Pag uwi ko sa bahay ay kaagad ako na sinalubong ng yakap ni Bianca. Kita ko ang pag aalala sa kanyang mukha dahil nang marinig pa lamang niya ang pag park ko ng sasakyan ay kumaripas na siya nang takbo palabas ng bahay. "Bernard," sabi niya habang yakap yakap niya ako ng mahigpit. "I'm fine, nothing bad happened to me." I said while caressing his back. Ilang sandali lamang ay si Miley naman ang yumakap sa aking mga binti nang makalabas na siya sa bahay kasama si Yngrid. "We were so scared, Tito! Where have you been?" tanong nito sa akin at bigla siyang umiyak. Kumalas si Bianca sa aming yakapan, at nang makalaya ako sa kanyang yakap ay kaagad ko namang kinarga si Miley. "Tahan na, nandito na si Tito." sabi ko sa kanya at hinayaan ko itong yumakap ng mahigpit sa akin. Pumasok kami sa loob ng bahay at saka umupo sa sofa. Karga karga ko pa rin si Miley hanggang sa maupo kami; mukhang sobra-sobrang takot ang dinanas niya kanina dahil ayaw na niyang humiwalay sa akin. "A bunch of a
Today, we will proclaim Uncle Vien as the new president of the company. "Huwag kang lalayo sa akin," sabi ni Uncle Vien habang hawak-hawak niya ang aking braso. Pinatigil niya sa pagtatrabaho ang lahat ng mga empleyado at inutos niya na pumunta silang lahat sa company theater. "You do the introduction first before saying your goodbye speech." sabi niya at ngayon ay inaayos naman niya ang kanyang neck tie. Hindi ako kumibo at hinayaan ko lamang siya sa mga gusto niyang sabihin. After this, hinding-hindi na kami mag uusap pang muli. Binunot ko ang aking cellphone upang masend ko na ang signal ko kay Jasmin. "No phone is allowed. Hindi ka pwedeng gumamit ng kahit na anong gadgets." sabi ni Uncle Vien sabay agaw ng aking cell phone. Shit! Paano ko ma si-signalan si Jasmin kapag ip-play na niya ang video? Hindi ko tuloy maiwasan na ma-tense dahil sa nangyayari. What do we do if we fail? Fvck! Siguradong katapusan ko na rin ito lay Tita Amalia. Hindi niya pa alam ang nangyari… or ma
Nakalabas na ako ng building at ngayon ay si Jasmin naman ang hinahanap ko. "Jasmin!" sigaw ko sa kanyang pangalan. Inikot ko ang labas ng building at inisa-isa ko rin ang mga tao na pagtanungan kung nasaan si Jasmin, ngunit iisa lang din ang sagot nila: Hindi nila alam, o di kaya naman ay hindi nila napansin si Jasmin. "Pare, what happened?" Ikinagulat ko ang presensya ni Justine ngayon. Akala ko ay sinunod niya ang utos ko na pumunta na lamang sa Singapore upang makapag simula ulit. "Anong ginagawa mo rito, Jus?" tanong ko. "I changed my mind. Naisip ko na gusto kitang tulungan kahit pa na kapalit nun ay ang buhay ko." sabi niya at umiwas ng tingin. "You know, you've changed my life and you helped me grow. Kaya dapat lang na suklian ko iyon." dagdag niya Hind na ako nagsasalita pa at saka na siya niyakap ng mahigpit. "Thanks, bro." Gumanti rin naman siya ng yakap sa akin. He is really a good and loyal friend. Masaya ako na nagkaroon ako ng mabubuting kaibigan. Ren is hel
"Fvcking bitch," sabi ni Uncle Vien, pagkatapos ay humandusay na siya sa sahig. Warm blood is dripping from his chest and now it is flowing through where I am seated. Inangat ko ang aking tingin at nakita ko si Adri na nakasabit sa helicopter sa labas ng bintana. Nakatutok pa rin ang baril sa pwesto namin. His eyes were furious, and his aura says that he is willing to kill everyone who gets in his way. "Who's with you?" tanong ni Adri habang nakasabit pa rin ito sa lubid. "No one, kaming dalawa na lamang ni Jasmin." sagot ko. Nilagay niya ang baril sa kanyang tagiliran at saka na siya tumalon papasok sa silid kung nasaan kami. "Justine called me, and he said you're both being held hostage." sabi niya at kaagad na nilapitan si Jasmin. "What the fvck are you doing here?" pagmamataray ni Jasmin at saka pa umirap. Napailing na lamang ako sa naging reaksyon ni Jasmin nang makita niya si Adri. "Rush her in the hospital, Adri. Natamaan siya ng mga bubog at kanina pa siya nanghihina.
"Bernard!" Napasigaw si Bianca nang makita niya akong tumilapon sa sahig. "What is wrong with you?!" sabay suntok ni Bianca sa braso ni Adri. Lumapit sa akin ang asawa ko at saka niya ako inalalayan sa pagtayo. Samantalang si Yngrid naman ang nagsilbing referee at pinipigilan niya si Adri na makalapit sa akin. "Kayo dapat ang tinatanong ko ng ganyan!" sigaw na rin ni Adri habang awat-awat siya ni Yngrid. Hinawi ni Adri si Yngrid pero hindi na siya sumagod sa akin. "What is wrong with you people?! Alam niyo na buntis 'yung tao tas hahayaan niyo na sumama siya sa pesteng operasyon niyo?! Paano na lang kung hindi ako tinawagan ni Justine?! Edi ang ending ay si Jasmin at ang anak ko ang patay ngayon?!" sigaw niya habang dinuduro-duro niya ako. "We tried to stop her! But Jasmin is just too persistent! Alam mo, at alam nating lahat kung gaano katigas ang ulo niya." Si Bianca ang nagsalita para sa akin. Sa tingin ko kasi ay wala akong karapatan na ijustify ang sarili ko sa nangyari ka
Nailuwal ni Jasmin ang bata na malusog at walang komplikasyon sa katawan. Nahirapan daw niya itong ilabas dahil hindi pa kumpleto ang buwan ng kanyang pagbubuntis. Maaaring naging sanhi ng kanyang maagang panganganak ang stress at pressure na nararamdaman niya nang mga oras na iyon. Binisita namin si Jasmin at saka naman lumiwanag ang kanyang mukha nang makita niya kami ng ate niya. "Ate!" masaya nitong sabi kahit na hindi siya makaupo man lang ng maayos nang dahil sa tahi niya sa tiyan. Inalalayan siya ng kanyang nurse sa pag upo. "Condolences nga pala. I am also sad to hear the news about your Tiyo Noel." sabi niya habang inaayos niya ang kanyang pag upo. Ngumiti naman ng napaka pait si Bianca. Alam ko ang nararamdaman niyang sakit ngayon kahit na hindi niya maalala ang nakaraan nila ni Tiyo Noel. Alam ko na ang mga alaala nila ay nasa puso pa rin niya. "Where is Adri?" tanong ko kaagad nang mapansin ko na wala si Adri kasama siya. Iniba ko na rin ang usapan upang hindi bum
Last night na ni Tiyo Noel sa kanyang burol. Inilagak namin ang kanyang labi sa isang chapel, pero napag desisyunan namin ni Bianca kasama ng mga malalapit na kaibigan ni Tiyo Noel sa barangay na iburol siya sa huling gabi niya sa mismong bahay niya. Dumagsa ang mga tao na nakiramay sa pagkawala ni Tiyo Noel. Tunay na mabait siyang tao dahil maraming nagmamahal sa kanya – lalo na ang mga dating nagupahan sa kanya na bumalik na sa kani-kanilang probinsya at ngayon ay lumuwas pa rito sa Maynila. Nababalot ng itim at kalungkutan na kulay ang bahay ni Tiyo Noel ngayon. At sa bawat dating ng mga bumibisita sa kanya ay hagulgol ang salubong nila sa kabaon na nakalagak sa sala ng bahay. "I promise that I will find that asshole," sabi ko kay Bianca habanh nakatingin kami kay Tiyo Noel na ngayon ay nakahiga ang katawan sa puting kabaong. "Hindi ko hahayaan na masayang nakakalaya ang kriminal na iyon at samantalang tayo ay habang buhay na mangungulila sa pagkawala ni Tiyo Noel." pagpapatuloy
"What are you doing?" tanong ko at saka ko siya pinahinto sa pagmamasahe sa akin. "Minamassge kita," sagot niya. "Obviously, but why do you have to do that?" tanong ko at bahagya na lumayo sa kanya. "Habang nilalagyan kita ng ointment, napansin ko na puro lamig ka sa likod. Pasensya na kung na bypass ko ang personal space mo." sabi niya at saka na tumayo sa sofa. Walang umimik sa aming dalawa hanggang sa mapansin ko si Bianca na nakatayo sa hagdan. "Love," tawag ko sa kanya at kaagad na lumapit. "Bakit gising ka pa?" tanong ko nang makalapit na ako sa kanya. "I was about to ask you if you want a MASSAGE." sagot niya sa akin pero halata naman na sarcastic ang pagkakasabi niya sa sobrang diin ng salitang 'massage'. "Love~" pag lalambing ko naman sa kanya at saka ko hinapit ang kanyang bewang. Tinapik naman niya ang aking kamay at saka na siya naunang maglakad papunta sa aming kwarto. Sinundan ko siya at pinilit ko na makasabay siya sa pag akyat ng hagdan hanggang sa makapasok ka
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s