TUWANG-TUWA na umuwi si Ysabella at balak niyang ipaalam kay Axel ang tagumpay na nakuha nila ni Ruru na maikulong si Jacque. Ngunit bago siya umuwi ay dumaan siya sa isang cake shop para bumili ng cake.
“Axel will be blown away if he learns that I have finally exacted my vengeance on the person who caused the bankruptcy of my family's business,” masaya niyang saad habang pumipili ng cake na kanyang bibilhin bilang celebrate nang magandang nangyari sa araw na ito.
“Hi, Ma’am! Is there anything else I can do to assist you?” tanong ng babaeng lumapit kay Ysabella na may malawak na ngiti. “Are you looking for a birthday cake?”
Iwinagayway ni Ysabella ang kanyang kamay bilang pagtanggi. “No—”
Hindi nagawang matapos ng dalaga ang kanyang sasabihin nang matauhan siya.
“Wait, what day is it today?” tanong ni Ysabella sa babae.
“It’s 26th of April, Ma&rsqu
HINDI MAUNAWAAN ni Ysabella ang kanyang nararamdaman. Nababanas at hindi siya mapalagay simula nang makapasok siya sa loob ng kanilang k’warto ni Axel.“What the hell is wrong with me?” naiinis niyang tanong sa kanyang sarili.Muli, nanariwa sa kanyang isipan ang larawan ng kanyang asawa at ng babaeng kasama nito. Hindi niya maintindihan pero nang makita niya ito nang sandaling iyon biglang nawala siya sa kanyang ulirat at naging blangko ang kanyang isipan. Hindi niya matukoy pero may kung anong kakaibang koneksyon ang dalawa na siyang nagpapalito ng nararamdaman.Napaungol si Ysabella sa labis na pagkasiphayo. “Damn it! Ano bang nangyayari sa akin?” gulong tanong niya sa kanyang sarili sabay gulo ng kanyang buhok.Nasa kalagitnaan ng pag-iinarte nang bigla niya marinig ang pagpihit ng doorknob dahilan para mabilis niyang inayos ang kanyang sarili at nagpanggap na tulog. Hindi niya kayang harapin ang kanyang asawa kaya magpapanggap na lamang siyang tulog nang makaiwas na rin sa mga ka
NABALOT nang katahimikan at tensyon ang buong paligid nang sandaling iyon na wala ni isa sa kanila ang nagsalita. Ngunit makalipas ang ilang minuto ay binasag ni Axel ang katahimikang bumabalot sa kanila. “Do you believe I am unaware of everything about you?” tanong ni Axel na nakatitig nang diretso sa mga mata ni Ysabella. “I know everything.” Biglang nanlaki ang mga mata ni Ysabella dahil sa sinabi ni Axel. “What—No! That’s impossible!” mariing tutol ni Ysabella. “You'd have no idea. You aren't me.” “No! I know you, and you are the type of person who only cares about yourself!” mabigat na saad ni Ysabella na kitang-kita na may pinanghuhugutan. Hindi nakaimik si Axel sa kanyang narinig ngunit mabilis niyang ikinumpas ang kanyang sarili para harapin si Ysabella. “Is that how you see me as a person? A horrible person?” tanong ni Axel na hindi inaalis ang kanyang tingin sa mga mata ni Ysabella. “Yes! Isn't this self-explanatory? You act as if you care about me, but all you want
At muli, sa pangatlong pagkakataon ay hinalikan ni Axel ang kanyang asawa sa marahan at mapanuyong paraan. Gustong umangal at itigil ni Ysabella ang nangyayaring iyon pero hindi niya magawa dahil mismong kanyang katawan ay tumatangging pigilan ang nangyayari. Ramdam niyang unti-unti na ring tumataas ang temperatura ng kanyang katawan dahil sa panunuksong ginagawa ng kanyang asawa.“Axel, stop,” pakiusap ni Ysabella sa pagitan ng kanyang munting halinghing.“I told you, Ysabella. We're just getting started.”Hindi na nagawang makapagsalita si Ysabella nang ipagpatuloy na ng kanyang asawa ang pag-angkin sa kanyang katawan na siyang lalong nagpasilab sa kumukulo niyang libido. Nagpatuloy si Axel sa kanyang ginagawa hanggang sa tuluyan nang bumigay si Ysabella at nagawa niya nang makuha ang kanyang regalo mula sa kanyang asawa.Nabalot ng ungol at nang nagsasalpukang mga laman na nabalot na ng pawis at ang pinaghalong katas nilang dalawa na siyang nagbigay lalo sa kanilang katawan ng kaka
“The Court, having heard all the evidence, now finds that the defendant is guilty.” At kasunod noon ang magkakasunod na pagpukpok ng judge. “Court is adjourned.” Napanood lahat ni Miguel ang ginawang paglilitis kay Jacque habang kuyom ang kanyang kamay. “The decision has already been made, Dad. So, what are you going to do next?” tanong ni Luigi habang nakatingin sa kopitang may alak na kanyang inaalog sa kanyang pagkakahawak. “What’s your plan?” Dagdag nito saka ibinaling ang kanyang tingin sa kanyang ama. “This is an unexpected but unavoidable thing to occur, and it has already gotten out of our hands, so we must take action to ensure our safety.” Sabay hinga nang malalim. “So, Miguel, tell us what you're going to do now?” tanong ni Irina na nagsisimula na kanina pa hindi mapalagay sa nangyayari. “If things continue to escalate, your candidacy for President will be seriously compromised! Keep in mind that you should not—” Hindi natapos ni Irina ang kanyang sasabihin nang putul
“Ruru, we’ll talk late.”Hindi na nagawang makapagsalita ni Ruru nang patayin na ni Ysabella ang kanyang tawag. Napatingin siya sa telepono na kanyang hawak.“I wish that she will not get affected by what happened,” wika ni Ruru sa kanyang sarili na may pag-aalala.Ngunit nawala ang kanyang atensyon sa kanyang iniisip nang isang malakas na pagkalabog ng pinto ang kanyang narinig dahilan para mapatingin siya sa taong pumasok sa kanyang k’warto kung saan nakita niya ang kanyang ama.Akmang ibubukas na ni Ruru ang kanyang bibig ngunit hindi niya nagawa nang bigla siyang sapakin ng kanyang ama nang pagkalakas-lakas. Hindi nakaimik si Ruru sa lakas ng pagkakasampal sa kanya.“Hindi ka ba talaga titigil?” galit na sigaw ni Rodolfo.“What do you—”Muli, hindi natuloy ni Ruru ang kanyang sasabihin nang putulin ng kanyang ama ang kanyang sasabihin.“Huwag kang magpanggap na hindi mo alam ang ibig kong sabihin, Rushian!” gigil na saad ni Rodolfo. “Sinabi ko na sa ‘yo na tigian mo na ang pagtulo
TULAD ng pinag-usapan nila Ruru sa telepono ay nagpunta si Ysabella sa coffee shop kung saan sila madalas na magkita.Iginala ni Ysabella ang kanyang mga mata para hanapin si Ruru ngunit wala pa roon ang binata kung kaya pumunta siya sa counter para um-order ng kape na kanyang iinumin. She desperately needed caffeine in her system to stay awake.“Good morning, Ma’am! What’s would you like to order?” tanong ng barista.“One green tea crème frappucino, please,” tugon ni Ysabella.“What’s size do you like?” tanong ng barista.“A venti.”“Your name is?”“Ysabella.”“That would be two hundred, Ma’am.”Kinuha ni Ysabella saka inabot ang kanyang bayad sa barista. Matapos noon ay naupo muna siya sa p’westo nila ni Ruru kung saan sila madalas maupo. Napatingin ang dalaga sa kanyang relo at halos pasado alas nueve na ng umaga ngunit wala pa rin si Ruru.“What happened to him? He has never been so late before,” nagtatakang tanong ni Ysabella at muling iginala ang kanyang paningin at baka sakalin
ABALA si Axel sa pagkakalikot sa kanyang laptop ngunit hindi niya magawang makapag-focus dahil sa mga tingin ni Kei na kanina pa nakatingin sa kanya na nagbibigay ilang sa kanya.“Kei, will you stop that?” saad ni Axel sabay natigil sa kanyang pagtitipa sa kanyang laptop.“Which one?” tanong nito na nagmamaang-maangan.“Kei, I'm not into your jokes, so please stop. Can you see I'm busy?” wika ni Axel na may bahid ng pagkairita sa boses nito.“What exactly are you on about? I'm not doing anything to bother you,” wika ni Kei.“Kei, you are bothering me. You've been staring at me the entire time you've been in my office, and it's getting to me! I'm finding it difficult to concentrate on what I'm doing!” mariing saad ni Axel sabay napasapo ng kanyang noo.“What's the harm in staring at you? Is there anything I can do to hurt you if I keep staring at you?” inosenteng tanong ni Kei.Muli, napasapo si Axel sa kanyang noo dahil sa kapilosopohan ni Kei. Huminga nang malalim ang binata saka tin
ILANG ARAW na ang nakakalipas nang makaalis si Ruru papuntang Los Angeles at walang ginawa si Ysabella kung ‘di ang manatili sa bahay at aralin ang ibang dokumento na iniwan sa kanya ni Ruru habang hinihintay ang update ng binata. Nasa kalagitnaan siya ng kanyang pagbabasa nang bigla siyang makatanggap ng tawag sa telopono.“Hello?” bungad niya nang sagutin niya ang tawag sa telepono.“Hija, this is Rodolfo Francisco, Rushian’s father,” pakilala ng lalaking nasa kabilang linya.Nabigla naman si Ysabella nang malaman kung sino ang nasa kabilang linya.“Tito, ikaw po pala. How are you po?” tanong ni Ysabella na pilit na maging kalmado. Halos ilang taon din sila hindi nagkausap nito simula ng pumunta siya ng Amerika at ito ang unang beses na muli sila nagkausap kaya labis ang kaba na kanyang nararamdaman.“Ayos lang ako, Hija,” tugon nito.“Mabuti naman po kung ganoon. Bakit po pala kayo napatawag?”“I prefer to talk with you in person, hija. Is it possible to meet?”Napakunot-noo si Ysa