"Huwag kang malikot!" naramdaman ko ang inis sa boses ni Yunard nang napadaing ako at hinila ang kamay.
Nangiya-iyak akong tumingin kay Yunard.
"Matagal pa ba? Ang sakit na kaya!" sambit ko, ngunit ang atensyon ay nasa daliri ko, tinatanggal niya ang kaunting bubog na bumaon sa daliri ko gamit ang karayom.
Hindi ko kayang tignan kaya napapikit na lang ako at hinintay na matapos siya.
Nakahinga ako ng maluwag nang matanggal na niya ang maliit na bubog. Ngunit napadaing ulit ako nang bigla niyang tinapunan iyon ng alcohol.
"Yunard, may galit ka ba!" inis kong sambit at hinila na ang kamay kong hawak niya.
"Kailan mo sasabihin?" napaangat ang tingin ko nan
"Akala ko ba kaibigan mo lang siya?" kumunot ang noo ko nang marinig iyon sa kanya.Pagkauwi na pagkauwi ko ay tumunog ang phone na ginagamit ko para sa trabaho. Nagdalawang isip pa nga ako kung sasagutin ko iyon nang makita ko ang pangalan ni Sir, ngunit wala akong nagawa kundi sagutin 'yon kasi baka tungkol sa trabaho 'yon."Si--" ngunit hindi pa ako nakakapagsalita ay naputol na ang tawag.Muli, dahil sa tawag na iyon ay parang nawala nanaman ako sa sarili. Ilang ulit kung binabalik balikan ang phone na iyon, nagbabakasakali na tumawag ulit siya, kaya lang nabigo ako, natapos na ang gabi ay wala akong nakuhang tawag galing sa kanya.***"Hindi mo pa rin ako kakausapin? Why are you so cold, Secretary Gillian?" Napatigil ako sa pagtali
Napangiti ako nang makita ko si Sir na lumabas sa kotse niya, may hawak itong phone at may kausap. Oo, napapayag niya ako na sa kanya sumabay.Nagcommute pa ako papunta sa mall, hindi pwede na sa mismong bahay niya ako sunduin kaya naisip ko na sabihing may bibilhin pa ako sa mall kaya roon na lang niya ako sunduin.Unti-unting bumagal ang paglakad ko nang matanaw si Ma'am Mandy na nasa loob ng sasakyan ni Sir.Sasama siya?Hindi ko alam kung tutuloy pa ako sa kotse niya, pero natanaw na niya ako kaya wala akong nagawa kundi maglakad ng mabagal papalapit sa kotse niya. Saka kapag hindi ako sumabay sa kanila, wala naman akong sasakyan, pwedeng commute, pero mamamahalan ako sa pamasahe.Kung alam ko lang na kasama pala s
Napasulyap ako kay Sir nang hiramin niya ang gitara ng isang empleyado. Tulad ng iba ay nakainom na rin kami, ngunit hindi naman ganoon karami para mahilo ulit ako. Napatitig ako sa kanya at hindi ko maiwasang mamangha dahil palagi ko siyang nakikita na ballpen, laptop lang ang hawak niya, pero ngayon ay isang gintara na. Hindi ko alam na bagay pala niya ang humawak ng isang gitara. Napakurap kurap ako nang mapasulyap siya sa akin at makita ang titig ko sa kanya. Agad akong nag-iwas ng tingin, pero naibalik din agad sa kanya nang marinig ang mahinang pagtawa niya. "Marunong ka?" wala sa sariling tanong ko na lang para matakpan ang hiyang nararamdaman. "I'm not sure if I still know, but because I want to sing a song for you, then..." mahinang sambit niya, pero tumigil din naman at hindi niya tinuloy ang sasabihin. He just bit his lips at malinaw sa akin ang ginawa niyang pagpasada ng tingin sa labi ko. Halos mamula tuloy ang buong mukha ko. Napatikhim ako nang mapansin ang ilang mata
Zachary's POV"I-I'm Sorry," napamura ako nang marinig iyon galing sa kanya. Napaatras ako. "Pero totoo yung nga--"Hindi ko na siya hinayaang tapusin ang sasabihin niya. 'Yun lang naman ang gusto kung malaman, kung totoo ang nakasulat sa papel na hawak ko."Huwag kang lalapit. King-ina, huwag kang lalapit!" sambit ko nang makita ang paghakbang nito.Ayoko siyang lumapit, baka kapag hinyaan ko siya makalimutan ko ang ginawa niyang 'to."As your boss, tinatanggal na kita bilang.... bilang secretary ko. Umalis ka na sa buhay ko. Huwag ka nang magpapakita pa, pakiusap. Pakiusap, umalis ka na," seryosong sambit ko bago tumalikod."Zachary, wait for me!" hindi ko pi
"Ayos ka lang ba, Anak? Namumutla ka." Si Papa na nakaupo sa sofa."Ayos lang, Pa," sambit ko at dumeretso sa kusina upang uminom.Alam ni Papa na natanggal na ako sa trabaho, pero hindi niya alam ang pinagbubuntis ko. Oo, sigurado na akong buntis ako dahil sa araw na rin na iyon ay sinamahan ako ni Dexie sa hospital. Gusto niya raw na mas masigurado ang pagbubuntis ko.Ilang ulit na rin akong pumunta para kausapin si Sir, ngunit palagi akong bigo. Ilang ulit akong naghintay sa labas para hintayin ang pagbaba niya para makausap siya. Ngayon kahit na masama ang pakiramdam ko, gusto ko pa rin pumunta para subukang kausapin siya ulit."Ate, aalis ka?" Napasulyap ako kay Nika na pumasok sa kusina."Oo, eh. May kailangan lang akong gawin. Bantayan mo muna si Zaji," nanghihinang sambit ko. Napapikit ako at muli na lang uminom ng tubig.Nakasimangot na lumapit sa akin Nika at niyakap ako. "Ate, magpahinga ka muna. Huwag ka munang lumabas ngayon. Namumutla ka, oh," sambit pa niya kaya napabunt
"Nasaan na ba 'yun?" rinig kong inis na sambit ni Yunard habang tinitignan ang phone."Papasok na ako, kakausapin ko lang naman siya," sambit ko."Ang sabi niya hintayin mo siya, Gillian. Bakit ba patagal ng patagal nagiging matigas ang ulo mo?" kunot noong sambit ni Yunard.Nakita ko na kasi kanina pa na pumasok doon si Sir kaya gustong gusto ko nang pumasok para kausapin siya, ngunit ayaw akong payagan ni Yunard, ang sabi niya ay binilin daw ni Dexie na bantayan niya ako at huwag hayaang pumasok nang wala siya.Hindi ko alam na nag-uusap pala ang dalawa, kaya nagulat ako nang sabihin niya iyon."Kaya ko naman kasi," sambit ko."Ang tigas
Halos manghina na ako habang nagsusuka. Gusto kong isuka na lang lahat para sana minsanan na 'yung hirap. Patuloy lang ako sa pagsusuka hanggang sa hindi ko napansin na nasa pinto na pala ng Cr si Nika at Papa."A-Ate," naramdaman ko ang kamay ni Nika sa likod ko, hinahaplos niya iyon kaya napasulyap ako sa kanya.Araw-araw na lang ganito, paggising ko tatakbo ako papunta sa CR. Sa pagmamadali ko kanina, hindi ko naisara ang pinto. Nanghihina akong kumuha ng tubig sa timba para i-buhos."Ilang araw ka nang ganyan. Sa tingin mo ba hindi ko napapansin?" napapikit ako at napaharap kay Papa. Si Nika ay nasa tabi ko lang, hawak na niya ngayon ang kamay ko. Napakapit ako roon para kumuha ng kaunting lakas. Ilang beses kong sinubukang sabihin sa kanya na buntis ako, pero paano ko sasabihin?
"Pa, saan kaya pupunta?" malakas na tanong ko nang makita kong pinaandar ni Yunard and motor at umangkas si Papa.Mabilis akong tumakbo papalabas para habulin sila, ngunit parang hindi nila ako napansin dahil pinaandar na nila. Mas lalo akong kinabahan."Ate, papasok na ako," napasulyap ako kay Nika nang magsalita siya sa likod ko.Bumuntong hininga ako at tipid na ngumiti. "Mag-iingat ka," sambit ko."Opo, ate, nasa loob po si Zaji hinahanap ka." Muli akong tumango.Hindi ko maiwasang bumuntong hininga muli at isipin ang maaari nilang pag-usapan. Tapos wala pa silang sabi-sabi na umalis. Saan sila pupunta?"Ang lalim no'n ah!" napasulyap ako sa pinto nang marinig ang boses ni Dexie.Sa paulit-ulit na pagpunta rito ni Dexie ang tan
"Why are you crying?" Hindi ko namalayan na nasa pinto na si Zachary at nakita nito ang pag-iyak ko. Bakit nga ba ako umiiyak? Siguro ay dahil sa subrang saya. Subrang saya ko sa nangyayare. Kita ko ang galit sa mata niya habang mabilis ang paglapit niya sa'kin. Naupo siya sa kama at pinunasan ang luha ko. "Damn! May ginawa ba si Mommy? May sinabi siy? What is it, Baby?" Nag-aalalang simbit niya. Inilahad ko ang palad ko sa harap niya. Naguguluhan niya iyong tinignan. "Asan na?" Para na akong tanga habang umiiyak na tinatanong 'yun. "Asan ang alin? Come on, Baby? What is it? Baka biglang pumasok ang anak natin dito at isipin na pinapaiyak kita. Badshot pa ako sa anak na'tin-" Taka nitong sambit. "Bakit ang dami mong sinasabi? 'Yung singsing lang naman ang kailangan ko!" Inis na sambit niya. Sinubik nitong magsalita, pero natigilan rin at napatitig sa'kin. "What is it again?" Pinunasan ko ang luha ko. "Ano? Ayaw mo na akong pakasalan?" Inis kong tanong. Pumukit ito
Nasa hapag na kami. Inaasikaso ni Madam si Zacky, si Zacky naman ay tudo ngiti. Napanguso na lang ako. Hindi ako makagalaw galaw ng maayos. Takot ako na mabaling sa'kin ang atensyon ni Madam Anastasia. Kung tanggap niya ang anak ko, hindi ibig sabihin na pati ako ay tanggap niya. "Kumain ka na." Nagulat ako nang magsalita si Zachary. Napasulyap ako sa kanya nang lagyan niya ng pagkain ang pinggan. Dahil sa ginawa niya ay napasulyap silang lahat samin. Zachary naman! Hindi na nga ako gumagalaw rito para hindi nila ako mapansin tapos gaganyan ka pa. Susko! Napainom tuloy ako ng tubig. "Hija, bakit hindi mo sinama ang ama mo para mapag-usapan na ang kasal niyo." Halos mabilaukan ako nang marinig iyon galing sa ama ni Zachary. Napasulyap na lang ako kay Madam Anastsia sa tabi ni Zacky nang bitawan niya ang hawak kubyertos. "Bakit? Ayaw mong pakasalan ang anak ko?" Si Madam Anastasia. Napaubo na ako. Halos pinagpapawisan na ako. Hindi ko na alam ang gagawin at sasabihin ko.
"Wow!" Si Zacky habang nakatingin sa bahay ng papa niya. Kitang kita ko ang paghanga ni Zacky sa mata niya."Let's go. Pasok na tayo," si Zachary habang bitbit na ang gamit namin. Kinuha ko ang isang gamit sa kanya, ayaw pa nga niya noong una, pero binigay pa rin.Papalapit pa lang kami ay bigla nang bumukas ang pinto. Akala ko noong una ay automatic lang, pero kasunod non ang sabay sabay na sigaw at pagputok ng confetti."Welcome home!!" Umawang ang labi ko nang nangunguna ang boses ni Dexie."Tita Ganda!" Si Zacky at tumakbo para yakapin si Dexie."I miss you gwapo kong pamangkin!" Si Dexie at pinaulanan niya ng halik si Zacky sa mukha. Natatawa naman si Zacky sa pinaggagagawa ng tita niya.Ngingiti na sana ako, kaya lang natigilan ako nang mapasulyap sa mga taong nasa gilid lang at nanonood.Para akong nawalan nang lakas nang makita ko si Mandy kasama sila Madam Anastasia, sa tabi nito ay ang sa tingin ko ay Papa ni Zachary. May kasama pa silang matanda. Titig na titig sila kay Za
"Zacky, pupunta tayo sa bahay ni Papa," sambit ko. Nakita ko ang pagningning ng mata ni Zacky, pero hindi kalaunan ay naging simangot ulit iyon. Masaya siya, pero parang may pumipigil sa kanya sa pagpapakita non. "I don't have papa," sambit nito kaya nagkatinginan kami ni Zachary. "Zacky-" Natigilan ako nang hawakan ni Zachary ang isang kamay ko na para bang pinapatigil ako. "Hayaan mo na-- Ouch" Paano ba naman ay biglang kinurot ni Zacky ang kamay ng ama niya na nakahawak sa kamay ko. "Don't touch my mama!" Irita at masungit na sambit ni Zacky habang nakatayo na. Sinununos naman ni Zacky ang ama. Naupo ito at sinuot ang seatbelt. "Okay. Okay, Son. Maupo ka na and put your seatbelt back on." si Zachary at tinanggal na ang kamay niya sa kamay ko. "Damn! Masungit na nga ang ina, masungit pa ang anak," mahina niyang sambit, pero narinig ko. "Are you telling me na sa'kin nag mana ng kasungitan ang anak mo?" Hindi makapaniwalang sambit ko. Ngumuso ito at unti unting ngumit
Pagkatapos kong marinig 'yun ay nanlambot na ako. Parang natibag na ang pader na nilagay ko sa gitna namin nang marinig ang rason niya. "Hindi ako naniniwala. Hindi na ako naniniwala sayo," sambit ko. Kita ko na hindi na niya alam ang gagawin niya. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya. "Saka lang ako maniniwala kapag sinama mo kami ng anak mo sa manila at makausap si Mandy para matanong sa kanya ang totoo." Hindi ito makapaniwalang tumingin sa'kin. Para bang hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya. Sunod ay ang sunod sunod na pagmura ito. "Fuck! Damn! Hell! I'm hearing it right, right? Fuck! Sasama ka na sa Manila? Sasama na kayo ni Zacky? Sasama na kayo sa'kin?" Tanong nito at lumapit na para hawakan ang dalawang kamay ko. Kita ko ang saya sa mata niya kaya napaiwas ako. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "Sabihin mo na lang kung kailan," paos kong sambit at naglakad na papunta sa kwarto, pero bago ako makapasok ay narinig ko ang boses niy
"Kung ang pagbubuntis ni Mandy ang usapan, huwag na tayo mag-usap," sambit ko at tinalikuran siya, pero—"Ang mahirap sayo hindi ka nagtatanong. You had time to ask me earlier about Mandy, but the first thing you want me to do is to leave,"Inis ko siyang hinarap. "So anong gusto mo? Kailangan ba na manggaling sayo at marinig ko mula sayo na nakabuntis ka? Na may posibilidad na hindi na talaga mabigyan ng buong pamilya ang anak ko-""Damn it, Gillian! Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Mandy! Matagal nang walang kami. Simula noong iniwan mo ako-""Correction, pinagtabuyan mo ako. Hindi ako aalis non kung hindi mo ako pinagtabuyan," bulyaw ko.Napahilot ito sa noo na para bang sumasakit na ang ulo niya."Fine! Simula noong pinagtabuyan kita at umalis ka ay hindi ko na nakaya pang humalik ng ibang babae, tapos makakabuntis? Damn it! I swear, that is not my child, so please stop thinking nonsense. Hindi ako magkakaanak sa iba! Kung may mabubuntis man ako ulit, ikaw ulit 'yun! Kung may
Gillian's POV Hindi ako mapakali habang nakatingin kay Zachary. Pinapaalis ko na siya, pero hanggang ngayon ay nandoon pa rin siya nakaupo sa kung saan ko siya iniwan. Umuulan na rin sa labas, pero parang wala itong pakealam. Parang wala itong pake na maulanan siya. Hindi pa naman siya gaanong basa, pero kahit na! Bakit ba hindi na lang siya umalis! "Binanggit mo, Ate, 'yung tungkol sa nabasa na'tin sa phone ni Zaji?" Tanong ni Nika habang nakatingin rin kay Zachary. Nandito na rin sila papa galing sa bayan. Gaya ko ay gusto rin nilang paalisin si Zachary, pero hindi siya umalis. "Hindi," mahina kong sambit. Siguro hindi lang dahil sa hindi niya pagtupad sa pangako niya kaya gusto ko siyang paalisin. Aaminin ko, isa sa dahilan ay dahil sa magkakaanak na siya sa iba. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin at iisipin ko. "Ate, hindi ka pa ba nadala? Sa tingin mo ba may napapala ang taong sarado ang isip? Ikaw mismo ang nakaranas niyan, Ate. Isipin mo, naging sarado noon a
"Hindi mo ako masisisi kung bakit ako galit sayo dahil hindi mo nakita kung gaano umiyak si Zacky dahil pinaghintay mo siya! Kahit tulog ay tinatawag niya ang pangalan mo. Wala ka noong gabing sabik na sabik siyang makita ka at lagnatin na sa pagkasabik sa pagbalik mo!" Lumapit ako at tinulak siya. Hindi ko alam kung malakas ba ang pagkakatulak ko o ano dahil halos matumba ito. "Bakit ka pa ba bumalik!? Bakit hindi mo na lang panindigan ang hindi mo pagbalik!?" Bulyaw ko. Kasi alam ko naman na aalis ka rin ulit, lalo na at magkakaanak ka na kay Mandy. Magiging bastardo rin naman ang anak ko, at sa huli siya pa rin ang kawawa. Gusto kong sabihin iyon, pero hindi ko tinuloy. "Can you listen to me first?" mahinahon niyang sambit. Umiling ako. "Kapag nakinig ako sayo, baka dumating ulit ang panahon na mangangapa kami ng anak ko. Ang mas nakakabuti mong gawin ay ang umalis rito." "Hindi ako aalis. Suntukin mo ako. Saktan mo ako," lumapit pa siya at siya ang nagdala ng kamay ko sa muk
Gillian's POV Sa isang buwan na hindi niya pagbalik ay bumalik siya. Nang tumingin siya sa'kin ay nagpatuloy ako sa pagsasampay. Anong ibig sabihin nito? Bakit siya nandito? Ilang segundo ay natungo na niya kung nasaan ako. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya. "Umalis ka na ngayong nakakausap mo pa ako nang maayos," sambit ko at kumuha ulit ng damit para isampay. Nasa loob si Zacky. Gusto kong makita niya ang ama, pero kapag nakita niya ulit ang ama, baka umasa siya sa sinabi ko na sasama na kami sa kanya. Hindi na iyon mangyayare. "I'm sorry, hindi ako nakabali--" "Wala akong pakealam sa sasabihin mo," seryosong sambit ko at sinampay na ang huling damit. "Baby, Listen to--" Isang sampal ang binigay ko sa kanya. Baby? Kung sa tingin niya makukuha niya ulit ako sa pa baby baby niya, nagkakamali siya! Sinubukan kong gawing seryoso ang expression ko. Nakatagilid ang mukha niya at gulat sa ginawa ko. Nagulat din ako sa ginawa ko, pero 'yun naman kasi talaga ang gu