase ay binangga ang kaniyang balikat. Nang makita nila si Robbie, malamang ay inakala nilang siya at tahimik, madaling apihin na si Jenson.Inasar nila siya. “Tignan mo, nagbabalik na naman ‘yong autistic na bata.”Nagalit si Robbie. Ganito pala nila isultuhin araw-araw si Jenson.Si Jenson ay ang kaniyang kapatid. Hindi niya hahayaan na may mang-api kay Jenson.Sinugod siya ni Robbie at sinabi, “Humingi ka ng tawad!”Nagsitawanan ang mga bata. Ang isa sa malalaking mga bata ay mas matangkad pa kaysa sa ibang mga estudyante. Naglakad siya at tinulak si Robbie, nagmamalaking sinubukang takutin siya. “Tattletale, kung gusto mong humingi ka ng tawad, gumapang ka muna sa ilalim ng mga binti ko.”Si Ro
Ito ang unang pagkakataon simula noong pumasok si “Jenson” sa eskwela na ang kanyang mga magulang ay pinapatawag.Kaya, nang matanggap ni Jay ang tawag ng guro ng kindergarten, si Jay ay nagulat. “Ano’ng nangyari kay Jenson?”“Hindi tama kung pag-uusapan na ‘tin ito sa telepono. Mas maganda kung pupunta ka sa eskwela, pakiusap.” Sa isang magulang na walang mahalagang pinanggalingan, ang guro ay sapat lamang na magalang.Dali-daling nagtungo si Jay sa kindergarten.Sa opisina ng guro, nakita niya si “Jenson” na nakatayo habang nakaharap sa puting pader, pinipilit na pag-isipan ang kaniyang mga nagawa.Nang makita ng guro si Jay, napapigil siya ng kaniyang hininga dahil sa kagandahan ng itsura ni Jay. Ang kaniyang matangkad at payat na katawan, pati na rin ang hangin ng kataas-taasan ang maaamoy sa kaniya, ay nagsanhi sa kaniya na hindi makapagsalita sa loob ng ilang sandali.Ang daddy ni Jenson ay isang nakakatulala!Siya ay mas gwapo pa kaysa sa lahat ng mga malalaking artista.Diyos k
Ang temperatura sa silid ay bumagsak nang ilang bilang.Kahit kailanman ay hindi niya inasahan na si Jenson ay makakaharap ng ganitong hindi patas na trato sa eskwela.Sige. Ayos!Si Jay ay kamukha ni Yama, ang Hari ng Impyerno, nang bigyan niya ang babaeng guro ng isang nakamamatay na titig.“Sa tingin ko ang taong dapat umuwi upang magpahinga ay ikaw,” malamig na sabi ni Jay, nilabas ang kaniyang telepono upang may tawagan.Ang babaeng guro ay mukhang natutuwa, sa sandaling ang lalaki ay natakot sa kaniyang mga salita at ngayon ay mayroong hinihingian ng tulong upang preserbahin ang lugar ni Jenson sa eskwela.Gayunpaman, sa sumunod na sandali, nakatanggap siya ng isang hindi inaasahang tawag mula sa direktor.Sumusulyap sa kalmado at mapagmataas na itsura ni Jay, hindi mapakali ang kaniyang puso. Ang kamay na nakahawak sa kaniyang telepono ay nagsimulang magpawis.Ang kaniyang mayabang na paraan ng pagsasalita ay agad na naging isang mahinhin at magalang na paraan. “Direktor, mayroo
Sa Xinxin Kindergarten ng City North.Sa sandaling dumating si Jenson sa kindergarten, nakatanggap siya ng mainit na pagsalubong mula sa kaniyang guro at mga kapwa estudyante.“Robbie, nagdala ako ng bagong laruan ngayong araw. Gusto mo bang makipaglaro sa akin?”“Robbie, laro tayo?”...Napanganga si Jenson sa mga cute na bata at tumango sa kanila.Ang katauhan ni Robbie ay kanais-nais, at si Jenson ay lubos na nasisiyahan para sa kaniya.Nais ni Jenson malaman kung alin sa mga bata ay ang kaniyang kapatid, si Zetty. Dahil hindi pa niya nakikilala si Zetty, gusto niya itong makita.“Robbie, umiiyak ang kapatid mo.” Nang bigla, isang bata ang lumapit at hinila si Jenson patungo sa mga lagayan ng bulaklak sa kindergarten.Nang marinig niya iyon, isang bakas ng pag-aalala ang lumitaw sa mukha ni Jenson.Ano’ng nagpaiyak sa kaniya?Palagi niyang sinusubukan na pigilang umiyak, tulad ng tinuro sa kaniya ng kaniyang Daddy: ang tunay na lalaki ay hindi umiiyak sa maliliit na mga bagay!Kaya,
Si Jenson ay natigilan nang sandali. Kung ito ay ibang tao na may kaparehong katauhan tulad ni Zetty, agad na mamaliitin ni Jenson ang taong iyon. Gayunpaman, hindi mapigilan ni Jenson na maramdaman na nakatutuwa ang kaniyang kapatid.Ang magkapatid ay dumating sa silid-aralan, at ang guro ay nagpasa ng mga papel upang mapagguhitan at mga lapit sa lahat ng mga bata. Gumuhit si Jenson ng isang larawan ng kaniyang mommy. Marahil ito ay dahil sa mas tahimik na katauhan ni Jenson, kaya ang kaniyang talento sa pagguhit ay lumalagpas pa kina Robbie at Zetty.Habang namamanghang nakatingin sa walang palyang guhit ng kaniyang Kuya ng kanilang Mommy, nakiusap si Zetty kay Jenson, “Kuya, ang ganda ng pagkaguhit mo kay Mommy. Pwede mo rin ba akong guhitan?”Tumango si Jenson. “Uh-huh.”Nang kolektahin ang kanilang mga ginawa, ang guro ay lubos na nagulat nang makita ang guhit ni Jenson. “Robbie, ang laki ng iginaling mo.”Bilang premyo, binigyan ng guro si “Robbie” ng isang dagdag na pakete ng Or
Sinadya ni Angeline na patunugin ang posas, ngunit hindi siya narinig ng matandang babae. Nakatuon lamang ito sa pagkuha ng kaniyang pulso.Napagtanto ni Angeline na ang doktor na ito ay kumakampi sa mas masamang panig. Siya ay isang doktor na walang moralidad.Pagkatapos ay bigla siyang naging walang galang sa matandang babae. Sinadya niyang pahirapan ang matanda. “Doc, hindi ba’t madalas nilang kinukuha ang pulso sa kanang kamay? Bakit mo ginagamit ang kaliwang kamay mo?”Wala talaga siyang alam tungkol sa medisina. Sinasadya lang niyang magreklamo.Tumingin sa kaniya ang doktor at ngumiti. “Ang mga mata ng babaeng ito ay maliwanag at puno ng enerhiya. Hindi naman mukhang may sakit siya sa utak.”Tumingin nang masama si Angeline kay Jay.Ang mukha ni Jay ay parang isang yelo. Tumingin naman nang masama si Angeline kay Finn na nakatayo sa isang gilid.Mukhang ang dalawang ito ay nagsinungaling sa matandang babae, sinasabi na siya ay may sakit sa utak. Kaya pala hindi nag-react ang mat
“Tumigil ka na sa pagpapanggap. Alam kong hindi ka na pwedeng mabuntis.” Nilantad ni Jay ang pagpapanggap ni Angeline.Nagulat na tumingin sa kaniya si Angeline. Biglang naalala ni Angeline noong siya ay kinawawa ng mag-amang Bell, ang kaniyang uterus ay napinsala at nawalan siya ng kakayahan na magkaroon pa ng anak.“Eh… Bakit ako nagsusuka?” Si Angeline ay nalito.Tumingin si Jay sa seryosong mga mata ni Angeline, at naramdaman niya ang pagsikip ng kaniyang dibdib.Hindi naman mukhang nagsisinungaling ang babaeng ito.Nagpadala siya ng mensahe kay Finn. ‘Papuntahin mo rito ang obstetrician-gynecologist.’Patuloy na nasusuka si Angeline. Ngayon, siya ay nakahiga na lamang sa kama. Ang kaniyang mukha ay payat at maputla.“May cancer ba ako?“Intestine cancer?“Stomach cancer?”Nagsimula siyang mag-overthink.“Hindi, bakit parang parehas ‘to ng nararamdaman ko noong pinagbubuntis ko sina Jenson?”…Napakunot ang kilay ni Jay bago siya tumalikod at umalis.Pagkatapos ng ilang sandali, pu
Si Jay ay nagalit. “Angeline, walang hiya ka talaga.”Nabaliw na si Jay. Kinuha niya ang braso ni Angeline at hinila siya patungo sa kabilang kwarto.Si Angeline ay nalilito. Si Jay ay nasa isang wheelchair. Paano niya nagawang magkaroon ng ganoon katinding aura?“Bitawan mo ako.” Nagpumiglas si Angeline sa hawak ni Jay. Sa sumunod na segundo, ang kaniyang mga kamay ay naipit sa dulo ng kama.Pagalit na tumingin sa kaniya si Jay. “Kaninong anak ‘yan?”Nakita ni Angeline ang pagkabaliw sa mga mata ni Jay. Bigla siyang natawa. “Ginoong Ares, ‘wag mong sabihin sa ‘kin na nag-aalala ka pa rin sa ‘kin. Ano’ng dapat kong gawin? Ang dami-daming pwedeng maging ama ng batang ‘to.”Ninais siyang sakalin ni Jay hanggang kamatayan. Gayunpaman, naalala niya na ang leeg ni Angeline ay sensitibo. Noong naisip niya kung paanong nagsusuka kanina si Angeline, lumambot ang kaniyang puso.Hindi niya kayang gawin iyon kay Angeline.Binawi niya ang kaniyang kamay. “Angeline, parang gusto mo atang maparusaha
Sinabi ni Angeline, “Ginoong Ares, maikli lang ang buhay at kailangan mong maging mabuti sa anumang oras. Ayaw ko nang magpanggap pa para sa mga bata.”Kapag mas bumibitaw si Angeline, mas nababaliw si Jay.Bigla niyang nilapitan si Angeline nang may agresibong itsura sa kaniyang mukha. Ang malaki niyang kamay ay humawak sa lalamunan ni Angeline. “Kung gusto mo talagang maging malaya, magpakamatay ka na lang.”Ang kamay ni Jay ay nasa leeg ni Angeline, nagsasanhi sa babae na makaramdam ng pagkahilo. Pagkatapos no’n, hindi na niya ito matiis pa. Nasuka siya sa puting damit ni Jay.Tumingin si Angeline sa dumi sa kwelyo ni Jay at napagtanto na siya ay nasa isang malaking gulo.Siya lang ang nakakaalam kung gaano ka-obsessed si Jay sa kalinisan.“Angeline Severe, ang kapal ng mukha mo?” Sigaw ni Jay.Noong nakita ni Angeline ang gulo, muli siyang nahilo.“Umalis ka sa harap ko!”Bago pa man makaalis si Jay, napasuka muli sa kaniya si Angeline.Ang itsura ni Jay ay para bang sumuko na siya
Tumingin si Angeline kay Jay na nasa sulok ng kwarto mula sa sulok ng kaniyang mga mata. Nakita niya ang walang emosyon na mga mata ni Jay at nagsimulang magrebelyo.Kung siya ay nakikisama sa ibang mga lalaki at wala pa ring pakialam si Jay, dapat na niyang tigilan ang lahat ng pantasya niya tungkol kay Jay.Mahinang tinanong ni Angeline si Gordon, “Alam mo ba kung paano humalik?”Tumingin si Gordon sa mapulang mga labi ni Angeline at nagkaroon ng pandidiri sa kaniyang mukha. “Binibini, hinihiling ko lang naman sa ‘yo na magpanggap na kasintahan ko. Hindi mo naman kailangang gawin ang lahat.”Sinabi ni Angeline. “Pekeng halik. Alam mo ba kung paano?”Napatingin si Gordon kung saan nakatingin si Angeline. “Para ba sa kaniya?”Tumango si Angeline.Napabuntong-hininga si Gordon sa ginhawa. “Sige.”Pagkatapos no’n, hinawakan nila ang isa’t isa. Ginamit ni Gordon ang kaniyang kamay upang takpan ang kaniyang mga labi, ngunit mula sa direksyon ni Jay, silang dalawa ay mukhang naghahalikan.B
Malamig na sinabi ni Jay, “Hindi mo kailangang mag-alala sa Grand Asia.”Walang maisagot na pambai si Sean kay Jay. Nababalisa niyang sinabi, “Sige, Master Ares, magsaya ka muna d’yan.” Pagkatapos no’n, naglakad siya palayo nang nalulugmok.Tumingin si Angeline kay Jay. Ang lalaking ito ay isang bisita, ngunit pinahiya niya ang host ng party. Nagawa pa rin niyang manatili at samsamin nang walang inaalala ang kaniyang wine.Hindi na ito matiis pa ni Angeline. Pinaalalahanan niya si Jay at sinabi, “Ginoong Ares, ‘wag mong kalimutan. Kailangan mong magtira ng dignidad para sa ibang tao para hindi nakakailang kapag nagkita ulit kayo sa susunod.”Tumingala si Jay upang tumingin kay Angeline. Mayroong bakas ng lungkot sa mga mata ni Angeline na hindi niya nagawang matago. Alam ni Jay na nag-aalala sa kaniya si Angeline.Sinabi ni Jay, “Hindi naman na kami magkikita sa susunod. Kaya, syempre, hindi ko kailangang magtira ng dignidad para sa kaniya.”Alam ni Angeline na hindi makatwiran si Jay.
Iyon ay isang party upang i-celebrate ang isang buwan ng pagkabuhay ng anak ni Sean.Naalala ni Angeline na si Sean ay isang dating kaibigan na nakipagtulungan sa kaniya dati. Walang dahilan para sa kaniya na hindi magbigay kay Sean ng regalo.Marahil ay pwede siyang makipagtulungan ulit kay Sean.Tulad ng kadalasan, pagkatapos magbihis ni Angeline, nagmaneho siya patungong Imperial Capital mula sa Swallow City.Ang party ng mga Bell ay nangyari sa isang five-star hotel.Noong pumasok si Angeline sa hall, agad niyang inakit ang atensyon ng lahat.Siya ay isang magandang babae, at nagpaganda pa siya para sa okasyon na ito.Siya ay may suot na backless lace dress na pinapakita ang perpekto niyang katawan. Mayroong dugo sa pula niyang “Ginoo.”Sa isang sulok, si Jay ay nakikipag-usap kay Sean noong biglan silang inistorbo ni Finn.Tumingin nang masama si Jay kay Finn. “Tumahimik ka nga.”Sinenyasan siya ni Finn gamit ang kaniyang mga mata upang sabihin sa kaniya na tumingin sa pintuan.T
Gumapang siya papalapit kay Jay at tinulungan ang lalaki sa kaniyang mga damit.Nakita ni Jay na ang mga kamay ni Angeline ay lubos na nanginginig. Halata naman na siya ay kinakabahan at natatakot.Agad na naglaho ang masamang binabalak niya kay Angeline. “Angeline, sa tingin mo ba ay dapat lang na ibenta ang katawan mo para sa kumpanya mo?”Si Angeline ay natuliro. Sinabi niya, “Wala nang pera ang kumpanya at higit pa sa isang daang mga empleyado ng Severe Enterprises ang mawawalan ng trabaho. At saka, wala akong pera para bayaran ang mga utang namain. Kapag nangyari ‘yon, kamatayan ko na lang ang makakapagbayad sa mga pagkakamali ko.”Biglang kinuha ni Jay ang braso ni Angeline. “Ano’ng sinabi mo?”Bayaran ang kaniyang mga pagkakamali gamit ang kaniyang kamatayan? Hindi siya nagpakahirap para kay Angeline para lang patayin niya ang kaniyang sarili.Matapang na tumingin si Angeline sa galit na mga mata ni Jay. “Ginoong Ares, ambisyoso ka at ayaw bigyan ang ibang mga kumpanya ng pagkak
Hindi siya nakakuha ng anumang resulta pagkatapos humingi ng tulong sa labas, kaya narito siya ngayon at bumalik kay Jay. Wala siyang ibang magagawa.Tulirong tumingin si Angeline kay Jay. Marahil ay mas nangingibabaw na ang itsura niya ngayon dahil siya ay lasing na.“Jay Ares, sabihin mo sa ‘kin. Ano ang dapat kong gawin para pagbigyan mo na ang Severe Enterprises?”“Ganito ka ba magmakaawa?” Haha, ang lakas naman ng loob ng babaeng ito na tawagin siya sa buo niyang pangalan? Sino ang nagbigay sa kaniya ng lakas ng loob na gawin ito?Umayos ng tindig si Angeline. Tumayo siya sa harap ni Jay na parang isang estudyante na may nagawang mali.Ganito siya tumayo sa tuwing may nagagawa siyang mali noong siya ay bata pa. Ngayon, siya ay nakatayo sa ganitong posisyon dahil lang sa nakasanayan.“Kung papayag ka na pakawalan ang Severe Enterprises, pwede mong kuhain ang buhay ko kung gusto mo.” Matigas na sabi ni Angeline.Nanigas ang mukha ni Jay. “Bakit ko kakailanganin ang buhay mo?”Gusto