PAHINA 3

Pahina 3

Thank You

'No person is your friend who demands your silence, or denies your right to grow.'

Miss Delarmina is currently doing her job as our class advicer, and at this moment she's lecturing us her students about English subject. But this time, kahit na sa pisara at na kay Miss naman ang buong mata ko ay parang walang pumapasok sa utak ko.

Tanging ang na sa isip ko lang sa oras na ito pati kanina ay ang estudyanteng may apelyedong Villalopez. I am about to look for him. But I don't know how and where do I exactly start to find him. I am too eager to look for him and say my overflowing thank you's about something that he did earlier.

Kasi kung hindi dahil sa kanya, baka mas lalo pa akong mapahiya sa lahat. Baka hanggang ngayon at sa pag-uwi ko baka nandito pa rin 'yong papel sa likod ko.

'Di alam ni mama ang mga nararanasan kong pambubully sa akin dito sa eskwelahan at sa buong klase o maybe sa ibang seksyon na rin. I don't know rin siguro kung ang haka-haka ay aabot hanggang senior high.

Ayaw kong malaman ni mama dahil ayaw kong mag-alala siya sa akin. Kaya ko naman e, at alam kong kakayanin ko pa.

Palaging wala si mama sa bahay namin. Ang alam ko lang about sa trabaho n'ya ay ahente siya ng mga lupa at kung anu-ano pa. Kaya 'di na ako nagtatanong pa nang kung anu-ano sa kanya.

Nawaglit naman kaagad sa isipan ko ang malalim na naiisip nang bigla akong tawagin ni Miss Delarmina.

"Ellen, you seem occupied. Kanina pa tayo nag-dismiss. May problema ka ba?" may bahid ng pagtataka sa tanong ni Miss.

Bahagya naman akong nagulat sa pagtatanong ni Miss.

"Wala po Miss, may iniisip lang." ngumiti ako ng 'di halatang pilit.

"Ellen, 'di ba nga kilala mo na ako simula noong Elementary ka pa lang? Substitute teacher ninyo ako sa isang subject n'yo. Kaya alam ko rin ang mga bagay tungkol sa iyo." lumapit si miss sa akin.

"At alam ko rin ang pambubully nila sa iyo noon at hanggang ngayon."

"Miss, okay lang po talaga ako. I'm used to all of their words na rin naman, 'di na bago sa akin ang lahat."

"Kahit na, 'di iyon wasto para e-tolerate mo. 'Di masamang lumaban Ellen, kung na sa tama ka. Kung sakaling may problema ka. Andito lang ako. You can share what is inside your mind, para naman 'di gaanong mabigat lahat ng inaalala mo."

Yumuko ako at naluluha.

"Opo Miss, Thank you po."

At natapos ang madamdaming pag-uusap namin ni Miss Delarmina. Now naisip ko atleast someone is willing to hear all my problems. Pero 'di ko parin iwawala sa isipan ko na teacher ko pa rin siya at kung malalaman naman ng iilan na lumalapit ako kay miss ay baka gawan na naman ng isyu ang kabutihang ipinapakita ni Miss Delarmina sa akin.

Andami talagang mapanghusga sa mundong ito. Kahit wala kang kasalanan hinuhusgahan ka pa rin. Siguro may mga tao lang talagang walang magawa sa buhay kung ‘di maghanap ng kapintasan ng kapwa.

Pero kahit na gano’n. Alam kong may mga tao pa rin na may malawak na pang-unawa at 'di nanghuhusga.

Wala akong kaibigan na mituturing sa paaralang ito. Kahit nga kasabayan lang tuwing pauwi wala rin. 'Di ko alam kung bakit sila lumalayo pag-andyan ako. Wala naman akong nakakahawang sakit.

May nagbubulongan naman paglabas ko sa gate ng aming paaralan.

"'Di ba 'yan 'yong anak ng kilalang kabit ni Mayor?" 'di ko gaanong narinig ang mga ibang bulongan nila.

"Oo nga 'no? Naku! Ang ina ng batang 'yan kiringking kasi. Walang matinong trabaho, kumakapit lang sa mga may pera." mahinang bulongan pero narinig ko na rin kasi malapit-lapit na rin ako sa pwesto nila.

Every now and then 'yan ang mga naririnig ko sa mga taong nadadaanan ko. 'Di ko alam kung totoo o hindi. Pero 'di naman ganoon ang mama ko. Pero hindi nga ba?

Biglang pumasok sa isip ko ang mga ginawa ni Tita sa akin kagabi, may kung anong kalituhan ang naiisip. Kung bakit 'di pinigilan ni mama si tita sa ginawa nito sa akin. 'Di ko lubos maisip na nagalaw ako. Nahihiya ako sa sarili ko. Parang may kung akong mali sa akin dahil nagalaw ako.

Nang dumating ako sa loob ng bahay ay agad akong dumiretso sa kwarto ko. Wala pa si mama. Kaya naligo at nagbihis na ako ng pambahay. Nang natapos ako sa pagbihis ay lumabas na muna ako. Napagdesisyonan kong magluto ng haponan para sa pagdating ni mama ay may makakain na kami.

Sa edad na eleven maalam na akong magluto. Kailangan matuto, dahil ako lang lagi ang naiiwan sa bahay. Kasi si mama laging umaalis at gabi na kung umuuwi ng bahay.

Nagsaing ako habang nag-prepare na rin ng mga lulutuin kong ulam. Napagpasyahan kong magprito na lang at magsinabawang malunggay. Mas gusto kong kumain ng isda at gulay kaysa sa karne ng baboy. For healthy living.

Habang nagpiprito ay naisipan kong e-on ang speaker namin para magpatugtog ng malumanay na kanta para 'di gaanong tahimik ang bahay. Lalo na ako lang mag-isa rito.

Makalipas ang ilang oras na pagprepare ay inoff ko na ang lutuan para safe. At pinatay ko na rin ang speaker at ang TV naman ang e ni on ko. At nanood ako ng palabas habang naghihintay kay mama.

Kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng aking bulsa at tinignan ang oras. Maya-maya darating na rin siguro si mama. Tinignan ko rin ang inbox ko kung may text ba si mama. Pero wala naman kaya e-tinry ko rin na mag-open ng facebook account ko.

'Di naman ako gaanong nag fe-facebook. Wala rin naman akong ma-chat na kaibigan kaya no used. Nang na-log in na ang account ko ay agad akong nag-scroll.

May mga notifications rin 99+ pulang markang 99. At sa messages naman 15messages. Inopen ko ito pero 'di naman ako nagbabasa. Puro lang naman Hi, Hello ang mga messages. Ayaw ko 'yong mag-chat lang. Gusto ko personal akong lalapitan kung gusto nilang makipag kaibigan.

Matapos kong e open ang icon ng messages ay sinunod ko ang friend requests. May 500+ friend requests pero namimili lang ako ng e-confirm. May 150 friends lang ang fb ko simula elementary ako.

Nang e-log out ko na sana ang account ko ay may nag-pop up sa friend request ko 'di ko sana  papansinin dahil 'di ako familiar sa pangalan n'ya, pero nang nakita ko ang apelyedo n’ya ay agad kong kini-click ang confirm.

At nag-notify agad sa message box ko.

You and Greg Kurt Villalopez is now friend on facebook.

Nag-wave si Greg , rereplyan ko na sana pero biglang na lowbat. Kaya nagmadali akong kuhanin ang charger ko sa kwarto at sinaksak ko kaagad at saka nag-on na ang cellphone , agad agad akong nagtipa.

"Thank you pala kanina." napapikit ako pagkatapos e send ang message.

'Di na sana ako maghihintay ng reply kasi baka hanggang wave lang.

Greg Kurt Villalopez is typing....

Omg, ganito rin kaya siya sa iba? Nakikipag-interact din. Ay sino naman ang hindi e mabait naman siguro at 'di seener sa lahat.

"No problem." reply n'ya.

Nag-seen na lang ako dahil 'di ko alam kung may dapat pa ba akong e-reply roon. Ang importante nakapagpasalamat ako. Pero grabe paano kaya niya nahanap ang facebook ko. Ang weird.