BHELLE:KINABUKASAN ay maaga akong nagising. Alam ko namang papasok sa trabaho ngayon si Tyrone kaya kailangan kong agahan ang paghahanda ng almusal at gagamitin nito papasok ng opisina. Kabado ako dahil ito ang unang beses na pakialaman ko ang kusina nito. Hindi pa ako pamilyar sa mga appliances niya at natatakot na makasira ako lalo na't kita namang mamahalin ang mga ito. "Paano ba 'to gamitin?" tanong ko sa sarili.Nangangatal ang kamay kong lakas loob na nagluto ng agahang inihanda ko. Mabuti na lang at kumpleto si Tyrone sa mga stocks nito. Merong isda, karne, gulay at frozen food."Bahala na nga," piping usal ko.Nagsimula na akong pakialaman ang kusina nito. Gusto ko lang namang ipaghanda siya ng agahan bago pumasok ng trabaho. Pero dahil bago lang sa akin ang mga kagamitan nito ay hindi ko maiwasang ma-pressure kung paano gamitin. "Oh, hi. Who are you?" Nanigas ako na may marinig na baritonong boses mula sa likuran ko. Napalunok ako na maramdaman ang mga papalapit niyang y
BHELLE:SA mga sumunod na araw ay naging abala na si Tyrone sa trabaho. Madalas ay tinatawagan na lang niya ako na hindi makakauwi at nakababad siya sa trabaho. Hindi naman ako makareklamo dahil ayokong maging abala sa kanya. Malaki ang kinakaharap niyang problema sa kumpanya sa biglaang pagbaba ng sales stock nila kaya bilang CEO ay kailangan niyang agapan ang problema bago pa malugi ang kumpanya nila.Naglalagi ako sa unit nito. Nakasanayan ko rin naman ang naging daily routine ko dito sa syudad. Lumalabas ako ng unit pero sa balcony lang para magpahangin. Wala naman akong ibang mapuntahan para igugol ang oras ko. Natatakot din akong lumabas ng unit at mamasyal sa mga kalapit na mall dahil baka mawala ako.Hindi ako pamilyar dito sa syudad. Wala akong ibang kaibigan o kakilala dito na maaari kong matawagan para kasama sa pamamasyal. Kaya kahit nababagot ako ay ginugugol ko na lang ang oras ko sa paglilinis dito sa unit. Pinapanatili ko ang kalinisan nito dahil wala naman akong ibang
BHELLE:MALALAKI ang hakbang na lumabas ako ng unit. Gulong-gulo ang isipan ko at hindi na malaman kung anong gagawin. Bahala na kung saan ako pupulutin nito. Ang gusto ko na lamang ngayon ay makalayo kay Tyrone at kalimutan na ang punyetang pagmamahal ko dito. Durog na durog ang puso ko. Parang basang sisiw na humahagulhol na naglalakad sa gilid ng kalsada. Hindi malaman kung saan pupunta. Pero saglit lang ay may maskuladong bisig ang kumabig sa baywang ko at mahigpit akong ikinulong sa kanyang bisig. Nanigas ako na hindi makakilos.Kahit hindi ko siya lingunin ay kabisado ko ang prehensya at pabango nito. Sumubsob siya sa balikat ko na napahagulhol. Tuluyang bumigay ang nangangatog kong tuhod at napahagulhol na rin. Siya namang pagbagsak ng malakas na ulan pero nanatiling nakayakap lang ito sa akin mula sa likuran ko."I'm sorry, sweetheart. I'm sorry. I'm sorry." Paulit-ulit itong nagso-sorry na basag ang boses. Panay ang halik sa pisngi ko na mahigpit nakayakap sa tyan ko. "Hwa
BHELLE:AKALA ko magiging maayos na ang lahat sa amin ni Tyrone dahil lumipat na ako sa opisina niya pero. Akala ko lang pala.Kinabukasan ay maaga akong bumangon para ipaghanda ito ng agahan. Nahihimbing pa rin naman ito na mahigpit na nakayakap sa akin buong magdamag. Matapos kong maglinis ng katawan ay nilapitan ko na muna ito. Naupo sa gilid ng kama at marahang hinaplos ang maamong mukha nitong nahihimbing. Mapait akong napangiti na namuo ang luha habang inaalala ang naging buhay namin sa probinsya. Na kahit napakasimple lang ng buhay namin doon ay hindi naman matatawaran ang saya naming dalawa.Ibang-iba dito sa mundo niya na napakahirap makibagay. Kahit gusto ko siyang patawarin at bumalik sa dati ay hirap akong ibigay iyon sa kanya. Masyado akong nasaktan sa nangyari. Kung hindi ko lang siya mahal na mahal ay tuluyan ko na siyang iniwan. Kita at ramdam ko namang mahal niya rin ako. Na hindi niya rin kakayaning mawala niya ako. Pero kung mananatili kami sa mundo niya ay hindi
BHELLE:NANATILI ako sa opisina ni Tyrone. Kahit hindi ko ito masyadong iniimikan at pinapansin ay hindi ito nagbago. Nilalambing niya ako at inaasikaso. Kahit nga marami siyang trabaho at kliyente ay inaalala niya pa rin ako.Napahinga ako ng malalim habang nakahalukipkip na nagpapahangin dito sa may balcony. Lumabas kasi si Tyrone dahil may press conference itong dinaluhan. Gusto pa nga niya akong isama pero tumanggi ako. Pasado alas-otso na rin ng gabi. Panay ang sulyap ko sa relo ko dahil ang paalam naman ni Tyrone ay alasyete ay nandidito na ito. Pero isang oras na siyang late. Kinakabahan na rin ako pero pilit kong kinakalma ang sarili. Kung pwede nga lang ay kalimutan ko na lang ang mga nangyari sa kanila ni Cassandra at bumalik kami sa dati.Nahihirapan din naman kasi akong tinitiis ko si Tyrone. Naniniwala naman ako sa kanya na walang halaga sa kanya ang babaeng 'yon. Na hindi niya ako ipagpapalit sa kahit na sinong babae. Heto nga at willing na siyang pakasalan ako para mat
BHELLE:HINDI ako umuwi ng opisina at sa condo ni Zayn nagpalipas ng gabi. Kinabukasan ay maaga kaming gumayak ni Zayn at inihatid pa ako nito sa terminal ng bus pauwi sa probinsya namin. Kung wala lang itong mahalagang schedule sa bagong endorsement sa kanya bilang modelo ay sasamahan ako nito pauwi. Hindi na rin ako nagpaalam pa kay Tyrone. Malinaw pa sa sikat ng araw na niloloko niya lang ako. Hindi niya kayang iwasan ang babaeng 'yon para sa akin. At hindi ko kayang manatili sa tabi niya na may iba akong kaagaw sa kanya. Hindi ko masikmurang may iba pang babaeng kinakama nito habang nagsasama kaming dalawa. Hindi ko kaya.Tahimik ako sa dulo ng bus kung saan ako nakaupo. Sa bintana nakatanaw at hindi maiwasang umagos ang luha habang palayo ako nang palayo sa syudad. Para akong sinasaksak sa puso ko habang papalayo ako kay Tyrone. Kahit durog na durog ang puso ko sa paglayo kay Tyrone ay may bahagi pa rin sa puso ko ang umaasang. . . hahanapin niya ako at susuyuin ako nitong bumal
BHELLE:TAHIMIK ako habang nakasakay sa kotse nito. Naka-pokerface lang naman ito na sa daan nakatutok ang paningin. Tahimik lang din kaya kahit ang sulyapan siya ay hindi ko magawa. Kinakabahan ako lalo na't ibang-iba na siya sa Tyrone na minahal at nakilala ko. Kaya naman hindi ko maiwasang makadama ng pangamba sa kung anong plano nito. One hundred thousand din ang utang ko sa kanya. At kahit gusto ko ng makatakas sa kanya ay hindi ko naman alam kung saan hahagilapin sa isang kisap mata lang ang isangdaang libong piso na hiniram ko mula dito. Naubos na rin kasi ang savings ko sa kakapadala sa probinsya para sa mga kailangan ni Tanner. Nangilid ang luha ko na maalala ang sitwasyon ng pamilya ko sa probinsya. Ang hirap maging isang mahirap. Lalo na't may batang involved. Maraming pangangailangan si Tanner at aminado akong hirap na hirap akong maibigay lahat ng iyon. Tumulo ang luha ko na napahigpit ang kapit ko sa pantalon ko. Gusto ko mang umuwi para madalaw ang pamilya ko lalo na
BHELLE:MAGHAPON akong inaapoy ng lagnat. Mabuti na lang at pumasok pala si Tyrone sa opisina nito kaya naiwan akong mag-isa sa unit nito. Halos hindi ako makabangon sa sobrang panghihina ng katawan ko. Nahihilo ako sa tuwing sinusubukan kong tumayo kaya kahit ang magpunta ng banyo o uminom ng tubig ay hindi ko magawa. Nasa sofa lang akong nakabaluktot ng higa. Yakap-yakap ang sarili na nanginginig sa sobrang lamig.Maghapon din akong walang kain dahil hindi ko kayang kumilos. Kaya lalo akong nanghihina dahil walang kalaman-laman ang sikmura ko."Bumangon ka nga d'yan!" Napabalikwas ako na marinig ang baritonong boses nito na may kalakasan. Pupungas-pungas akong napaupo sofa sapo ang ulo kong kumikirot. "Hindi ka pa nagluluto!?" asik nito.Nangilid ang luha ko na napatingala ditong nakapamewang sa harapan ko. Salubong ang mga kilay na galit na naman ang itsura. "S-sorry, h-hindi ko pa kayang kumilos, S-sir," nauutal at mahinang saad ko."Wala akong pakialam, Bhelle. Hindi ka panauh
ISABELLA:LUMIPAS ang mga araw na naging mas magaan ang bawat araw na magkasama kami ni Typhus. Naging mas kampante at komportable ako sa piling nito na malamang siya ang kababata ko. Kahit nasa trabaho kami nito ay nanliligaw pa rin siya na tipong dinaig pa ang isang paslit sa kakulitan nito. Minsan ay nati-temp na rin akong sagutin ko siya dahil aminado naman akong nahuhulog na rin ang puso ko sa kanya. Na hindi ko nga namamalayang nakakahiligan ko na ring makahalikan ito sa araw-araw at oras-oras ba naman niyang pangmamanyak sa akin. Wala pa naman akong kawala sa tuwing ito ang. gumalaw. Ni hindi ako makatanggi sa pagtitig pa lang nito.Nakagat ko ang ibabang labi na nakahalukipkip habang nakatayo dito sa harapan ng glass wall ng opisina nito. Bigla akong kinabahan na hindi ko maipaliwanag ang dahilan. Napalunok ako na maramdamang bumukas ang pinto at may pumasok doon. Napapikit ako na pinakiramdaman ito. Hindi siya si Typhus. Sa prehensya at pabango niya pa lang ay kaagad kong na
ISABELLA:NAKAHALUKIPKIP ako na nakamata sa mga nagtataasang building na kaharap ng opisina ni Typhus. Lumabas kasi ito saglit para ihatid sa baba ang dalawang kaibigan. Napapailing na lamang ako. "Bakit ba ako kinakabahan sa mga 'yon?" piping usal ko na naipilig ang ulo.Pakiramdam ko ay iniiiwas ako ni Typhus sa kanila. Na ayaw niyang naglalalapit ako sa mga taong 'yon. Napanguso ako na malayo ang tanaw nang maramdaman ko ang pagyakap nito mula sa likuran ko. Napangiti akong napakapit sa braso niyang nasa tapat ng dibdib ko pumulupot habang nakasubsob ang baba sa balikat ko. "Okay ka lang?" malambing tanong nito."Okay lang." Kiming sagot kong nilingon ito.Napatitig ako sa mga mata nito na tila may kinakatakutan. Mababakas mo sa mga mata niya na hindi siya palagay na parang may tinatago siya sa akin.Pumihit ako paharap dito na ikinayapos naman nito sa baywang ko. Matiim akong napatitig sa kanyang mga mata na sinusubukang basahin ang reaction nito."May problema ba?" tanong nito
TYPHUS:PANAY ang lunok ko na tila pinipiga ang puso ko habang pinagmamasdan ang ina ng babaeng pinakamamahal kong nakaratay sa kama. May mga galos pa rin ito at kitang hindi pa maayos ang kondisyon. Gusto ko sanang mailipat sila sa hospital namin pero tumanggi naman si Isabella. "Um, Typhus, siya ang Nanay Isabelle at Tatay Ian ko. Um. . . Tay, si Typhus po, ang boss ko," ani Isabella na ikinabalik ng ulirat ko."Ahem! Good day po, Sir, I'm Typhus Del Mundo, your daughter's. . . boss," pormal kong pagpapakilala na naglahad ng kamay sa ama nito.Saglit itong napasulyap sa kamay kong nakalahad na halos hindi ko ikahinga. Akmang babawiin ko na ang kamay ko na nahihiya pero inabot nito iyon na mahigpit na hinawakan. "Magandang araw din sa'yo, Sir. Pasensiya na kayo at dito pa tayo nagkakilanlan," magalang saad nitong ikinangiti ko."Wala ho ito, uhm. . . k-kumusta na ho si. . . si Ma'am?" nahihiyang tanong ko na napasulyap sa asawa nito.Napahinga ito ng malalim na hinaplos pa sa ulo a
ISABELLA:NANGINGITI akong nakayakap dito habang pinagkakasya namin ang sarili dito sa kama ko. Nakakainis naman kasi ang lalakeng ito. Sa laki niyang tao ay halos akupado na niya ang buong kama kong pang dalawahang tao ang kasya. Nakakahiya naman kasing sa sala ko siya patulugin o sa sahig. Kahit nanliligaw pa lang siya sa akin ay nahihiya naman ako lalo na't alam ko naman kung anong uring tao siya at anong kinalakihan niya. Nakaunan ako sa braso nitong kay tigas habang magkaharap kami sa isa't-isa na magkayakap. Dinig na dinig ko na nga ang tibok ng puso nito, maging ng bawat paglunok niya. Nakakakilig din pala na may ganto kang karanasan. Kabado ako dahil ito ang unang beses na may lalake akong pinatuloy dito sa bahay at pinatulog ko pa dito sa silid ko. Kapag naabutan kami ni Tatay dito ay tiyak na malaking gulo. Pero alam ko namang matatagalan pa sila ni Nanay sa hospital kaya malakas ang loob kong patulugin si Typhus dito. "Still awake, baby?" bulong nito."Uhmm," tanging ungo
ISABELLA:PARA akong nagliliyab sa sobrang init ng nadarama ko. Saka ko lang kasi na-realize kung gaano ka-intimate ng position namin ni Typhus. Nakatayo siya sa gitna ng mga hita ko habang nakaupo pa rin ako dito sa countertop at nakalingkis sa kanyang baywang ang mga binti ko. Nakalitaw na rin ang legs ko dahil sa pagkakalihis no'n. Nakakapit naman ito sa baywang ko at nakakapit ako sa kanyang magkabilaang balikat.Hindi ako makatingin sa mga mata niyang nag-aalab. Para akong nanghihina na hindi makaangal sa kanya sa tuwing napapatitig ako sa mga matang 'yon. Na lagi na lang nagpapawala ng puso ko. "Baby," anas nito.Katulad ko ay mabibigat na rin ang kanyang paghinga. Na tila hirap na hirap na rin siyang magpigil ng nadarama. Ayoko namang bumigay sa kanya. Wala pa kaming label at natatakot din ako na ma-turn-off ko siya na hindi na ako birhen. Alam niya noong una namin na birhen pa ako. Kaya sigurado akong nagi-expect itong birhen pa rin ako hanggang ngayon. Ayoko lang na may maka
ISABELLA:HINDI pa man ako nakakasagot dito ay tuluyan ng lumapat ang mga labi nito sa aking labi na ikinanghina ng mga tuhod kong napayapos sa batok nito. Mas humigpit naman ang pagkakayapos nito na masuyong inaangkin ang mga labi ko habang paakyat ang elevator na kinasasakyan namin.Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Na parang nawalan ako ng lakas para itulak ito o kaya ay umalma sa kanyang kalapastanganan na inaangkin na naman ang mga labi ko!Napasabunot ako dito at kusang naiawang ang bibig ko sa marahan niyang pagkagat sa ibabang labi kong ikinaungol ko. Hindi ko namamalayan na napapasunod na rin ako ditong tinutugon ang kanyang halik, na ikinauungol din nito at mas pinalalalim ang aming halikan!"Uhm. . . teka, kiss lang. Ang manyak mo talaga. May palamas talaga, ha?" naghahabol hiningang asik ko dito na napabungisngis sa pagtabig ko sa kamay nitong nilalamas lang naman ang kanang dibdib ko."Sorry about that, baby. Nakakagigil ka eh, hmm? You're improving," nakangising a
ISABELLA:MATAPOS nitong ipaalam ang progress sa kaso ni Nanay ay magkasabay na kaming lumabas. Nagpaalam pa kasi ito na ihahatid na niya ako sa bahay na ikinasang-ayon nila Nanay at Tatay. Nangingiti ako habang dahan-dahan kaming naglalakad nito sa nadaanan naming parke. Maaga pa naman kaya pinagbigyan ko na lamang itong magpahangin na muna dito. Nagkakasagian kasi ang palad namin at ramdam kong kinakabahan ito. Ibang-iba talaga siya kay Typhus eh. Dahil kung si Typhus lang ang kasama ko sa gantong lugar na nagpapahangin? Tiyak na kung hindi 'yon nakaakbay sa akin ay nakayakap ito. Napailing na lamang ako na winaksi sa isipan ang hudas na 'yon. Bakit ko ba kasi siya naiisip?"Are you cold?" anito na malingunan akong napahalukipkip.Malamig na kasi ang gabi at humahangin hangin pa kaya nilalamig ako na nakasuot ng dress. Hindi pa man ako nakakasagot ay isinuot na nito sa akin ang kanyang makapal na jacket na lihim kong ikinangiti. "Thank you," aniko.Kumindat lang naman itong inakay
ISABELLA:ILANG minuto ko ding inalo si Typhus na parang batang humahagulhol. Naiilang naman akong alamin kung anong problema. Tahimik akong pinapakiramdaman itong abala na sa trabaho. Maya't-maya ang tinatawagan na tungkol naman sa kumpanya ang pinag-uusapan. Naiilang tuloy ako dahil wala naman akong masyadong ginagawa dito sa cubicle ko, katabi ito. "Uhm, Sir? Kape po?" pormal kong tanong.Kahit naman kasi nagkaka palagayan na kami ng loob ay nakakahiya naman kung hindi ako magpaka-formal sa kanya eh nandidito kami sa opisina niya. Nilingon ako nito na pilit ngumiti."Yes, please?" malambing saad nitong ikinangiti kong tumayo sa desk ko."Thank you, baby," pahabol pa nito na ikinakindat ko na lamang.Habang nagtitimpla ng kape namin ay napapasulyap ako ditong abalang muli sa laptop at mga folder na nilalagdaan nito. Nawiwirduhan lang ako sa kanya ngayon. Hindi kasi siya makulit katulad ng inaasahan ko. Tila may malalim itong iniisip, napakaseryoso at tahimik nito. Naiilang tuloy a
TYPHUS:NAKABUSANGOT ako habang nakaupo sa sofa, dito sa mansion. Hinihintay ko ang magaling kong kapatid para makausap siya ng masinsinan. Gusto ko lang linawin kung anong ugnayan nila ni Isabella. Ayoko namang mag-agawan kami sa iisang babae. I know Dos very well. Nakatitiyak naman akong hindi niya rin ako matitiis. Isa pa ay masyado siyang abala sa buhay, kaya sa aming dalawa ay mas mabibigyan ko ng attention si Isabella.Ilang minuto lang ay dumating din ito na ikinatuwid ko sa pagkakaupo. Natigilan pa ito na mabungaran ako dito sa sala at hinihintay siya. "Kuya," anito.Sinenyasan ko naman siyang maupo na ikinasunod nito. Kunot ang noo nito na nakatitig sa akin at hinihintay ang sasabihin. "Ahem!" napapatikhim kong paninimula."Ano ba kasi 'yon, Kuya? Inaantok na ako," reklamo nito."It's about. . . Isabella," walang paligoy-ligoy kong saad.Hindi ko naman ito makitaan ng gulat na prenteng nakaupo lang sa harapan ko. Napapangisi pa ito na nakataas ang isang kilay. "What about