Chapter 2: La Única Heredera

Chapter 2: La Única Heredera

Merliah's PoV.

*Three days later*

Nagising ako sa isang silid na sa tingin ko ay silid ng ospital, sa aking tabi ay may isang lalaking nakayuko at tila ba natutulog.

Gumalaw ang lalaki at nagkusot ng mata ngunit hindi ito dumilat, nang makita ko ang kaniyang mukha ay agad ko siyang nakilala, si Jhay Laster.

Napatitig ako sa maamo niyang mukha, matangos ang kaniyang ilong at medyo makapal ang kilay.

As I stare at him, my heart beats faster than usual, I feel so sad and it feels like there's something between this man and me but, I can't figure it out.

I am still sleepy so I choose to take a nap and didn't mind Laster sleeping inside my hospital room.

"My princess, will you be my girlfriend?" ani ng isang lalaking nakaluhod sa harap ko at may hawak na isang boquet.

"Yes!" I answered excitedly.

He gave me the flowers and hug me, I saw him crying when we look at each other.

"I'm sorry, I can't hold my emotions 'cause I am really happy!" he explained that made me chuckle.

The setting of the scene has changed into a dark place, it was so dark and all I can see is a man desperately sitting on the floor, wasted and lonely.

The man look at me with a visible pain in his eyes.

"Please remember me, don't leave me like this, it hurts seeing you and watching you from a far, Meliah I am hurting!" He burst into tears as he scream those words with a heavy heart.

Seeing that man hurting because of me makes me cry.

"Liah, wake up!" Someone wake me up  and there I saw my abuela.

"Abuela," I said and hug her while crying.

"Anong problema, Merliah?" nag-aalalang tanong niya sa akin.

"I had a bad dream, Abuela. There was this guy asking me to be his girlfriend and then suddenly,  I went to a dark  place and a man was desperately sitting on the floor and hurting because of me," I explained.

"I can't remember his face but I won't forget those words of him, he begged me  not to forget him and told me that he's hurting watching me from a far!" I explained hysterically.

"It's just a dream so hush now, sweetie!" she said comforting me and making me calm.

"Where's Laster? He's the one who brought me here isn't he?" I asked as I noticed that Laster is not around.

"He went to somewhere for some reason, the doctor said that you can go home tomorrow morning but you still have to be extra careful with your movement," she explained.

"Who did this to me? Did you find out?"I asked.

"Let's not talk about it now, take a good rest so that we can go home tomorrow and you'll attend your class on monday, Sam is outside if you need anything," she said then leave.

*Monday*

After going home last friday and resting for two more days, I'll finally go to school and attend my classes.

I am on my way to school together with my butler and our family driver—Mang Bert who has been serving my family since I was young.

Nang marating namin ang university ay nagpaalam na agad ako sa kanilang dalawa at pumasok na.

Habang naglalakad papunta sa main building ng university kung saan naroon ang classroom ko  ay kapansin-pansin ang mga matang nakatingin sa akin habang naglalakad.

"Uy pare chics!" Dinig kong sabi ng isang lalaki sa kasama niya.

"Oo nga pare mukhang bago siya dito," ani naman ng kasama niya.

"Omg! Look at her eyes, it's pure hazel!" sabi naman ng isang babae.

"Her long honey blonde  hair  is so shiny and it looks silky, I can even smell her sweet fragrance! I like her na!" maarte ngunit humahangang komento ng  isa pang babae.

Ngumiti lang ako sa mga nag-hi at bumabati sa akin, I am not that friendly but I do greet people who greets me.

"Look! Magkakasalubong sila ni Rachelle!" parang gulat na sigaw naman nito.

"Uh-oh! Mukhang may makakatalo na kay Rachelle," bulong-bulungan ng mga tao.

"Well, well, well, looks like we have a newbie here." Lumapit sa akin si Rachelle.

Rachelle Eliza Alfonso, the only daughter of  Elizabeth Alfonso. I guess, Rachelle didn't  research  about me or if she does, she wasn't able to gather information about me.

I did ask for someone to investigate and find out every details about Rachelle, three years ago after I find out that dad has a mistress and that b*tch has a daughter named Rachelle.

Nang malapit na kaming magkaharap ay sinadya kong hindi siya tignan at nilampasan lang siya.

"Ohhh!" ani ng mga students na sa palagay ko  ay dahil sa  paglagpas at 'di ko pagpansin kay Rachelle.

"That's so rude of you to ignore me!" Hinatak niya ako sa braso paharap sa kaniya.

"Don't you know who I am? I'll be the heiress of this university when my Mom and Tito Ezekiel get married and you dare to ignore me?!" galit na tanong niya habang dinidiinan pa ang pagkakahawak sa aking  braso.

"Merliah!" tawag ng isang pamilyar na boses sa akin.

Nang lingunin ko kung saan iyon nagmula  ay agad kong nakita si Elouisse Judith Villar, ang childhood bestfriend ko ayon sa mga kuwento nila.

"Rachelle! Let her go please!" pakiusap ni Elouisse sa kaniya.

"Is she your friend? Well, teach your friend how to respect the queen of this campus," ani Rachelle na mahigpit pa rin ang pagkakahawak sa akin.

"Sino ka ba sa akala mo para bastusin ako?" mayabang na tanong ni Rachelle.

"Rachelle, kung ako sa'yo bibitawan ko ang babaeng hawak mo para makaiwas sa kapahamakan," seryosong sabi ni Elouisse Judith.

"Why would I listen to you?" nakangising tanong pa ni Rachelle.

"Déjame ir, Rachelle." Pumiglas ako sa pagkakahawak niya na ikinabigla niya.

"So you're spanish but, it doesn't amaze me," aniya.

"Next time matuto kang gumalang para hindi ka nasasaktan," nakangising sabi niya.

"Quién te crees que eres, reina de esta universidad?" dahan-dahan at utal-utal niyang tanong, halatang pinipilit na magmukhang  bihasa sa lengwahe na iyon.

"Te avergonzarás cuando te lo diga," sagot ko na halata namang hindi niya naintindihan.

"You'll  be ashamed if I tell you," paglilnaw ko sa aking sinabi.

Tinaasan niya ako ng kilay at tila ba napipikon na siya dahil sa mga hiyawan ng mga eatudyante.

"Señorita!" Humahangos na tawag sa akin ni David na humalik muna kay Elouisse bago lumapit sa akin.

Si David ay kasintahan ni Elouisse at isa sa mga pinagkakatiwalang assassin ng aming pamilya.

"Pumasok na tayo." Naglakad na ako papunta sa building habang naiwan namang  namumula sa galit  si Rachelle.

Mabilis kong narating ang classroom na nasa ikatlong palapag ng gusali. Air-conditioned ang malawak na silid-aralan na ito na may mga pares ng upuan na nasa mahigit tatlumpu lamang.

May malaking white board naman sa harap at projector naman na naka-set up naman sa may kisame. Ang mga bintana ay may mga kulay gintomg kurtina sa bandang likuran naman ay may cabinet at basurahan.

Kulay krema ang karamihan ng kagamitan sa classroom na ito at malinis tignan. Hindi nagtagal at dumating naman na sila Elouisse, David na kasama na rin si Rigil, isa rin sa mga assassin at kasintahan  ng isa ko pang kaibigan na si Shia Sapphire Zoldyck.

Dumating na rin ang mga kaklase namin kabilang na si Laster na kasama naman si Rachelle na parang linta kung lumingkis sa kaniya.

May kung anong kirot naman sa aking puso  nang makita  silang magkasama ngunit hindi ko matukoy kung bakit.

Umupo sila sa dulong row kung saan kahilera namin sila ngunit may malaking espasyo sa gitna na naghihiwalay sa upuan namin ni Laster.

Maya-maya  pa ay dumating ang isang lalaking nasa mid-30's na may dalang white board marker at  index cards at class records.

"Good Morning, Section A!" magiliw na bati nito sa aming section.

"Good morning, Sir Kim!" bati naman ng buong klase maliban sa akin na natirang naka-upo dahil 'di pa ako pamilyar sa gurong ito.

"Take your seats— oh! Ms.Fernandez!" Gulat na ani niya nang mapasadahan ng tingin ang hilera namin.

"Oh my gosh! Sir, I'm still using Alfonso because Tito Ezekiel is not yet married to my mom," ani Rachelle  na tumayo pa nang matapos magsalita si Sir Kim.

"Ah, uhm— I am actually talking to Ms. Merliah and not you, Rachelle, " awkward na sagot ni Sir Kim at tila napahiya naman si Rachelle at umupo

"Feelingera kasi!" komento ng ibang estudyante.

"Iyan ang napalala ng mga ilusyonada!" parinig naman ng isa pang estudyante.

"Okay class, that's enough, Ms. Merliah please stand up," utos ni Sir Kim na sinunod ko naman.

"She's Princess Merliah Moxary Valentía Fernandez the sole heiress of Fernandez group of companies and yes, she's also the heiress of this university because she's the only daughter of Mr. Ezekiel Ruiz Fernandez.

Some of you may think that she will receive special treatment inside our class and this university but there is no such thing like that," pag-introduce niya sa'kin.

"Woah!" hindi makapaniwalang ani naman ng mga kaklase ko at nilingon  ako maging si Rachelle na tila maiiyak sa kahihiyan.

"I can't believe this! This is not true!" galit na ani Rachelle at lumabas ng room kasunod ng dalawa niyang alipores.

"Woah! That' rude!" sarkastikong sabi naman ni Sir Kim.

"Anyway, let's begin with our topic for today," ani Sir Kim  at nagklase na.

Time had passed  at tapos na ang unang tatlong klase namin sa umaga na three hours ang itinagal at hindi na rin pumasok ulit si Rachelle.

Breaktime na kaya naman agad akong niyaya ni Elouisse  Judith sa cafeteria kasama sila David, Rigil.

"Laster! Sumabay ka na sa amin," yaya ni Elouisse sa kaniya.

Umupo naman siya sa bakanteng upuan na katabi ko.

"Aww! Bagay na bagay pa rin ka—aray!" hindi natuloy ang sasabihin niya dahil sa biglang pag aray nito.

"Ano 'yon?" tanong ko.

"Ah,  'yong ano, 'yong  suot mo bagay pa rin sa'yo!" weird at pabigla na sabi niya.

"Kami na ang o-order ni Rigil." Tumayo si David at Rigil upang pumila.

"Laster," mahinang tawag ko sa kaniya.

"What?" malamig na sagot nito at hindi man lang tumingin sa akin.

"Salamat." Ngumiti ako sa kaniya at tumango lang naman siya.

"Nahuli niyo ba ang  may gawa?" tanong ko sa kaniya at tumikhim muna bago sumagot.

"Oo, ako ang target nila pero ikaw ang tinamaan  kaya wala kang dapat ipagpasalamat sa akin," sagot nito.

Tumango na lang ako at hindi na kumibo pa.

"Tara kain na tayo!" Magiliw na pag-aya ni David nang ibaba ang mga tray ng pagkain.

Matapos kumain ay sinabi ko sa kanilang lahat na pagtapos ng klase ay didiretso ako sa ospital kung  saan naka-confine si mama at sinabi naman nilang sasama sila sa akin.

Bumalik na kami sa classroom at pumasok na ulit si Rachelle na masamang masama ng tingin sa akin.

Hindi ko naman na iyon pinansin.

Matapos ang lahat ng klase namin ay agad kaming  gumayak  at pumunta na sa ospital.

Narating nila ang ospital at tinunton ang kwarto ng kaniyang ina.

Nang makapasok sa kwarto kung nasan ang ina ay agad itong naluha sa muling pagdalaw niya sa ina ay wala pa rin itong ipinagbago bukod sa humaba na ang kulay brown nitong buhok.

Hinawakan ko ang kaniyang kamay at inilapat ito sa aking pisngi habang lumuluha.

"Estoy de vuelta, Mamá!" Nakangiti ngunit lumuluha kong anunsiyo sa pagbabalik ko.

Walang kupas ang taglay niyang ganda. Porselana ang kutis at mamula-mula ang mga labi kahit medyo tuyo ang nga iyon.

Ang kaniyang mapipilantik na mga pilik-mata ay dumadagdag sa kaniyang kagila-gilalas na angking ganda.

 Hindi ako mapapagkamalang anak niya sapagkat batang-bata pa ang itsura ni mama.

Ang katawan niya ay may naghuhumiyaw na kurba kahit medyo pumayat siya kumpara noon.

"Napakaganda mo na Mama ngunit niloko ka pa rin ni papa"." Hinawi ko ang mga buhok na tumatakip sa mukha niya.

"Estoy de vuelta, Mamá! Hindi na ako muling aalis pa," pabulong kong ani sa kaniya.