Napag desisyunan namin na lumabas at kumain na lamang sa restaurant nang makapag bonding naman kami kahit papaano. Treat na rin namin kay Miley because she's doing good in school. Habang nag aayos kami ni Bianca para sa aming pag alis ay may in-open siya sa akin. "I wonder why Miley started to call me Mommy. Alam ko ay mula kahapon pa niya ako tinatawagan ng ganun. Hindi naman ako umalma dahil bata lang siya at iniisip ko na baka namimiss niya ang mommy niya." Sabi nito habang nag aayos sa harapan ng salamin. Tinapos ko muna ang paglalagay ng sapatos sa isang paa bago ko siya sinagot. "I am planning to adopt Miley, and she asked me if it is ok to call you mom." Sabi ko at huminga ng malalim bago umpisahan ang paglalagay sa isa ko pang sapatos. Pahirapan kasi dahil hindi ko magamit ang isa kong kamay. "And you said na ok lang na tawagin ako ng mommy?" Tanong niya at tumayo na mula sa kanyang pagkakaupo. Lumapit siya sa akin at lumuhod. "Ako na," sabi niya at siya na mismo ang n
Nagmamadali akong maglakad pabalik sa restaurant kung saan ko sila iniwanan, bitbit ko ang makeup na binili ko kay Miley. Nakangiti ang sina Bianca at Miley sa akin nang makita na nila ako. Ngunit si Yngrid ay nanatili ang diretso ang mukha. "What is that? Akala ko ba ay sa banyo ka nagpunta?" tanong ni Bianca at sabay pa sila ni Miley na sumilip sa paperbag na dala ko. "Let's go," sabi ko at inilapag na ang bayad sa lamesa. "What? Why? Halos kakatapos pa lang kumain ni Miley. Hayaan mo muna siya na makapag pahinga, at saka may sasabihin ako sa'yo." sabi ni Bianca at hinawakan ang aking kamay upang mapigilan niya ako. "We have to go, Bianca. I will explain everything to you once we get back home." sabi ko at ako naman ngayon ang nagpupumilit sa kanya na tumayo. Hindi na siya umalma pa at nagpaagos na lang siya sa paghila ko sa kanya. Samantalang si Yngrid ay tinulungan niya na makababa si Miley sa upuan "You are making me nervous, Bernard." sabi ni Bianca habang kami ay naglalak
Bernard's POV Lahat kami ay nakatulala lamang habang kami ay nasa sala ng bahay. Sa sobrang tindi ng nangyari kanina ay parang wala ni isa sa amin na gustong pag usapan ang nangyari. Muntik ko na namang ilagay sa panganib ang buhay ng asawa ko at ni Miley. Bigla ko tuloy naramdaman na hindi ako karapat dapat na maging ama ng bata. Sa nangyari kanina ay parang napaka iresponsable kong ama. "Tito what is that?" Tanong ni Miley sa akin at saka niya tinuro ang paper bag na aking dala kanina. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig para magising ng tuluyan sa pagkakatulala ko. Tiningnan ko ang paper bag at saka ko iyon inabot kay Miley. "I was supposed to surprise you, but something bad happened. I'm sorry, Miley." Sabi ko at saka ko na siya tinulungan sa pag alis ng balot ng box. "Is that what you bought when you said you will go to the restroom?" tanong naman ni Bianca sa akin at saka niya tinabihan si Miley habang pinupunit niya ang papel na naka balot sa box. Tumango na lamang
"Ano? Anong light bulb?" Kunot noo niya na tanong. Nginitian ko lamang siya at hinatak na siya papasok ng aking kotse. Papito pito pa ako habang nagmamaneho ng sasakyan. "Saan na naman tayo pupunta?" Tanong niya pagkatapos niyang ilagay ang kanyang seatbelt. "Basta, chill ka lang diyan." Itinigil ko ang sasakyan sa parking lot ng restaurant na nasa isip ko kanina. Pinagbuksan ko na rin ng pintuan ng kotse ang aking asawa. "Switch Food?" Patanong na basa ni Bianca sa signage sa aming harapan ngayon. "I want to try their activities since high school, and I think you will enjoy this too. Kaya kung gusto mong mag enjoy tayo habang kumakain, dito tayo." Sabi ko at hinatak na siya papasok ng restaurant. "Good afternoon, welcome to Switch Food." Bati ng babae na nasa pintuan. "Table for two." Tumango na 'yung babae nang tawagin ko itong muli. "Miss, sa challenge room pala." Dagdag ko. "Uh, yes sir." Sagot niya sa akin na may pag ngisi pa. Sinamahan kami ng isang staff sa isang p
Hinila ako ni Bianca paupo sa sex chair at saka siya umupo sa aking kandungan. "You don't do that to me, Benard." sabi niya at ang kasunod niya na ginawa ay hinalikan niya ako ng marahas sa labi. As if she's hungry for my body. Pinaghiwalay ko ang aming labi at saka ko hinawakan ang magkabila niyang balikat. "Love, wait, calm down." sabi ko habang habol na habol ang aking hininga. Bigla niya akong sinampal kaya naman mas lalong nagising ang diwa ko. Hindi ko na rin nakuha na hawakan ang pisngi ko dahil kaagad niya na hinawakan ang magkabila king kamay at inilagay iyon sa itaas ng aking ulo. "I will get what I want today, Bernard. Hindi mo ako mamanduhan because I am the boss right now." Aniya at muli akong sinunggaban ng halik. And yes, we ended up doing it. This is my first time being pleasured doing nothing. As in, Bianca did all the work. Pagkatapos ng aming naging mainit na tagpo ay pumasok na ang mga waitress na dala ang aming inorder na pagkain. "Let's eat, my naughty w
Andito kami sa resort ko sa Pampanga. Dinala ko si Bianca rito para makapag unwind at para na rin mag baka sakali na may maalala siya sa mga alaala namin dito. Pero ng ikinaiinis ko ay nag prisinta si Yngrid na sumama upang may maka antabay daw kami, at itong si Bianca naman ay pumayag na sumama si Yngrid para naman daw may tumingin kay Miley. Napapakunot ang aking noo sa tuwing makikita ko si Yngrid. Ayokong maging masamang tao, pero kung kinakailangan na iligaw si Yngrid kapag pauwi na kami ay gagawin ko. Ayoko naman kasi na bigla-bigla na lamang pa alisin si Yngrid. Baka magtaka at mag suspetya naman itong si Bianca sa amin kung bakit biglaan. I want her to voluntarily go. Pero paano? "What's wrong, Bernard?" tanong ng aking asawa at hinawakan pa ang aking kamay. Nabalik naman ako kaagad sa aking wisyo. "Wala, may naalala lang." Sabi ko at pinisil ko ang kanyang kamay. "Gusto mo nang mag swimming?" tanong ko upang maiba naman ang usapan. Umiling naman siya at sumagot. "Ayok
Mabilis naman akong tumango. "Of course. She is my life, ikamamatay ko kapag nawala siya sa akin. I don't know what will happen to me kapag iniwan ako ni Bianca." Sagot ko sa kanyang katanungan sabay tingin sa malayo. "Talaga? You are crazy." Komento niya sa akin. "Yup, I'm really crazy. Crazy in love with her. I even committed suicide back then; I am just too lucky because God kept me alive. Hindi daw pwedeng matapos ang buhay ko na hindi masaya na kasama si Bianca." I smiled with the thought I was thinking of those moments. Pero kung hindi dumating si Justine noon ay siguradong wala na ako ngayon. Kaya hindi lamang sa trabaho, kung hindi pati na rin ang buhay ko ay utang ko sa kanya. I owe Justine a lot. Kaya sisiguraduhin ko na mas sasarap ang buhay niya kapag na settle na ang lahat. "She's really lucky. How can I be like Miss Bianca?" Sabi ni Yngrid sabay buntong hininga niya at saka pa sumandal sa kanyang upuan. Naramdaman ko ang awkwardness sa paligid namin. "Nga pala, a
"What problem? Tell me what is the problem, Bernard." Mukhang lalo ko lamang pinag alala ang asawa ko nang dahil sa sinabi ko. I shouldn't have opened my mouth. "Ano pa ang silbi na asawa mo ako kung hindi mo sasabihin mga problema mo sa akin? Comforting you or making you feel better is the least I can do." Sabi nito at ipinagsiklop ang aming mga daliri. I kissed her knuckles and said, "Just be there beside me. Huwag mo akong iiwan. Kahit iyon lang, ok na ako." Tumango naman si Bianca. "I will never do that, okay? I made my vows with you in front of our God above. And you know thay I love you very much. So tell me, how can I do that?" sabi niya at ngayon ay siya na ang humahalik sa isa kong kamay na walang benda. Ngumiti ako dahil kahit papaano ay nalimutan ko ang mga iniisip ko. "Fine, Mrs. Santos. Just say that three words and eight letters, so that your husband will be ok." sabi ko. Mabilis naman niya akong sinagot ng isang napakatamis na "I love you." habang siya ay naka ng
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s