PAGKATAPOS kong mag-shower ay bumaba ako sa kusina. Naabutan ko roon si Craig na gumagawa ng kape. Tulad ko ay mukhang bagong ligo rin siya. His hair was still damp from the shower.
He was wearing a white shirt and drawstring shorts.
"Dumating na sila Carina?" tanong ko sa kanya.
"Nasa kwarto na. Nakatulog sa byahe." He motioned the island counter at me. "Sir down. I'll get you coffee."
Hindi na ako nakipagtalo pa sa kanya. I sat on the island counter and watched him as he made two cups of coffee.
Then he went back to me and placed a cup of coffee in front of me. "Drink. That's caramel latte."
Napatitig ako sa tasa ng kape sa harap. Hanggang ngayon ay alam
KINABUKASAN ay nagising ako na masama ang pakiramdam. Subalit pinilit kong bumangon at bumaba para makakain at makainom ng gamot. Nakasama nga talaga sa akin ang pagkakabasa ko sa ulan kahapon."Good morning."Natigilan ako nang maabutan ko si Craig na nagkakape sa kusina. Madalas kasi ay hindi ko siya naabutan sa umaga dahil maaga siyang umaalis pa-opisina."Wala ka bang pasok?" nagtatakang tanong ko. Nakapambahay lang kasi siya."I won't go to the office today." Ibinaba niya ang hawak na tasa ng kape at ngumiti.Damn. Bakit ang gwapo pa rin niya kahit bagong gising?"Good morning, Mama."Bago ako makasagot ay
NAGISING ako na nilalamig. Bumaling ako sa tabi ko. Natigilan ako nang makita si Craig na natutulog sa couch. I looked at the side table. Ala-una na ng madaling araw. Ilang oras ba akong nakatulog?Ang huling naalala ko kanina, lumabas siya pagkatapos naming kumain ng dinner.Hindi ko alam na bumalik pala siya. He really did what he said earlier. Na babantayan niya ako. Hindi ko lang akalain na hanggang sa pagtulog ay mananatili siya."Come on, I cooked this," wika sa akin ni Craig nang ilapag niya sa harap ko ang food tray na may dinner namin.Dinampot ko ang kutsara at pinagmasdan ang bowl ng tinola sa harap ko. "Really?"Naupo siya sa harap ko at ngumiti. "Wala ka b
AKALA ko nananaginip ako nang magising ako na nakabalot sa katawan ko ang braso ni Craig. Subalit naalala ko ang ilang bahagi ng nangyari kagabi. Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi na nilalamig. I found Craig in my room. Then I asked him the craziest thing I could ever do in my life. I asked Craig to cuddle with me.Kinagat ko ang ibabang labi. What have I done last night?I miss you, baby. So much. I miss you so damn much.Naalala ko ang huling sinabi niya bago ako nakatulog kagabi. I even remembered shedding a tear last night.Maingat kong inalis ang braso niya sa katawan ko. Halos mahigit ko ang hininga habang lumalayo sa kanya. I didn't want him to wake up just yet. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin pagkatapos ng inasta ko kagabi.
"MAMA, ingat po kayo ni Papa sa date nyong dalawa."Napahinto ako sa pagsusuot ng sapatos nang marinig ko si Carina. Nakaupo siya sa kama habang nakatingin sa akin."Date?"Nginitian niya ako. "Di ba, magde-date kayo ni Papa?""Kanino mo nalaman iyan?""Iyong date? Eh, di kay Papa. Di ba nanliligaw siya sayo? Kaya kayo magde-date?"Hindi ako makasagot sa anak. Minsan, hindi ako makapaniwala na napakarami na niyang alam. Pakiramdam ko ay ang bilis niyang lumaki. Parang kailan lang, baby pa siya at hindi nakapagsalita. Ngayon, pati date ay alam na niya.
"PARA kay Ate Lena lahat ito?" tanong ni Craig habang nakatingin sa basket na dala niya. Nasa loob kami ng sikat na hopia store sa Binondo.Bukod sa Cafe Mezzanine ay pinuntahan din namin ang iba pang sikat na restaurant doon. Niyaya ko rin si Craig sa Estero Street para tikman ilang street foods na binebenta roon. Hindi ko makalimutan ang ekspresyon ng mukha niya nang pakainin ko siya ng piniritong frog legs kanina.Muli akong kumuha ng panibagong flavor ng hopia sa estante at inilagay iyon sa basket. "Hindi. Magbibigay din ako sa mga ka-work ko. Saka kay Sky. Favorite niya iyong hopia dito."He slightly cocked his brows. "I thought we're not going to talk about other people today?""Ikaw iyong nagtanong, eh." Ibinaba ko ang tingin sa basket na halos m
OUR way back to Manila was awkward. Walang nagsasalita sa aming dalawa ni Craig. I couldn't believe I managed to walk out on him. Was he mad at me? I don't know. And I shouldn't care.I knew what I did was right. But my heart… it was breaking.Sa kalagitnaan ng byahe ay pumikit ako at nagpanggap na tulog. Napadilat lang ako nang marinig ko ang isang malakas na kulog. Nagulat ako nang makitang malakas ang ulan sa labas.Tumikhim ako at nag-aalangang bumaling kay Craig. Iginala ko ang tingin sa paligid. "Nasaan na tayo?""Quezon City," tipid na sagot niya. Bumaling ako sa bintana. Wala akong masyadong makita sa labas dahil sa lakas ng ulan subalit sa kabila niyon ay napansin ko na pamilyar sa akin ang kalsadang ito. Muli ko sanang ipipikit an
NATUTULOG na mukha ni Craig ang bumungad sa akin nang magising ako. Iginila ko ang tingin sa paligid. We were inside his bedroom, and I was naked beside him. Napahawak ako sa noo nang maalala ang mga nangyari kagabi. We were stranded here last night. And then… something happened to me. Mariing pumikit ako. It was all my fault.Damn. Anong pumasok sa isip ko at nagawa ko iyon? I was the only one to blame here.I was the one who kissed him. Last night… I let my emotions get the best of me.Mabilis kong isinuot ang damit at lumabas ng kwarto. Sumalubong sa akin ang nakakalat na pinagkainan namin sa sala. Tumama ang mga mata ko sa bote ng wine na nasa center table. Was it the wine? Napahawak ako sa mga labi. I could still remember the taste of his lips against mine.
"CHEF, thank you sa pasalubong, ah. Naubos ko agad iyong hopia."Pangalawang araw ko ngayon sa trabaho matapos kong bumalik ng Patar.Pagpasok ko pa lang kaninang umaga ay kanya-kanyang pasalamat ulit sila sa pasalubong na ibinigay ko kahapon. Pare-parehong nilang nagustuhan ang hopia na dala ko."Chef, sabihin mo kapag babalik ka ulit ng Manila, ah," wika ni Allen. "Magpapabili ako ng madaming hopia."Mula sa pagpe-plating ng salad na order na isang customer ay napatingin ako babae. Ngumiti na lang ako kahit alam ko sa sarili ko kung makakabalik pa ba ako ng Maynila."Chef, okay ka lang?" tanong sa akin ni Andrea habang kumakain kami ng lunch sa lounge. "Parang kahapon ka pa tahimik."