Kabanata 5: Ex

•Ozanne•

“ Heya, Zane! So! How’s the night?” Singtaas ng tirik ng araw ang kasiglaan ni Kath. Inilapag muna nito ang dalang tray na may pagkain bago umupo kaharap ni Ozanne.

Tipid na nginitian lamang ito ni Ozanne bago ito nagpatuloy sa kinakain.

“What? Don’t tell me…?”

Umiling si Ozanne bagamat nakayuko ito at kumakain ng carbonara.

“I heard his like a wild beast in bed. Nakakapagtakang hindi ka man lang niya natikman.” Tila gatilyo iyon sa pagbiglaang pagkasamid ni Ozanne.

Agad niyang inabot ang baso at tinungga ang lahat ng tubig na laman nito. Nang naging maayos na ang kalagayan niya ay matalim niyang tinitigan si Kath.

“Don’t act like an innocent teenager…” humigop muna si Kath sa soup niya bago nagpatuloy sa pangaalaska.

“How about kiss? I’m sure you did.”

“What about it?”

“Malambot? Magaling ba sa espadahan?”

That’s it. Binitawan na ni Ozanne ang mga kubyertos at hindi makapaniwalang napatingin sa kaniya.

“ What’s with you? Ano? Teka nga, kailan ba uuwi si Horace? At ng hindi mo na kailangang itanong sa akin ang mga bagay na iyan.”

Nilunok muna nito ang nginunguya. “ Mga isang linggo pa. Hindi pa raw tapos ang inaasikaso niya dun.” Sabay kibit-balikat.

Mukhang nagtagumpay siya sa pag-iwas sa pinag-uusapan nila kaya nga lang mukhang nasobrahan ata dahil biglang tumahimik si Kath at malungkot na nagpatuloy sa pagkain.

Pang ilang 'isang linggo' na kasi niyang naririnig iyon, ni hindi niya naman alam kung ano ang inaasikaso ng kasintahan niya roon.

Biglang nakaramdam ng guilt si Ozanne kaya lumipat sya sa upuan sa tabi ni Kath atsaka hinila ang pinagkainan.

“The rumors are true.”

“Hmmh?” Bahagyang naiwan sa ere ang pasubo pa lamang sana na pagkain ni Kath.

“He's dangerous. And to answer your question, we just kissed during the wedding. Our lips just touched. Nothing happened after that.”

Hindi makapaniwalang tinitigan siya ni Kath. Nakataas ang kilay nito na para bang nagdududa.

Nag-aalinlangang tumango si Ozanne. “Totoo iyon.”

Nagkibit balikat lamang si Kath. “Ngayon lang kita nakitang magsuot ng turtle neck , bagay pala sayo eh.”

Agad na lumipad ang kamay ni Ozanne sa kaniyang batok. “A-ano, matagal ko nang nabili to, ngayon ko lang naisuot.” Aniya bago nagpakawala ng nerbyosong tawa .

Tanging tango na lamang ang naisagot ni Kath dahil naging abala ito sa pagbubusi sa kaniyang cellphone, mukhang sinusuyo na ito Horace dahil palihim ng ngumingiti.

Para kay Ozanne ay sapat na ang bagay na naibahagi niya sa kaibigan. Pasimpleng niyang kinakamot ang leeg dahil sa suot.

Hindi talaga siya nagsusuot ng mga damit na dumidikit sa kaniyang leeg dahil hindi siya kumportable dito. Pero mukhang mapapadalas na yata ang pagsuot niya ng mga ganiyang damit dahil sa isang tao.

_ _ _

“Are you sure you don’t want to that thing?”

Pang-ilang tanong na ba iyan ni Yves? Napabuntong hininga na lamang si Ozanne bago binitbit ang kinakaing cookies at nagtungo sa sofa.

The bowl containing the cookies was settled atop her bended knees as she seated and constantly pressed on the remote control.

She felt her husband follow her.

“Hey!” Nagulat siya ng may kamay na biglang kumuha sa kinakain niya.

Her head instantly turned as she trailed the cookie that she was eating.

Naroon si Yves sa likuran ng kaniyang kinauupuan, ilang dangkal lang ang layo mula sa kaniya. Nagtama ang kanilang paningin nang kinagat ni Yves ang cookie sa mismong pinagkagatan niya ng hindi iniiwas ang paningin.

Napakurap naman si Ozanne at hindi na ito pinansin. Binalik niya ang paningin sa TV at nagkuha muli ng bago.

Ilang sandali ay naramdaman niya na lamang na may kung anong kumikiliti sa kaniyang batok.

“Stop it!” Inis na tumayo si Ozanne at nagtungo sa lababo at inilagay ang mangkok na wala nang laman.

Habang umiinom siya ng tubig ay naroroon na naman si Yves sa kaniyang likuran.

Before she could even complain, Yves caged her in his arms. And since she tied her hair up, her nape is very much accessible.

Yves couldn’t resist the temptation and went on his own accord. He continued to suck on her skin while Ozanne struggled to get away at first and eventually felt her knees go weak.

It was ticklish but yet as Yves ' tongue made contact with her skin, she felt a foreign sensation that creeped through her entire system.

Pinipigilan ni Ozanne ang makapagpawala ng impit ng tinig ngunit may iilang halinghing na lumalabas mula rito.

Bumababa ang labi ni Yves at naglakbay ito sa pagitan ng kaniyang leeg at balikat. Sa isip ni Ozanne ay kinakailangan niyang lumalayo pero tila tinatanggihan ng kaniyang katawan ang ideyang iyon.

Naramdaman niya na ang paghawi ni Yves sa suot na t-shirt upang mas mapag-igi pa ang kaniyang ginagawa.

“Ma’am? Sir?” Bigla ay narinig ni Ozanne ang pagtawag ni Kelly mula sa sala. Agaran niyang inayos ang damit at naglakad papalabas ng kusina.

“Ma’am Ozanne?” Naglalakad na si Kelly pataas, papuntang kwarto.

“I’m here!” si Ozanne bago naglakad papalapit sa kaniya.

“Itatanong ko lang po sana kung anong gusto niyong hapunan?” Tanong ni Kelly ng naglapit na silang dalawa.

Pinakiramdaman ni Ozanne ang sarili. Hindi siya gaanong nakakain ng tanghalian pagkatapos nilang maikasal dahil nasa iisang mesa lamang sila ng kaniyang pamilya. Isa pa, hindi niya kayang lumunok dahil sa mga binibitawang papuri ng kaniyang ina.

Muntik niya ngang mailuwa ang kinakain nang sabihin nito kung gaano sila kasaya na napunta ang kanilang 'mahal' na anak sa tamang lalaki.

Naisama pa sa usapan ang dati niyang kasintahan, kesyo wala rawng mapapala ang kanilang anak doon. Nag-init ang kaniyang ulo sa pagsali ng ina niya sa lalaking minsan niya ng minahal.

Akmang sasagot siya ng biglang tinapunan siya ng masamang tingin ng kaniyang ina.

“Don’t worry about dinner, Kelly. I'll cook. You can go home early today, and do your paperworks.” Sabat naman ni Yves na nasa may pinto sa kusina.

“Sigurado po ba kayo?” Nag-aalalang tumingin si Kelly.

“ Yes.”

“Tatapusin ko lang po iyong pagdidilig sa bakuran tapos aalis na po ako. Sige po.”

Nang makaalis na si Kelly nung araw na iyon ay dumiretso na siya sa guest room. Bukas niya na kukunin ang ibang gamit niya sa condo. Ni-lock niya ang pinto bago niya binuklat ang aklat na nadala niya.

Nakahilig ang kaniyang likod sa headrest ng kama habang nagbabasa. Ilang sandali pa ay dinalaw na siya ng antok.

Gabi na ng nagising siya dahil sa katok ni Yves.

“Let’s eat.”

Tahimik na kumakain silang dalawa ng basagin Ito ni Yves.

“Are you sure you don’t want to do that thing?

“What thing?” It seems like Ozanne’s mind is yet to awaken.

“ Just say yes.” Too late, she is now fully awake.

“You wish.”

_ _ _

May lahi ba siyang bampira o ano? Lagi niya na lang pinagdeskitahan ang leeg ni Ozanne. Hindi isa o dalawang chikinini lang ang ginawa ni Yves kundi lima.

Nasa loob ng palikuran si Ozanne habang tinitiklop ang tela na tumatakip sa kaniyang leeg.

Sa wakas ay mas nakakahinga na sya ng maluwag. She felt suffocated earlier. Hinaplos niya ang balat na mayroong mapupulang marka.

‘When will this fade?’ inis niyang tanong sa sarili.

“Ano yan? Rashes?”

Dali-dali niyang inayos ang damit bago hinarap si Aera na nakasandal sa pintuan ng banyo.

“Oo. Kanina ka pa?” Hinugasan niya ang kamay at naghablot ng tissue bago nilapitan si Aera.

“Kararating ko lang. Uuwi ka na agad?”

“ Dadaanan ko muna siguro iyong naging pasyente ko doon sa eskwelahan malapit dito…Why?”

“Tutal pupunta ka sa eskwelahang iyon, pwedeng pakisuyo na lang ito?” Nag-abot siya ng envelope .

“What’s this?”

“ Para sa kapatid ko.” Tumango naman si Ozanne. “Sa registrar?”

“Oo maghohomeschol siya.”

“Is everything okay?”

“Yes, don’t worry.”

It was dismissal time when Ozanne arrived at the school. She went straight first to what Aera had asked. After that, she went through the waiting area for the person she awaits.

Good thing, she didn’t wait that long. “Dr. Ozanne!”

Agad siyang sinalubong ng yakap ni Landley. Pawisan itong nakakapit sa kaniya.

“Hay nako! Ang batang to talaga! Hi po doktora! Pasensya na, kagagaling niya lang maglaro.”Pilit nilalayo ng Ina ni Landley ang bata pero mas humigpit pa ang hawak nito.

“It’s okay. Haha, can I?” nakalahad ang kamay ni Ozanne, hinihintay na maiabot ng Ina ang panyong dala.

“A-alright.” Nang maabot Ito ni Ozanne ay dahan-dahan niyang tinatanggal ang pagkatapos ng bata.

“You did what you promised!” bahagyang yumuko si Ozanne para mapunasan ang mukha nito. Malaki ang ngisi ng bata.

Nakangiti na si Ozanne habang hinahawi ang basang buhok nito. Pagkatapos niyang mapunasan ay inilagay niya na ito sa likuran ni Landley.

“Ah, Ms. Gomez? “

“Please, Fhey na lang.”

“F-Fhey, can I invite you both for an ice cream? My treat.”

Naiwan mag-isa sa table si Ozanne pagkatapos nagpaalam na magbabanyo si Landley na siyang sinamahan ng kaniyang ina.

Pagkabalik nila ay nagsimula na silang kainin ang inorder nilang sorbetes. Magkatabi sila ni Ozanne at Fhey habang katapat nila si Landley na abala na sa pagkain.

“ I met him yesterday. Matagal mo na pala akong kilala?”

Natagalan bago si Fhey nakasagot.

“ Palagi ka niyang nakukuwento sa akin. Sa pangalan lang kita kilala noon, pero sa wakas ay nakilala rin kita sa personal… Balita ko naikasal ka na?”

Pinagsalikop ni Ozanne ang mga kamay habang tinitingnan si Landley. “Yes, just yesterday.”

“Congrats.”

Tipid lamang na ngumiti si Ozanne. “It was arranged. Nang makita ko siya kahapon, muntik na akong tumakas sa kasunduan. But then I remembered, the last time I ran away, I destroyed somebody else’s life.

Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan nila. “I’m sorry.”Mapagkumbabang turan ni Ozanne.

“Hindi ko masasabing ayos lang, dahil nawasak talaga siya ng panahong iyon. But the thing is, we should just let bygones be bygones.”

Hinawakan ni Fhey ang mga kamay ni Ozanne.

“Nangyari na ang nangyari. And besides may magandang naidulot din naman. Like that little guy over there, Marcus really loves our son.”

“Yeah, he told me. He even showed me the baby pictures. He was so proud. I’m happy for him.”

Tila napansin ni Landley ang mga matang nakamasid sa kaniya. “What po?”

Ozanne and Fhey burst their laughs out. He is just looks so adorable with the little smudges beside his mouth.

“Ma, aren’t you gonna eat your ice cream? Can I have that? Pretty please?” pinag-abot ni Landley ang mga palad at tumingin sa kaniyang ina ng may kumikinang na mga mata.

“How about another serve of ice cream Landley?” Akmang tatayo na si Ozanne ng pigilan ito ni Fhey.

“Huwag na Ozanne…” ibinigay ni Fhey ang cup niya na wala pang bawas. “… hindi ako masyadong mahilig sa malamig.”

Biglang tumunog ang cellphone ni Fhey. Kaya sumenyas ito na lalayo lang saglit.

Nagpatuloy sila pagkain, ilang sandali pa ay nagsimula nang magkuwento si Landley.

“Wala pa rin si mama?” Tila naiinip na si Landley kaya inaya niya na itong sa labas na lamang sila maghihintay.

“Do you know your mom’s number?”

Umiling-iling ito bilang tugon. “No. I forgot.”

“Let’s just wait for her here.”

“ They’re here na, Tita Zane! Ma!Pa!”

Ozanne looked over her shoulder, true enough, nariyan na nga sila.

“Hi.” Nakangiting salubong sa kaniya ni Marcus.

“Hey there, bud!” Nag fist bump ang mag-ama bago binuhat ni Marcus ang anak.

Pait na napangiti si Ozanne nang makita ang tuwang-tuwang si Marcus. I didn’t saw that smile before. It looks so genuine, it looks so warm.

Lumapit na rin si Fhey sa dalawa at kinuha si Landley.

That made Ozanne wonder. Kung nagpatuloy ba siya sa pagmamatigas noon, magiging ganito rin kaya sila kasaya ni Marcus? Probably not. They were young back then. It was a just a temporary euphoria. But at least, as what Fhey said, may magandang naidulot din. But that doesn’t changed the fact that once in her life, she brought someone into the pit along with her.

“Zane? You okay?”

Hindi niya na namalayan na silang dalawa na lang pala ang naroroon. Tumingin siya sa paligid at Nakita niya ang mag-ina na naglalakad patungo sa isang kotse.

“ O-oo, may naisip lang. Uuwi na kayo?”

“Oo, nasa bahay kasi ang Lolo't Lola, hinahanap na ang apo nila. Salamat nga pala sa libre.”

“Wala iyon.”

Ngumiti ito at saka ginulo ang buhok ni Ozanne. “Cheer up, everything's gonna be okay.”

Iyon ang bagay na hindi niya maikakailang nagustuhan niya kay Marcus. No matter how she hide it, he could always see through her.

“I hope so. Sige na, naghihintay na sila.”

“Alright, see you around.”