“Nagpropose ka? Kaagad?” gulat na gulat niyang tanong sa akin.“Of course!” sagot ko naman kaagad. “But you declined it.” natatawa kong dagdag sa aking kwento.“Akala mo ba ganun ka kadali um-oo sa mga gusto ko? Hindi.” sabi ko at umiling-iling pa. “Sa paggawa lang ng bata.” biro ko.Mabilis naman dumapo ang kamay niya sa aking braso at saka pa nagtatawanan sina tiyo Noel at Yngrid, kaya muli na namang namula ang kanyang pisngi. Nang tumingin siya sa akin ay para bang nahiya pa ito kaya naman natawa na rin ako."B-bakit ka tumatawa? Tigilan mo na nga ang pagkukwento." inis niyang sabi sabay irap pa sa akin."Bakit naman?" tanong ko at saka ko na siya tinabihan sa kanyang upuan. “Nagbibiro lang naman ako, at sigurado ako na gets nila yun.” paglalambing ko sa kanya."Nahihiya na ako kay Yngrid sa mga pinagsasabi mo." sagot niya na nagkakamot pa ng batok. Hindi rin siya makatingin sa akin o kahit kanino sa aming tatlo nina Tiyo Noel at Yngrid.“Naku, Miss Bianca, huwag po kayong mahiya s
Sa gitna ng aming kwentuhan ay bigla naman may tumawag sa akin. Tiningnan ko kung sino ito at nakita ko ang pangalan ng aking kaibigan ni Ren. Napatayo ako sa taranta dahil maaaring may balita na hatid ang aking kaibigan tungkol sa aking anak na si Sam. “I’ll just answer this call,” sabi ko at sinagot na ang tawag. “Be right back.” dagdag ko sabay hawak sa balikat ni Bianca. “Hello, pare?” bungad ko nang tinutok ko na ang cellphone sa aking tenga. “Any update regarding Sam?” tanong ko kaagad. "I apologize for bothering you right now; I know it's already late at night there. I just called to see how you were since Tita Amalia was bugging me because she couldn't reach Jasmin." sabi ni Ren sa kabilang linya. “Iyon lang ang tinawag mo? Nothing about my son?” pag kukumpirma ko. Narinig ko ang pag buntong hininga niya bago sumagot. “Sorry pare, but we still have no lead about Sam.” Hindi ko na rin napigilan ang bumuntong hininga dahil sa aking narinig na balita. I was really expectin
Pumasok ako sa opisina na may ngisi sa labi. Number one rule kapag kaharap ang kapatid ni daddy ay huwag mong ipakita na intimidated ka. Pagpasok ko sa aking opisina ay kaagad na bumungad sa akin ay ang mga police humahalughog sa bawat drawers na nasa silid na ito. "Wala kayong makikita diyan, wala rin kayong makukuha kahit na may makita pa kayo." sabi ko at naglakad palapit sa aking table. Nang malapit na ako ay doon pa lamang humarap si Uncle Vien na nakaupo sa aking swivel chair. Nakatalikod kasi ito kanina ㅡ mukhang iyon ang pinaghandaan niya na grand entrance para sa akin. "Pamangkin," nakangiti niyang sabi habang nakaupo pa rin. "Stop them or else isa ka sa mga ipapadala ko sa presinto for trespassing." sabi ko na nakahalukipkip sa kanyang harapan. "Iyan ba ang epekto ng kamalasan sa buhay sa'yo, Bern?" ngayon ay siya naman ang nakangisi. "Hindi ako natatakot sa presinto dahil ang mga nagtatrabaho sa presinto ay nandito kasama ako." dagdag niya. Umirap ako at bahagyang n
"Boss, excuse me." panimula ko upang maagaw ko ang kanyang atensyon. "Saan lumipat 'yung matandang babae na may kasamang lalaki na parang kasing tangkad ko? Siguro anak niya 'yun." tanong ko. Alam ko na dito mismo ang stall ni manang. Nag isip muna siya ng kaunti bago niya ako sinagot. "Si nanay siguro ang tinutukoy niya." sabi ng babae na kasama ng tindero. "Ah! Si nanay." aniya at nagkakamot ng ulo. "Ako ho iyon, boss ㅡ yung anak niya. Kamamatay lang ni nanay noong nakaraang taon. Kaya ang asawa ko na ang kasama ko ngayon." sagot niya sa akin. Pinagmasdan ko siya at nakumpirma ko na siya ang kasa-kasama ni manang noon. He aged a lot, kaya hindi ko rin siya namukhaan. Napatango na lamang ako at bumalik na kung saan naroroon sina Bianca, Jasmin, at Yngrid. "Where did you go?" iritang tanong ni Bianca. Mukhang naiinis pa rin si Bianca sa naaamoy niya. "Ah, hinanap ko si manang. Suki kasi tayo nun dito noon. Kaso, wala na daw siya at 'yung anak na lang niya ang nagtitinda dito."
"Ano iyon, Bernard?" tanong niya. "Magbihis ka muna, then we'll talk later." sabi ko at pinihit na ang door knob ng kwarto namin ng aking asawa. "Sa sala, Yngrid." dagdag ko bago ako pumasok; kung saan kami mag uusap. Pagpasok ko sa kwarto ay kaagad akong nag shower at nag bihis. Sigurado ako na busy pa rin si Bianca sa pagpapatahan sa kapatid niya kaya ako naman ay aalamin ko kung ano ang dapat kong gawin kapag si Bianca naman ang nagbuntis. "Anong pag uusapan natin?" tanong ni Yngrid habang papalapit siya sa akin. Binaba ko ang beer na hawak ko sa lamesa at inilabas ko ang ball na naka ipit sa notebook na dala ko. "Just so you know, wala akong alam tungkol sa pagbubuntis. Noong time kasi na buntis si Bianca sa anak namin ay nagkahiwalay kami kaya hindi ko siya naobserbahan." mahiya-hiya kong sabi. Bigla kong naalala ang aming anak na si Sam. Kailangan kong tumawag kay Ren mamaya upang makibalita sa kanilang paghahanap. "And now, you want to know how to take care of a pregnant
"Sorry, napalalim ang tulog namin ni Bianca kaya hindi ka namin napagbuksan ng pintuan kaagad." sabi ko kay Yngrid na kanina pa naghihintay sa labas ng bahay. Nginisian naman ako ni Yngrid at parang alam niya kung ano ang ginawa namin ni Bianca. "Ok lang. Ang mahalaga bati na kayo ni Miss Bianca at nag enjoy kayo kaagad early in the morning." natatawa niyang saad. I knew it! This woman is a keen observer. "What are you talking about?" pag mamaang-maangan ko. Hindi na niya ako sinagot pa at patuloy lamang niya akong nginingisian hanggang sa makapasok na siya sa bahay. Napailing na lamang ako at muling pumasok sa kwarto. Nadatnan ko naman doon si Bianca na kakatapos pa lamang magbihis. "Hey," tawag ko sa kanya at kaagd na yumakap sa kanyang katawan. Hindi naman siya kumibo at hinayaan lamang niya ako sa pagyakap ko sa kanya hanggang sa paghalik ko sa kanyang leeg. "Wanna have some hot round two?" I teased her. Humarap siya sa akin kaya nama natigil ang pag halik ko sa kanyang
"Enough with your doubts, Bianca. You are really in love with him." sabi ni Anton. Pinunasan ko ang luha na umaagos sa pisngi ni Bianca, pagkatapos nun ay pinindot ko na ang play button upang isundo na namin ang aming pinapanood. Tutok na tutok kami sa panonood hanggang sa hindi na namin mamalayan ang oras. "I need to go, maaga pa ang bukas ng restaurant ko bukas." sabi ni Anton habang nakatingin siya sa kanyang relo. "Bianca, mauuna na raw…–" "Sshh," pigil ni Anton sa akin. "She is already sleeping." sabi nito. Kaya naman bahagya akong sumilip sa aking asawa, at noon ko pa lamang siya na nakita na tulog na. Akala ko ay tahimik lamang siya na nanonood noong sumandal siya sa akin. Nakaramdam na siguro siya ng tulog nang mga oras na iyon. Inalalayan ko si Bianca sa paghiga niya sa sofa. Tumayo ako at hinabol ko si Anton na kakalabas pa lamang ng bahay. "Anton, wait!" Lumingon siya at muling sinarado ang pintuan ng kanyang sasakyan. "I just want to say thank you," I said, then
"But I am saving this place for the last, kapag kasama na natin ang anak natin – si Sam." sabi ko at hinawakan ang kanyang kamay. Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata kaya naman tumango ako bigla. "Okay, okay, we will go here. But for now, sunduin muna natin si Miley." sabi ko at ngayon ay pisngi naman niya ang hinawakan ko. "Enough with the pouting, my love." sabi ko. "I am not," deny niya sabay iniwas niya ang kanyang mukha mula sa aking kamay. Gusto na kasi niya na puntahan ang bahay kung saan kami namalagi noong tumakas kami kina dad, Tita Amalia. At Jasmin. Mom's rest house. Ang plano ko kasi ay kapag nahanap na si Sam, doon kami pupunta ni Bianca together with Miley. Pero dahil nag request ang asawa ko, sino ba naman ako para tanggihan siya? Kaagad kong tinawagan ang auntie ko na nag aalaga kina Miley at sa kuya niya na si Mark. Kinailangan ko pa na mag log in sa messenger app ko para lang matawagan siya dahil bago ang phone ko at wala akong contact sa kanila. "Nap
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s