Devirginized
I slammed my hands on the table as I sit down. People didn't bother to look at me for sure, they're busy in their own lives. We're at the cafeteria, it's lunch break. I always love the bell for saving me from anything in class but now I want to kiss it to save me from shame.
Alta glance at me. "Oh anong nangyari?"
I sighed heavily then threw my head back while closing my eyes.
I will fucking fucky kiss the bell later after this!
"Hey! Steia! You left me!" she screamed.
Bakit ba kailangan niya pang sumigaw magkatabi lang naman kami?
I open my right eye to gaze at her. "Nauna ka na agad! Hindi mo na ako hinintay!" nakangusong sabi niya.
I closed my eyes again and remained silent. I need to calm down and think for a minute. What happened in the room went so fast.
"Hey, what happened? You look gloomy." her voice is more calm now.
I sighed heavily before lifting my head.
"Pinagtawanan ako sa room kanina." Her eyes furrowed.
"Huh? Bakit?" She opened the bag of chips on her hands and put a chip on her mouth while staring at me, waiting for my answer.
My shoulders slump as I rest it in the back of the chair.
"I told them about what I saw last night."
I heard her sighed. "Tsk! Bakit mo kasi sinabi?"
"It's for my presentation... And I needed to say it but they didn't believe me," I said while burying my face in my palms.
"Dapat hindi mo na sinabi, alam mo namang... Hindi naniniwala ang ibang tao sa gano'n... Sa akin, okay lang na sabihin mo,"
Inalis ko ang mukha sa palad at nilingon siya. "But you laughed at me too!" I said with a thin voice.
"Yes, but you're not ashamed that I laughed at you, because I know why you're like that, unlike them."
"Gustong gusto natin ang mga bampira kahit hindi tayo sigurado kung totoo nga sila. Tanggap ko na ganyan ka kasi gano'n din ako. Alam ko na yan, pero dapat hindi mo na sinabi sa kanila dahil hindi naman bukas ang isip nila tungkol doon at hindi nila tanggap. Hindi nila tayo maiintindihan kaya pag tatawanan ka talaga." Malumanay niyang sabi.
I sighed heavily again. Alta has a point but I couldn't get my mind off it.
Lalo na sa lalaking dahilan ng pag kapahiya ko kanina. Ngayon ko lang talaga nakita ang mukha niya sa apat na taon ko na dito sa Colmillos University. Gala ako dito sa school, walang lugar o gusali na hindi ko napuntahan. Kaya bakit parang bigla nalang lumitaw ang lalaking iyon sa kung saan?
My eyes landed on him as he strolled down the cafeteria. His hands are in his jacket pockets.
Bahagya siyang huminto, tuwid siyang nakatayo at parang ang bawat galaw niya ay tila ba kalkulado. Pinasadahan ko siya ng tingin. Seryoso ang mukha nito habang nakatitig sa kung saan.
Ngayong nakatayo siya ay mas napansinin ko ang katawan niya. Kung tatabi ako sakanya ay magmumukha akong maliit dahil sigurado akong mas matangkad siya sa akin kahit matangkad din naman ako.
It looks like he's into physical activities or maybe gym? I don't know but maybe one of the two choices, because of his buff body. He is wearing a baggy jacket but I can tell that he's body is used without seeing it or even taking his clothes off.
Fucky! What am I saying?
Dahil siguro ito sa kahihiyan na binigay niya sa akin kaya ganito na ang naiisip ko. Muli kong binalik ang titig sa kan'ya. Nakasuot siya ng pantalon ng school. Dumako ang mata ko pabalik sa mukha niya na hindi ko na masilayan ngayon dahil nakatalikod na siya sa direksyon ko.
He stretched his neck, making me see his pale skin. Hmm... He's really pale huh? I didn't notice it while observing his face a while ago, maybe because I thought that he just had really fair skin.
Tinalo pa ata ako! Naalala ko tuloy na may iilan nga akong peklat sa binti dahil paborito akong kagatin ng mga lamok pag nalabas ako para gumala tuwing gabi.
"Do you know him?" Tanong ko kay Alta habang hindi inaalis ang titig sa kan'ya.
"Huh? Sino?"
"Si Leo ba? Oo, kaibigan yan ni Mandy, iyong kaklase ko sa isang subject."
"No, not him." Kilala ko si Leo at hindi iyon ang lalaking ito. Binalingan ko si Alta na naniningkit na ang mata kakahanap ng tinutukoy ko. Ituturo ko na sana ang direksyon kung nasaan ang lalaki ng mawala iyon.
Napaangat ang kanang kilay ko. Nasaan na iyon? Bakit biglang nawala?
"Sino ba? Alam mo namang malabo na ang mata ko kakabasa!"
"Biglang nawala e," nagtataka kong sabi habang ginagala ang mata sa buong lugar. Ambilis naman mawala no'n? Wala pa ngang minuto ang pag lingon ko kay Alta e!
"Sino ba yon? Crush mo?" nakangisi niyang sabi.
Nangunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Fucky, no!" Hindi ko ata kayang magustuhan ang lalaking iyon. Oo, gwapo at mukhang masarap pero wag nalang. Pinahiya niya kaya ako sa room kanina.
Ano naman ngayon kung mahilig ako magbasa ng mga nobela? Wala namang masama doon ah? Siguro nga nasobrahan ako sa pagkakagusto sa mga bampira pero hindi naman tama na i-real talk niya ako ng may kasamang pamamahiya!
"Edi sino?"
"Iyong lalaking namahiya sa akin sa room," sagot ko.
"Talaga?! Pinahiya ka?! Parang baliktad ata... Ikaw ang namamahiya ah? What happened to the power of your red hair?" Hinawakan pa nito ang dulo ng hanggang balikat kong buhok.
Huminga muli ako ng malalim bago siya sagutin. "Ewan ko, nakakainis nga dahil hindi ko man lang naipag tanggol ang sarili ko, hindi ako baka rebat! Fucky ang lalaking 'yon! Gwapo sana kaso wag nalang!"
Nanlaki ang mata ni Alta. "Si Antonio ba ang tinutukoy mo?" tanong niya.
Umling ako. "Hindi."
Pinilig niya ang ulo. Umangat din ang kanang kilay niya. "Ayokong isa isahin ang gwapo sa klase mo kaya sabihin mo nalang."
"Hindi ko nga alam ang pangalan non,"
"May gwapo kayong kaklase? Talaga? Ano yon bago?" nagtataka niyang tanong.
"Hindi ko nga alam e. Apat na taon na tayong andito sa school pero kahit kailan ay hindi ko nakita ang mukhang iyon. Maski sa klase namin dati. Hindi talaga pamilyar... Kaya baka bago nga."
Pero kung bago siya ay bakit parang kilala siya ng mga kaklase ko?
"Then there's two new transferees in our school now," Alta stated.
My eyes narrowed at her. "Iyang namahiya sa iyo saka si bella girl."
I raised my right eyebrow at her. "Bella girl?" She nodded. "Oo. Iyong kamukha ni Kristen Stewart na gumanap bilang bella sa twilight."
"I know that, Alta." I rolled my eyes at her.
"So she's a transferee huh?"
"Duh, Steia kakasabi ko lang! You're so fucky!" panglalait niya.
"Itigil mo 'yan Alta, hindi bagay sayo!" Maarte kong sabi.
"Bakit Ikaw lang pwedeng mag salita ng fucky?!"
"Oh fucky yes!" natatawa kong sabi.
My day passed by so fast and now I'm just here in our house in my room reading a book, as I usually do. But my eyes are kind of dry now and sleepy so I don't know what I should do. The only thing I'm sure of is, I don't want to sleep yet. I closed my eyes for a while.
"Ugh! Yes!" He thrust faster as I scratch on his sexy back.
"That's it! Ugh! More..."
"Fuck!" He cussed as he looked at our bodies intertwined with each other. His neck is a red now so as his eyes that makes me more wet. Those red piercing fucky eyes!
I stretched my neck so he could see it. He dived in and kissed it while nibbling it a little.
"Come on, baby... Harder!"
He did it as I told him to do. He pushed me on the bed harder. I heard the crack of it but he did mind it. He keeps on thrusting inside me. "Ugh! It stings! I love it! Fucky! Oh!"
"Harder please! Break my bones! Ugh!"
"Ahh!" I screamed as I felt my bone break.
Napasinghap ako ng magising sa pag tulog. Fucky! Iyon nanaman ang napapanaginipan ko! Basang basa ang suot kong damit, tumutulo ang pawis ko sa noo pababa sa leeg.
Naka aircon naman ang kwarto ko pero grabi ang pawis ko. Binaba ko ang tingin sa gitna ng aking hita. Ramdam ko ang malagkit na likido doon. Hindi lang ata damit ko ang basa kundi ang pagkababae ko.
Fucky! Mas lumalala na ang mga panaginip ko ngayon, simula ng makita ko ang mga bampira sa kagubatan.
My sexual urge is getting hotter and intense now. It's becoming more common. Fucky!
What is happening to me? I know that I promised myself that I will give my purity to a vampire that's why I'm still a virgin now but... Fucky! I don't even know if I'm gonna lose it or I'll die a virgin!
Fucky no! Kaya siguro nag kakaganto ang katawan ko dahil nararamdaman ng pagkababae ko na malapit na siyang mawasak ng p*********i ng bampira! Alam nito na totoong bampira ang nakita ko! Na e-excite ata na mawasak na!
Fucky!
Kung ganon totoo nga siguro ang nakita ko? Mas kailangan ko na tuloy malaman kung totoo nga dahil hindi ata titigil ang mga ganitong pangyayari sa akin hangga't hindi ako naikakama ng bampira.
Hindi ko tuloy alam kung sisihin ko ang sarili na nangako na sa bampira lang ako magpapakama. Ngayon tuloy ay nahuhuli na ako sa mga kaedarang marami ng karanasan. Kahit papaano naman ay alam ko parin kung paano dahil sa porno at mga binabasa.
Umalis ako sa kama at tinignan ang repleksyon ko sa salamin. Magulo ang buhok ko at pawisan ang noo. Hindi ko maiwasang haplusin ang buhok. Kailangan ko nanaman atang magpakulay dahil may itim na naman, Ibig sabihin ay humahaba na ang buhok ko.
Fucky! Hindi ko pala natanggal Ang contact lense ko! Agad kong inalis iyon sa mata. Fucky! Mabuti na lang at hindi ako nabulag o ano! Nabalitaan ko kasi na iyong gumagamit ng contact lense nakatulugan niya na hindi pa inaalis ay umikot ang contact lense sa likod ng mata nanatili doon.
Fucky! Mabuti na lang!
Hindi naman malabo ang mata ko, katunayan ay sobrang linaw la nga nito. Tinitigan kong mabuti ang aking mga mata, mayroong pumasok sa isipan pero agad ko iyong inalis. Pinilig ko ang ulo at huminga ng malalim.
Fucky no. Ayoko ng maalala, ng unit hindi ata ako titigilan ng mga alaalang iyon. Tumalikod ako sa salamin at ginala ang mata sa buong kwarto.
Nangunot ang noo ko sa nakita sa ilalim ng kama. Kinuha ko ang nakausling bagay na iyon. Napatitig ako ng matagal sa parisukat na bagay na ito.
It's my painting from when I was a kid. I put it beside my bed table. I kneel down again and delve under my bed. When I saw it I reached for it.
Kumuha naman ako ng puting kartolina na nasa mga gamit ko, tutal ay wala naman akong magagamit na iba kaya ito na lang kahit para ito sa klase ko. Kaonti na lang ang laman ng mga pang pinta ko, ang iba ay tuyo narin pero pwede pa naman.
Wala naman sigurong masama kung subukan ko ulit?
Nilapag ko ang mga iyon sa sahig, sisimulan ko palang sanang magpinta ng may kumalabog na sa pintuan ko.
"Adra!" Napabaling ako doon.
"Adrasteia! Open this door!"
"Bakit ma?" tanong ko ng buksan iyon. Gusot ang damit nito ng tignan ko iyon hindi rin maayos na naisuot, halatang nagmadali siya.
"What happened? I heard moans and screams in here," saad niya. Naramdaman ko ang pag gapang ng init sa mukha.
It's because of my fucky wet dreams! Is my voice so loud? Did I moan while sleeping?! Fucky!
"N-nightmare, Ma." I stammered.
I looked down because of embarrassment. "You're painting again?"
I lift my head up and look at her, she's staring at my things on the floor, her eyebrows are furrowed. My heart pounds inside my chest and my hands start to shake.
Fucky!
Mariin akong napapikit. Binalik ko ang tingin sa kanya na ngayon ay nakatitig na sakin. Alam ko na ang titig na iyan.
"What did I tell you about painting, Adrasteia?" she said seriously.
I looked away then turned my eyes back at her. "Alam ko Ma," mahina kong sabi.
Maaliwalas na ang mukha niya. "Itapon mo na ang mga iyan. Pinapayagan naman niyang gawin ang lahat ng gusto mo, h'wag lang iyan."
Huminga ako ng malalim. Binalingan ko ang mga gamit sa pag pinta. "Adra darling..." malambing na ang boses nito.
"I know, Ma."
I gaze at her. She's smiling sweetly at me. I felt her warm arms wrapped around me as she hugged me. "Go to sleep after throwing all of that okay?"
She pulled away. I nodded. She stared at me for a minute.
"I love you, Adra." She kissed me on the forehead then smiled at me again.
"I Love you too, Ma." All I can give her is a bitter smile even if I meant what I said.
She's out of my room now.
My eyes darted on my painting years ago. That is the reason why I'm so drawn into novels and vampires now. Maybe if I didn't quit painting before I wouldn't know about Edward Cullen.
Fucky, that's so miserable if that thing ever happened. I don't want to be a plain girl after all. Maybe everything has a reason. So there's a reason why I'm so into vampires?
Maybe.
Hindi naman kaya ay baliw na talaga ako?
I'm too young to be crazy! But as to what they said, it's not about age.
Kung mababaliw ka ay mababaliw ka talaga, depende sa pinagdaanan or trauma.
But I don't have any of that.
Naramdaman ko na naman ang mainit na likido sa pagkababae ko! Fucky! Bakit ba ganito? Ni hindi nga madumi ang iniisip ko e! Binangit ko lang ang 'bampira' nagiinit nako. Kainis naman!
Fucky! I really need to be devirginized by a vampire now.
I hissed as I felt a slight pang in my right shoulder. I was just walking out of the park of the school. Fucky! Ano ba iyon? Inayos ko ang sling ng bag ko na dumulas sa aking balikat saka binalik iyon."S-sorry!" My eyes narrowed at the girl who bumped at me. She's currently getting her books that fell down on the floor. Kahit nakaluhod siya at hindi kita ang mukha ay parang pamilyar siya sa akin. Saan ko nga ba siya nakita? Nanatili akong nakatayo sa gilid niya habang inaayos niya pag ang mga libro. Tumayo na ito mula sa pagkalaluhod. "S-sorry... I really don't meant to bumped into you... I was just not looking at my direction."Nilagay niya sa likuran ng tenga ang ilang hibla ng buhok na nakaharang sa mukha dahilan para makita ko ang buong mukha niya. Sa dami naman ng makakabanga sa akin ay ito pa talagang babaeng ito. Pinasadahan ko siya ng tingin. Ang payat pala talaga ng babaeng ito? Sobrang nipis, katulad ng kay bella swan. Hindi ko tuloy alam kung maiirita ako sakanya d
"Are we there yet?" tanong niya. I glanced around. All I can see are tall trees. We're not there yet. I left a sign when I left that place. I'm just not sure if we are near there or not. I shake my head at him. He continues walking. My flashlight suddenly went off.Fucky! Nagtama ang mata naming dalawa. Maski ang kanya ay bigla ring nawalan ng ilaw. "Ubos na ata ang battery." saad ko. Katulad kanina ay hindi parin siya nagsalita. Tanging liwanag nalang ng buwan ang silbi naming ilaw. Pinag patuloy namin ang paglalakad. Hindi ako sigurado kung anong oras na dahil na lowbat na ang cellphone ko. Ang wrist watch ko naman ata ay nahulog nung hinila ni Vlad ang pulsuhan ko. Sana ay hindi maalimpungatan si mama sa bahay na wala ako dahil hindi ako nakapag paalam sakanya. Sana ay makabalik agad kami at sana mapatunayan ko talaga na totoo ang nakita ko. Dahil matangkad siya sa akin ay mas nauuna siya sa paglalakad kahit ako naman talaga ang may alam ng daan. Hindi ko alam kung paano n
Nagising ako na nanlalamig at tila ba pawisan, pag ka angat ko ng aking ulo mula sa kinahihigaan ay ginala ko ang mata. Bahagya akong napapikit ng manlabo ang mata, sumakit din ang ulo ko. Kinapa ko ang aking kamang hinihigaan dahil hindi ako mapakali sa kung anong meron doon na parang basa o ano. "Teka bakit basa?" Fucky! Nag wet dreams na naman ba ako? Grabe namang kalibugan ito kung ganon dahil basang basa ang kama ko! Kinapa lo ang aking pagkababae sa ibabaw ng suot. Basa... Basang basa nga! Minulat ko agad ang mata. Saka umupo. Hindi lang ang pagkababae ko ang basa pati ang buong katawan ko.Fucky! Para akong lumangoy sa itsura ko ngayon, ang buhok kong nakalipat ay basa ganon din ang suot kong damit, nakasuot pa nga ang sapatos kong basa na rin. Anong nangyari? Anong ginawa ko? Bakit basang basa ako? Lumangoy ba ako kagabi? Wala naman kaming pool kaya impossibleng lumangoy ako. Malayo din ang dagat dito mula sa amin. Sa dulo ng gubat ay meron. Sa gubat iyon na malayo,
"May natagpuang katawan ng babae!""Ano?!" Mayroon nanamang bangkay na natagpuan, "Saan?" "Sa mismong lugar ulit nakita, kung saan natagpuan 'yong unang nakitang bangkay. Fucky! "Totoo ba yan?" "Oo! Ayan nga ang pinaguusapan ngayon! Sira sira din ang mga damit. Kawawa nga e..." "Anong kinamatay?""Hindi sinabi ng pulis, hindi rin matukoy nung mga nakakita kasi puro dugo daw ang katawan pero parang tinali daw base sa bakat doon sa pulsuhan saka sa may paa."Fucky! Mabilis na pumasok sa isipan ko ang nangyari kagabi. Hindi lang bampira ang nakita ko sa gubat kagabi. Mayroon ding babae! Nakatali ang pulsuhan at paa niya. Hindi kaya... Siya iyong tinutukoy ni Alta? Isa isang bumalik sa isipan ko ang mga nangyari ng gabing iyon. Akala ko ay bampira din ang babaeng iyon pero hindi pala dahil peke lang ang pangil niya. Iyon yung nga binebenta dati tuwing halloween, mga pekeng pangil."Laganap na naman ang krimen dito sa bayan natin, parang nung nakaraan lang may natagpuan ding bangkay.
Alam niya ang daan papunta sa gitna ng gubat. Lagi rin siyang sumusulpot sa harap ko kahit hindi ko naman siya nakikita na naglalakad patungo sa akin."Adra!" Kung tama ang iniisip ko, bakit niya sinabi sa akin na hindi iyon totoo? Pinahiya niya ako sa buong klase para lang don. Kaya paanong....Anong dahilan niya? "Huy!" Nahinto ako sa pagiisip ng hampasin ni Alta ang balikat ko."H-ha?" "Tatlong isaw, apat na betamax tapos dalawang adidas ang akin. Anong iyo? Dalian mo at baka maubusan kana ng betamax!" si Alta. Saka lang pumasok sa isipan ko na nasa labas pala kami ng school, hindi naman ito kalayuan doon. Kakain lang kami saglit at babalik din agad dahil may groupings kami sa isang subject namin. Mabuti nalang ay mayroong nag titinda ng mga tusok tusok dito. Hindi naman sa hindi masarap ang pagkain sa cafeteria, mas gusto lang talaga namin ng ganto ngayon. Kahit pribado ang paaralang pinapasukan namin ay hindi naman kami ganoon kayaman, sakto lang. "Anim na dugo kuya, tapos
"Alam kong alam mo kung bakit kita sinusundan." "I don't even know you, Ms." seryoso niyang saad.Fucky! Bakit ngayon ay nag kukunwari siyang hindi ako kilala? "I know your only acting that you don't know me." Hindi niya pinansin ang sinabi ko, sa halip ay naglakad siya at nilagpasan ako.Fucky! "Alam kong sinubukan mong burahin ang memorya ko kanina!" Fucky! I don't really want to say that because I'm not sure but I can't take it back now, I said it already and it's effective because he turn around. His crossed his arms. His dark eyes are darted on me while his eyebrows are furrowed. I can tell that he's more serious now. "Alam ko na ang nangyari kagabi, hindi mo na kailangan sabihin pa sa akin kaya hindi mo kailangang mag pangap na hindi mo ako kilala. Alam kong ginagawa mo lang ito dahil hindi mo nabura ang memorya ko," "Alam mo ang daan patungo sa gitna ng gubat, ikaw pa nga ang nauna sa akin, nung sumigaw ako at napansin ng mga bampira iyon, mabilis mo akong inalis doon
Fucky! I closed my eyes tightly as I froze right where I stood. My hands over mouth to stop me from making any noise. Nanatili ako sa ganong posisyon ng ilang segundo, pinakingan ko ang buong paligid. Nawala ang ungol ng babae. Fucky!Bakit ba kasi ako napunta dito sa may batuhang parte ng gubat! Pumasok sa utak ko ang nasaksihan kanina, umuulos ang lalaki sa gitna ng babae habang nakakapulupot ang binti nito sa bewang niya at ang kamay niya ay nasa leeg nito. Nakahiga sa nalatagilid na malaking bato ang babae, hindi ako sigurado kung may sira na ang bato pero bakit parang nasira talaga iyon sa bawat ulos ng lalaki? Hindi ko malinaw ang mukha ng dalawa dahil nakatalikod sila sa akin. Tanging liwanag lamang ng buwan ang nagsisilbing ilaw ko para maaninag ang dalawa. Hindi ko naman sinasadya ng makita silang ginagawa iyon. Hindi ko lang mapigilan ang sarili na hindi sila panoorin. Sa dami ba naman kasi ng lugar dito pa nila gagawin sa batuhan! Wala ba silang bahay? Uso naman na a
"Hindi ko alam na may mansyon pala sa gubat na ito." hindi makapaniwalang saad ko. Ginala ko ang mata sa buong lugar. It reminds me of our old house back in the province, we don't visit there anymore because someone owns it now. Although this mansion looks old outside. The furnitures are pretty modern. The mansion's windows and doors are closed, the only thing that lights up the room is the bright fancy chandelier hanging on the ceiling. Sinulyapan ko si Silvana at Silvhari. Hindi ako sigurado kung ano ang mayroon sakanila pero para silang mag kasintahan. They even did it in the woods, so maybe they're together. What I'm sure of is, Silvhari is Asmodeus brother. Kaya pala kahawig niya si Asmodeus dahil magkapatid silang dalawa, panganay si Asmodeus at siya ang sumunod. Sinabi ni Silvana 'yon kanina bago kami pumunta dito. Nuong una ay hindi sila naniwala na kaibigan ako ni Asmodeus dahil napaka impossible daw lalo na at tao ako."Your his friend? Impossible. He doesn't like human
"What?" My eyes widened with what Silvana said. Siya si Sexira? How?Paano nangyari yon? She looks so innocent and sweet! Napaka hinhin niya at Hindi siya mukhang bampira. Isa pa ay naarawan din siya at naapkanormal niya kumilos kumpara sa mga ibang bampira katulad ng iba. Wait, she can go outside and get direct sunlight because they are modern vampires but her skin looks glowy with the sunlight. How is that possible? Parang nakakaganda pa sa kan'ya ang araw. She is a vampire yet she is looking like a goddess at the same time!I don't think she is a vampire at first glance. And she was taken advantage of just a while ago so how is it possible that she can protect herself? Take care of herself if she is really a vampire? I had to but in to handle it. So how? I'm really confused right now. Another thing is that, Sexira is the vampire queen. She is supposed to be strong, powerful and unstoppable. I don't see it in her. She looks very fragile, like Layla. I sighed. Hindi kaya n
I'm the gift of the moon.I can't believe it. Asmo erased my memory! He made me believe that I was just a normal girl. He made me leave the life that I wanted. "Alessandro?" I said as I entered the mansion. Nagkasalubong kaming dalawa. Bumaba ang tingin ko sa kamay nito. "You are bleeding!" Agad ko siyang pinuntahan at hinawakan ang dumdugo niyang kamay.I grabbed him to go to the kitchen and wash his hands on the sink."I'm fine, Adra.""No you are not fine Alessandro. Dumudugo ang kamay mo, ano bang ginawa mo?" I asked him. "Adra, it's okay. I swear I'm okay. Where did you go? You look happier than before."That's because I found who I am. But I can't let him know that I know something about myself. I can't trust Asmo with this truth as well. I cannot trust anyone or they will just erase my memory once again and I don't want that freaking happen. I won't let them take my life away from me anymore."Umupo ka muna sa lamesa Alessandro. Nasaan ba ang first aid kit niyo? Saan ka b
"I don't want to leave Mom. Why do you keep on insisting that I don't belong here? Ano bang meron sa El Colmillos at ayaw na ayaw mong nandito ako? Hindi kita maintindihan.""And why can't you understand me, Adra? Bakit gusto mo pa rin na bumalik dito? Anong meron sa El Colmillos at gustong gusto mo na bumalik?""Because it is a part of me Mom!" "You knew?" She asked. Kunot noo ko siyang tinignan. "What do you mean I knew?" I asked. Natutop ang bibig nito. "N-nothing." "Mom, what is it? Why do I feel like all of you are hiding something from me? Alta is not the same anymore. She is very cautious on whatever she is going to say to me. I don't feel like she sees me as a friend anymore. She is not sharing anything to me about her. Why? Will something trigger me or what?"Nakauwi si Mom sa El Colmillos at sinundo siya ni Alessandro para nakapunta sa mansion. Kakatapos lang namin kumain kasama ang pamilya ni Alessandro at ganito na agad si Mom. Kanina ay nakangiti ito at sobrang nagp
"This is really beautiful.""Hindi ako makapaniwala na nandito lang pala ito. Nung nakaraan kasi dumaan na rin kami dito ni Silvana pero Hindi naman namin nakita dito." "She can't find where this is, Adra. You are the only one who's been here.""Huh?" "You are here, that is what I mean. So you can see the underwater falls now better. And you can paint it. I'm sure you will do a good painting of it. Nobody painted it before. Only you.""W-wow talaga? Ako lang? Seryoso ka ba?""Why would I lie?" He asked.Tama nga naman ito si Asmo, why would he lie? He is not like the people around me who constantly lie about something. Something that I need to find out. But should it hurt me to actually find out the truth? Would it be hard for me to accept what it really is? Well nevermind. I don't have to think about that now. All I need is to be one with the forest and print the underwater falls beautifully. I'm sure once Mom sees it, she will allow me to paint again.I mean, there is still room
Even though I was weirded out with what happened to the forest between Silvana and the guy that he called Asmo. I still went to the forest, hoping to see Silvana but she was not there. Ayoko naman makipagsapalaran na hanapin siya sa kagubatan dahil Hindi ako pamilyar sa kagubatan, mamaya ay kung ano pa ang mangyari. "Hey are you okay?" Aniya ni Alta. I nodded. Kasalukuyan kmaing nasa park kung saan kami mahilig tumambay noon after school. Naalala ko pa kung gaano kami kadalas dito sa park. Katulad na lang ng malasing si Adra at sugatan siya ng iuwi namin siya ni… Fucky shit.Muling sumakit ang ulo ko dahil sa naalala. What? What did I just remember?Sugatan si Alta…Nandito kami sa park, nagpapahinga siya. Or is she sleeping? Did she faint? And who is with us? Sino ang kasama ko ng iuwi siya Kila Tito? At bakit siya sugatan? Is all of this an illusion or what? Baka naman imagination ko lang ito at gawa gawa ng utak ko? Hindi kaya nababaliw na ako?"Parang ang lalim ng in
Silvana and I had a good time going around the mall. We went to a spa together. Kahit kakakilala lang namin ay magaan ang loob ko sa kanya. Na para bang matagal ko na siyang nawawalang kaibigan. I don't know why I'm feeling that way but it seems like it. Siguro ganoon talaga pag mabait ang isang tao. Parang matagal mo na silang kakilala. Akala ko nga ay tatawag pa sa akin si Alta o si Alessandro pero wala talaga. Pumunta rin kami sa park. One thing that I find weird about Silvana is that she knew our house back then. She reasoned that she knew all the houses here in El Colmillos, including ours so I don't think much of it. Ngayon ay magkikita ulit kami ni Silvana. Nagpaliwanag naman sa akin si Alta at Alessandro na bigla raw sila na busy. I don't mind itm besides I find a friend that I could always talk to and show me around places. Sabi ni Silvana ay sasamahan niya ako pumunta sa underground waterfalls s may gubat. I don't even know that there are underground waterfalls in th
"Adra! Gosh! Kung saan saan kita hinanap! Grabe naman iyang cellphone mo parang may pakpak! Anlayo ng nirating ha?" Alta said as she came closer to me. What just happened? Totoo ba ang nakita ko? Pero bakit siya nawala? I turned around, trying to find him in the woods but he was gone. I looked down on my phone. Nakailaw iyon at kitang kita ang lockscreen ko. Bakit parang kamukha niya iyong nasa wallpaper ko? "Huy? Okay ka lang?" she asked. "He was gone," I answered. "Ha sino?" Kunot noo nitong saad. "M-may lalaki dito kanina!" "Ha?" Nanlaki ang mata nito. "Sino naman ang lalaki na yon? Si Alessandro? Baka nakauwi na?""No! It wasn't him. He is very different from Alessandro. Who is he?" I murmured as I bit my lips. "Aba malay ko sa iyo! Baka naman nag hallucinate kana Adra? Or gutom lang yan nako, tara na nga umakyat na tayo. Buti at Hindi nasira ang cellphone mo. Mahal pa naman yan! Ikaw kasi e, tago tago mo pa, painting lang pala. Akala ko naman nakahubad na picture ni
I rest my head on the car window. Everything looks the same in El Colmillos. I can't help but smile while looking outside the car window. It feels so nostalgic to be here again. It's like it's been years since I've been here and I never really had a chance to say goodbye on my own because I have no memory of it. Mom said I slept all the way to Manila but I don't usually sleep on trips. I like to look out the window when we ride a car or anything. We stopped at a big mansion. "We're here," Alessandro said. Is it just me or what? Alessandro's house is not just an ordinary house. It is a freaking mansion! I can't believe it. He is working a government job which pays well but not as I expected! Or maybe his parents are actually wealthy. Now I feel so silly, wearing only a shirt and pants. I look very simple, who knows if they're actually wearing a gown inside this grand mansion!Dito ako lumaki sa El Colmillos pero parang ngayon ko lang napuntuhan ang mansion nila Alessandro. Nakak
"What? You are from Colmilos? Bakit Ngayon ko lang ata nalaman yan!" Sabay kaming naglalakad ni Alessandro pabalik sa bahay dahil nag propose ito. Proposal ng bagong trabaho dahil babalik daw siya sa probinsya nila. Hindi ko alam na taga El Colmillos lang rin pala siya! At doon muna siya mag stay kaya binigay niya sa akin ang position niya sa work. "Well, you never really ask about it, Addy." Here he is again with that nickname. Hindi ko alam pero ayaw na ayaw ko sa nickname niya sa akin dahil parang nawalan ng sense ang pangalan ko na Adrasteia. "Can we visit your house?" I asked him. His brows raised. "Hmm, this is the first time you asked about it, Adra. I didn't know you like to see our house.""Well, I wanted to go back to our hometown. But you know Mom. Hindi ako papayagan non kung hindi ka kasama. Isa pa, sa inyo naman tayo pupunta kaya papayag yon, lalo na pag Ikaw ang nag paalam para sa ating dalawa." He sighed. I moved closer to him and use my puppy eye cuteness so