Hindi ko alam kong bakit parang sinadyang iparinig ni Yunard iyon kay Zachary. Malakas ang pagkakasabi niya at alam kong narinig iyon ni Zachary lalo na at naglalakad na ito papalapit.
Seryosong-seryoso ito habang papalapit. Sumulyap ako kay Dexie, tinignan ko siya na para bang humihingi ng tulong.
Napabalik ang tingin ko kay Zachary nang makitang bakalapit na ito. Akala ko magagalit o bubulyawan niya ako, ngunit nagulat ako nang makitang ibinaba lang niya ang hawak niyang tsinelas ni Zacky sa buhanginan. Hindi ito nagsalita. Nang maibaba ay umayos siya ng pagkakatayo, nilagay niya ang kamay sa bulsa nito at tumingin kay Zacky bago tumalikod.
"Zachary," hindi ko nagawang pigilan ang sarili para tawagin siya, ngunit para itong walang narinig.
Sa sandaling 'yun, parang mas gusto ko na lang na magalit siya at ipakitang hindi niya nagustu
Inis akong naglakad papalapit doon at kinatok ng mahina, baka kasi magising si Zacky kapag nilakasan ko."Zachary," mahinang tawag ko. "Kapag hindi mo 'to binuksan papasok ako," pagbabanta ko at sinabayan pa ng katok.Shempre hindi ko iyon gagawin, pero kahit binantahan ko na siya ay hindi pa rin ito lumabas roon. Napanguso ako at napasandal aa pinto.Bumunting hininga ako na lang ako nang hindi talaga siya lumabas, naupo na lang sa ako kama. Siguro ay hihintayin ko na lang siyang matapos. Hindi nagtagal ay lumabas ito, nakaligo na siya at nakapag palit na rin. May tuwalya sa batok nito .Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya, buti na lang nakatalikod siya at hindi siya sumusulyap sa banda ko."I'm serious when I said that you don't need to come here. And I am more serious when I s
Hindi matanggal sa isip ko ang naging usapan namin ni Zachary kagabi lalo na noong makita kong umiyak siya.Alam ko naman na hindi niya magugustuhan ang malamang si Yunard ang kinikilalang ama ni Zacky, pero hindi ako makapaniwala nang makita ko ang pagtulo ng luha nito.Pati ang sinabi nitong papalitan niya ang apelyado ni Zacky ay hindi matanggal sa isip ko. Kung titignan, iyon naman talaga ang dapat niyang gawin dahil siya ang ama ni Zacky, pero hindi ko pa rin maiiwasang isipin ang magiging reaksyon ni Madam Anastasia at ni Mandy.Paanong pumunta lang siya rito at sa pag-uwi niya ay may anak na ito.Muling bumalik sa'kin ang takot na baka sa pagkakataong iyon ay si Madam Anastasia na ang magtaboy kay Zacky, lalo na at ikakasal si Z
"Come here, Zacky. Let me help you to your food," mahinahong sambit ni Zachary kay Zacky na ngayon ay katabi ni Yunard."No! Ayoko sayo, si Papa ang hihiwa ng food ko! Hindi naman kita papa kaya bakit ikaw ang tutulong sa'kin?""Zacky," rinig kong saway ni Yunard.Mabilis akong lumapit dahil sa narinig. Hindi ko inakalang masasabi iyon Zacky."Zacky!" galit na sambit ko.Hindi ko maiwasang magalit, pero nawala rin iyon nang maisip na may kasalanan naman kami kung bakit si Yunard ang tinatawag niyang Papa, at kung bakit nasasabi niya iyon.Napatingin sila sa'kin. Nakita ko ang ngiti ni Zacky nang makita ako, ngunit unti-unting nawala iyon nang makitang hindi ako nakangiti.
"A-Anong nangyare?" tarantang tanong ko at lumapit kay Yunard.Hawak-hawak nito ang labi habang nakahiga. Hinawakan ko siya para dahan-dahang paupuin. Nakapikit ito at iniling ang ulo na animo'y nahihilo.Galit kong tinignan si Zachary na ngayon ay galit na galit ding nakatingin. Nakatayo naman si Dexie at hindi makapaniwalang nakatingin sa Kuya niya."Are you insane, Kuya?" hindi makapaniwalang sambit ni Dexie.Kahit hindi ko tanungin at hindi sabihin sa'kin ang nangyare... alam ko na ang nangyare. Hindi ko man alam komg ano ang puno't dulo, alam ko na ang dahilan kung bakit nadatnan kong nasa sahig si Yunard.Galit na galit si Zachary habang hawak-hawak naman siya ni Zeyo. Nakahandusay si Yunard habang hawak ang bibig nito. 
Did he really think na may time pa akong makipagboyfriend? Hindi nga pumasok o sumagi man lang sa isip ko na makipagrelasyon.Nakasimangot akong tumalikod. Maglalakad na sana ako pabalik sa rest house, kaya lang nagulat ako nang bigla niyang hinigit ang braso ko at isinandal sa puno ng Niyog.Nagtama ang tingin namin sa isa't isa. "What?" Tanong ko sa kanya. Hindi ko mapigilang lumunok habang nakatingin sa kanya.Kitang kita ko ang nangungusap nitong mata. Anong ibig sabihin nang paraan mo ng pagtitig? Gusto kong tanungin kong para saan ang titig na 'yun, pero hindi ko na lang itinuloy.Sinubukan ko siyang itulak nang lumapit siya sa'kin, kaya lang tulad ng inaasahan hindi niya ako binigyan ng pagkakataon para makawala."Ano ba," sambit ko sa kanya.
Halos mapapikit ako at mapahawak sa dibdib ko. Nasasaktan ako kasi nasasaktan ang anak ko. Nag-init ang mata ko. Nagsasaktan ito kasi wala itong matawag na papa at alam kong dahil iyon sa'kin, dahil sa naging desisyon ko noon kaya niya iniisip ngayon na wala siyang ama.Sa gilid ng mata ko ay nakita ko ang paglabas nila Dexie sa Dining Area, mukhang narinig nila ang iyak ni Zacky."Zacky, listen," sambit ko at lumuhod na sa harap niya. Hinawakan ko ang kamay niya dahil patuloy ito sa pag-iyak."W-Wala akong Papa," sambit nito ulit."Meron kang papa, Zacky. Listen to Mama, okay?" tinignan niya ako gamit ang basa nitong mata.Sumulyap ako kay Zachary. Nang makita ang titig ko ay lumapit siya sa amin. Napatingin si Zacky sa kanya nang makita si Zachary. "Hush, don't cry,
Napahigpit ang yakap ko kay Zacky at mas lumapit sa kanya habang nakapikit. Ngunit napamulat ako nang mapansing parang lumaki agad si Zacky.Nanlaki ang mata ko nang bumungad sa'kin ang seryosong mukha ni Zachary. Sinubukan kong tanggalin ang pagkakayakap ko sa kanya, ngunit hinila niya ang kamay ko at ibinalik sa katawan niya, kung saan nakalagay ang kamay ko bago ako magising.Napasarap ang tulog ko at hindi ko napansin na hindi na pala ang anak ko ang kayakap ko. Napasulyap ako sa bintana at hindi pa naman sumisikat ang araw."Bitawan mo nga 'ko," mahinang sambit ko at sinubukang lumayo. Gusto ko siyang bulyawan, ngunit baka magising si Zacky."Let me sleep," sambit niya at mas hinila pa ako sa kanya.Ngayon ay nakahara
Literal akong napatalon nang naramdaman kong may h*****k sa pisngi ko habang nagluluto. Sa gulat ko ay muntik ko nang ipinalo ang hawak kong sandok sa taong 'yun. Hindi rin nakaligtas sa'kin ang singhab nila Dexie at Yunard na nasa likod ko, naghihiwa kasi sila ng karne at mga gulay na gagamitin ko sa pagluluto. Hindi ako nakapagsalita nang makita si Zachary sa tabi ko. Tinitignan na niya ngayon ang niluluto ko. Hindi ko na nga nagawang ibaba ang kamay ko na may hawak na sandok sa ere. Nang mapansin ang tingin ko sa kanya ay hinarap niya ang ulo sa'kin. "Goodmorning," nakangiti nitong sambit at tumalikod na para bang wala itong ginawa. Napahawak ako sa dibdib ko, nagulat ako sa ginawa nitong paghalik sa'kin at mas lalong n
"Why are you crying?" Hindi ko namalayan na nasa pinto na si Zachary at nakita nito ang pag-iyak ko. Bakit nga ba ako umiiyak? Siguro ay dahil sa subrang saya. Subrang saya ko sa nangyayare. Kita ko ang galit sa mata niya habang mabilis ang paglapit niya sa'kin. Naupo siya sa kama at pinunasan ang luha ko. "Damn! May ginawa ba si Mommy? May sinabi siy? What is it, Baby?" Nag-aalalang simbit niya. Inilahad ko ang palad ko sa harap niya. Naguguluhan niya iyong tinignan. "Asan na?" Para na akong tanga habang umiiyak na tinatanong 'yun. "Asan ang alin? Come on, Baby? What is it? Baka biglang pumasok ang anak natin dito at isipin na pinapaiyak kita. Badshot pa ako sa anak na'tin-" Taka nitong sambit. "Bakit ang dami mong sinasabi? 'Yung singsing lang naman ang kailangan ko!" Inis na sambit niya. Sinubik nitong magsalita, pero natigilan rin at napatitig sa'kin. "What is it again?" Pinunasan ko ang luha ko. "Ano? Ayaw mo na akong pakasalan?" Inis kong tanong. Pumukit ito
Nasa hapag na kami. Inaasikaso ni Madam si Zacky, si Zacky naman ay tudo ngiti. Napanguso na lang ako. Hindi ako makagalaw galaw ng maayos. Takot ako na mabaling sa'kin ang atensyon ni Madam Anastasia. Kung tanggap niya ang anak ko, hindi ibig sabihin na pati ako ay tanggap niya. "Kumain ka na." Nagulat ako nang magsalita si Zachary. Napasulyap ako sa kanya nang lagyan niya ng pagkain ang pinggan. Dahil sa ginawa niya ay napasulyap silang lahat samin. Zachary naman! Hindi na nga ako gumagalaw rito para hindi nila ako mapansin tapos gaganyan ka pa. Susko! Napainom tuloy ako ng tubig. "Hija, bakit hindi mo sinama ang ama mo para mapag-usapan na ang kasal niyo." Halos mabilaukan ako nang marinig iyon galing sa ama ni Zachary. Napasulyap na lang ako kay Madam Anastsia sa tabi ni Zacky nang bitawan niya ang hawak kubyertos. "Bakit? Ayaw mong pakasalan ang anak ko?" Si Madam Anastasia. Napaubo na ako. Halos pinagpapawisan na ako. Hindi ko na alam ang gagawin at sasabihin ko.
"Wow!" Si Zacky habang nakatingin sa bahay ng papa niya. Kitang kita ko ang paghanga ni Zacky sa mata niya."Let's go. Pasok na tayo," si Zachary habang bitbit na ang gamit namin. Kinuha ko ang isang gamit sa kanya, ayaw pa nga niya noong una, pero binigay pa rin.Papalapit pa lang kami ay bigla nang bumukas ang pinto. Akala ko noong una ay automatic lang, pero kasunod non ang sabay sabay na sigaw at pagputok ng confetti."Welcome home!!" Umawang ang labi ko nang nangunguna ang boses ni Dexie."Tita Ganda!" Si Zacky at tumakbo para yakapin si Dexie."I miss you gwapo kong pamangkin!" Si Dexie at pinaulanan niya ng halik si Zacky sa mukha. Natatawa naman si Zacky sa pinaggagagawa ng tita niya.Ngingiti na sana ako, kaya lang natigilan ako nang mapasulyap sa mga taong nasa gilid lang at nanonood.Para akong nawalan nang lakas nang makita ko si Mandy kasama sila Madam Anastasia, sa tabi nito ay ang sa tingin ko ay Papa ni Zachary. May kasama pa silang matanda. Titig na titig sila kay Za
"Zacky, pupunta tayo sa bahay ni Papa," sambit ko. Nakita ko ang pagningning ng mata ni Zacky, pero hindi kalaunan ay naging simangot ulit iyon. Masaya siya, pero parang may pumipigil sa kanya sa pagpapakita non. "I don't have papa," sambit nito kaya nagkatinginan kami ni Zachary. "Zacky-" Natigilan ako nang hawakan ni Zachary ang isang kamay ko na para bang pinapatigil ako. "Hayaan mo na-- Ouch" Paano ba naman ay biglang kinurot ni Zacky ang kamay ng ama niya na nakahawak sa kamay ko. "Don't touch my mama!" Irita at masungit na sambit ni Zacky habang nakatayo na. Sinununos naman ni Zacky ang ama. Naupo ito at sinuot ang seatbelt. "Okay. Okay, Son. Maupo ka na and put your seatbelt back on." si Zachary at tinanggal na ang kamay niya sa kamay ko. "Damn! Masungit na nga ang ina, masungit pa ang anak," mahina niyang sambit, pero narinig ko. "Are you telling me na sa'kin nag mana ng kasungitan ang anak mo?" Hindi makapaniwalang sambit ko. Ngumuso ito at unti unting ngumit
Pagkatapos kong marinig 'yun ay nanlambot na ako. Parang natibag na ang pader na nilagay ko sa gitna namin nang marinig ang rason niya. "Hindi ako naniniwala. Hindi na ako naniniwala sayo," sambit ko. Kita ko na hindi na niya alam ang gagawin niya. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya. "Saka lang ako maniniwala kapag sinama mo kami ng anak mo sa manila at makausap si Mandy para matanong sa kanya ang totoo." Hindi ito makapaniwalang tumingin sa'kin. Para bang hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya. Sunod ay ang sunod sunod na pagmura ito. "Fuck! Damn! Hell! I'm hearing it right, right? Fuck! Sasama ka na sa Manila? Sasama na kayo ni Zacky? Sasama na kayo sa'kin?" Tanong nito at lumapit na para hawakan ang dalawang kamay ko. Kita ko ang saya sa mata niya kaya napaiwas ako. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "Sabihin mo na lang kung kailan," paos kong sambit at naglakad na papunta sa kwarto, pero bago ako makapasok ay narinig ko ang boses niy
"Kung ang pagbubuntis ni Mandy ang usapan, huwag na tayo mag-usap," sambit ko at tinalikuran siya, pero—"Ang mahirap sayo hindi ka nagtatanong. You had time to ask me earlier about Mandy, but the first thing you want me to do is to leave,"Inis ko siyang hinarap. "So anong gusto mo? Kailangan ba na manggaling sayo at marinig ko mula sayo na nakabuntis ka? Na may posibilidad na hindi na talaga mabigyan ng buong pamilya ang anak ko-""Damn it, Gillian! Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Mandy! Matagal nang walang kami. Simula noong iniwan mo ako-""Correction, pinagtabuyan mo ako. Hindi ako aalis non kung hindi mo ako pinagtabuyan," bulyaw ko.Napahilot ito sa noo na para bang sumasakit na ang ulo niya."Fine! Simula noong pinagtabuyan kita at umalis ka ay hindi ko na nakaya pang humalik ng ibang babae, tapos makakabuntis? Damn it! I swear, that is not my child, so please stop thinking nonsense. Hindi ako magkakaanak sa iba! Kung may mabubuntis man ako ulit, ikaw ulit 'yun! Kung may
Gillian's POV Hindi ako mapakali habang nakatingin kay Zachary. Pinapaalis ko na siya, pero hanggang ngayon ay nandoon pa rin siya nakaupo sa kung saan ko siya iniwan. Umuulan na rin sa labas, pero parang wala itong pakealam. Parang wala itong pake na maulanan siya. Hindi pa naman siya gaanong basa, pero kahit na! Bakit ba hindi na lang siya umalis! "Binanggit mo, Ate, 'yung tungkol sa nabasa na'tin sa phone ni Zaji?" Tanong ni Nika habang nakatingin rin kay Zachary. Nandito na rin sila papa galing sa bayan. Gaya ko ay gusto rin nilang paalisin si Zachary, pero hindi siya umalis. "Hindi," mahina kong sambit. Siguro hindi lang dahil sa hindi niya pagtupad sa pangako niya kaya gusto ko siyang paalisin. Aaminin ko, isa sa dahilan ay dahil sa magkakaanak na siya sa iba. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin at iisipin ko. "Ate, hindi ka pa ba nadala? Sa tingin mo ba may napapala ang taong sarado ang isip? Ikaw mismo ang nakaranas niyan, Ate. Isipin mo, naging sarado noon a
"Hindi mo ako masisisi kung bakit ako galit sayo dahil hindi mo nakita kung gaano umiyak si Zacky dahil pinaghintay mo siya! Kahit tulog ay tinatawag niya ang pangalan mo. Wala ka noong gabing sabik na sabik siyang makita ka at lagnatin na sa pagkasabik sa pagbalik mo!" Lumapit ako at tinulak siya. Hindi ko alam kung malakas ba ang pagkakatulak ko o ano dahil halos matumba ito. "Bakit ka pa ba bumalik!? Bakit hindi mo na lang panindigan ang hindi mo pagbalik!?" Bulyaw ko. Kasi alam ko naman na aalis ka rin ulit, lalo na at magkakaanak ka na kay Mandy. Magiging bastardo rin naman ang anak ko, at sa huli siya pa rin ang kawawa. Gusto kong sabihin iyon, pero hindi ko tinuloy. "Can you listen to me first?" mahinahon niyang sambit. Umiling ako. "Kapag nakinig ako sayo, baka dumating ulit ang panahon na mangangapa kami ng anak ko. Ang mas nakakabuti mong gawin ay ang umalis rito." "Hindi ako aalis. Suntukin mo ako. Saktan mo ako," lumapit pa siya at siya ang nagdala ng kamay ko sa muk
Gillian's POV Sa isang buwan na hindi niya pagbalik ay bumalik siya. Nang tumingin siya sa'kin ay nagpatuloy ako sa pagsasampay. Anong ibig sabihin nito? Bakit siya nandito? Ilang segundo ay natungo na niya kung nasaan ako. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya. "Umalis ka na ngayong nakakausap mo pa ako nang maayos," sambit ko at kumuha ulit ng damit para isampay. Nasa loob si Zacky. Gusto kong makita niya ang ama, pero kapag nakita niya ulit ang ama, baka umasa siya sa sinabi ko na sasama na kami sa kanya. Hindi na iyon mangyayare. "I'm sorry, hindi ako nakabali--" "Wala akong pakealam sa sasabihin mo," seryosong sambit ko at sinampay na ang huling damit. "Baby, Listen to--" Isang sampal ang binigay ko sa kanya. Baby? Kung sa tingin niya makukuha niya ulit ako sa pa baby baby niya, nagkakamali siya! Sinubukan kong gawing seryoso ang expression ko. Nakatagilid ang mukha niya at gulat sa ginawa ko. Nagulat din ako sa ginawa ko, pero 'yun naman kasi talaga ang gu