"Aamin din naman pala papahirapan pa ako." Inis kong bulong habang papalabas na kami ng presento. Inamin na ng tatlo na sila talaga ang kumuha ng card ni Hunter sa bag ko. Aamin din pala pinatagal pa.Hindi na ako nagsampa ng reklamo. Una ayoko ng stress pangalawa magastos at wala akong pambayad. Hindi ko alam kay Hunter kung magsasampa ba siya. Kinuasap niya lang abugado niya kanina bgao kami umalis at ito na ang nakipag-usap doon sa loob. Nakalabas na kami pero si Hunter ay tahimik lang. Sinabihan ko na itong ako na ang bahala sa sarili ko pero sabi niya ihahatid nya daw ako. Hunter is a cold gentleman I must say. He is so reserve yet I can feel that deep inside he is gentle and sweet. Parang facade niya lang yung pagiging masungit niya. "Why are you quiet? Anything wrong?" Tanong niya agad nang makapasok kami sa loob ng sasakyan niya. Nagulat pa ako nang inabot niya ang noo ko gamit ang likod ng palad niya. "Nabigla lang ata ang utak ko Bebeluvs pero choks lang, keri ko 'to."
"I'm not staying for long, Harriet. I told you I'm just here for vacation." It's still a no. Ilang araw ko na siyang kinukulit pero hanggang ngayon hindi pa rin ito pumapayag na ligawan ko siya. On week after that incident inside his car, ngayon lang kami ulit nagkita. Nandito ako sa hacienda nila para sa part time job ko sana bilang taga sort ng mangga pero pinatawag niya ako para sa ibang trabaho. Yun ay ewan ko ba kung trabahong matatawag ang pagsama sa kanya mag-tour dito sa hacienda. Nandito kami ngayon sa mataas na parte ng hacienda nila. Mula dito kita ang malawak na taniman ng mga mango farm ng mga Sandoval. Sa kaliwang side naman kita ang madaming baka ng kanilang dairy farm. Dito sa pwesto kung nasaan kami ay may maliit na kubo. Dito niya ako dinala kasi dito daw ang pinaka gustong parte niya. Ang sabi niya sa akin, lahat daw sila magkakapatid may kanya-kanyang kubo dito sa hacienda at ang kanya ay napili niyang dito ipagawa. "Don't look at me like that. Just eat." N
Napasinghap ako. Napahawak pa ako sa aking dibdib. Hindi ako makapaniwalang tumitig sa kanya. Walang emosyon ang mukha niya pero nakatitig din ito sa akin. Omg! Si Hunter Cole nagseselos? Ibig sabihin— "Joke." Biglang bawi nito pagkatapos muling naging seryoso at masungit ang mukha. "Just eat, you're so loud." "Wee? Talaga ba? Nagseselos lang eh." Mahina kong sinundot ang tagiliran niya at mukhang nandun ang kiliti niya dahil napaigtad ito. Sinundot ko ito ulit hanggang sa mahawakan niya na ang aking kamay. "Stop." "Kung ayaw ko anong gagawin mo?" Naghahamong kung tanong sa kanya. "Kiss mo 'ko? 'Ge nga kung matapang ka kiss mo 'ko?" Pinahaba ko ang nguso ko pero hindi ito gumalaw. Nakatingin lang ito sa mukha ko, sa mata ko hanggang sa labi ko pero walang ginawa. "Weak ka pala eh!" Sabi ko para e-povoke siya pero mukhang matigas din ang paninindigan niya. Sa halip na halikan ako pinasakan niya lang ng sausage ang aking bibig. Muntik pa akong mabulunan. Nakabusangot akong tuming
Warning: SPG! Read responsibly.***Lumakas ang ulan na may kasamang kulog at kidlat pero patuloy lang sa pag-angkin si Hunter sa labi ko. Ako naman kahit hindi marunong humalik sinabayan ko ang mga galaw niya. Tinumbasan ko ang kalandian niya. Hindi alintana ang malakas na ulan na bumubuhos sa labas. Ika nga balewala ang ulan sa mga taong naglalandian. At sapul kaming dalawa ni Hunter dun. Lalo pang dumagdag ang ulan sa init na nagsisimula ng nag-alab sa aming katawan. Mahigpit akong napakapit sa batok Hunter nang palaliman nito ang paghalik sa akin. Mapag-angkin, mapagparusa at may halong panggigigil. He became intense but I tried to fight back the intensity of his kisses. I mimicked the movements of his lips. This is my first time to kiss a man like this. The only knowledge I have is from the pocket books that I read. Hunter is my first kiss and I don't know if I'm doing it right. I'm just copying the way how his lips moved against mine.Para akong nalalasing kahit wala naman kam
"You look good in that bed." He breathes seductively. Then he lowered his body and started removing all my clothes leaving me with nothing. Sobrang bilis ng mga galaw niya, ilang segundo lang natanggal niya ang lahat ng suot ko at tinapon nalang basta saan. Sunod niyang tinanggal ang saplot na suot, pero tinira niya ang boxers short niya. Pagkatapos ay sumampa na ito sa kama. I was lying naked in front of him. Sinubukan ko pang takpan ang kahubdan ko pero mabilis niya itong naagapan."Beautiful." It slips his mouth. Just simple words from him but it started building the fire inside me. His beautiful pair of magnetic blue eyes turned darker as he stares at me. His eyes never left mine. I saw the admiration in his face. I closed my eyes when he lowered his head and started kissing me. I felt his lips trailed wet kisses around my chest. Para akong sinisilaban sa bawat pagdampi ng labi niya sa aking dibdib."Hunter..." tawag ko sa pangalan niya. Pati sarili kong boses ay hindi ko na mak
Hindi ito tumigil si paghimod sa pagkababae ko kahit na alam niyang naghihina na ako. Patuloy ito sa pagsimot sa lahat ng katas ko, hindi tumigil hanggat di niya nasimot lahat ng katas na lumabas sa akin. Nanghihina akong humawak sa ulo niya, pakiramdam ko naubos ang lakas ko. Ganito pala ang pakiramdam kapag ginagawa ang ganitong bagay. Sobrang nakakapagod pero ang sarap na pinalasap niya sa akin ay hindi rin matawaran."So sweet." He muttered before crawling up on top of me. Nanapikit ako at gusto ko na sanang magpahinga pero nagulat ako ng dampian niya ako ng halik. " I want more, Harriet." Kunot noo akong tumingin sa kanya. "More? You mean we're not done? Ano yun warm up pa lang? Woi! Grabe ka naman pala bebeluvs, ubusan ng lakas pala ang trip mo. Daming energy ah! Yan ba ang sinasabi mong tander birds? Di pa nga ako nakaka-recover tumutuka na ulit." Mahina itong natawa sa sinabi ko. "We are just starting."Meaning hindi pa kami nagsisimula? Ano yun forda charot charot lang?
Naalimpungatan ako dahil sa ugong ng sasakyan. Pagsilip ko sa bintana nakita ko ang sasakyan ni Apolinario na papaalis. Nakita ko din si Hunter na naglalakad pabalik. Hindi ko alam kung nag-usap ba sila ni Paul pero mukhang galit si Hunter. Magkasalubong ang mga kilay nito. Sa sobrang pagod ko sa bakbakan namin kanina hindi ko namalayan na nakatulog ako. Hindi lang isang beses naulit ang nangyari sa amin. Maraming beses at di ko mabilang. Halos lahat ng posisyon nagawa namin. May mini tour pa kami sa maliit niyang kubo. At mas masaklap nasira namin ang kama. Kung hindi pa siguro ako nagreklamo na mahapdi na ang kikiyum ko hindi pa titigil ang bebeluvs ko. Balak ata akong lumpuhin. Wala itong kapuguran. Rounds after rounds ang labanan. At sa bawat round parang lalong itong lumalakas. Napangiti ako ng maalala ang nangyari sa amin kanina. I didn't plan all these but I can't believe that I gave in that fast. Sabi ko pa dati na ibibigay ko lang ang sarili ko sa taong mapapangasawa ko pe
"Juskong bata ka, ba't di ka tumawag para masundo ka namin?" Hindi magkandugaga si Lola Val sa pagpunas sa akin. Basang-basa ang buong katawan ko sa ulan at nanginginig ako sa sobrang lamig. Si Lotlot bagamat tahimik dama ko ang mga matang nakamasid sa akin. Madilim na ang paligid, hindi ko alam kung ilang oras ako nanatili sa kakahuyan sa loob ng hacienda ng mga Sandoval. Sobrang takot ko sa kulog at kidlat. Sa bawat hakbang ko pakiramdam ko matatamaan ako. Mabuti na lang may nakita akong malaking puno at doon ako sumiksik. Matagal bago humupa ang ulan kaya naabutan ako ng gabi. Nung medyo humupa na ito saka pa ako muling tumakbo at dahil hindi ko alam kung saan ako dadaaan natagalan bago ako nakalabas. Para akong batang umiiyak at humihingi ng tulong pero walang nakakarinig sa akin. Kinain ng malakas ng buhos ng ulan ang boses ko. Mabuti na lang at nahanap ko ang daan. Mabuti na lang at nakauwi ako. "Saan ka ba nanggaling? Anong nangyari sa 'yo ba't ka nagpaulan? Sabi mo do
Ito ang last part ng epilogue ng ating pinaka bunsong Blue Eyed Maligno.Sana may napulot kayong aral sa pagmamahalan nina Hunter at Sky. Maraming salamat sa suporta ninyong lahat.See you in my next story, Avangers!Life is short always choose to be happy!Labyu! Amping mong tanan! :)_________________________I'll do everything to win Harriet back. That I promised. "Why didn't you tell me?" Para akong batang nanghihinang umupo sa gitna ng mga kapatid ko. Hindi ko alam kung dapat ba akong magtanim ng sama ng loob kay Thunder na hindi niya sinabi sa akin kung nasaan si Harriet o hindi. I mean, not directly na hindi niya pinaalam sa akin kasi madalas ko naman silang naririnig ng mga kapatid ko na nag-uusap tungkol kay Harriet. Pero hindi na ako naniniwala dahil palagi na lang kasi nila akong niloloko. "You're so slow, until now hindi mo pa rin alam na para kay Sky ang mga ginagawa mo?" Kuya Ford said laughing. Mukhang tuwang-tuwa pa ito na naisahan nila ako. "Haayyy kalooy man sa ba
Ginawa ko ang sana ay matagal ko nang ginawa, ang magtrabaho bilang professor sa university kung saan pumapasok si Harriet. I am now Harriet's professor and through this way hindi na siya makakatakas sa akin. Hindi siya pwedeng mapunta sa iba. I waited for her for five years, I respected Lola Val's request but I can't let her slipped away this time. Until now I am still smiling every time I remember the first day she saw me in their class. My Baby is so cute. She still didn't change. The way she dress, she talks, she acts, she's still the same Harriet I knew before. Masayahin at palakaibigan pa rin ito. Almost all her classmates are her friends. And when I say all, that includes the boys at doon ako naiirita. Dahil mabuti sana kung nakikipagkaibigan lang sa kanya, yung iba nalaman kong pinopormahan din pala siya. "You are crazy you know that?" I looked at my brother who is staring at me as I prepared all the materials needed for my class. "Will you just support me? I'm not the o
"I thought you don't want to go out today why are you dressed up like that?"I looked at my twin who's here in my room now annoying me again. Katatapos ko lang magbihis dahil lalabas ako ngayon. Pero hindi ko sasabihin kung saan ako pupunta dahil alam kong pagchi-chismisan na naman nila ako ng iba ko pang mga kuya. Lalo na si Kuya Ford na sobrang chismoso. Gusto atang masagap lahat ng balita tungkol sa aming mga kapatid niya. Ang nakakainis pa kapag may nabalitaan ito pino-post sa gc. Hindi na lang sarilinin, gusto pa talaga magpabida. Ang now I noticed that Thunder is becoming like him too. Kunwari lang ito walang pakialam pero ang totoo he is lowkey chismoso too. "Where are you going?" O diba kasasabi ko lang. "Wala! Dito sa lang sa hacienda. I just want to have a breath of fresh air and away from you."Malakas itong tumawa dahil sa sinabi ko. Pinasadahan niya ng tingin ang kabuuhan ko pagkatapos nanunukso itong tumingin sa akin. "Oh, I know. You are going somewhere. I knew it
"Don't play with grandpa, if you get caught he will disown you."I looked at my twin brother frowning kasi totoo ang sinabi niya. Kung bakit kasi hindi na lang siya ang magma-manage ng business na gustong ipamana sa amin ng lolo namin? Siya ang mas matanda sa aming dalawa ah."I'm not playing." I said with creased forehead but he just shrugged his shoulder like he already knew what I was thinking."What?" I scoffed, getting more annoyed. "You are my twin Hunter Cole. I know what's running in your head that's why I am warning you. "Warning you. As if naman may maitutulong ang warning niya sa problema ko ngayon. Si Lolo kasi pinapahirapan pa ako. I don't know where did he get that idea that a CEO should be married. Is that a kind of practice to make sure that CEO is leading a company better? Like, what's his basis?I don't know what he is up to. Does he want to have grand children? Or he just want me to settle down.This marriage thing is the reason why my grandfather is giving me a h
Once again, another story has reached an end. This is the sixth installment of my Sandoval Series. 5/7 completed.Thank you so much AVAngers for being with me in Sky and Hunter's journey! Salamat sa iyakan at tawanan, sa mga tampuhan at walang sawang pagsuporta nyo sa akin.Thank you for the votes, comments and for sharing my stories. Most of all, thank you for being patient with me and for not leaving me wherever I go. I wouldn't reach this far if not all because of you and I will be forever grateful for that.Maraming, maraming salamat sa patuloy na pagmamahal at pagsuporta sa akin. Sana may nakuha kayong aral sa pagmamahalan nina Hunter at Sky. See you in my next story..Another series will be posted soon.Labyu all mga Langga! Amping mong tanan sa kanunay. Life is short always choose to be happy. God Bless us all!_____________________________Pagkapasok pa lang nami ni Hunter sa mansion ng mga Sandoval, bumungad agad sa amin ang isang napaka gandang tanawin. Si Senyor Gideon at
"Siraulo ka kasing gago ka! Kung sana sinabi mo na lang kaagad hindi yung nagda-drama ka pa! Ngayon anong gagawim mo hinamatay yan si Sky! Malilintikan ka talaga kay Derick siraulo ka!"Nagising ako dahil sa mahihinang bulungan ng mga tao sa paligid. Unti-unti kong dinilat ang mga mata at agad bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ng mga anak ko. "Mummy, are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Chase. Maliit akong tumango at inilibot ang tingin sa paligid. Nandito sa silid ibang mga kapatid ni Hunter pero ang mga Kuya Brutes ko ay wala. Nadako ang mga mata ko pinaka sulok dahil sa dalawang taong nagbabangayan doon, si Kuya Calyx at RN. Na agad din lumapit sa akin nang mapansing gising na ako. Pero teka bakit nga ba ako nawalan ng malay? Oh shit!Muling binundol ng kaba ang aking dibdib nang maalala kung bakit ako hinimatay. Si Hunter. "Si Hunter. N-nasaan si Hunter?" Kinakabahan kong tanong. Nagsimula na akong magpanic. Pakiramdam ko nanginginig angaking kalamnan at naninikip
"I am Thunder and Hunter's grandfather." An old man entered the room and introduce himself to me. Nandito ako ngayon sa isang silid naghihintay ng update. Ang mga bata ay naka'y Kuya Derick. Pinasama ko muna sa kanya para malibang saglit. Kanina pa kasi nag-iiyakan ang dalawa lalo na si Cyrene. After nitong tawagin ang Daddy niya hindi na ito muling nagsalita pa. Tahimik lang itong umiiyak. Hindi pa ri nagigising si Hunter. Pero kanina nung kinausap siya ng kambal gumalaw ang daliri niya. Saglit lang din. Kaso nagbeep ang monitor niya kaya pinalabas muna kami ng mga doktor. Kanina pa ako naghihintay ng update mula sa mga doktor niya. Pero hanggang ngayon wala pa rin. Binalik ko ang tingin sa matanda. Malamlam ang mga nitong nakatingin sa akin. Tumayo ako para magbigay galang sa kanya. Pagkatapos tinuro ko ang bakanteng upuan na nasa tapat ko. Umupo ito doon."It's been so long that I wanted to meet you. I am Benjamin Wintle."Benjamin Wintle. His name is familiar. Oh, right. Si
"Ayaw mo talaga? O sige bahala ka! Yung chance na hinihingi mo sa akin, binabawi ko na. Ngayon pa lang maghahanap na ako ng bagong daddy ng mga bata." Ngunit napahinto ako sa pag-iyak dahil nakita kong parang gumalaw ang daliri niya. Tinitigan ko ito, hinintay na gumalaw ulit pero hindi na nangyari. Namamalik mata lang ata ako hanggang sa muli na naman akong umiyak. Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko para magising siya. Pero kahit anong diskarte ang gagawin ko, in-emotional black mail ko na, kinonsenya, binantaan pero wala pa rin. Hindi pa rin ito nagigising. Para na akong baliw na kung ano-ano na lang ang lumalabas sa aking bibig. Hindi ko na makontrol ang emosyon ko habang hawak ang kamay ni Hunter. Bakit ba kasi kailangang mangyari 'to? Bakit sakit pa sa puso? Dapat sakit lang sa tiyan! O di kaya yung mga mumurahing sakit lang at mas madaling pagalingin. "Hunter, ano ba! Gumising ka na kasi! Ipapabugbbog na talaga kita kay Kuya Derick! Hindi lang isang kuya ang bubugbo
I'm hypocrite if I would say that I'm not affected. Dahil sa totoo lang sobrang apektado ako na hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Galit ako kay Hunter pero hindi ko maipagkailang nag-aalala ako sa kanya. Hindi dahil sa ama siya ng mga anak ko kundi yun talaga ang nararamdaman ko. Hindi maawat ang mga luha ko sa pag-uunahan sa aking pisngi. I feel guilty being hard to him. I should have listened to him even if I'm mad. Kahit malaki ang kasalanan niya sa akin, hindi naman siya masamang tao diba? Kanina pa ako umiiyak. Hindi mapigil ang mga luha ko habang nasa byahe kami papuntang ospital. Sinama ko na ang mga bata dahil pati ang mga ito ay nag-iiyakan na rin. I didn't tell kids about what happened but it's so obvious that they know that I am crying because of their father. Kahit na labis ang sakit na pinaranas sa akin noon ni Hunter masakit pa rin sa akin na dumating kami sa ganitong sitwasyon. Hindi niya dapat pinarusahan ang sarili niya. Hindi sana umabot sa ganito. Pa