Sa kabila ng kanilang pagkapagod, nagpatuloy si Luna at Alex sa kanilang pagsasaliksik sa mga dokumento sa archives ng pamilya Montemayor. Ang bawat liham, bawat piraso ng papel na kanilang binubusisi ay tila nagdadala sa kanila sa isang masalimuot na nakaraan, puno ng mga lihim at hidwaan.Habang nagbubusisi sa mga dokumento, napansin ni Luna ang isang lumang kahon na tila nakatago sa isang sulok ng archive room. Ang kahon ay medyo alikabok at tila hindi na nagagamit. Sa pagkakaupo nila sa harap ng mesa, dahan-dahang binuksan ni Luna ang kahon, ang kanyang mga mata ay nagliliwanag sa pag-asa na makakita ng bagong impormasyon.“Alex, tingnan mo ito,” sabi ni Luna, na binubuksan ang kahon. Sa loob, natagpuan nila ang mga lumang dokumento, mga larawan, at liham na tila magbibigay liwanag sa kanilang mga katanungan. Isang liham na nakalagay sa ibabaw ang kanilang agad na nakakuha ng pansin.“Hindi ito mukhang ordinaryong liham,” sabi ni Alex habang iniinog ang papel. Ang liham ay lumang-
Matapos ang kanilang natuklasan sa lumang bahay ng Montemayor, hindi mapakali sina Luna at Alex. Tila unti-unti nang lumilinaw ang misteryo sa pagitan ng kanilang pamilya at ng mga Montemayor, ngunit pakiramdam nila'y malayo pa sila sa katotohanan. Napagpasyahan nilang bumalik sa Maynila at hanapin ang ilang tao na maaaring may nalalaman tungkol sa lihim na kasunduan na natuklasan nila. Habang naglalakbay pabalik sa lungsod, naging tahimik si Luna. Maraming tanong ang naglalaro sa kanyang isipan. Ano ba ang totoo? Ano pa ba ang hindi niya nalalaman tungkol sa kanyang ama at sa nakaraan ng pamilya? Naramdaman ni Alex ang kaba ni Luna kaya't hinawakan niya ang kamay nito at tinanong, “May gusto ka bang pag-usapan, Luna?” “Hindi ko alam, Alex,” sagot ni Luna, na tila nag-iisip. “Pakiramdam ko, marami pa tayong hindi nalalaman. Ang dami pa ring bahagi ng kwento na tila nawawala.” “Makakarating din tayo roon,” ani Alex. “Isa-isa nating bubuuin ang piraso ng palaisipan. Hangga’t magkasam
Habang nagpapahinga sina Luna at Alex sa kanilang bahay sa Maynila, hindi nila alam na sa kabilang panig ng lungsod, mayroong isang taong nagbabalak na hadlangan ang kanilang paghahanap ng katotohanan. Si Veronica Montemayor, ang madrasta ni Alex, ay tahimik na nagbabantay sa mga galaw ng dalawa. Hindi niya kayang hayaang mailantad ang mga lihim na matagal nang tinatago ng kanyang pamilya. Siya ay isang babaeng kilalang walang sinasanto kapag tungkol na sa kanilang kayamanan at kapangyarihan.Sa kanyang opisina sa isang mataas na gusali sa Makati, nakaupo si Veronica sa kanyang mamahaling leather chair habang kausap ang isang misteryosong tao sa telepono.“Kailangang pigilan mo ang dalawang iyon bago pa sila makakuha ng mga ebidensya laban sa atin,” utos ni Veronica, ang kanyang boses ay malamig na parang yelo. “Huwag mong hayaang malaman nila ang tungkol sa tunay na kasunduan na ginawa ng mga Montemayor at ng ama ni Luna. Kung kinakailangan, patahimikin mo na silang dalawa.”“Iyong a
Naging abala sina Luna at Alex sa mga sumunod na araw matapos nilang malaman na si Veronica Montemayor ang nasa likod ng mga bantang tumutok sa kanilang buhay. Sa bawat pagsisiyasat at pag-iingat na ginawa nila, mas lumalalim ang kanilang pagnanais na malaman ang buong katotohanan. Ngunit alam nilang kailangan nilang bumalik sa pinagmulan—ang lugar kung saan nagsimula ang lahat ng alitan at sikreto—ang hacienda ng mga Montemayor sa probinsya.Habang papunta sila sa hacienda, pilit nilang inalala ang mga pagkakataong nag-uugnay sa kanilang mga pamilya. Ang kanilang mga alaalang magkahalo—masaya at malungkot—ay bumabalik sa kanilang isipan. Nararamdaman ni Luna ang bigat ng posibilidad na malaman ang matagal nang nakatagong katotohanan tungkol sa kanyang ama, sa kanyang ina, at sa koneksyon nito sa mga Montemayor. “Sa tingin mo ba tama itong ginagawa natin?” tanong ni Luna habang hawak ang manibela ng sasakyan, sinusundan ang daan papunta sa hacienda.“Oo, Luna,” sagot ni Alex, ang mga
Pagdating nina Luna at Alex sa Maynila, agad nilang pinagplanuhan kung paano makakalap ng ebidensyang magpapatunay sa mga kasalanan ni Veronica Montemayor. Alam nila na kailangan nilang kumilos nang mabilis at maingat. Walang lugar para sa pagkakamali. Habang papalapit sila sa katotohanan, nararamdaman nilang palakas nang palakas ang kanilang determinasyon.“Luna, kailangan nating magsimula sa mga dokumento ng kompanya,” sabi ni Alex habang iniisa-isa nila ang mga hakbang na gagawin nila. “Sigurado akong may mga rekord na magpapatunay sa mga iligal na transaksyon at pondo na ginamit ng pamilya mo noon.”“May kakilala akong nagtatrabaho sa loob ng kompanya ni Veronica,” sagot ni Luna, puno ng pag-asa. “Isa siyang dating sekretarya ni Don Armando na alam kong handang tumulong sa atin. Kailangan lang natin siyang lapitan nang maingat.”Nagdesisyon silang kunin ang tulong ni Teresa, ang sekretaryang tinutukoy ni Luna. Agad silang nagpunta sa isang maliit na café kung saan madalas magpunta
Matapos ang nakakagulat na rebelasyon ng matandang lalaki tungkol sa papel ni Veronica sa pagkawala ng mga magulang ni Luna, naging mas determinado si Luna na isakatuparan ang kanilang plano. Alam niyang hindi niya kayang tumigil hanggang makuha niya ang hustisya para sa kanyang pamilya. Kasama si Alex, inihanda nila ang susunod na hakbang—ang pagtanggap ng ebidensya mula kay Teresa, ang dating sekretarya ni Don Armando.Isang umaga, nagdesisyon si Luna na muling makipagkita kay Teresa upang malaman kung may nakuha na siyang dokumento mula sa loob ng kompanya. Tinawagan niya si Teresa at nag-usap sila ng palihim.“Teresa, kailangan na natin makuha ang mga dokumentong sinasabi mo,” sambit ni Luna habang naglalakad sa isang eskinita na malayo sa mata ng publiko. “Bilang isang ina, kailangan kong ipaglaban ang aking anak at mailabas ang katotohanan.”“Luna, alam ko ang bigat ng labanang ito,” sagot ni Teresa sa kabilang linya, boses niya ay puno ng pag-aalala. “Hindi ito biro. Pero handa
Sa patuloy na laban para sa katarungan, ang gabi ay lumalim at dahan-dahang bumaba ang dilim sa maliit na eskinita kung saan nagtatago sina Luna, Alex, at Teresa. Ramdam na ramdam ni Luna ang bigat ng sandali habang hawak ang mga dokumentong magpapabagsak kay Veronica at sa mga kasabwat nito. Alam niyang hindi na sila pwedeng umatras; kailangan na nilang labanan ang kaaway nang harap-harapan.“Luna, kailangan nating mag-isip nang mabilis,” sambit ni Alex habang sumisilip sa gilid ng dingding, pinagmamasdan ang mga tauhan ni Veronica na naghahanap sa kanila. “Mukhang marami silang kasama, at hindi tayo basta-basta makakatakas.”Sumagot si Luna nang matapang, “Hindi ako natatakot, Alex. Hindi ko hahayaang sirain nila ang buhay ng anak ko. Kailangan nating magpatuloy. Handa akong harapin sila.”Si Teresa, bagaman natatakot, ay tumango sa pagsang-ayon. “Handa na rin ako, Luna. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong tapang. Kung kailangan kong ilabas ang lahat ng nalalaman ko, gagawin ko i
Habang nagmumuni-muni si Luna sa loob ng café, iniisip niya ang mga susunod nilang hakbang. Alam niyang hindi pa ito ang katapusan. Hindi nila maaaring asahang susuko na lang si Veronica at ang kanyang mga tauhan. Tulad ng isang sugatang halimaw, tiyak na gaganti ito ng todo para ipagtanggol ang kanyang kapangyarihan at kayamanan. Habang nagpapatuloy ang pag-uusap sa loob, hindi maiwasang mapansin ni Luna ang kakaibang kilos ni Teresa. Kanina pa ito tahimik at tila balisa. Nanatiling titig na titig sa pinto ng café, para bang may hinihintay. Sa ilang taon nilang pagkakaibigan, ngayon lang nakita ni Luna si Teresa na ganito ka-nakapag-aalinlangan.“Teresa, ayos ka lang ba?” tanong ni Luna, ramdam ang pagkabalisa ng kaibigan.“Oo, Luna... medyo natatakot lang ako sa mangyayari,” sagot ni Teresa nang hindi tumitingin sa kanya.“Normal lang na matakot,” sambit ni Alex. “Lahat naman tayo dito ay nangangamba. Pero kailangan nating magtiwala sa isa’t isa.”Napatingin si Luna kay Alex. Alam