Share

Chapter 4

Author: fairysvn
last update Last Updated: 2023-09-16 16:00:56

"Mom I'll be out of town for two days." Paalam ni Rhian pagkalabas niya ng kwarto at makasalubong ang ina.

"Where are you going?" Nagtatakang tanong naman nito.

"I needed a fresh air." Sagot niya habang inaayos ang backpack na dala.

Tumaas ang kilay nito. "What happened?"

"Basta." Tipid niyang sagot saka ito hinalikan sa pisngi. "I'll go ahead. Just tell dad if he ever look for me." But she doubt he would.

Lumabas na siya ng tuluyan pagkatapos magpaalam.

She will go hiking. This is her stress reliever. Hindi niya kasi nagustuhan ang panaginip kagabi.

Kailan pa kasi siya pinakaialam ng mga magulang patungkol sa pag-aasawa. Oo nga at parating sinasabi ng mga ito na mag-asawa na siya pero hinding-hindi nila magagawang ipagkasundo siya. Kaya napaka-imposible talagang mangyari 'yong napanaginipan niya. At ang pinaka-nakakainis sa lahat ay ang pagiging knight in shining armour ng gagong si Lance do'n. Like what the hell? Anong kabaliwan ang panaginip na 'yon?

Napailing siya at pinagtuunan na lang ng pansin ang pagdadrive. Hindi na niya iisipin ang bangungot na 'yon.

Ilang oras din ang biyahe niya bago nakarating sa bundok na aakyatin. Dito siya palaging pumupunta kapag bad mood siya kaya kilala na siya ng mga taga-rito. Napakaganda naman kasi ng tanawin dito. Lalo na kapag nasa taas ka na.

Kinuha na niya ang mga gamit at lumabas na. Iniwan niya ang sasakyan sa bahay na nasa paanan ng bundok. Dito niya parating iniiwan ang sasakyan. Wala namang problema sa kanya kasi mapagkakatiwalaan naman ang mga tao rito.

"Mag-ingat po kayo Doc at mag-enjoy." Sabi ni Mang Roger.

Ngumiti siya. "Oo kuya. Salamat ulit."

Tumango naman ito at ngumiti.

Naglakad na siya paalis at sinimulan na ang pag-akyat. Although it's tiring but worth it naman kapag nakarating na sa taas.

Ilang oras din ang ginugol niya sa pag-akyat bago nakarating sa tuktok ng bundok. Pagod na pagod siya kaya sumilong siya sa puno at sumandal. Dito siya palaging nagpapahinga.

Uminom siya ng tubig at naglabas ng isang piraso ng chocolate. She likes sweets even though she's not a sweet person but the opposite.

"Woah! That was so tiring." Mahina niyang usal habang ngumunguya.

Inilibot niya ang tingin sa paligid. "I really love in here. It's so peaceful." Pumikit siya at dinama ang ihip ng hangin. Isa ito sa pinakagusto niya sa lugar. Aside from the fact that she really loves nature and the view in here. It's really calming. Napakatahimik ng paligid kasi iilan lang ang nagagawi dito.

"Wow! Ang sarap ng hangin at sobrang tahimik talaga." Aniya habang nakapikit pa rin.

"Tahimik sana kung hindi ka salita ng salita."

Mabilis siyang napamulat dahil sa gulat nang may marinig na nagsalita sa likuran. "Omo!" Sinilip niya ang pinagmulan nito at agad na tumaas ang kilay nang makita ang isang lalakeng prenteng nakaupo habang nakasandal din sa puno at nakapikit.

"What the hell! Anong ginagawa mo dito?" Hindi makapaniwalang aniya.

Nagmulat ito ng mga mata at tinignan siya ng seryoso. "Isn't it obvious? Natutulog ako Doc. Kaya pwede ba? Busalan mo 'yang bibig mo."

Tinignan niya ito ng masama. "Wag kang pilosopo gago. At wag mo akong ginagalit baka 'yang bibig mo ang mabusalan ko." Pinataas niya ang kilay. "Are you following me?"

Natawa ang gago. "Ikaw susundan ko? Doc naman. Please 'wag kang assuming. Mas naunan akong dumating dito. So baka ikaw 'yong sumusunod sa'kin." Walanghiyang sagot nito.

She gritted her teeth in annoyance at slapped him on the chest. "P*****a. Ba't kita susundan? Gwapo ka ba?"

"Ouch Doc." D***g nito habang hawak ang dibdib. "Mga para-paraan mo para makachansing. Hindi talaga nakakatuwa." Naiiling nitong sabi.

Mas lalo naman siyang nangalaiti sa galit. Napakafeeling talaga ng lalakeng 'to. Feeling na 'to dati pero mukhang mas lumama yata ngayon. Dalawang buwan lang silang hindi nagkita at nagkausap, naging ipo-ipo na sa kahanginan. Ang sarap ilibing ng buhay.

"Wala na bang mas makapal ang mukha kaysa sa'yo? Ang feeling mo eh noh? Buti sana kung masarap 'yang katawan mo. Hindi naman." Pang-iinsulto niya.

Ngumisi ito. "Alam ko na kung ano ang gusto mong ipahiwatig. Dalawa lang tayong nandito ngayon at gusto mo na namang matikman ang masarap kong katawan. Pero pasensya na Doc hindi kita mapagbibigyan. Alam mo na, hindi ko naman kasi basta-basta na lang pinapatikim ang katawan ko sa kung kani-kanino. Lalo na kapag matanda na."

"Tangina mo!" Galit na galit niya itong sinuntok sa tiyan.

"Aray naman Doc. Ba't ka ba nananakit?" Reklamo nito habang hawak-hawak ang tiyan.

Tumalim ang tingin niya at pinagsasapak na naman ito. "Gago ka. Mas lalo namang ayaw kong tikman 'yang katawan mo. Ni presensya mo nga nasusuka na ako. Do'n pa kaya sa bagay na 'yon. And c'mon let's be honest. You're not really that good in that field. Kaya nga naka-isang beses ka lang sa'kin di ba? So please bata 'wag kang masyadong mayabang. And I prefer older men with much experience than you." Pang-aasar niya.

Nakita niya ang pag-igting ng panga nito kaya mas lalong lumawak ang ngisi niya. She really hit a nerve right there and she's loving it.

Umayos ito ng upo at tinignan siya ng seryoso. Hinawakan nito ang kamay niya na may hawak na chocolate saka walang-modong gumagat. Napasinghap siya ng sobra sa nasaksihan.

He smirked. "So? Do you think I care?"

Tinignan niya ito ng masama. "Ang kapal kapal kapal talaga niyang mukha mo." Binato niya ang chocolate sa binata na tumawa lang naman.

Padabog siyang tumayo at naglakad paalis. Maghahanap na lang siya ng ibang masisilungan at pagpapatayuan ng tent.

Pero ilang minuto na siyang naglalakad, wala pa ring makitang magandang lugar. Do'n talaga ang pinaka-best kaya bumalik siya.

Hinanap niya ang binata at nandoon pa rin naman sa kinaroroonan kanina at mukhang natutulog na naman.

Nilapitan niya ito at sinampal ng mahina dahilan para mapabalikwas ito ng bangon.

"The hell." Tinignan siya nito ng masama.

"This is my territory kaya pwede ba umalis ka na." Pagpapalayas niya.

Tumaas ang kilay nito. "May pangalan ka ba dito? Binili mo 'tong bundok? Kung makaangkin ka naman Doc wagas."

Umismid siya. "Baka hindi mo alam, I discovered this place before you okay? Kahit itanong mo pa sa lahat ng taga-rito. Kilala ako ng lahat dito."

Hinawakan nito ang baba niya kaya inis niyang tinampal ang kamay. Tumawa lang naman ang gago.

"Well Doc they know me too. Because maybe I've been here before you." Mayabang nitong sagot.

"Damn you Reynolds. Kapag sinabi kong umalis ka, umalis ka! Wag mong hintaying magalit pa ako." Matigas niyang sabi.

Umiling ito saka ngumisi. "And you think I'm scared? Well, think again Doc." At ang walanghiya pumikit na naman.

"Arrghh!!" Inis na inis na siya. Inuubos ng lalakeng 'to ang dugo niya.

Narinig niya ang mahina nitong pagtawa habang nakapikit. Tinignan niya ito ng masama saka pinitik sa noo bago padabog na pumunta sa kabilang bahagi ng puno at doon naupo.

Hihintayin na lang niyang umuwi ito. Mukhang hindi naman kasi ito magtatagal sa lugar.Pumikit siya at natulog.

Hindi niya alam kung gaano kahaba ang pagtulog. Basta naramdaman na lang niyang hinihipan ang mukha niya ng kung sino man.

Minulat niya ang mga mata at tumambad sa kanya ang mukha ng binata na sobrang lapit na sa kanya.

Sumama ang mukha niya at tinulak ito. "Anong ginagawa mo?" Hindi natutuwang aniya habang umaayos ng upo.

"Hapon na. Baka gusto mong ipatayo na 'yang tent mo." He said raising his brows.

Tinignan niya ang relo at tunay ngang hapon na. Mag-aalas kwatro na. At hindi pa siya kumakain.

Tinignan niya ito at iirapan na sana pero mas naunang nahagilap ng mata niya ang tent na nakapatayo sa likuran nito.

"What's that? Hindi ka uuwi?" Turo niya.

Nilingon nito ang tinutukoy bago siya binalingan. "I'll be staying here for the night? Why? Are you afraid?" Tanong nito at tinaas baba pa ang kilay.

Umisimid siya. "No. Why would I?" Matapang niyang sagot at tumayo na para ayusin ang tent na dala.

Narinig pa niya ang mahina nitong pagtawa bago sumunod sa kanya.

Pumunta ito sa sariling tent saka ito binuksan at naupo doon habang nakatingin sa kanya.

Inirapan niya muna ito bago sinimulan ang gagawin.

"It's okay to ask for a help miss." Rinig niyang sabi nito pagkalipas ng ilang minuto.

She rolled her eyes and didn't say anything. She just continued what she's doing.

"You're not really going to ask are you?" Sabi na naman nito pero hindi niya ulit pinansin.

Napailing ito at pumasok na sa loob ng tent. Nakahinga siya ng maluwag. Pinapasakit na talaga ng lalakeng 'yon ang ulo niya.

Akala niya magiging tahimik na ang buhay niya pero lumabas itong muli na may hawak na mansanas at mukhang timang na titig na titig sa kanya habang kumakain. Iniinggit siya ng gago. Akala naman nito maiinggit siya.

Umismid siya bago tinuloy ang ginagawa.

"Gusto mo?" Alok no'ng gago.

Tumigil siya saka ito tinignan ng masama. "Alam mo, ang papansin mo talaga. Kulang ka sa aruga."

"Tsk! Ako na nga 'tong nagmamalasakit, ikaw pa 'tong galit. Kung ayaw mo edi 'wag." Balewalang sagot nito.

Sa inis, mabilis niya itong nilapitan at kumagat sa kinakain nito. Sabay sila ng binata kaya muntikan na niyang mahalikan.

"Damn it Leigh!" Ang sama na ng tingin nito. Mukhang nagulat yata sa ginawa niya. Pati rin naman siya nagulat din. Malay ba niyang sabay silang kakagat. "Paano kapag iba 'yong nakagat mo?" Hindi natutuwang sabi nito.

She rolled her eyes. "Nag-aalok ka kanina. Tapos ngayon magagalit ka? Okay ka lang? And besides, hindi ko naman nakagat 'yang daliri mo. Kaya pwede ba? Wag kang OA."

"I'm referring to my lips." Mabilis nitong sagot.

Tinignan niya ito ng hindi makapaniwala. "Eww! Asa ka pa!" Tinalikuran niya ito at pumunta na naman sa tent para ayusin. Narinig pa niya ang mahinan nitong pagtawa. Napaismid na lamang siya.

Ba't ba hindi sumasang-ayon ang panahon sa kanya ngayon? Kanina pa niya inaayos ang tent pero hindi pa rin napapatayo. Madali lang naman niya itong nagagawa dati. Malas talaga sa buhay niya ang lalakeng 'to.

Nagulat siya ng may biglang humablot sa kamay niya ang hawak.

"Let me do it." Prisinta nito. "Baka masira mo. Makitulog ka pa sa'kin." Okay na sana eh. Mukha na itong gentleman. Pero ba't kailangang dagdagan ng kawalangyaan?

Hinampas niya ito sa balikat.

"Aray naman Leigh. Kanina ka pa. Nakakarami ka na."

Tinignan niya ito ng masama. "Mas dadami pa 'yang sakit ng katawan na mararanasan mo sa'kin kapag patuloy mo akong pinakialaman. Kaya akin na 'yan." Hinablot niya ang pole sa kamay nito pero hindi nakuha dahil mas hinigpitan nito ang hawak dito.

"Ano ba?" Galit na aniya.

"Ako na nga sabi ang gagawa." Pakikipagtalo naman nito pero syempre hindi niya pinakinggan. Nakipag-agawan siya rito hanggang sa masira ito.

Mas lalong nadagdagan ang inis niya. "Tignan mo na ang ginawa mo? Paano ako matutulog nito?" Ihahampas na niya sana ang nahating parte ng pole na nasa kanya pero natigilan siya nang makita ang pag-agos ng dugo sa kamay nito.

"Anyare?" Kunot-noong tanong niya at kinuha ang kamay nito saka tinignan ang palad na may malaking hiwa. Gawa yata ng pag-aagawan nila.

Umiling siya. "Ang weak mo talaga." Kinuha niya ang bag at inilabas ang medical kit.

"Give me your hand." Utos niya na mabilis naman nitong sinunod.

Malaki ang hiwa kaya inabot din siya ng ilang minuto para malinisan ito ng mabuti at malagyan ng bandage.

"Pasalamat ka may magandang doctor kang kasama." Sabi niya pagkatapos.

"Well, this wouldn't happen if it's not because of you. Kaya dapat lang gamotin mo." Tignan mo ang walangyang 'to? Wala talagang modo. Hindi na nga nagpasalamat, sasagutin pa siya ng pabalagbag.

"Nga pala, bakit mo ako kinakausap? Di ba sabi mo I should stay away from you?" Ngayon lang niya naalala ang drama ng gagong 'to noon.

"Yes I said that, but did you do it?" Nakataas ang kilay na tanong nito.

Tinaasan niya rin ito ng kilay. "I did. I ignored you for two months and I can do it forever. Ikaw lang naman kasi talaga 'tong papansin."

Ngumisi ito. "Talaga? Eh ano 'yan?" Tukoy niya sa kamay nitong hindi niya alam na nakahawak pa rin pala sa kamay nito.

Mabilis niya itong binitawan saka tumikhim.Narinig pa niya ang mahina nitong pagtawa kaya tinignan niya ng masama. "Ewan ko sa'yo. Makaalis na nga."

Tatayo na sana siya pero mabilis siya nitong pinigilan.

"Ano na naman?" Naiinis na aniya. Hindi niya alam kung anong trip ng mokong na 'to ngayon.

"Just stay here and talk to me." Seryoso ang tingin nito.

Tinaasan niya ito ng kilay. "Pinagsasabi mo?"

"I miss you."

Related chapters

  • Since The Beginning   Chapter 5

    "Miss alam mo bang masakit 'yong kamay ko?" Nilingon ni Rhian si Lance nang bigla itong magsalita sa gitna ng pagkain niya."O tapos?" Tanong niya saka ulit sumubo. Ang sarap talaga ng adobo ni aling Betty, 'yong asawa ni mang Roger. Palagi siyang binabaunan ng mga ito kapag nagha-hiking. Kaya malapit talaga ang loob niya sa mag-asawang 'yon."Ah." Binuka nito ang bibig kaya mabilis na kumunot ang noo niya."Ginagawa mo?""Subuan mo kasi ako miss. Kailan ka pa naging tanga para hindi mo malaman ang gusto kong ipahiwatig?" Hindi natutuwang sabi nito. "At ang dami mo ring tinatanong. Masyado kang madaldal."Napasinghap siya ng sobra sa kabastusan ng bunganga nito at tinignan ito ng masama. "Hindi kita susubuan. Mamatay ka sa gutom punyeta ka."Pumikit ito sandali bago lumapit sa kanya at nagpacute. "Sige na baby kanina pa ako nagugutom."Mas lalong tumalim ang tingin niya dito. "Ang dugyot mo! Anong baby?""Edi hindi na baby. Pakain mo na kasi ako ate. Hindi ka na naawa sa mas bata sa'y

    Last Updated : 2023-09-17
  • Since The Beginning   Chapter 6

    Kagaya ng gusto ni Lance, nagpakasal nga sila.Pero siyempre charot lang. Hindi pa siya nababaliw para sumang-ayon sa kalokohan nito noh.Hindi siya sumang-ayon kaya heto siya ngayon at pinanunuod ang binata na nag-aannounce ng engagement nito kay Shara. Ibang klase din talaga ang hinayupak. May pa 'Let's get married' pero mag-aannounce ng engagement sa iba. Nakakaputangina!Ngayon na talaga siya naniniwala sa kasabihan na kung ano ang napapanagipan natin ay kabaliktaran ng mangyayari sa totoong buhay. Sa panaginip niya kasi siya 'yong na-engaged pero ang nangyari ito pala talaga. Ano? Magiging knight in shining armour na rin ba siya? Ilalayo niyo ito at kakausapin saka hahalikan? Yuck! Nandiri siya bigla sa naisip."Nasasaktan ka na nga. Tinititigan mo pa." Nilingon niya ang nagsalita ang nakita ang nakakainis na mukha ng kapatid."Ako ba kausap mo?" Nakataas ang kilay na aniya."Yang iniinom mo siguro." Pamimilosopo nito.Tinignan niya ito ng masama. "Siraulo."Tumawa naman ang kapa

    Last Updated : 2023-09-18
  • Since The Beginning   Chapter 7

    "Baliw ka na talagang siraulo ka." Sigaw ni Rhian sa mukha ng binata."Baliw na nga siraulo pa." Bulong nito habang umiiling pero narinig naman niya. Tinignan siya nito. "Am I that insanely crazy in your eyes?" He remarked sarcastically.Inirapan niya ito. "Tigilan mo ako." Madiin aniya.He shook his head again. "Pumayag ka muna sa gusto ko."Tinignan niya ito ng masama. "Hindi ako papayag sa mga kawalanghiyan mo. I don't want to pretend as your wife. Do you understand?""Then be my wife for real." Mabilis nitong sagot na parang wala lang.She looked at him with disbelief. "Are you really out of your mind? Mas lalo namang ayaw kitang maging asawa."Kumunot ang noo nito. "You said you don't want to pretend and when I said let's do it for real aayaa ka ulit. Ano ba talagang gusto mo?""Iuwi mo ako at 'wag ka na muling magpakita pa sa'kin.""No." Tipid nitong sagot habang nakatingin sa kanya ng seryoso.Hinampas niya ito. "Animal ka talaga. Papakawalan mo ako o tatawag ako ng pulis para

    Last Updated : 2023-09-21
  • Since The Beginning   Chapter 8

    "Talaga bang isang linggo tayo dito?" Tanong ni Rhian habang nanunuod sila ni Lance sa may sala.Mula sa TV ay bumaling ang binata sa kanya. "Araw-araw mo 'yang tinatanong at araw-araw ko ding sinasabi ang kaparehong sagot. Yes we'll stay here for a week."Tinignan niya ito ng masama. "Nabobore na ako. We've been here for five days at wala tayong ibang ginawa kundi humilata, kumain o di kaya magsex."Sunod-sunod itong nabilaukan ng iniinom na juice. "Damn it Leigh. Do you really need to say the last word?"Tumaas ang kilay niya. "What? It's the truth. Don't tell me you're still embarrassed about it. Ang arte mo ha.""I'm not embarrassed or anything. It's just that, it feels so uncomfortable hearing the word coming from a woman."She rolled her eyes. "So ano? Kayo lang may karapatang magsabi no'n?" Tumango ito.Binato naman niya ito ng throw pillow. "Ewan ko sa'yo. I'm a doctor and that's not even a big deal anymore to us. And one more thing, you're too old to feel uneasy hearing that.

    Last Updated : 2023-09-22
  • Since The Beginning   Chapter 9

    Hapon na ng dumating sina Rhian at Lance sa bahay ng binata."Where's my room?" Tanong ng dalaga saka pasalampak na naupo sa sofa.Umupo naman sa tabi niya si Lance. "In my room of course."Tumaas ang kilay niya at nilingon ang katabi. "Anong in my room? Wala ka bang ibang kwarto?"Kumunot ang noo nito. "Why would you need another room? You're my wife."Mas lalo namang tumaas ang mataray niyang kilay. "Excuse you Mr. Reynolds, but do I really need to remind you multiple times that we're not legally married para matauhan ka at tumigil na sa kakasabing asawa mo ako?""May I remind you too Ms. Acozta that you want a baby from me. So, how can we make the baby if you're going to sleep in another room hmm?"Umismid siya saka ito inirapan. "Ang sabihin mo wala ka lang----wait." Naalala niya bigla ang unang punta niya rito.Tinitigan niya ang kasama na ngayon ay kunot na kunot na ang noo."The first time I visited this house you showed me a room for your future wife right? So ibig sabihin, ku

    Last Updated : 2023-09-25
  • Since The Beginning   Chapter 10

    Kadarating lang ni Rhian sa opisina niya nang marinig ang pagtili ni Marie."Waa! Ano 'to?!" Gulat na gulat na bulalas nito."What's that?" Nakataas ang kilay na tanong niya pagkatapos maupo sa swivel chair."Hindi ko 'to matatanggap Doc!" Inis na sagt nito.Tinignan niya ito ng masama pero hindi naman nakatingin sa kanya kundi sa cellphone na hawak."Ano ba 'yan? Naghiwalay na kayo ng boyfriend mo? May iba na ba siya?"Tumingin ito sa kanya ng nakasimangot. "Mas malala pa 'to Doc kapag may boyfriend nga ako at naghiwalay kami. Ang kaso, wala nga kaya malabong mangyari.""Ano ba kasi 'yan?" Naiinis na saad niya."Isang dakilang manloloko si Lance Reynolds Doc! Gago siya! His parents called off his engagement with Shara kasi may asawa naman pala ang walanghiyang 'yon! Naiinis ako Doc! Anong karapatan niyang saktan si Shara? Ano?" OA na sigaw nito.Tumaas ang kilay niya. "Ang OA mong babae ka ha. Bakit ikaw ba ang niloko?"Napanguso ito. "Hindi Doc, pero parang gano'n na rin. Hindi mo k

    Last Updated : 2023-09-26
  • Since The Beginning   Chapter 11

    Inis na hinalungkat ni Rhian ang bag habang naglalakad siya papasok ng ospital dahil panay ang ring ng cellphone nito.Patuloy siya sa paglalakad habang ginagawa 'yon kaya naman hindi niya namalayang may makakasalubong siya kaya ang ending nabunggo niya ito.Inangat niya ang tingin at tinignan ito ng masama. "Look where you're heading." Paalala niya bago tinuloy ang paglalakad.Muli niyang hinalungkat ang bag at nagpasalamat siya nang makita rin sa wakas ang hinahanap.Kumunot ang noo niya nang makita na ang mommy niya ito."Yes mom?" Aniya pagkasagot."Where are you?" Matigas ang boses na tanong nito. Alam niyang galit na ito dahil hindi siya sumipot sa meeting nila kasama ang designer."Mom I already told tou yesterday na hindi ako makakapunta. Nandiyan naman kayo ni tita. Kayo na lang.""Rhian. This is your wedding. May mas importante pa ba kaysa dito?"She rolled her eyes. "My patients mom. As a doctor, aren't they our first priority?"Narinig niya ang pagbuntong-hininga nito. "An

    Last Updated : 2023-09-27
  • Since The Beginning   Chapter 12

    Habang naglalakad si Rhian papuntang parking ay may bigla namang sumabay sa kanya kaya mabilis niya itong nilingon. Kumunot ang noo niya nang makita si Drake na wagas kung makangiti sa kanya."Uuwi ka na?" Tanong nito.Tumaas ang kilay niya. "Hindi. Kadarating ko lang at papasok pa lang ako." Sarkastikong sagot niya.Mahina itong natawa. "Oh sorry for asking the obvious." Ngumiti na naman ito kaya nagsalubong na ang kilay niya. Abnormal din yata ang isang 'to."Do you wanna eat first? I know a place that serves the best." Mas lumawak pa ang ngiti nito. "My treat."Umiling siya. "No thanks. Maybe next time. I gotta go. Bye!" Paalam niya at binilisan na ang paglalakad papuntang sasakyan."I'll remember that 'next time' bye. See you tomorrow." Pahabol na sigaw nito.Hindi na niya ito nilingon at papasok na sana pero gano'n na lamang ang gulat niya nang may biglang humila sa kanya sa mabilis siyang pinasok sa sasakyan."Who the hell are-----Lance?" Gulat na bulalas niya nang makita ang bi

    Last Updated : 2023-09-28

Latest chapter

  • Since The Beginning   Epilogue

    "Sorry we're late." Sinalubong ng masamang titig ni Rhian ang mag-asawang Anne at Jesther na kadarating lang at may bitbit na regalo habang hawak sina Isaac at Inigo."Saan ba kayo nanggaling at ang tagal niyo? Tapos na tuloy ang binyag." Tanong niya habang hindi pa rin nawawala ang masamang tingin sa mga ito."Ito kasing dalawa ang kukulit. Ang hirap nilang suyuin. Para kasing mga timang kagabi na basta na lang naisip na dito kami matulog. E kaso gabing-gabi na kaya hindi na kami pumayag. Kaya ayon, umagang-umaga nagmamaktol sila." Sagot naman ni Anne pagkatapos ay kinurot ang pisngi ni Inigo na mabilis namang sumimangot."Oo nga naman. Dapat dito na lang kasi kayo natulog. Di ba Isaac?" Gatong niya at kinindatan pa ang bata na mabilis namang tumango. Sa bahay ng mga magulang ni Lance kasi sila natulog dahil dito gaganapin ang reception ng binyag. 'Yon kasi ang gusto ng mommy ni Lance. Pero siyempre hindi nagpatalo ang mommy niya. Sa first birthday ng anak, sa bahay naman daw ng pare

  • Since The Beginning   Chapter 17

    Nagising si Rhian na wala na sa tabi niya si Lance."Where is he?" Bulong niya at nagpalinga-linga sa paligid pero wala siyang nakita.Don't tell me, it was just a dream.Napatampal siya sa noo nang marealized na baka nga panaginip lang lahat ng 'yon. Bakit naman kasi magiging gano'n ang pakikitungo sa kanya ni Lance di ba? Halata namang iniiwasan siya nito.Naiinis na nahiga siyang muli. Tinatamad na siyang bumangon. Matutulog na lang siya ulit at baka sakaling matuloy na naman ang panaginip niya.Ipipikit na sana niya ang mga mata nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto niya at pumasok si Nay Anita na may dalang pagkain."Oh gising ka na pala. Dinalhan kita ng pagkain at baka gutumin ka kapag nagising." Nilapag nito ang mga dala sa bedside table."Nay nakita mo ba si Lance?" Tanong niya sa matanda."Si sir Lance? Hindi bakit?" Naguguluhang sagot nito.Umiling siya. "Wala po. Para kasing nakita ko siya rito. Sige na po nay magpapahinga na muna ako."Tumango ang matanda. "O sige. K

  • Since The Beginning   Chapter 16

    "Anak may bisita ka." Napatigil sa pagkain si Rhian nang marinig ang sinabi ng kasambahay nila."Sino po nay?" Nagtatakang tanong niya."Hindi ko kilala. Hindi ko na rin muna pinapasok. Nasa gate siya naghihintay." Sagot nito. Tumango-tango siya. Gano'n kasi ang utos niya. Kapag hindi kakilala ng mga kasambahay kung sino ang bisita 'wag munang papasukin. Malay ba naman kasi niya kung mamamatay tao. Pero kapag ang mga magulang niya ang nandito, panigurado pinapasok na nila kung sino man 'yon. Mga hindi natatakot mapatay o manakawan.Tinapos na muna niya ang pagkain saka lumabas para matignan kung sino 'yon.Mabilis na tumaas ang kilay niya pagkabukas ng gate at makita si Drake na nakatayo doon."Drake? What are you doing here?" Naguguluhang aniya."I heard from Marie that you're sick that's why I brought these for you." Inabot nito ang bulaklak at isang basket ng mga prutas na dala sa kanya.Mas lalong tumaas ang kilay niya at sasabihin na sanang hindi niya kailangan ang mga 'yon pero

  • Since The Beginning   Chapter 15

    Hindi pumasok si Rhian ngayon dahil tinatamad siya. Kasalukuyan siyang nakatambay sa terrace nila at nagpapahangin. At dahil nga nasa second floor siya, kitang-kita niya ang nangyayari sa garden ng katabi nilang bahay.Dalawang tao ang naroon at halatang naglalandian. Nakatalikod sa kanya ang lalake kaya ang kasama lang nitong babae ang nakikita niya ang itsura, na wagas naman kung makangiti. Akala mo talaga endorser ng toothpaste ang bruha.Umismid siya saka kumagat sa mansanas na hawak habang hindi inaalis ang tingin sa dalawa."Ang saya ng dalawang bobong 'to ah." Bulong niya sa sarili ng marinig ang malalakas na tawa ng mga ito.Nang kumalma, nakita niyang hindi pa rin nawawala ang matamis na ngiti at malalagkit na tingin no'ng babae sa kausap.Umingos siya. "Psh! Pacute amputa." Tinignan niya sandali ang kinakain at mabilis na naman na kinagat.Nang tignan niya ang mga ito, agad na tumaas ang kilay dahil sa nasaksihan. Unti-unti na kasing naglalapit ang mukha ng mga ito."Aba't!

  • Since The Beginning   Chapter 14

    Hindi alam ni Rhian kung paano sasabihin sa mga magulang ang totoo. Isang buwan na lang ang lumipas nang makumpirma niya ang pagbubuntis at hindi pa rin niya naipapaalam sa mga ito."Nay Anita nasaan na po 'yong sinigang na pinaluto ko?" Tanong ng mommy niya sa isang kasambahay habang naghahapunan sila."Hinahain na nila." Napangiwi siya nang marinig ang sagot nito. She really hates the smell of any kind of sinigang.Kinuha niya ang basong nasa katabi na naglalaman ng tubig saka uminom para pakalmanhin ang sarili. Hindi naman siguro siya masusuka ngayon di ba?Sunod-sunod siyang napalunok nang makitang lumabas ang mga kasambahay na may dalang sinigang.Grabe ang ginawa niyang pagpipigil sa sariling maduwal nang ilapag na ng mga ito ang dala sa harapan nila.Pero kahit anong gawin, hindi na niya napigilan lalo na ng hilahin ni Ranz ang lalagyan at ilapit sa harapan nila. Magkatabi kasi sila kaya langhap na langhap na niya ang hindi kaaya-ayang amoy ng ulam.Tumayo siya at nagmadaling p

  • Since The Beginning   Chapter 13

    Maagang nagising si Rhian dahil balak niyang takasan si Lance.Tumingin siya sa gawi nito para siguraduhing mahimbing pa rin ang tulog nito.At nang marinig ang malalim nitong paghinga, dahan-dahan siyang bumangon. Tinanggal niya ang kumot at tinignan kung nasaan ang mga damit. Napangiwi siya nang makitang nagkalat ang mga ito sa sahig.Tinignan niyang muli si Lance bago inihakbang ang isang paa pa baba ng kama na napagtagumpayan naman niya. Pero no'ng ang isa paa na ang susunod, impit siyang napatili dahil may biglang na lang humila sa kanya pahiga."Where do you think you're going?" Bulong nito habang mahigpit ang yakap sa beywang niya."Let go of me!" Pagpupumiglas pero mas lalo lang nitong hinigpitan ang hawak sa kanya."You really thought you can get away from me do you?" Naramdaman niya ang pagdampi ng mainit nitong labi sa batok niya dahilan para magsitaasan na naman ang mga balahibo niya. "Not gonna happen." Dugtong nito at hinalikan na naman siya sa balikat.She gritted her t

  • Since The Beginning   Chapter 12

    Habang naglalakad si Rhian papuntang parking ay may bigla namang sumabay sa kanya kaya mabilis niya itong nilingon. Kumunot ang noo niya nang makita si Drake na wagas kung makangiti sa kanya."Uuwi ka na?" Tanong nito.Tumaas ang kilay niya. "Hindi. Kadarating ko lang at papasok pa lang ako." Sarkastikong sagot niya.Mahina itong natawa. "Oh sorry for asking the obvious." Ngumiti na naman ito kaya nagsalubong na ang kilay niya. Abnormal din yata ang isang 'to."Do you wanna eat first? I know a place that serves the best." Mas lumawak pa ang ngiti nito. "My treat."Umiling siya. "No thanks. Maybe next time. I gotta go. Bye!" Paalam niya at binilisan na ang paglalakad papuntang sasakyan."I'll remember that 'next time' bye. See you tomorrow." Pahabol na sigaw nito.Hindi na niya ito nilingon at papasok na sana pero gano'n na lamang ang gulat niya nang may biglang humila sa kanya sa mabilis siyang pinasok sa sasakyan."Who the hell are-----Lance?" Gulat na bulalas niya nang makita ang bi

  • Since The Beginning   Chapter 11

    Inis na hinalungkat ni Rhian ang bag habang naglalakad siya papasok ng ospital dahil panay ang ring ng cellphone nito.Patuloy siya sa paglalakad habang ginagawa 'yon kaya naman hindi niya namalayang may makakasalubong siya kaya ang ending nabunggo niya ito.Inangat niya ang tingin at tinignan ito ng masama. "Look where you're heading." Paalala niya bago tinuloy ang paglalakad.Muli niyang hinalungkat ang bag at nagpasalamat siya nang makita rin sa wakas ang hinahanap.Kumunot ang noo niya nang makita na ang mommy niya ito."Yes mom?" Aniya pagkasagot."Where are you?" Matigas ang boses na tanong nito. Alam niyang galit na ito dahil hindi siya sumipot sa meeting nila kasama ang designer."Mom I already told tou yesterday na hindi ako makakapunta. Nandiyan naman kayo ni tita. Kayo na lang.""Rhian. This is your wedding. May mas importante pa ba kaysa dito?"She rolled her eyes. "My patients mom. As a doctor, aren't they our first priority?"Narinig niya ang pagbuntong-hininga nito. "An

  • Since The Beginning   Chapter 10

    Kadarating lang ni Rhian sa opisina niya nang marinig ang pagtili ni Marie."Waa! Ano 'to?!" Gulat na gulat na bulalas nito."What's that?" Nakataas ang kilay na tanong niya pagkatapos maupo sa swivel chair."Hindi ko 'to matatanggap Doc!" Inis na sagt nito.Tinignan niya ito ng masama pero hindi naman nakatingin sa kanya kundi sa cellphone na hawak."Ano ba 'yan? Naghiwalay na kayo ng boyfriend mo? May iba na ba siya?"Tumingin ito sa kanya ng nakasimangot. "Mas malala pa 'to Doc kapag may boyfriend nga ako at naghiwalay kami. Ang kaso, wala nga kaya malabong mangyari.""Ano ba kasi 'yan?" Naiinis na saad niya."Isang dakilang manloloko si Lance Reynolds Doc! Gago siya! His parents called off his engagement with Shara kasi may asawa naman pala ang walanghiyang 'yon! Naiinis ako Doc! Anong karapatan niyang saktan si Shara? Ano?" OA na sigaw nito.Tumaas ang kilay niya. "Ang OA mong babae ka ha. Bakit ikaw ba ang niloko?"Napanguso ito. "Hindi Doc, pero parang gano'n na rin. Hindi mo k

DMCA.com Protection Status