[Minsan, kapag ang mga bagay ay hindi gumana sa paraang iyong pinlano, isang bagay na mas maganda ang darating. Maaaring mahirap paniwalaan kung nasaan ka; madalas, ang pag-redirect ay isang kapaki-pakinabang na interbensyon. Ito ay isang regalo, at alam ko ito. Mahal at halika para sa’yo, Shanty! Magkita tayo sa susunod na linggo.]Napangiti si Shantelle, binasa ang post ni Karise sa kanyang profile. Hindi nagtagal, nag-iwan ng komento ang iba niyang kaibigan.[Wala akong pakialam kung maghirap ako.Kikitain kita, kaibigan ko] sabi ni Felice.Sa ibaba, sinabi ni Felice, ang isa pa niyang kaibigan, si Celest. [Wala na kong pera, pero ibibili ako ng ticket ni Klarise. Mahal kita @Karise! See you soon, magandang Shanty!]Napangiti ito ng tuluyan kay Shantelle.Nakasandal si Shantelle sa dingding sa labas ng silid-aralan ng kanyang huling paksa ng araw, pinag-uusapan ang mga plano ng kanyang kaibigan na lumipad patungong Warlington.Napabuntong-hininga siya, at pagkatapos ibalik ang k
"Evan, anak. Kailangan ba talaga nating umalis?" tanong ni Erick Thompson.Nasa kotse ang mag-asawang Thompson, papunta sa airport. Lumilipad sila sa Lockwood para sa mga pormalidad ng kamakailang nakuhang ari-arian ni Evan."Syempre kailangan, Erick. Gusto ni Evan na makita natin ang mga plano niya," sabi ni Clara sa loob ng sasakyan."Pakiusap, dad," sabi ni Evan sa walang buhay na tono. "Nag-book ako ng charter flight, para maging komportable para sa lahat. Gusto kong makita mo ang potensyal ng lugar."Napabuntong-hininga si Erick na sumagot, "Siya kung ganoon."Si Evan ay nasa kanyang laptop habang nasa kotse, nagbabasa ng mga email na hindi niya nasagot noong isang araw. Kailangang magpatuloy ang trabaho para kay Evan, bilang CEO ng kumpanya ng kanyang ama, ngunit halatang hindi siya nasisiyahan.Nawala ang liwanag na iyon sa mukha niya. Hinayaan niyang humaba ang kanyang balbas kaysa karaniwan, at ang kanyang mga mata ay parang pagod. Malinaw sa lahat kung paano hindi pa ri
"Mister Thompson, para sa iyo ‘to," isang batang kalbo ang lumapit kay Erick, ang ama ni Evan, at binigyan siya ng isang teddy bear.Ang isa pang batang lalaki, na may suot na cannula, ay huminga ng malalim habang inabot niya ang isang bulaklak kay Clara Thompson. Sinabi niya, "Para sa iyo.""Ito si Anna. May leukemia siya. Naghihintay siya ng bone marrow donor," bulong ni Evan sa kanyang mga magulang. "At ang bata ay si Scott. Nasira niya ang mga selula ng baga. Madali siyang magkasakit at karaniwang bisita sa ospital."Isa-isang nagpasalamat ang mga bata sa Lockwood Children's Hospital kina Erick at Clara Thompson. Ang desisyon na bilhin ang Lockwood National Park ay nangangahulugan ng pagliligtas sa ospital, ang pinakahuling magandang tanawin sa bayan, at posibleng iligtas ang kanilang mga buhay.Ang ilang mga bata ay hindi makaalis sa kama. Ang mga ito ay nakakabit sa mga makina na nagpapanatili sa kanila ng buhay. Nakatingin lang sina Erick at Clara habang nakahiga ang mga bat
Itinuro niya sina Wendell, Sean, at Keith, at sinabing, "Ang aking mga kaibigan ang aking magiging unang mga kasosyo sa negosyo sa bagong pakikipagsapalaran na ito.""At ang ospital?" tanong ni Clara."Bibili din ako ng ospital. Balak na ng may-ari na ibenta ang ospital sa ibang bidders. Kung hindi ako nanalo sa bid, malamang ma-demolish itong ospital," paglantad ni Evan. "Gagawin kong mas malaki ang ospital na ito sa tulong ni Keith. Magkakaroon ito ng flexible insurance claims.""Maganda kung ganoon," pagsang-ayon ni Erick.Habang patuloy na nag-uusap ang kanilang party tungkol sa potensyal ng parke, naglakad si Erick sa bintana at tumingin sa parke. Ito ay hindi maikakailang maganda.Lumapit si Evan sa kanya at pinahahalagahan din ang tanawin. Natuwa siya sa sandaling iyon, ngunit bigla niyang naalala ang pagkikita nila ni Karise noong isang araw. Nakaramdam na naman siya ng lungkot.Samantala, lumingon si Erick sa kanan at tinuro ang isang building na hindi naman kalayuan. "Y
Si Evan, ang kanyang mga kaibigan, at ang kanyang pamilya ay nanatili sa Lockwood sa loob ng dalawang araw, tinatapos ang mga dokumento. Sa huling araw na humingi ng pabor si Evan kay Keith.Sa lobby ng parehong hotel na tinutuluyan nila, "Inimbitahan ni Evan si Keith para magkape."Habang umiinom sila ng kanilang mga inumin sa harap ng isang bilog na mesa, sinabi ni Evan sa kanyang kaibigan, "Gusto kong humingi ng paumanhin muli tungkol sa, alam mo, Nicole."Natatawang sagot ni Keith, "Hindi na kailangang humingi ng tawad. Maganda lahat yan. At saka, may mga bagay din akong dapat hingian ng tawad.""Ano?" Nakasimangot na tanong ni Evan pero nagkibit balikat lang si Keith.Paano sasabihin ni Keith kay Evan ang tungkol kay Shantelle? Nakatakip lang siya ng bibig."Na mas hot ako?" Pang-aasar ni Keith, napangiti naman si Evan."P*ta, mukha kang tae, Evan," sabi ni Keith. "Hindi ka man lang makangiti ng maayos."Ungol ni Evan. Sumagot siya, "Hindi naging madali, ngunit sinisikap k
"Sorry, Evan. Wala rin si Doctor Scott sa Hamlin," narinig ni Evan na sinabi ni Keith sa kabilang linya, at sa sobrang bilis, lumubog ang puso niya."Paano ang private investigator na kinuha mo? Wala bang resulta iyon?" tanong ni Keith. "Sino ulit ang PI? Mr. Ren Austen, oo - anong meron sa kanya?""Kakaiba dahil wala," sagot ni Evan.Naisip ni Evan na hindi karaniwan. Si Mr. Austen ang taong nakaalam tungkol kay Nicole.Sa kabila ng kanyang karanasan, hindi niya mahanap si Doctor Scott. Ngunit, nagtiwala siya sa imbestigador dahil sa dati niyang pakikitungo sa kanya.Bukod sa pagkuha ng private detective, ginawa ni Evan ang hindi pa niya sinubukang gawin noon: gumawa siya ng social media account. Inakbayan siya ni James, ang kanyang assistant.Sinubukan ni Evan na tutukan ang mga kaibigan ni Shantelle, lumikha ng isang pekeng pangalan, ngunit hindi sila basta-basta tumanggap ng mga hindi kilalang tao sa listahan ng kanilang mga kaibigan. Para siyang tanga na teenager, pero ano p
Lumipas ang mahigit pitong taon.Sa Warlington Hospital, Operating Room 1."Scalpel," sabi ng babae na naka-asul na scrub. Naka-surgical loupe siya habang nakapikit ang mga mata sa dibdib ng pasyente.Walang pag-aalinlangan niyang hiniwa ang balat.Lahat ay nanood at tumulong sa mahusay na punong surgeon ng Warlington Hospital, na ipinagpatuloy ang paghiwa at paghiwa sa dibdib.Noong araw na iyon, ang doktor, na naging sikat sa loob lamang ng isang taon para sa kanyang tagumpay sa mga operasyon sa dibdib, ay nagkaroon ng dalawang hindi inaasahang back-to-back na operasyon. Dalawang oras ang nakalipas, tinanggal niya ang napinsalang tissue ng baga ng isang pasyente. Ngayon, sa kanyang pangalawa, nagsasagawa siya ng isang bukas na operasyon sa puso sa isang pasyente na may ruptured aortic aneurysm.Ito ay isang sitwasyon na nagbabanta sa buhay, at ang punong surgeon ay hindi maaaring ipagpaliban ang operasyon para sa ibang pagkakataon.Ang pasyente ay na-hook sa isang makina, pans
Nagkibit balikat siya at nagsalita "Kaya napagpasyahan kong maghapunan muna kasama kayo ni Lucas.""Tsk. Tsk. Tsk. Abalang Mister CEO," nakangiting sabi ni Shantelle. "Mayroon kang magandang nangyayari. Ibig sabihin, lumalawak ang Prima MedCare sa Europe! Kahanga-hanga iyon!"Mahigit dalawang taon nang nagpapatakbo si Keith sa insurance company. Naging abala ito sa kanya, ngunit palagi niyang ginagawang isang punto na bisitahin si Shantelle at ang kanyang pamilya."Tungkol sa dinner." Napabuntong-hininga si Shantelle at sinabing, "Hindi ko alam, Keith. Nag-double shift ako ngayon. Pagod na ako, pero pwede naman tayong maghapunan sa bahay.""Ayos lang ang ideyang ‘yan," sagot ni Keith. "Namimiss ko ang batang iyon. May regalo din ako sa kanya."***"Mommy!" Lumingon si Lucas kay Eleanor at sinabing, "Grandma, nandito na si mommy!"Oo, nakakagulat na makita si Shantelle na umuwi bago matulog si Lucas sa gabi. Palagi itong abala sa ospital, at karamihan sa mga emergency na operasyo