TWENTY EIGHT
NAKATITIG si Addie sa likod ni Manang Cita habang nagluluto. Hindi siya umalis doon kahit pa pinapaakyat siya nito sa kanyang silid at sinabing tatawagin na lamang kapag nakaluto na ito.
Umupo lamang siya doon at pinapanuod ito sa kanyang pagluluto.
Habang naghahanda ito ng mga iluluto ay humarap ito sa kanya.
"Ilang taon kana hija?" Biglang tanong nito na sinulyapan lamang siya at pagkatapos ay muling itinuon ang pansin sa mga hinihiwang gulay na iluluto nito.
Nagulat siya sa tanong nito, hindi niya inaasahan na magtatanong ito tungkol sa kanya.
TWENTY NINENAKATITIG siya sa kanyang kisame, kanina niya pa gustong matulog ngunit hindi siya dalawin ng antok.Nananatili pa rin sa kanyang isip ang mga kwento ni Manang Cita kaninang umaga, hindi niya alam pero parang nagiging mas curious pa siya sa kwento nito.Kaninang umaga na tinawag nito ang matanda upang makipag - usap ay hindi na niya ito muling nakita pa. Tanging si Manang Cita na lamang ang nakita niyang bumalik galing sa labas at wala ito, kaya sa pagkakaalam niya wala ito sa isla.Kung ano man ang pinag - usapan ng mga ito ay siguradong napakaseryoso nito dahil ayaw pa nitong iparinig kung ano man ang pinag - us
THIRTYHALOS humagulgol na siya dahil sa ginawa nitong pagdagan sa kanya. Hindi siya makagalaw, dahil sa halos pigilan nito ang kamay at ang paa niya. Nawalan siya ng laya upang makapanlaban sa ginagawa nito sa kanya. Walang patid ang pagtulo ng luha niya. Natatakot siya sa kung ano ang pwede nitong gawin sa kanya."Please..." Pagmamakaawa niya rito habang umiiyak pero tila wala itong naririnig bagkus ay inilapit nito ang mukha nito sa kanyang tenga at ito ang dahilan kung bakit nagtayuan ang lahat ng balahibo niya. Ramdam na ramdam niya ang paghinga nito doon.Napapikit siya ng mariin dahil naramdaman niya ang tungki ng ilong nito sa leeg niya at tila inaamoy siya. Halos
THIRTY ONEHINDI maipinta ang mukha nitong nakatingin sa kanya. Sa tagal na niyang nandito sa isla ay ngayon niya lamang nakita ang ganito nitong itsura.Ang mga mata nito ay punong-puno ng galit. Nakakuyom din ang mga kamay nito. Ang mga ugat nito sa kanyang noo ay nagsisilabasan.He's angry. Hindi lang basta ito galit kundi galit na galit.Bigla nanaman niyang naramdaman ang kaba sa kanyang dibdib. Tila may mga kabayo na nagtatakbuhan sa kanyang dibdib ng mga oras na iyon.Muli ang pagbaluktot niya sa kama, hindi niya matagalan ang mga titig nito. Parang napapaso
THIRTY TWOHALOS ayaw dumilat ng kanyang mga mata ng magising siya. Ramdam na ramdam niya ang pamumugto nito dahil sa walang tigil niyang pag - iyak kagabi. Hindi niya na rin alam kung anong oras na siya nakatulog o kung anong oras na siya tumigil sa pag - iyak. Pero sa pagkakaalam niya ay nakatulugan na lamang niya iyon.Hindi niya pa rin matanggap ang mga nalaman niya. Ayaw niyang maniwala na kayang gawin iyon ng mga magulang niya. Hindi magagawa ng mga ito ang ibinibintang nito sa mga ito.Kaya napaiyak na lamang siya ng napaiyak kagabi. Gulong - gulo ang isip niya dahil sa mga nalalaman niya, sa mga sinasabi nito at sa galit na alam niyang sobra sobra para sa mga magulang niya.
THIRTY THREEPAGKABABA niya sa kusina ay wala siyang taong nadatnan kahit isa man lang. Maging si Manang Cita ay wala sa salas, kaya dumiretso na lamang siya sa kusina. Noon niya lamang naramdaman ang pagkalam ng tiyan niya. Hindi pa pala siya kumakain mula kagabi pa dahil mas pinili na lamang niya ang nagkulong at nag - isip ng mga bagay bagay.Naghanap siya ng pwede niyang makakain doon at ng may mahanap siya ay mabilis siyang umupo sa hapag kainan at nag - umpisa ng kumain. Noon niya lang naramdaman ang sobrang pagkagutom niya dahil hindi pa nga pala siya kumakain simula kagabi pa kaya hindi na niya namamalayan na napadami na pala ang kain niya.Halos hindi na siya makahinga sa labis na kabusugan. Hi
THIRTY FOURNAPAPIKIT siya ng kanyang mga mata at napahawak sa kanyang sentido dahil sa sinabi nito. Kaya pala, kaya pala nito sinabi sa kanya na bata pa lamang siya ay kilala na siya nito dahil nagkita na nga talaga sila.Hindi rin niya maintindihan ang kanyang sarili dahil nitong mga nakaraang araw lamang ay muling sumagi sa isip niya ito, muli niyang naalala ang binatilyo na tuwing hapon ay kausap niya sa school tuwing hapon habang hinihintay niya ang kanyang sundo, ngunit isang araw ay bigla na lamang nawala at hindi na niya nakita pa kahit kailan. Inakala niya noon na baka nag- transfer lamang ulit ito sa ibang school dahil sa biglaan nga nitong pagkawala. Ayon dito noong bago pa lamang silang magkakilalang d
THIRTY FIVEANONG oras na ay nananatili pa ring nakamulat ang kanyang mga mata. Hindi siya dalawin ng antok dahil sa mga nalaman niya. Hindi mawaglit sa kanyang isipan ang huling sinabi nito na nalulong sa sugal ang kanyang ama. Ayaw niyang paniwalaan ang bagay na iyon dahil alam niya ay hindi ugaling magsugal ng ama niya.Kaya napakalaking tanong sa isip niya, pati na rin ang pagkasanla ng kanilang mga ari - arian. Hindi niya lubos maisip na naisanla nito iyon dahil hindi naman sila kinulang o kinapos man lang sa pera sa pagkakaalam niya. Wala siyang natatandaan na nagipit sila sa pera kaya napaka imposible ng mga sinasabi nito.Hanggang ngayon ay nag- iisip pa rin siya lalo pa at nalaman niya na wala ito ro
THIRTY SIX HINDI niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo dahil sa nararamdaman niyang sarap. Ipinulupot niya ang kanyang mga paa sa beywang nito upang mas lalo pa niyang madama ang naninigas nitong alaga na gustong-gusto ng kumawala sa loob ng shorts niya. Habang buhat buhat siya nito ay maghinang pa rin ang kanilang mga labi, hindi na niya pinagkaabalahan pa na ituon ang kanyang pansin kung saan siya nito dadalhin noong mga oras na iyon basta ang nasa isip niya ng mga oras na iyon ay tanging mga yakap at halik nito na tumutupok sa bawat himaymay ng pagkatao niya. Wala na naman ang katinuan niya dahil sa mga halik nito, nakakalimutan niya na naman ang lahat dahil tinangay na naman ng mga halik nito ang matin
Mabilis pa sa alas kwatro na nakauwi si Maxene sa bahay nila. Pagkapasok na pagkapasok niya agad doon ay agad ipina-lock ang gate at takot na takot na pumasok sa loob.Kaagad niyang hinanap ang kanyang mga anak na noon ay naglalaro pala sa silid sa itaas. Nang makita siya ni Dorie na pumasok ay bahagya itong nagulat. “Maam, na-nandito na po kayo kaagad? Hindi po ba at halos kaalis niyo lang?” tanong nito sa kaniya na puno ng pagtataka.Sinulyapan niya naman ito at pagkatapos ay tinanguan. “Oo, may nangyari kasi. At gusto ko sana Dorie na i-empake mo na ngayon din ang mga gamit ng dalawa. Aalis na ulit tayo ngayon din.” sabi niya rito.Kung kanina ay pagtataka lamang ang mababanaag sa mukha ni Dorie nang mga oras na iyon ay napalitan ito ng matinding pagkagulat. Nakita niyang ibinuka nito ang bibig at pagkatapos ay isinara, marahil ay gusto nitong magtanong ngunit hindi na lamang nito itinuloy iyon at pagkatapos ay tumango sa kaniya at nagpaalam.Agad naman siyang lumapit sa kanyang mg
Hinalikan ni Maxene ang kanyang dalawang anak at pagkatapos ay nilingon niya si Dorie. “Ikaw na muna ang bahala sa kanila ha?” sabi niya rito. Mabilsi naman itong tumango sa kaniya. “Opo, maam makakaasa po kayo na aalagaan ko po sila.” sagot nito sa kaniya. Dahil doon ay mabilis siya tumango at pagkatapos ay tumayo at lumabas na nang pinto at pagkatapos ay dumiretso na siya sa may labas kung saan ay nakaabang na ang kotseng sasakyan. Iyon pa lang ang pangalawang araw niya na dumating sa bansa. Sa katunayan nga ay wala sana siyang planong umuwi ng Pinas kung hindi nga lang ikakasal si Vena kaya napilitan siyang umuwi para dumalo. Isa pa ay halos ilang taon na rin naman silang hindi nagkikita nito kaya madami rin naman silang kailangang pagkwentuhan. Kaya lang, nung nasa kalagitnaan na siya ng kanyang byahe ay bigla na lamang nagkaroon ng traffic jam kaya halos dalawang oras siyang na-stuck sa traffic. Idagdag pa na lowbat na pala ang kanyang cellphone kaya hindi siya makatawag sa kan
NAPANGITI si Vena nang makita niya ang repleksiyon niya sa salamin. Halata rin sa kanyang mukha ang saya niya dahil sa araw na iyon ay muli silang ikakasal ni Andrei pero ngayon ay sa simbahan na kung saan ay dadalo ang lahat ng kaibigan at mga kakilala nila hindi katulad noong una nilang kasal na wala man lang silang kabisi-bisita. Habang nakatitig siya sa kanyang sarili ay hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil parang kailan lang ay hinahabol niya lamang si Andrei ngunit ngayon ay ikakasal na sila sa pangalawang pagkakataon. Idagdag pa na mayroon na rin silang anak ngayon na isang buwang gulang pa lamang. Walang salitang makakapaglarawan ng kasiyahang nararamdaman niya sa mga oras na iyon pero ganun pa man ay hindi pa rin niya maiwasang malungkot. Ikakasal siya pero hindi man lang nakita ng kanyang Kuya Vin kung gaano siya kasaya na natagpuan na niya ang lalaking mamahalin at magmamahal sa kaniya. Noong panahong malaman niya na wala na ang Kuya Vin niya at hindi na nakita pa a
ISANG buwan na ang nakalipas simula nang makalabas si Vena mula sa ospital. Nakalabas na rin ang kanyang Kuya Luke at halos naghilom na rin ang sugat sa balikat nito, ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa rin siyang balita kung nasaan si Andrei.Isang buwan niya na itong hinahanap ngunit hindi niya ito makita. Walang maisagot ang mga kaibigan at mga kapatid niya maging ang Daddy niya kung nasaan ito. Napatigil siya sa kanyang ginagawa nang muli niya itong maalala, isang buwan na itong nawala na parang isang bula.Walang sagot at walang kumpirmasyon kung ano ang tunay na nangyari rito, walang gustong magsabi sa kaniya kung nasaan ito o kung ano ang kalagayan nito para kahit papano naman sana ay maibsan ang pag-aalala niya. Pinuntahan na niya ang bahay ng mga kaibigan nito ngunit wala silang isinagot sa kaniya.Maging ang Daddy ni Andrei ay hindi masabi sa kaniya kung nasaan nga ba talaga ito at halos tuyong-tuyo na ang utak niya sa kakaisip kung nasaan ito. Pilit niya na laman
Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Vena habang nakaupo sa isang bench sa labas ng ICU. mabuti na lamang at naisugod kaagad si Andrei sa ospital kaya lamang ay marami ng dugo ang nawala sa kaniya. Doon sa ospital ay naabutan niya ang kanyang Kuya Thirdy kung saan ay mahigpit siyang niyakap nito.Hindi lamang si Andrei ang nasa kritikal na kondisyon kundi maging ang Kuya Luke niya pala ay nabaril ni Ceazar sa balikat at ayon kay Thirdy ay medyo marami rin daw dugong nawala rito. Kanina pa siya nakaupo doon at hinihintay na may lumabas na doktor mula sa loob ngunit halos ilang oras na ang lumipas ay wala pa rin kahit isa ang lumalabas.Dahil rito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala. Napatayo siya mula sa kanyang pagkakaupo at pagkatapos ay nagpalakad-lakad sa harap ng ICU mismo.“Vena umupo ka muna. Huwag kang masyadong mag-alala.” sabi sa kaniya ng Kuya Thirdy niya ngunit hindi niya ito pinakinggan.Hindi niya maiwasang mag-alala at isa pa ay hindi niya maiwasang hindi tanungin ang
Napahawak sa kanyang sugat si Luke at pagkatapos ay napapikit ng mariin. Ramdam na ramdam niya ang paglabas ng dugo mula doon at nararamdaman niya rin na tila ba nag-uumpisa ng mamanhid ang balikat niya. Sa madilim na paligid ay hindi niya maiwasang hindi magtanong kung iyon na nga ba ang magiging katapusan niya.Hindi niya maiwasang hindi makaramdam ng poot kay CEazar, kaya niya ito hinabol ay dahil gusto niya itong tanungin kung bakit nito ginagawa ang lahat ng iyon. Hindi niya matanggap sa sarili niya na ganun ang ginagawa nito sa kabila ng lahat ng kabaitan na ipinakita nito sa kanilang lahat na kapatid nito.Gusto niyang marinig mismo sa bibig nito ang dahilan dahil pakiramdam niya ay pinaglaruan sila nito, napakalaking betrayal ang ginawa nito. Pinilit niyang bumangon mul sa kanyang kinahihigaan. Hindi siya papayag na doon na siya mamamatay. Hindi siya papayag, marami pa siyang pangarap at higit sa lahat ay kailangan niyang makaharap pang muli si Ceazar kung may pagkakataon pa.
“What? Wala sila sa loob? Walang tao sa loob?” takang-takang tanong ni Finn sa kanila ni Luke.Napakuyom lamang ang mga kamay niya at pagkatapos ay hindi siya nakasagot. “That’s impossible.” dagdag pa nito. Napakaimposible nga naman talaga na wala sila doon at ayon pa kay Luke ay puro pader na raw iyon at wala man lang kabinta-bintana sa loob kaya wala silang posibleng lalabasan.Mas lalo pang napakuyom ang mga kamay dahil sa matinding galit.“Baka wala talaga sila sa loob?” tanong naman ni Thirdy pero napailing siya.“Imposible iyon dahil narinig namin na kausap lang ni CAthy kanina si Ceazar bago kami umatake.” sagot naman niya rito.Ilang sandali na namayani ang katahimikan sa pagitan nila nang bigla na lamang basagin ni Finn iyon.“Kung puro pader na angdalawang kwarto na pinasok mo, wala silang ibang lalabasan kung hindi ang isang hidden door.” sabi nito.“Pero malabo din iyon. Wala akong nakitang kahina-hinalang siwang sa mga pader isa pa ay sementado ang mga iyon.” mabilis nama
“Ano?!” malakas na sigaw ni Ceazar dahil sa isinigaw ng tauhan niya. Magsasalita pa sana siyang muli nang bigla na lamang silang nakarinig ng sunod-sunod na putok ng baril kaya agad niyang binitawan si Cathy na ng mga oras na iyon ay wala ng malay dahil sa sakal niya. Mabilis na isinara ng kanyang mga tauhan ang pinto at siya naman ay kaagad na tumakbo sa kanyang kwarto at upang kuhanin ang baril niya. Shit! Mura niya sa kanyang isip habang nag-aapura. Mabilis niyang hinanap ang susi ng silid ni Vena at pumasok doo at naabutan niya itong tulog sa kama. Hindi na siya nag-aksaya pa ang oras at mabilis na binuhat ito. Mabuti na lamang at hindi ito nagising dahil sa ginawa niyang pagbuhat. Marahil ay dahil sa sakit na nararamdaman nito sa ginawa niya kanina. Nang mga oras na iyon ay nakaramdam siya ng guilt dahil sa ginawa niya rito ngunit wala siyang pagpipilian. Isa pa ay ito naman ang may kasalanan. Mabilis niyang tinungo ang kanyang silid at ini-lock iyon at pagkatapos ay inilapag s
Halos ala-una na nga ng madaling araw nang makarating sina Andrei kung saan di umano itinago ni Ceazar si Vena. Medyo sa malayo sila pumwesto dahil baka mapansin ng mga tauhan ni Ceazar na may mga tao ngunit ang buong lugar ay pinalibutan na nila.Tanging si Cathy lamang ang lumapit sa mismong lugar dahil nga kilala naman siya ng mga tauhan ni Ceazar. Isa pa ay nakiusap ito na baka pwede raw na kausapin niya muna ito bago sila gumawa ng hakbang at may dala-dala itong maliit na chip para marinig nila ang magiging usapan nila.Kahit papano ay ayaw pa rin nitong masaktan si Ceazar sa kabila ng mga sakit na ibinigay at ang pagtalikod nito sa kanilang dalawa ng nagpanggap na si Vin. Kapag hindi ito pumayag na makipagkooperasyon ito ay tyaka sila gagawa ng hakbang. Sumandal siya sa kanyang kinauupuan at tumitig sa kadiliman na nasa kanilang harapan.…Napalunok si Cathy nang maiparada niya ang kanyang sasakyan sa harap ng pinagtataguan ni Ceazar. Ilang beses siyang humugot ng malalim na hin