NAPAMULAT ang mga mata ni Brandon nang nararamdaman niya ang pag tapik ng maliit na kamay sa kanyang pisngi at pag upo ng mabigat na bagay sa kanyang kandungan.
"Daddy, we're here!" Tristan said using an excited voice. Napatitig siya sa anak, si Tristan ay ang ikalawang anak niya at may kakambal ito na ang pangalan ay Tres na siyang panganay."Daddy, are you okay? l said the airplane is about to landed," nakangusong sabi ni Tristan at bumababa sa kandungan niya at hinila ang kapatid na walang emosyon ang mukha habang nakatitig sa kanila.Napailing siya, makulit talaga si Tristan habang parang hindi mo naman makausap si Tres. Sa batang edad nito ay napaka seryoso na nito, makikita niya lang ito ngumiti pag si Tristan ang kausap nito. Bumuka ang kanyang labi para sawayin si Tristan sapagkat hinila nito ang pisngi ng kuya nito na hindi kumikibo pero nababasa niya sa mga mata ng anak na nasasaktan ito."Stop it–" "Ladies and gentleman's we have just landed at San Francisco International Airport, United Airlines welcome you to San Francisco International Airport on behalf of the crew handed by captain Wilkins and first officer Williams and the rest of the team, we thank you for choosing United Airlines."Napatingin si Brandon sa speaker ng airplane nasinakyan nila, nasa first class seat sila ng mga anak niya kasama ang kanyang secretary na si Kaine. Tumayo na siya ng sumenyas si Kaine na pwede na sila bumaba. It's been 5 years the last time he back here, umuwi kasi siya kasama ng mga anak niya sa mga magulang niya sa France after his wife death. Yes, he is married but his wife die because of car accident 5 years ago. Their twin is only a two months year old, when that disaster happen halos mawalan na siya ng gana mabuhay dahil sa nangyari noon. He love Tristina very much pero kinuha siya ng langit ng gano'n kaaga, gustuhin man niya sumunod 'di niya magagawa because what will happen to their twin? Hindi lang siya asawa, isa rin siyang ama kaya nararapat lang na ayusin niya buhay niya kahit para man lang sa mga anak nila. He lose hope in love and especially to forever and marriage because the one who promised to spend forever with him, left him. Sinadya man o hindi, masyado na nasaktan ang puso niya mas pagtutuonan niya na lamang ng pansin ang mga anak niya at ang negosyo niya. He is a businessman, he owns a big company nationwide kaya 'di nakakapagtaka if he can speak Tagalog, English and other languages and beside his wife Tristina is a Filipina and she is the one who teaches him how to speak and understand Filipino language. "Daddy?" Napakurap kurap siya nang marinig niya ang matinis na boses ng kanyang anak na si Tristan while Tres is busy reading a book. Yes Tres hobby is reading books, especially if it's about history. He don't know why his 5 year old son, know how to understand and read a adult type of book.Bumuntong hininga siya at tumingin kay Tristan."What do you want, little man?" Umupo ito ng maayos at lumapit sa kanya 'di pa ito nakontento he even sat on his lap kaya napataas ang kilay niya, he knows his son very well, pag naglambing si Tristan panigurado may hihingiin ito. "Dad, can we stop in the nearest hotel?" nakangusong tanong nito sa kanya.Napa-angat ang gilid ng labi niya, tama ang hinala niya. Nakita niya binaba ni Tres ang librong hawak at tumingin sa kanila. "Why?" tanong niya sa anak."Because I'm hungry," nakangusong katwiran nito.He can't help but to smile, mahilig talaga sa pagkain si Tristan kahit si Tres ay gano'n rin. Especially if lutong bahay, his mother used to cook a meal for them noong nasa France pa sila. He can't help but to think what will happen if hanap hanapin iyon ng kambal. Iniisip pa lang niya alam niyang mahihirapan siyang paamuhin ang mga ito pag nagkataon. "Dad?" Napatitig siya kay Tristan naka cross arms ito at nakasimangot nakatingin sa kanya."Okay, if that what you want," malumanay na sabi niya para huwag na ito magmaktol."Yehey! Did you hear what Daddy said? We're going to eat at the restaurant!" masayang kwento ni Tristan sa kapatid na tumango-tango tango lang.***PAPASOK na sila ngayon sa isang 5 star hotel sa San Francisco, he book a hotel room for them para doon na lang sila kumain dahil malikot pa naman itong si Tristan baka kung saan pa pumunta. Nakasakay na sila sa elevator nasa 50th floor ang room nila pag tunog ng elevator sabay bukas ng pintuan, bitbit niya si Tristan habang si Tres ay nasa secretary niya. Liliko na sana sila nang hinila ni Tristan ang damit niya kaya napatingin siya sa anak."What?" mahinahong tanong niya at tumigil sa paglalakad."l need to pee, Daddy," nakangusong sabi nito."Hold it for a while, we're about to get there," mahinahong turan niya."No! l can't hold it anymore, Daddy. Could you please bring me to the bathroom?" Binababa niya si Tristan at lumingon sa likuran nakita niyang merong bathroom sa bandang kaliwa. "Kaine, bring him to the bathroom, l will wait in the hotel room," seryosong sabi niya sa secretary niya. "Copy, sir." mabilis na sagot nito at akmang ibibigay sa kanya si Tres nang biglang hinawakan ni Tristan ang kamay ng kapatid."Can i bring, Tres with me, Daddy?" naka puppy eyes na pakiusap ng anak.Bumuntong hininga siya. "Okay but be careful, okay?""Thanks, Dad."Tinanaw niya ang papalayong bulto ng tatlo, gusto niya sana siya mismo ang magdala sa anak sa banyo pero may kailangan siyang aasikasuhin. Bumuntonghininga siya at tumalikod sabay hakbang tungo sa direction kung saan ang hotel room nila.***BRANDON is in the middle of a phone call when he heard Tristan voice. Napalingon siya sa gawing pintuan napaibaba niya ang cellphone ng makitang umiiyak ang anak, mabilis nilapitan niya ito, karga-karga ito ni Kaine. "What happen?" nag-alalang tanong niya."And where's Tres?" dagdag niya.Nakita niyang namutla si Kaine habang umiyak ng malakas si Tristan."Daddy, Tres got missing, what should we do? I'm really sorry," umiiyak na sumbong ni Tristan."What happen, Kaine? Did l told you to watch over them? Why Tres is missing? Where did he go?" medyo tumaas ang boses na tanong niya."l'm really sorry, sir," nakayukong hingi ng tawad ni Kaine.Huminga siya ng malalim, "Explain what happen?"Ipinaliwanag nga nito ang lahat, matapos raw ayusin ni Kaine ang pantalon ni Tristan wala na si Tres sa kinatatayuan nito. Sinabi rin nito na i try nitong hanapin pero 'di nito makita. Napayukom ang kamao niya, hindi niya alam kung ano magagawa niya sa oras na may mangyaring masama sa panganay niya."Tell the management to check the CCTV and come with me, we need to find my son now!" mariing sabi niya.…Binibining Mary ✍️HINDI sana mag-d-duty ngayong gabi si Chris dahil masama ang pakiramdam niya at nanghihina siya sapagkat 'di maalis ang takot niya na baka ano mangyayaring masama sa Tatay niya pero naisip niya baka mas lalo lang siya malungkot pag tumambay siya sa bahay kaya heto siya nasa hotel na. Suminghot siya at naghilamos. Halatang galing siya sa pag iyak dahil namumula at namamaga ang mga mata niya at ilong. Bumuntonghininga siya, bakit ngayon pa nangyayari ang mga kamalasan sa buhay niya? Bakit kailangan niya maranasan ang hirap na ito? Bakit? Buong buhay niya never pa siya lumigaya puro pasakit at problema lang ang dumating sa kanya. Minsan napaisip siya tuloy, hindi ba siya deserving maging masaya? Pinaglihi ba siya sa ampalaya kaya ganito kapait ang buhay niya? Kailan pa kaya siya mabubuhay na walang inaalala. Bumuntong hininga siya sa sobrang lungkot nararamdaman ng sandaling iyon."Ang lalim ah, may problema ka ba? Iniwan ka ng boyfriend mo? O niloko ka?" usisa ni Munique ang kaibigan ni
IT'S BEEN 30 minutes but they can't still find Tres, magkahalong pag aalala at galit ang nararamdaman ni Brandon ng mga sandaling iyun. Pumunta na sila sa malapit na floor ng hotel room na pinili niya pero hindi pa din niya makita si Tres, pinacheck niya din sa CCTV pero matagal pa bago mahanap dahil marami ang floor ng hotel na ito. Kung ano ano na ang pumapasok sa utak niya mga di magandang pangyayari, 'di niya mapapatawad ang sarili pag may mangyaring masama sa anak. Huminga siya ng malalim at sinandal ang ulo sa dingding ng CCTV room. Pilit niyang pinapakalma ang sarili at maka isip ng solusyon. Paniguradong hindi pa nakakalayo si Tres basta wala lang may kumuha rito. Mamaya pa ng desisyon siyang tawagan na ang kaibigan niyang police at kanina. Tumulong na din ang security ng hotel sa paghahanap, kung kailangan niyang baliktarin ang hotel gagawin niya. "I'm sorry, Daddy." umiiyak na sabi ni Tristan at yumakap sa binti niya. Nagbaba siya ng tingin at hinaplos ang buhok ng anak at
DINALA niya ang bata sa bandang gilid dahil delikado kung mananatili sila roon sa tabi ng hagdan. Umiiyak pa din ito, kaya hinaplos haplos niya ang likod ng bata nakayakap ngayon sa leeg niya."Shhh, it's alright, you are safe now, don't worry, l will help you find your parent's, so could you tell me their names?" malumanay na sabi niya.Gaya kanina wala pa din siyang nakuhang sagot, napabuntong hininga siya, nag iisip niya ng paraan para kausapin siya ng bata at patigilin ito sa pag iyak, akmang magsasalita siya nang marinig niya ang tunog ng cellphone niya. Kinapa niya ang bulsa at inabot ang cellphone, napakunot noo niya ng makita ang pangalan ng caller, si Munique iyun. "Ano na naman kaya ang kailangan ng bruhang ito sa akin? Eh nagkita na kami kanina," tanong niya sa hangin bago pindutin ang answer bottom."Hello, napatawag ka?" malumanay na bukad niya.Narinig niya ang pag hikbi ng babae, kaya mas lalo siyang nagtaka. Ano nanaman kaya ang drama nito at umiiyak ito ngayon."Hoy!
NAKATAYO na siya ngayon sa harap ng elevator, nagpasya siyang bumaba at dalhin na lamang ang bata sa front desk, baka kasi may naghanap na rito. Hindi pa naman masyado makita sa camera ang pwesto nila kanina. Hindi niya alam kung bakit, basta narinig niya iyon rati na blind spot raw roon. Buhat-buhat niya ang bata na walang imik, tumigil na ito sa pag iyak habang nakayaka sa kaniyang leeg.Pagkabukas ng elevator ay napa-angat siya ng tingin at nagulat na lamang siya nang makita niya ang familiar na mukha ng isang lalaki. Hindi niya alam pero paramg may sumipa sa puso niya. Napakurap-kurap siya nang makitang dumilim ang anyo ng lalaking kaharap, buhat din nito ang isang batang lalaki na kamukhang-kamukha ng batang lalaki buhat niya."Daddy!" bulalas ng batang buhat niya.Bago pa man bumuka ang labi niya para magtanong ay hinawakan na ng lalaki ang kaniyang kamay at hinila siya papasok sa elevator. "Teka–" Binaba ng lalaki ang buhat nito bata at kinuha sa kaniya ang batang buhat niya.
NASA isang airport siya ngayon ng San Francisco, ngayon ang flight niya patungong Bangkok Thailand upang mamasyal at magbakasyon ng dalawang araw. Ito ang nakuha niyang reward sa hotel na pinagtatrabahuhan niya. Nilibot niya ang tingin sa paligid at 'di niya maiwasang mapangiti sa mga nakikita niyang mga mag nobyo, mag asawang at magkapamilya na masayang sinasalubong ang kanilang mga asawa o kamang anak. Napa-pa-tear eyes naman siya nang mapansin niyang umiiyak ang babae habang niyayakap ang lalaking kasama nito. Napabuntonghininga na lamang siya, sapagkat namiss niya din ang pamilya niya ngunit wala siyang oras para umuwi, kung 'di pa siya pinilit ng Boss niyang mag-leave hindi siya titigil sa kakatrabaho. Dahil siya si Chris Mariah Sigua isang kindergarten teacher sa isang private school sa San Francisco. Isa rin siyang housekeeper sa gabi, double ang kanyang trabaho sapagkat isa siyang panganay na meron binubuhay na pamilya sa Pilipinas. Kaya nga sabi ng iba ang pagiging panganay a
NAKATAYO na siya ngayon sa harap ng elevator, nagpasya siyang bumaba at dalhin na lamang ang bata sa front desk, baka kasi may naghanap na rito. Hindi pa naman masyado makita sa camera ang pwesto nila kanina. Hindi niya alam kung bakit, basta narinig niya iyon rati na blind spot raw roon. Buhat-buhat niya ang bata na walang imik, tumigil na ito sa pag iyak habang nakayaka sa kaniyang leeg.Pagkabukas ng elevator ay napa-angat siya ng tingin at nagulat na lamang siya nang makita niya ang familiar na mukha ng isang lalaki. Hindi niya alam pero paramg may sumipa sa puso niya. Napakurap-kurap siya nang makitang dumilim ang anyo ng lalaking kaharap, buhat din nito ang isang batang lalaki na kamukhang-kamukha ng batang lalaki buhat niya."Daddy!" bulalas ng batang buhat niya.Bago pa man bumuka ang labi niya para magtanong ay hinawakan na ng lalaki ang kaniyang kamay at hinila siya papasok sa elevator. "Teka–" Binaba ng lalaki ang buhat nito bata at kinuha sa kaniya ang batang buhat niya.
DINALA niya ang bata sa bandang gilid dahil delikado kung mananatili sila roon sa tabi ng hagdan. Umiiyak pa din ito, kaya hinaplos haplos niya ang likod ng bata nakayakap ngayon sa leeg niya."Shhh, it's alright, you are safe now, don't worry, l will help you find your parent's, so could you tell me their names?" malumanay na sabi niya.Gaya kanina wala pa din siyang nakuhang sagot, napabuntong hininga siya, nag iisip niya ng paraan para kausapin siya ng bata at patigilin ito sa pag iyak, akmang magsasalita siya nang marinig niya ang tunog ng cellphone niya. Kinapa niya ang bulsa at inabot ang cellphone, napakunot noo niya ng makita ang pangalan ng caller, si Munique iyun. "Ano na naman kaya ang kailangan ng bruhang ito sa akin? Eh nagkita na kami kanina," tanong niya sa hangin bago pindutin ang answer bottom."Hello, napatawag ka?" malumanay na bukad niya.Narinig niya ang pag hikbi ng babae, kaya mas lalo siyang nagtaka. Ano nanaman kaya ang drama nito at umiiyak ito ngayon."Hoy!
IT'S BEEN 30 minutes but they can't still find Tres, magkahalong pag aalala at galit ang nararamdaman ni Brandon ng mga sandaling iyun. Pumunta na sila sa malapit na floor ng hotel room na pinili niya pero hindi pa din niya makita si Tres, pinacheck niya din sa CCTV pero matagal pa bago mahanap dahil marami ang floor ng hotel na ito. Kung ano ano na ang pumapasok sa utak niya mga di magandang pangyayari, 'di niya mapapatawad ang sarili pag may mangyaring masama sa anak. Huminga siya ng malalim at sinandal ang ulo sa dingding ng CCTV room. Pilit niyang pinapakalma ang sarili at maka isip ng solusyon. Paniguradong hindi pa nakakalayo si Tres basta wala lang may kumuha rito. Mamaya pa ng desisyon siyang tawagan na ang kaibigan niyang police at kanina. Tumulong na din ang security ng hotel sa paghahanap, kung kailangan niyang baliktarin ang hotel gagawin niya. "I'm sorry, Daddy." umiiyak na sabi ni Tristan at yumakap sa binti niya. Nagbaba siya ng tingin at hinaplos ang buhok ng anak at
HINDI sana mag-d-duty ngayong gabi si Chris dahil masama ang pakiramdam niya at nanghihina siya sapagkat 'di maalis ang takot niya na baka ano mangyayaring masama sa Tatay niya pero naisip niya baka mas lalo lang siya malungkot pag tumambay siya sa bahay kaya heto siya nasa hotel na. Suminghot siya at naghilamos. Halatang galing siya sa pag iyak dahil namumula at namamaga ang mga mata niya at ilong. Bumuntonghininga siya, bakit ngayon pa nangyayari ang mga kamalasan sa buhay niya? Bakit kailangan niya maranasan ang hirap na ito? Bakit? Buong buhay niya never pa siya lumigaya puro pasakit at problema lang ang dumating sa kanya. Minsan napaisip siya tuloy, hindi ba siya deserving maging masaya? Pinaglihi ba siya sa ampalaya kaya ganito kapait ang buhay niya? Kailan pa kaya siya mabubuhay na walang inaalala. Bumuntong hininga siya sa sobrang lungkot nararamdaman ng sandaling iyon."Ang lalim ah, may problema ka ba? Iniwan ka ng boyfriend mo? O niloko ka?" usisa ni Munique ang kaibigan ni
NAPAMULAT ang mga mata ni Brandon nang nararamdaman niya ang pag tapik ng maliit na kamay sa kanyang pisngi at pag upo ng mabigat na bagay sa kanyang kandungan."Daddy, we're here!" Tristan said using an excited voice. Napatitig siya sa anak, si Tristan ay ang ikalawang anak niya at may kakambal ito na ang pangalan ay Tres na siyang panganay."Daddy, are you okay? l said the airplane is about to landed," nakangusong sabi ni Tristan at bumababa sa kandungan niya at hinila ang kapatid na walang emosyon ang mukha habang nakatitig sa kanila.Napailing siya, makulit talaga si Tristan habang parang hindi mo naman makausap si Tres. Sa batang edad nito ay napaka seryoso na nito, makikita niya lang ito ngumiti pag si Tristan ang kausap nito. Bumuka ang kanyang labi para sawayin si Tristan sapagkat hinila nito ang pisngi ng kuya nito na hindi kumikibo pero nababasa niya sa mga mata ng anak na nasasaktan ito."Stop it–" "Ladies and gentleman's we have just landed at San Francisco International
NASA isang airport siya ngayon ng San Francisco, ngayon ang flight niya patungong Bangkok Thailand upang mamasyal at magbakasyon ng dalawang araw. Ito ang nakuha niyang reward sa hotel na pinagtatrabahuhan niya. Nilibot niya ang tingin sa paligid at 'di niya maiwasang mapangiti sa mga nakikita niyang mga mag nobyo, mag asawang at magkapamilya na masayang sinasalubong ang kanilang mga asawa o kamang anak. Napa-pa-tear eyes naman siya nang mapansin niyang umiiyak ang babae habang niyayakap ang lalaking kasama nito. Napabuntonghininga na lamang siya, sapagkat namiss niya din ang pamilya niya ngunit wala siyang oras para umuwi, kung 'di pa siya pinilit ng Boss niyang mag-leave hindi siya titigil sa kakatrabaho. Dahil siya si Chris Mariah Sigua isang kindergarten teacher sa isang private school sa San Francisco. Isa rin siyang housekeeper sa gabi, double ang kanyang trabaho sapagkat isa siyang panganay na meron binubuhay na pamilya sa Pilipinas. Kaya nga sabi ng iba ang pagiging panganay a