LIAM SIRIUS REYESMabilis akong nakalabas ng ballroom at iniwan si Sera sa loob, pero naramdaman ko ang paghabol nito sa’kin at rinig ko ang pagtawag nito sa pangalan ko. But I was too furious to look at her.Ayokong linungin siya at baka may masabi ako sa kanyang hindi kaaya-aya. Couldn’t help but feel jealous. It was supposed to be me. Ako. Ako dapat ang kasayaw ni Sera. Balak ko pa sanang ayain ito sa oras na makabalik siya mula sa pagbabanyo. Pero naunahan ako ni Darius. Bakit ba lagi akong nauunahan? I am her suitor. It was supposed to be me.Inis kong sinipa ang bato na nasa harapan ko at humithit ng sigarilyo. I’m not really into smoking, but my frustration is swirling inside of me and I need to release it—and smoking is the only way.“Selos?” bungad ni Lander nang makarating ito sa pwesto ko at sinindihan rin ang sigarilyo nito.Hindi ko sinagot si Lander at muling humithit ng sigarilyo. Ilang segundo lang ay napabuga ako ng usok, pero hindi pa rin nito pinapakalma ang sari
SERAPHINA VALENCIAIlang araw na nang makalabas ako sa ospital. Hindi ko pa rin pinapansin si Liam, kaya sobrang bigat sa pakiramdam. Hindi ko naman ginusto ito. Pero kailangan. Kasi kung hindi, baka mas lalo akong masakal sa kanya. He needs to know my boundaries at kung hindi niya alam iyon, hindi kami para sa isa’t isa.I like him. I like how he cared for me. I like how he showered me with love when my parents couldn’t. He’s always been there, supporting me. Alam ko naman ang mga pinaggagawa niya para lang mapasaya ako at sobrang laki ng pasasalamat ko dahil sa kanya nakakalimutan ko ang problema ng pamilya ko.My phone beep, kaya napatingin ako roon. Liam texted me.Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ang text niya. Liam:Kumain ka na? Don’t forget your lunch. Anong oras kayo aalis? Don’t forget your meds and vitamins. Ingat kayo.Nakaramdam ako ng kirot nang mabasa ko ang text niya. I tapped my fingers on the screen, typing something, but stopped midway, hindi sigurado kung magr
SERAPHINA VALENCIA“Napaka mo talaga, Reid!” Reklamo ni Errol nang batukan siya ni Reid.“What? Ikaw nga itong nagbitbit kay Elio but you lose him! And now you’re blaming me?!” The fourteen-year-old boy turned red as he shot back at Errol who’s just playing tricks on him.Mapakagat ako ng labi dahil sa pananalita ni Reid. He has American accent whenever he speaks, at halatang-halata iyon lalo na kapag nagtatagalog siya.“Oo, ako nga! Pero kailangan mo talagang mambatok?! Kutusan kita e!” Errol shot back, his eyes glaring at Reid, but he immediately smirked.“What kutusan?” Naniningkit ang mga matang tanong ni Reid kay Errol. Ang gara din ng pagkakasalita niya, halatang expensive. Iba talaga kapag lumaki sa ibang bansa.“Do you want me to illustrate that to you?” Errol smirked.Nagpipigil naman ako ng tawa habang pinagmamasdan ang magpinsan na nagbabangayan sa harapan namin.Yasmir who’s sweet as ever soothe his baby brother, Ysrael, dahil umiiyak ito nang hindi siya bilhan ng ice crea
“Ano’ng silbi ng lahat ng ito kung paulit-ulit lang din akong masasaktan? Kung paulit-ulit lang akong maiiwang nagmumukhang tanga habang siya... Siya na walang pakialam?”Samantha pursed her lips, not knowing what to say, but after a minute of thinking what the right words to say, she spoke. “Ethan has done too much for you, Sera. Tingin mo wala pa rin ang mga ginawa niya para mapasaya ka lang?”Natahimik ako sa sinabi ni Samantha, habang inaalala ang mga araw kung saan pinapabor ako ni Ethan. Para lang makitang masaya ako at may ngiti sa labi.I felt guilty. Kumirot ang puso ko sa sinabi ni Samantha habang tahimik na nakatingin sa bintana at tinatahak ang daan papuntang Universal Studios. Does he really love me? Bakit hindi ko masabi? Naputol ang pagmumuni ko nang makarating na kami sa universal studios, and as expected sobrang daming tao lalo na’t Christmas season—’yon nga lang madalii kaming nakapasok dahil naka VIP ang mga lolo.“Ganito! Para hindi mawala by pair!” Sigaw ni Zen
“Let’s find a resto first, baka gutom na ang mga bata,” malamig na saad ni Ethan tsaka kinuha ang kamay ni Zeke at naunang naglakad, habang iniwan akong tulala sa kinakatayuan ko.Natauhan lang ako nang may humawak sa kamay ko kaya napayuko ako at nakita ko si Elio na mawalak ang ngiti kaya natawa ako at ginulo ang kanyang buhok.“Hindi halatang nag-enjoy ka,” natatawang ko sa kanya.“Yeah. Eros won’t let us have a ride, so glad that we found you.”Muli akong ako lalo na sa naging tugon ni Elio. Para siyang matanda kung magsalita pero sa tutuusin e four years old pa lang naman siya.Nakahanap ng cafe si Ethan kaya sumunod kami sa kanya nang pumasok siya. Nakahanap ako ng upuan kaya dinala ko na sila Elio at Zeke doon, habang nag-oorder naman si Ethan ng snacks namin. Maaga pa naman para sa dinner.Naglaro kami ni Elio at ilang sandali lang ay narinig kong may tumawag ng pangalan ko.“Sera?”Napaangat ako ng tingin at nagulat ako ng makita ko si Darius. Tuwang-tuwa naman itong simiksik
Simula ng gabing iyon ay mas lalo kaming naging malapit ni Liam—by means, doing such intimate gestures, like holding hands, small kisses. And since that night I have chosen my happiness. Naging kami ni Liam, at pinanindigan ko iyon. Liam is so sweet as ever. Kahit busy ito sa practice game nila ay hinahatid niya pa rin ako sa shop ni Tita Violet for my work, tsaka ito aalis para sa practice nila at muling susunduin ako sa trabaho kapag tapos na ako sa shift ko. Four hours lang naman ang shift ko tuwing monday at Friday. Gusto ko sanang gawing six hours, but ayaw ni Tita Violet lalo na’t estudyante pa lang ako. Para na rin daw mabigyan ko ng pansin pa rin ang pag-aaral ko.“How’s your day?” Tanong ni Liam nang makapasok ito sa loob ng sasakyan niya matapos akong papasukin sa loob.“Tired. May iba pa ba?” Naiiling na tugon ko sa kanya.Napaharap din siya sa’kin na may pilyong ngiti. “Ako din, gusto ko masahe mo,” anas niya sa pambatang boses.Natawa naman ako tsaka tumango sa kanya.
Nagising ako na wala na si Liam sa tabi ko. Napangiti naman ako nang makalapit sa table ko at nag-iwan siya ng note do’n.See you later, my love. May praktis kami para sa game next week. Call me if you need something ’s Bakeshop, gumagaling na rin ako sa pagbe-bake at next month, baka isasali na ako ni Chef Maloi as one of her assistant, kaya na-eexcite ako.“Oh, ang ganda ata ng gising ng prinsesa ko?” Natatawang saad ni mama nang ilapag niya sa lamesa ang nilutong agahan.Nang makakuha si Mama ng investor ay medyo lumuwag na rin ang schedule niya kaya lagi na siyang nakakauwi sa bahay, kasama ko. Naging okay na rin ang relasyon ni Mama at alam niya rin kung anong namamagitan sa’min ni Liam.“Magbe-bake ako mamaya, ma. Anong gusto mong gawin ko?” Nakangiti kong tanong sa kanya.Napaisip naman si mama pero ngumiti ding napaharap sa’kin. “I want peach-mango cake.” Ngumuso naman ako sa
“Sera.” Bigla akong nanlamig at ramdam na ramdam ko ang pagwawala ng puso ko nang marinig ko ang boses ni Liam.Kaagad akong napaayos ng tayo at napalayo kina Darius at Ethan para tignan si Liam.Nakasuot pa siya ng basketball uniform, medyo basa ang kanyang buhok at may bitbit itong bag.My heart pounded so wildly on my chest when I met his dark expression—na para bang gusto niyang kainin ng buhay si Ethan at Liam.“L-Li,” tawag ko sa kanya, pero naglakad lang ito palayo sa’kin kaya wala akong nagawa kun’di habulin siya.“Li,” habol ko sa kanya, lumabas ito ng shop kaya napalabas din ako.Napapikit ako ng mariin nang makitang galit na galit si Liam. I get him. May karapatan siyang magalit lalo na ngayon na boyfriend ko na siya.Sobrang nanginginig ako at ang lakas pa rin ng tibok ng puso ko na patuloy sa paghahabol sa kanya.Sumakay siya sa kanyang sasakyan kaya napasakay din ako. “Li, natisod ako kanina at saktong nandoon si Ethan kaya nasalo niya ako and as for—”Napatigil ako sa
Nang sumabog ang helicopter na sinasakyan nila Darius at Seraphina ay siyang pagkawala naman ni Ethan nang makita ang buong nangyari.Halos gusto niyang takbuhin ang sumabog na helicopter para lang hanapin at makita si Sera na hindi niya alam kung buhay pa ba ang kanyang kasintahan.“No! Sera!” Ilang-ulit na sigaw ni Ethan nang makitang pabagsak ang mga parte ng helicopter sa dagat.Sa pagsabog na iyon, alam niyang wala nang makakatakas pa roon. Ngunit hindi niya sinukuan si Sera at umaasa na buhay pa ang babae.“This is all your fault.” Malamig na tugon ni Ethan sa kanyang lolo nang tuluyan na silang mapalayo sa lugar. Walang ibang ginawa si Ethan kun’di pagmasdan ang lugar na iyon.“This won't happen if you just obey me, Ethan. Alam na alam mo ‘yan simula pa lang noong una. So, don’t blame me as if it was my fault.” Kung anong lamig ni Ethan ay sig lamig din ang kanyang lolo.Ethan clenched his fist. His teeth gritted while his eyes were full of anger and regret. His lolo is right.
Days had passed, naging normal ang pamumuhay namin ni Ethan. Simula nang may mangyari ulit sa’min ay todo alaga na ito sa’kin, lalo na alam naming pareho na sinadya niyang buntisin ako kaya mala-prinsesa ang pag-aalaga niya sa’kin.Nasa may isla kami. Sa hindi masyadong kilalang isla at malayo sa ikinagisnan naming buhay.The island was owned by him. He secretly purchased it under my name. Pero may mga mamamayan namang nakatira sa paligid kaya kahit paano ay hindi lang kaming dalawa ang tao sa islang ito.Papalubog na ang araw nang huminto ang maliit na bangka sa shore at bumaba roon si Ethan kasama ang iilang mangingisda.Nakasuot ito ng puting long-sleeves katulad ng mga suot ng mangingisda. Naka loose track pants din ito na nakatupi ang bawat dulo hanggang sa baba ng kanyang tuhod na para bang maiwasan na mabasa iyon, pero nang makababa ito sa bangka ay nabasa rin kaya walang kwenta ang kanyang pagtupi roon. Habang nasa kanyang likod naman ay ang sumbrero na gawa sa puno ng niyog.
[Third Person’s POV]Pinagmasdan ng isang lalaki sina Ethan at Sera na magkahawak ang kamay na dahan-dahan na lumabas mula sa silid ng dalaga. Ang kanyang mga kamay ay nasa magkabilang gilid ng kanyang bulsa.Blangko itong nakatitig sa dalawa, pero sa kanyang loob, naiinis ito. Ethan just ran away with his bribe.“Go, magpakasaya kayong dalawa ngayon. Saakin pa rin ang huling halakhak, Ethan.” Lumakad papalayo ang binata pero natigilan rin ito sa silid ng kung saan nananatili ang ama ni Sera at ang kabit nito. Nakaawang ng bahagya ang kanilang pintuan kaya’t naririnig ang kanilang pinag-uusapan.“Shut your mouth!” sigaw ni Mara na siyang umalingawngaw sa buong silid.“Paano, Mara? We killed Sarah! And now you want to take over the company? Sobra na naman ata iyon! Malaki na ang ninakaw natin sa kanya noon! Pwede ba? Huwag mo nang kunin ang lahat kay Sera!” Isang malakas na sampal ang natanggap ni Gabriel mula kay Mara para patigilin ito sa pagsasalita.“Kulang pa lahat ng iyon, Gab!
I rejected Darius. I’m not into relationships or marriage. And I am having a hard time to fix myself, to heal myself from the pain and hurt I felt for the entire time since my mother had gone. It’ll hurt me even more if I push myself. Bumalik kami ng siyudad matapos namin magpalipas ng araw sa tabing-dagat. Gusto pa sana ni Darius na doon na lang magpalipas ng gabi, pero may pasok pa ako sa trabaho.Next week na ang pasukan, kaya kailangan kong mag-trabaho para may allowance ako bago ako maging part-timer ulit. Mas maliit kasi kikitain ko kung part-time lang.Habang nasa restaurant e doon ko lang naalala na ngayong gabi nga pala ang engagement party nina Kendra at Ethan. Ayaw ko man pumunta ay kailangan dahil kung hindi, hahanapin ako ni papa.“Sera, may naghahanap sa’yo sa labas,” saad ni Fiona na siyang ka-workmate ko.Napakunot-noo akong naglakad palabas para tignan kung sino ang naghahanap sa’kin. Kasi kung si Darius iyon e, sasabihi
Buong gabi akong umiyak, pilit na tinatanggal ang sakit na nararamdaman ko pero kahit anong gawin ko ay hindi ko magawa. Kaya wala sa sarili akong pumasok kinabukasan at halos buong araw na nagkakamali.“Sera, magpahinga ka na muna. Wala ka sa sarili mo. About sa damages mo, don’t worry about it, hmm?” Malambing na saad ni Maam Anna, ang may-ari ng restaurant na pinagtatrabahuan ko.In the end, pinauwi nga ako. Pero hindi ako umuwi at tumambay sa labas ng restaurant, nakaupo at tulala habang nagpapalipas ng oras.Pero nang maghapon na ay tumayo ako tsaka nag-abang ng jeep na siyang magdadala sa’kin sa Basilica Minore del Sto. Niño de Cebu para magsimba.Habang nag-aabang ay may isang puting sasakyan ang huminto sa harapan ko. Napakunot ako ng noo dahil iba ang kulay ng sasakyan ni Darius, BMW na navy blue. Etong sasakyang huminto sa harapan ko e isang sports car Lamborghini na puti.Bumukas ang pintuan sa driver’s seat at tila bumagak ang takbo ng mundo ko nang unti-unting lumalabas a
“Are you okay?” Tanong ni Darius habang tinatahak ang daan palayo sa bahay. Tumango lang ako bilang tugon at napabuga ng hangin para pakalmahin ang sarili. Wala sa sarili naman akong napatingin sa bintana at pinagmamasdan ang mga gusali sa labas. “I really don’t know that Ethan would be Kendra’s fiancé.” “H’wag mo nang banggitin, Dar. Gutom ako.”Tumawa si Darius kaya humaba ang nguso ko. “Totoo nga kasi, gutom ako.”“Alright, my Tinkerbell, kakain tayo. Makakahabol pa naman ata tayo sa huling movie—or drive thru na lang tayo tapos dalhin natin doon.” “The latter, please.” “Alright, my queen.” Inabot ni Darius ang kamay ko at hinalikan ang likod ng palad ko. It was sweet. Pero kung may gusto lang ako kay Darius baka ayaw ng umalma ang puso sa dibdib ko sa ginawa niya. Pero wala. Never felt sparks too. We’re just friends.Just like we planned, Darius bought food and we brought it to the drive-thru cinema which I didn’t know existed here in Cebu.Rom-com ang pinapanood namin ni Da
Lumipas ang mga araw na walang ibang ginagawa si Darius kun’di guluhin ang araw ko. Worst is, kasama ko ba sa lahat ng subjects dahil magka-klase lang naman kami.“Sera, sabay tayo mag-lunch.”“Ayoko.”“May mango cake doon, tsaka mango shake. Sinabihan ko na si Tita Melody na ipag-reserve ka. Ayaw mo talaga?”Sinusundan pa rin ako ni Darius sa paglalakad, paatras nga lang ang lakad nito para masundan niya ako.“No.” pagmamatigas ko kahit na nakakatakam ang mga pinagsasabi niya.Ayokong kumain. Other words, nagtitipid ako. On-hold ang bank account ko, kaya hindi ako maka-withdraw, naka-frozen din ang credit cards ko kasi hindi pa daw nababayaran ang mga previous expenses ko. Kahit ang bank account ni mama ay frozen.Kaya ang natitira ko na lang pera ay five thousand na hindi ko alam kung aabot pa ba ng isang buwan sa’kin. Ayoko ring humingi kay papa kaya kinausap ko na ang sekretarya ni mama na gawan ng paraan ang mga bank accounts namin, ngunit isang linggo na ay wala pa ring update.
Kinabukasan ay naiwan akong mag-isa kasama si Harris na nagtatanong ng mga bagay-bagay tungkol sa kukunin kong kurso at siya na bahala daw na mag-enroll sa’kin. Gusto kong sumama sa kanya, pero habilin sa kanya ng babaeng iyon ay huwag na huwag akong palalabasin ng bahay.Inabot din sa’kin ang bagong cellphone. Cheap. Pero okay na rin. Matawagan ko lang si Ethan.But every time I dialed his phone number, ay laging out of coverage iyon. Did he change his number? Did you really leave, Ethan? Nasa abroad ka na ba? What about your promise? Akala ko ba hindi mo ako iiwan?Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko nang malamang iniwan nga talaga ako ni Ethan. I hate you. I really hate you, Ethan.“Miss Sera, may kailangan pa ba kayo?” Tanong ni Harris nang makapasok ito sa kwarto ko.Bigla akong kinabahan dahil ni minsan ay hindi ito pumapasok sa kwarto ko, at hindi din siya papasok ng basta-basta sa kwarto ko. Ni hindi nga siya umaakyat sa taas unless may kukunin itong documents sa silid nila m
Ilang linggo na lang ay pasukan na. Ngunit hindi pa rin ako nakakapag-enroll. Ni hindi ako makalabas ng bahay dahil bantay sarado ako ng mama ni Kendra.I don’t want her to call her by her name. It makes me feel sick. Sukang-suka na ako nang malaman kong best friend siya ni mama, pero heto inahas ang asawa ni mama—worst before he could have me.Nakakasuka pa lalo nang ipilit nila ang mga sarili nila sa pamamahay ko. “I will be gone for a week, business trip. So, Sera, please be good to your mom and sister, Kendra,” papa ordered me.Napaismid ako sa inutos niya. How could he?! Mama just died and now bringing his mistress and their child into my house? Where’s the decency?! Ni hindi ko nga nakita sa lamay at libing ang magaling kong ama, tapos dadalhin niya rito sa pamamahay ni mama ang walang hiyang sumira sa pamilya namin? The audacity!“Ako pa talaga ang magiging mabait sa kanila? They’re in my house, papa!” I yelled, almost dropped my utensils dahil sa galit akong napahampas ng mga