Everyone settled to their room at dahil mamayang hapon pa naman magaganap ang ilang event na hinanda namin para sa lahat ay hinayaan muna namin sila na magkanya-kanya sa pag-e-enjoy sa magandang beach.Habang kami ni Enver ay nasa restaurant ng hotel na hindi kalayuan sa dagat at tinatanaw sina Millie at Reid na masayang nakikihalubilo sa ibang bata na kasama ng ibang empleyado.“We finally had time together.” Hinila ni Enver ang baywang ko palapit sa kanya pagkuwa’y ipinatong ang kanyang baba sa balikat ko. “Sana pala ay noon pa natin ito naisipang gawin, noh?”“Masyadong maraming trabaho nitong nakaraan dahil sa magandang feedback ng partnership natin sa Anox at sa pagla-launch ng bagong payment,” sabi ko. “Mabuti nga at nagawan agad natin ng paraan para mai-organized ang pagdating ng mga bagong kliyente bago pa matapos ang fourth branch ng Raiden.”Maliban sa mga sales associates, nag-hired din kami ng mga sales agent at nag-set up ng mga display sa iba’t-ibang mall para mas lumawa
“Dash!” Nanlaki ang mga mata ko nang makasalubong si Dashiel papasok ng elevator. “Anong ginagawa mo dito? Akala ko ay may meeting ka?”Mukhang kakarating lang niya dahil nasa tabi niya ang maleta at paakyat pa sa hotel.Napakamot siya ng ulo at bumuntong hininga. “Maaga kong tinapos ang meeting ko para makahabol dito.”“Bakit hindi ka man lang nagpasabi?” tanong ko sa kanya. “Sana ay nakapag-reserve na kami ng kwarto para sayo.”“No need to worry about that,” aniya. “Nakapagpa-reserved na naman ako ahead of time dahil plano ko talagang humabol.”Tinitigan ko siya.Nitong mga nakaraang araw, pansin ko ang pag-iiba ng mood niya. Para bang may problema siya pero dahil ayaw niyang may makahalata ay pinapakita pa din niyang ang pagiging makulit at masayahin kahit pansin na pilit ang bawat kilos niya.“M-Milan?”Bumuntong hininga ako pagkuwa’y tinapik ang balikat niya. “Please don’t forget that we are always here, okay? Huwag mong sarilihin ang problema mo.”“H-huh?”Umiling ako at lumabas
Iniwan muna namin si Millie kina Ferry at nagtungo kami sa restaurant na nasa side ng hotel. Hindi ito masyadong pinupuntahan ng tao kaya naman dito ko na niyaya si Amethyst kanina.At pagdating doon ay agad namin siyang nakita sa pinakasulok.Ngumiti siya nang makita kami kaya agad na kaming lumapit doon. “Sorry for making you go all the way here because of me.”“It’s okay,” sabi ko at naupo na kami ni Enver. “You don’t have any friends, right? Maliban sa mga magulang ng asawa mo, si Enver lang ang naniwala na wala kang kinalaman sa pagkawala ng asawa mo.”Natigilan siya. “P-paano mo nalaman?”Nag-iwas ako ng tingin at nangalumbaba. “I just know it,” I said. “Anyway, you can catch up. I won’t intervene and you don’t have to mind me. You can pretend that I am not here.”“Mi…”Bumaling ako sa kanila at ngumiti. “Seryoso. You don’t really have to worry about me. You can talk and I will just sit here.”“If that is the case, then ikaw na lang ang kakausapin ko,” sabi ni Amethyst at humara
We stayed at that restaurant for just an hour. Kaunting kwentuhan lang tungkol sa nangyari sa amin ni Enver at sa mga plano namin. After that, we decided to go back to where our friends are.Si Amethyst naman ay nagpasya nang bumalik sa trabaho niya. Naka-break lang daw siya at ayaw na din niyang abalahin ang bakasyon namin.“I learned something.” Agad akong sinalubong ni Castiel at iniharap sa akin ang cellphone niya. “That Amy girl was bullied in social media and her previous work. Binansagan pa siyang husband killer nang maging suspect niya sa pagkawala nito.”“Seriously?” Tinaasan kami ng kilay ni Enver. “If you want to know anything about Amy, you could just ask me, Cas. Naikwento na niya sa akin ang lahat ng iyon.”“Please don’t look at it in the wrong way, En.” Tumingin si Castiel sa asawa ko. “I am not doing this to harm her. I…” Sumulyap siya sa akin na para bang naghihintay ng permiso na banggitin kung ano ang plano niyang sabihin kaya tumango ako at muli siyang tumingin kay
Enver lifted me and laid me down in our bed. Sinabi niyang magpahinga na muna ako at huwag nang bumaba pa. Naibilin naman namin si Millie kina Ferry at siguradong hindi nila iyon pababayaan.At kailangan ko din talagang magpahinga lalo na’t pakiramdam ko kanina ay tuluyan na akong mawawalan ng malay dahil sa sakit ng ulo.“Okay ka na ba talaga?” tanong ni Enver. “We can go to the resort infirmary.”Umiling ako. “Hindi na naman ito tulad ng kanina,” sabi ko. “Pahinga lang ito.”Huminga siya ng malalim at naupo sa gilid ng kama. “I am sorry for bringing it up. I didn’t expect this.”“It is fine,” sabi ko. “Karapatan mo din na malaman iyon dahil parte iyon ng nakaraan ko. Sadyang hindi ko lang kayang sabihin sayo ang lahat dahil nagkakaganito ako tuwing aalalahanin ang detalye ng mga pangyayaring iyon.”“Don’t worry about that, Mi.” Hinaplos niya ang buhok ko. “Just rest.”“If you want, you can ask Ferry or Castiel about it,” suhestiyon ko. “They know every single detail about that incid
After just a couple of minutes, nagpasya na kaming balikan sina Millie. Hindi naman kasi pwedeng magkulong lang kami sa kwarto, lalo na’t kasama namin ang lahat ng empleyado ng Raiden.Agad kaming sinalubong ni Millie nang makita kami. Nagpabuhat pa siya kay Enver at inaya itong maligo sa dagat kaya doon na sila dumeretso habang ako naman ay lumapit kina Ferry at Castiel na nakaupo lang sa sun lounge.“Napag-usapan niyo na?”Naupo ako sa tabi nila. “Just the minor details.” Tumitig ako kay Enver at Millie na naglalaro na sa dagat. “I still can’t tell him everything without getting a headache.” Ibinaling ko sa kanila ang tingin at ngumiti. “Hindi naman niya pinilit pang alamin ang lahat kaya nag-suggest na lang ako na sa inyo na magtanong.”“Oh well,” ani Ferry. “I will be happy to tell him everything I know.”“Sinabihan ka na namin tungkol sa bagay na ito,” sabi ni Castiel. “Pero ikaw itong tumatanggi at nagpipilit na hindi na mahalaga kung malaman man niya o hindi.”“Well, maybe beca
Naging masaya naman ang lahat sa naging company outing. Kaya nang bumalik sa trabaho ay bakas ang kanilang pagiging ganado.Well, hindi na din kasi ganoon ka-hectic ang schedule namin at balik na sa dati ang mga workload kaya relax na ang lahat.Si Mikea na ang nag-aasikaso ng fourt shop at ilan pang errand na kailangan sa labas habang ako naman ang nag-aasikaso ng mga paperworks na kailangan ni Enver.We both decided to switch our jobs so she could learn more things about the industry and everything she needs to learn about Raiden.And it is not really a problem to me. Mas mabuti nga iyon na nagiging flexible siya sa trabaho nya. In this case, kahit na mag-leave ako ay kakayanin niyang hawakan ang lahat ng trabaho bilang sekretarya ni Enver.“You are filing a leave?” kunot-noo na sabi ni Mikea nang makita ang nasa screen ng laptop ko. “I thought you would not be using any of your leave for now?”“I just need to take care of something.” It was just a three-day leave. I promised Enver
“Mommy!”I slowly opened my eyes and I saw Millie jumping in bed while calling out for me.“Wake up, Mommy! It is already morning.” She stopped jumping when she saw me awake and sat beside me. “Good morning, my beautiful mommy.” She kissed my cheeks. “Daddy is preparing our breakfast. Bangon ka na po.”I smiled and pulled her closer to me. “Let’s sleep more, baby.” I kissed her neck and tickled her side which made her laugh.“Mom! Don’t tickle me!” Sinubukan niyang makawala sa akin ngunit mahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya kaya wala siyang nagawa kundi tumawa na lamang. “Mommy! Please stop!”“Hey…”Tinigilan ko ang pagkiliti sa kanya at sabay kaming bumaling sa pinto. Nakita namin doon si Enver na may dalang isang malaking tray na puno ng pagkain kaya naman agad na kaming bumangon at inayos ang kama.“Breakfast in bed for my lovely ladies.” Nilapag niya ang tray sa kama tsaka hinalikan ang noo namin ni Millie. “Dito na tayo kumain at siguradong hindi mo pa gustong bumangon dito.”“