“We have a lot of complaints.” Inilapag ni Art ang ilang folder sa harap ko. “And most of them came from our customers.”Hindi na ako nag-abala pang buksan ang mga folder na iyon dahil may ideya na ako kung anong klaseng complain ang sinasabi niya.Hindi na nga din ako nag-abalang tumingin sa kanya at nananatili lang akong nakatingin sa screen ng computer ko.“Ideretso mo na kay Boss iyan,” sabi ko. “At bigyan mo din ng kopya si Lucien.”“You are not going to do anything about it?”Bumuntong hininga ako at bumaling sa kanya. “Alamin muna natin ang opinyon ni Boss at Lucien. Kapag hindi agad sila nakaisip kung paano masosolusyunan iyan, tsaka tayo kikilos, okay?”Well, ayaw ko naman kasi na maging dependent sila sa akin sa lahat ng bagay. Oo, kaya kong patigilin ang mga complain na iyan pero kung ako ang kikilos, hindi iyon makakatulong kay Enver at sa Raiden.They have to think that I am only here for three months. Hindi nila ako pwedeng asahan sa lahat ng bagay.“Oh, right.” Muli niy
Enver took care of the complaints in his shop while I went to a friend who own a detective agency. At sa totoo lang, hindi ako sigurado kung makukumbinsi ko ang isang ito na tulungan ako gayong nasisiguro kong masama din ang loob niya sa akin.“Ahm, Miss,” tawag ko sa receptionist nang makapasok ako sa floor kung nasaan ang office ng sadya ko.Tumingin siya sa akin at ngumiti. “Hi, ma’am. How may I help you?”“Ahm…” Tumikhim ako. “I don’t have an appointment but I was wondering if I may speak with Mister Lainz. Just tell him my name.” Naglapag ako ng business card sa harap niya na agad naman niyang kinuha.“I am not really sure if he will entertain you now,” sabi ng receptionist. “Nagbilin kasi siya kanina na huwag iistorbohin. But I will try.” Kinuha niya ang phone at agad tumawag sa opisina ni Laiz. Ilang sandali silang nag-usap pagkuwa’y bumaling sa akin ang receptionist. “Ma’am, wala daw po siyang kilalang Milan Escuero.”Bumuntong hininga ako at inilabas ang lumang business card
“No! I want the high-end Anox car!” Iyan ang sigaw na bumungad sa akin pagpasok pa lang sa shop ng Raiden.At nakita ko sa tabi ng counter ang pinanggalingan ng sigaw na iyon, kasama si Raiden at iba pang sales associates ng Raiden.Ah, mukhang hindi pa nila napapakalma ang isang iyon.“Hindi ba kayo nahihiya sa akin?” sabi ng matandang babae na kausap ni Enver. “I am your regular customer here. Sa tuwing naglalabas kayo ng bagong brand or model, agad akong bumibili bilang suporta sa inyo. But what the hell are you doing now?”“Madam, we appreciate your support to our company,” mahinahong sabi ni Enver. “We really do. But those high-end Anox cars are here for a purpose and we cannot sell them to you. I am sorry—”“Shut up!” muli na namang sigaw nito. “I said I want it and you will give it to me!”“What is happening here?” bulong ko kay Dani, isa sa sale associates dito.“Isa sa limang customers na nag-i-insist na bilhin ang high-end Anox cars,” balik niya sa akin. “Iyong apat ay napak
“You have been working for me for almost a month but this is the first time you invite me to have some snacks with you,” sabi ni Enver habang kumakain kami ng binili niyang pagkain sa isang fast food.Naisipan namin na tumambay muna sa isang park at dito kumain. Medyo madami kasi ang binili niya at siguradong magkakalat lang kung doon kami sa kotse niya kakain.“Are you starting to get comfortable with me around you?”“You know that I am just being professional when I am working with you,” I said. “Nagugutom lang talaga ako ngayon at ikaw ang kasama ko kaya inaya kita.”“So, you are still not comfortable with me around?”Umiling ako. “Let’s just be honest with each other, okay?” Humarap ako sa kanya. “You are my ex-husband that cheated on me. And I am your ex-wife who just left you without even saying goodbye. Five years later, we just happened to meet again without any warning and since then, we have only focused on working on this project. Sa tingin mo ba ay ganoon lang kadali na ma
“No!” madiing sambit ni Mikea nang ipaliwanag ng kapatid ang dahilan kung bakit siya nagpunta dito sa Raiden.Nang dumating kasi siya ay agad na kaming pumasok sa loob ng office ni Enver at sila muna ang pinag-usap namin. Ayaw naming makialam agad lalo na’t problema iyon ng pamilya nila.Baka lalong hindi iyon magustuhan ni Mikea kahit na gusto lang naming makatulong.Mas mabuting magkausap muna sila ng masinsinan at mailabas ni Michaella ang lahat ng dahilan kung bakit gusto niyang magtrabaho. At mailabas din ni Mikea ang dahilan niya kung bakit pinipigilan niya ang kapatid na magtrabaho.“Sinabihan ka na nila Daddy na hindi ka pwedeng magtrabaho, hindi ba?” dagdag ni Mikea. “Bakit ba hindi ka na lang makinig?”“Kasi nakikita kong nahihirapan na kayo,” sagot ni Michaella. “Kasalanan ko kung bakit inatake si Mommy, hindi ba? Bakit hindi nyo na lang ako hayaan na tumulong?”“Graduating ka na, Micha. Paano kung dahil sa tangka mong pagtulong ay mahirapan kang isabay ang pag-aaral mo?” s
“Milan!” Agad akong sinalubong ni Enver pagpasok ko pa lang ng opisina niya. Mayroon siyang hawak na folder at bakas sa mukha niya ang matinding kasiyahan kaya tingin ko ay may good news siyang natanggap. “Milan!”“W-what is the matter?” sabi ko. At hindi na ako nakapalag pa nang bigla na lang niya akong yakapin ng mahigpit. “S-sir Enver?”At mukhang natauhan siya kaya mabilis siyang kumalas ng yakap. “Sorry about that.”Damn it! Ang lakas ng tibok ng puso ko. Nakakamiss din pala ang yakap ng isang ito.“A-ano ba ang nangyari?” sabi ko.Tuluyan na kaming pumasok sa loob ng office niya at isinara ang pinto dahil may mga chismosa sa labas na nakakita ng pagyakap niya sa akin.“Look at this.” Ibinigay niya sa akin ang folder na iyon.Agad ko iyong kinuha at sinimulang basahin.“The main branch said that they already sell four of the high-end Anox cars,” he said. “And it is made through the promotion that we just discussed with Mikea and her sister last week.”“Oh my god!” Napahawak ako s
Sa mga sumunod na araw ay tahimik akong nagtrabaho. Hangga’t maaari ay pinilit ko na hindi maiwan sa iisang silid kasama si Enver.At kapag may kailangan na trabahuhin sa labas ay agad akong nagpi-prisinta para lang mapalayo kay Enver.Yes, aaminin ko. Masaya ako na makasama siyang muli. Masarap sa pakiramdam na muling makausap ang lalaking pinakamamahal ko.Pero sa tuwing napapatingin ako sa kanya ay pilit pumapasok sa isip ko ang panlolokong ginawa niya sa akin. Kaya mas mabuting lumayo na lang nang sa gayon ay hindi maapektuhan ang pagtatrabaho namin.“You are avoiding him.”Nanlaki ang mga mata ko nang bigla na lang sumulpot sa harap ko si Ferry at Castiel. “What the hell?” Iginala ko ang tingin sa paligid at nakita si Dashiel na nakatayo sa counter. “He called you?” Ibinalik ko ang tingin sa mga kaibigan ko.Nandito ako sa isa sa restaurant ni Dashiel.Wala na akong gagawin sa office kaya nag-half day lang ako ngayon. At dahil lunch time na rin naman ay dito ko naisipang kumain
“Good morning!” masayang bati sa akin ni Art at sinuklian ko iyon ng ngiti. “Aba, mukhang maganda ang gising natin.”Nilapag ko ang gamit sa table at bumaling sa kanya. “I had a great time last night.”Ferry and Castiel got totally drunk last night. Napangatawanan ko naman ang sinabi ko na hindi ako magpapakalasing. Aside from two glass of wine, puro juice at pagkain lang ang nilantakan ko.Habang ang dalawa kong kaibigan ang tumodo ng inom. Maliban sa nauna nilang in-order na isang bote ng brandy at tatlong bucket ng beer, nagpahabol pa sila ng apat pang bucket kaya naman halos nahirapan akong isakay sila sa sasakyan.At dahil siguradong gagabihin na ako ay hindi na ako nag-abalang ihatid sila sa mga bahay nila. Dineretso ko sila sa bahay ko at hinayaang matulog sa kwarto.Bilang kabayaran sa pagpapahirap nila sa akin kagabi, sinabihan ko sila kanina bago ako umalis ng bahay na samahan muna si Millie.“Ibig sabihin ay tama lang na pinauwi ka ni Sir Enver kahapon,” aniya. “Iba kasi an
“Matagal pa ba tayo?” tanong ko kina Ferry at Castiel na umaalalay sa akin habang naglalakad. Nakapiring ang mata ko dahil mayroon daw silang surprise para sa akin.Kakagaling ko lang sa magulang ni Amethyst at nakausap ko sila sa maaari naming gawin upang tulungan ito sa sitwasyon na kinakaharap.Kahit kasi sila ay nababahala na din sa kahahantungan ng buhay ng anak kung magpapatuloy lang ito sa pagtatago.Matapos naming mag-usap ay sinundo ako ng dalawang ito at bago pa makarating sa pupuntahan namin ay nilagyan na nila ako ng piring sa mata.“Malapit na tayo kaya relax ka lang diyan,” ani Ferry.“Pero halos isang oras ko nang suot ang blindfold na ito,” reklamo ko. “Bakit ba biglaan niyong naisipan na magbigay ng surprise?”“It is not our idea,” ani Castiel. “May ambag kami pero hindi kami ang pasimuno nito. Ang asawa mo ang nangunguna para sa surprise na ito.”“Biglaan nga eh,” sabi pa ni Ferry. “Kahapon niya lang kami kinausap tungkol dito kaya isang mabilisan na pag-aayos na lang
Kailanman ay hindi ko inaasahan na darating ang ganitong pagkakataon. Kung saan makikita kong masaya kaming lahat, walang halong pagpapanggap at tunay ang bawat ngiti na ibinibigay sa isa’t-isa.After we finished our dinner, we decided to continue our conversation in the living room. Doon na din dinala ang mga wine at beer dahil nagkayayaan ang magkakapatid na mag-inuman na, tutal ay matagal na din silang hindi nagkakasama.Habang ang magulang nila ay abala sa pagpapakita kay Millie ng mga regalo nila.Kami na lang ang narito dahil sinundo na si Ferry ng kanyang asawa, habang si Castiel ay umakyat na sa guest room dahil maaga pa ang kanyang pasok bukas. Dito ko na siya pinatulog dahil marami na din ang wine na kanyang nainom.“What?” ani Enver sa kapatid. “Enish divorced her husband?” Si Enish ang isa pa nilang kapatid na babae na mas bata lang ng isang taon kay Enver. “Why?”“The bastard was having an affair with his cousin,” ani Ethyl. “Kaya wala nang pali-paliwanag at nang malaman
Akala ko ay tatanggihan ni Enver na makipag-usap sa pamilya niya para ayusin ang hidwaan sa pagitan nila. Kaya naman napangiti ako nang dalhin niya ang mga ito sa garden at doon sila nagsimulang mag-usap.Habang kami ni Millie ay tumutulong na sa mga maid para ihanda ang hapag. Nang sa gayon ay makakain na kami pagkatapos nilang mag-usap.“Eh? Seryoso?” sambit ni Ferry matapos ikwento ni Castiel sa kanya ang paghingi ng tawad sa akin ng mga in-laws ko. “Sincere ba?” Bumaling siya sa akin. “Hindi eme lang dahil natatakot na ma-upset ka dahil alam nilang posible mong ipagbawal uli na makalapit sila kay Millie?”“That is the first thing that came to my mind earlier.” Inilapag ko sa harap niya ang isang plato na puno ng slice kiwi at may side sauce na spicy ketchup. Iyon kasi ang pinaglilihian niya. “But it feels like they were sincere. Erwin vouch for that.”“Oh well,” ani Castiel. “It doesn’t really matter now if they were sincere or not. Labis na kahihiyan na ang dinanas sila dahil sa
“Are you even breathing?” Castiel whispered to me while we were looking at the car that stopped in front of our house. “You don’t have to be nervous, right?” I glared at her. “I am not nervous.” Inirapan ko siya. “I am just composing myself to avoid the awkwardness that we might feel later.” I turned my attention to the car when it slowly opened. Lumabas doon ang mag-asawang Don Emil at Madame Venice na todo postura pa. May mga bitbit pa silang maraming paper bag na tingin ko ay naglalaman ng mga laruan na ibibigay nila kay Millie. Enver was the one who got out of the house to greet them. Ferry was staying inside while Castiel and I stood in front of the door, together with Millie who was holding my hand. “If you say so,” she said. “But I didn’t expect that they would also bring two of Enver’s siblings.” We both turned our eyes to the other car that just arrived. At laman ng sasakyang iyon ang dalawa sa nakababatang kapatid ni Enver, sina Ethyl at Erwin. “Mukhang hindi din nila i
Nakakulong ako ngayon sa banyo at nakatitig sa limang pregnancy test kits na pinabili ko kay Castiel.Kanina pa lumabas ang resulta at pare-pareho lang ang lumabas sa limang test na ito. And I am overwhelmed with the emotion I am feeling right now.Nasa plano ko naman talaga na magkaanak pa, kung papayag si Enver. Gusto ko kasi talagang bigyan ng kapatid si Millie. Pero hindi ko inaasahan na ibibigay ito agad sa amin sa panahong hindi namin inaasahan.Yes, I am pregnant. Ang limang test kits na ginamit ko ay pare-parehong nagresulta ng positive.“Milan!” sigaw ni Ferry mula sa labas. “Nandito na ang asawa mo! Nagsumbong agad ang maid mo na kanina ka pa nagkukulong dito sa banyo kaya siguradong susugurin ka na niya.”Kinuha ko ang isang dalawang test kits pagkuwa’y binuksan ang pinto. Eksakto din na kapapasok lang ng kwarto ni Enver at bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha.“Anong nangyayari dito?” tanong niya. Agad siyang lumapit sa akin ngunit bago pa niya ako mahawakan ay agad ko na
“Mommy!”I slowly opened my eyes and I saw Millie jumping in bed while calling out for me.“Wake up, Mommy! It is already morning.” She stopped jumping when she saw me awake and sat beside me. “Good morning, my beautiful mommy.” She kissed my cheeks. “Daddy is preparing our breakfast. Bangon ka na po.”I smiled and pulled her closer to me. “Let’s sleep more, baby.” I kissed her neck and tickled her side which made her laugh.“Mom! Don’t tickle me!” Sinubukan niyang makawala sa akin ngunit mahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya kaya wala siyang nagawa kundi tumawa na lamang. “Mommy! Please stop!”“Hey…”Tinigilan ko ang pagkiliti sa kanya at sabay kaming bumaling sa pinto. Nakita namin doon si Enver na may dalang isang malaking tray na puno ng pagkain kaya naman agad na kaming bumangon at inayos ang kama.“Breakfast in bed for my lovely ladies.” Nilapag niya ang tray sa kama tsaka hinalikan ang noo namin ni Millie. “Dito na tayo kumain at siguradong hindi mo pa gustong bumangon dito.”“
Naging masaya naman ang lahat sa naging company outing. Kaya nang bumalik sa trabaho ay bakas ang kanilang pagiging ganado.Well, hindi na din kasi ganoon ka-hectic ang schedule namin at balik na sa dati ang mga workload kaya relax na ang lahat.Si Mikea na ang nag-aasikaso ng fourt shop at ilan pang errand na kailangan sa labas habang ako naman ang nag-aasikaso ng mga paperworks na kailangan ni Enver.We both decided to switch our jobs so she could learn more things about the industry and everything she needs to learn about Raiden.And it is not really a problem to me. Mas mabuti nga iyon na nagiging flexible siya sa trabaho nya. In this case, kahit na mag-leave ako ay kakayanin niyang hawakan ang lahat ng trabaho bilang sekretarya ni Enver.“You are filing a leave?” kunot-noo na sabi ni Mikea nang makita ang nasa screen ng laptop ko. “I thought you would not be using any of your leave for now?”“I just need to take care of something.” It was just a three-day leave. I promised Enver
After just a couple of minutes, nagpasya na kaming balikan sina Millie. Hindi naman kasi pwedeng magkulong lang kami sa kwarto, lalo na’t kasama namin ang lahat ng empleyado ng Raiden.Agad kaming sinalubong ni Millie nang makita kami. Nagpabuhat pa siya kay Enver at inaya itong maligo sa dagat kaya doon na sila dumeretso habang ako naman ay lumapit kina Ferry at Castiel na nakaupo lang sa sun lounge.“Napag-usapan niyo na?”Naupo ako sa tabi nila. “Just the minor details.” Tumitig ako kay Enver at Millie na naglalaro na sa dagat. “I still can’t tell him everything without getting a headache.” Ibinaling ko sa kanila ang tingin at ngumiti. “Hindi naman niya pinilit pang alamin ang lahat kaya nag-suggest na lang ako na sa inyo na magtanong.”“Oh well,” ani Ferry. “I will be happy to tell him everything I know.”“Sinabihan ka na namin tungkol sa bagay na ito,” sabi ni Castiel. “Pero ikaw itong tumatanggi at nagpipilit na hindi na mahalaga kung malaman man niya o hindi.”“Well, maybe beca
Enver lifted me and laid me down in our bed. Sinabi niyang magpahinga na muna ako at huwag nang bumaba pa. Naibilin naman namin si Millie kina Ferry at siguradong hindi nila iyon pababayaan.At kailangan ko din talagang magpahinga lalo na’t pakiramdam ko kanina ay tuluyan na akong mawawalan ng malay dahil sa sakit ng ulo.“Okay ka na ba talaga?” tanong ni Enver. “We can go to the resort infirmary.”Umiling ako. “Hindi na naman ito tulad ng kanina,” sabi ko. “Pahinga lang ito.”Huminga siya ng malalim at naupo sa gilid ng kama. “I am sorry for bringing it up. I didn’t expect this.”“It is fine,” sabi ko. “Karapatan mo din na malaman iyon dahil parte iyon ng nakaraan ko. Sadyang hindi ko lang kayang sabihin sayo ang lahat dahil nagkakaganito ako tuwing aalalahanin ang detalye ng mga pangyayaring iyon.”“Don’t worry about that, Mi.” Hinaplos niya ang buhok ko. “Just rest.”“If you want, you can ask Ferry or Castiel about it,” suhestiyon ko. “They know every single detail about that incid