SEVENTEEN
NAIPALIBOT niya ang kanyang paa sa beywang nito nang ibaon nito ng sagad ang pagkakalalaki nito sa kanya. Halos bumabaon na rin ang kanyang mga kuko sa likod nito dahil sa pagdiin ng hawak niya rito. Napupunuan kase siya ng sarap, sarap na dulot ng bawat pagbaon at pagsagad nito sa kanyang kaloob-looban.
Hindi niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo ng mga oras na iyon. Napakagat siya sa kanyang labi ng bilisan nito ang paggalaw sa ibabaw niya at hindi na niya pa napigilan ang mapaungol dahil sa sarap na dulot ng ginagawa nito sa kanya.
Habol-habol niya ang kanyang paghinga dahil sa bawat pag-ulos nito ay sinasalubong niya. Naitaas niya ang kanyang puwet ng maramdaman na malapit na
Salamat po sa mga nagbabasa🥺
EIGHTEENPAGMULAT ng kanyang mga mata ay ang navy blue na pintura ang bumungad sa kanya. Hindi pamilyar sa kanya kung nasaan siya ng mga oras na iyon kaya agad siyang napabalikwas mula sa kanyang pagkakahiga. Inilibot niya ang kanyang paningin sa loob ng silid kung nasaan siya ng mga oras na iyon. Navy blue ang pintura ng dingding ng buong silid at may mga itim na kurtina na nakasabit sa bintana. May bookshelve sa kanan kung saan sa tabi nito ay may malaking flat screen na TV. Sa gintna rin ng kwarto ay may couch na nakaharap sa telebisyon na may maliit na lamesa sa gitna.
NINETEENNAGISING siya dahil sa napakalakas na kulog na umalingawngaw sa buong paligid. Agad siyang napamulat ng kanyang mata at medyo madilim ang kalangitan. Ipinikit niyang muli ang kanyang mata dahil muli niyang naramdaman ang pagkirot ng mga sugat niya.Sa kanyang pagpikit ay biglang pumasok sa kanyang isipan ang itsura ni Zake noong ginagamot siya nito. Hindi niya alam pero mababakas doon ang matinding kaba, kaba na hindi niya maipaliwanag kung ano. Tila takot na takot ito sa hindi niya malamang dahilan. Mababakas din roon ang matinding pag-aalala dahil halatang-halata sa mukha nito.
TWENTYNANATILI muna siyang nakatitig sa nakasarang pinto at pinapakiramdaman ang kanyang sarili. Hindi niya alam pero parang maging siya ay nasaktan siya sa ginawa niya na pagtampal rito.Tinatanong niya tuloy ang kanyang sarili kung tama nga ba ang ginawa niya. Pero sa isang banda ng kanyang isip ay sinasabi nito tama lang iyon. Tama lang na ilayo niya ang sarili niya rito. Tama lang na hindi siya magpaapekto sa mga ginagawa at ipinaparamdam nito sa kanya dahil habang maaga pa ay dapat na niyang pigilan ang lahat ng nararamdaman niya.Hindi niya inaasahan ang lahat ng ito. Hindi niya inaakalang magkakaroon siya ng ibang damdamin bukod sa pagkamuhi. Dapat nga ay matinding galit
TWENTY ONEAGAD siyang bumaba pagkatapos ng ilang sandali. Nararamdaman niya na rin ang kanyang gutom ng mga oras na iyon, idagdag pa na nanghihina na siya dahil sa mga sugat na tinamo niya.Madilim pa rin ang paligid pagbaba niya. Halos alas-dyes pa lamang iyon ng umaga pero tila ba magtatakip silim na dahil sa dilim ng buong paligid.Hindi pa rin tumitigil ang buhos ng malakas na ulan magpahanggang sa oras na iyon.Pagkababa niya sa baba ay dumiretso siya sa sala at nagtungo sa isa sa mga bintana. Hinawi niya ang sobrang kapal na kurtina upang kahit papano ay magkaroon ng liwanag na pumasok rito.
TWENTY TWOPAGKATAPAK na pagkatapak niya sa loob ng kanyang silid at pagkatapos na pagkatapos niyang maisara ang kanyang pinto ay agad na nag-unahang tumulo ang kanyang mga luha.Sumandal siya sa pinto at hinayaan ang sariling umiyak, hanggang sa tila nawawalan na siya ng lakas kaya hindi na niya napigilan pa na mapadausdos at mapaupo sa sahig. Napatutop siya sa kanyang bibig dahil nag-uumpisa na siyang mapahikbi. Akala niya, akala niya ay nagbabago na ito ng pakikitingo sa kanya. Akala niya ay nagiging mabait na ito at hindi na ito magiging ganun pa ngunit nagkamali lang pala siya.
TWENTY THREEHINDI na siya nakagalaw pa dahil sa bigat nito. Ibinuhos nitong lahat ang bigat sa kanya upang hindi na siya makagalaw pa at hindi na niya magawang manlaban pa sa ginagawa nito sa kanya.Hindi siya nito binibigyan ng tsansa upang makapanlaban dahil talagang inipit nito at hinawakan ang kanyang mga kamay ng sobrang higpit.Maging ang kanyang paa ay halos hindi na niya maigalaw pa dahil sa mga paa rin nito na nakaharang sa magkabila niyang side.Ipinilig niya sa kanyang side ang kanyang ulo upang hindi siya nito mahalikan, ngunit isang malaking pagkakamali pala ang ginawa niyang ito dahil sa pisngi niya dumapo ang mga labi nito.
TWENTY FOURPIGIL na pigil niya ang kanyang paghing, halos mapasabunot na siya sa buhok nito na nasa tapat ng kanyang pagkababae.Nakaluhod na ito sa baba habang hinahalikan siya sa parteng iyon ng katawan niya. Napatirik ang kanyang mata ng bigla nitong isinubo ang kanyang hiyas sa kabila ng manipis niyang shorts ay ramdam na ramdam niya ang bunganga nito doon.Halos kumawala ang sunod sunod na ungol sa kanyang bibig dahil sa ginagawa nito sa kanya. Halos hindi na rin niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo dahil sa sarap na pinalalasap nito sa kanya ng mga oras na iyon.Mas lalo lamang nag iinit ang pakiramdam niya sa mga ha
TWENTY FIVENANATILI siyang nakayakap rito habang karga - karga pa rin siya nito. Naghahabol pa rin siya ng kanyang paghinga sa mga oras na iyon dahil napagod siya sa pag - abot nila pareho ng kasukdulan nila. Maging ito ay hindi rin gumalaw at nanatili lamang itong ganoon hanggang sa naramdaman na lamang niya na naglakad ito habang buhat - buhat siya. Magka - hugpong pa rin ang kanilang mga katawan sa kabila na naabot na nila ng minsan ang rurok ng kaligayahan.Hindi siya nagreklamo bagkus ay nanatili lamang siyang tahimik at yumakap pa rito pagkatapos ay isinandal ang kanyang ulo sa balikat nito.Ipinikit niya ang kanyang mga ma
Mabilis pa sa alas kwatro na nakauwi si Maxene sa bahay nila. Pagkapasok na pagkapasok niya agad doon ay agad ipina-lock ang gate at takot na takot na pumasok sa loob.Kaagad niyang hinanap ang kanyang mga anak na noon ay naglalaro pala sa silid sa itaas. Nang makita siya ni Dorie na pumasok ay bahagya itong nagulat. “Maam, na-nandito na po kayo kaagad? Hindi po ba at halos kaalis niyo lang?” tanong nito sa kaniya na puno ng pagtataka.Sinulyapan niya naman ito at pagkatapos ay tinanguan. “Oo, may nangyari kasi. At gusto ko sana Dorie na i-empake mo na ngayon din ang mga gamit ng dalawa. Aalis na ulit tayo ngayon din.” sabi niya rito.Kung kanina ay pagtataka lamang ang mababanaag sa mukha ni Dorie nang mga oras na iyon ay napalitan ito ng matinding pagkagulat. Nakita niyang ibinuka nito ang bibig at pagkatapos ay isinara, marahil ay gusto nitong magtanong ngunit hindi na lamang nito itinuloy iyon at pagkatapos ay tumango sa kaniya at nagpaalam.Agad naman siyang lumapit sa kanyang mg
Hinalikan ni Maxene ang kanyang dalawang anak at pagkatapos ay nilingon niya si Dorie. “Ikaw na muna ang bahala sa kanila ha?” sabi niya rito. Mabilsi naman itong tumango sa kaniya. “Opo, maam makakaasa po kayo na aalagaan ko po sila.” sagot nito sa kaniya. Dahil doon ay mabilis siya tumango at pagkatapos ay tumayo at lumabas na nang pinto at pagkatapos ay dumiretso na siya sa may labas kung saan ay nakaabang na ang kotseng sasakyan. Iyon pa lang ang pangalawang araw niya na dumating sa bansa. Sa katunayan nga ay wala sana siyang planong umuwi ng Pinas kung hindi nga lang ikakasal si Vena kaya napilitan siyang umuwi para dumalo. Isa pa ay halos ilang taon na rin naman silang hindi nagkikita nito kaya madami rin naman silang kailangang pagkwentuhan. Kaya lang, nung nasa kalagitnaan na siya ng kanyang byahe ay bigla na lamang nagkaroon ng traffic jam kaya halos dalawang oras siyang na-stuck sa traffic. Idagdag pa na lowbat na pala ang kanyang cellphone kaya hindi siya makatawag sa kan
NAPANGITI si Vena nang makita niya ang repleksiyon niya sa salamin. Halata rin sa kanyang mukha ang saya niya dahil sa araw na iyon ay muli silang ikakasal ni Andrei pero ngayon ay sa simbahan na kung saan ay dadalo ang lahat ng kaibigan at mga kakilala nila hindi katulad noong una nilang kasal na wala man lang silang kabisi-bisita. Habang nakatitig siya sa kanyang sarili ay hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil parang kailan lang ay hinahabol niya lamang si Andrei ngunit ngayon ay ikakasal na sila sa pangalawang pagkakataon. Idagdag pa na mayroon na rin silang anak ngayon na isang buwang gulang pa lamang. Walang salitang makakapaglarawan ng kasiyahang nararamdaman niya sa mga oras na iyon pero ganun pa man ay hindi pa rin niya maiwasang malungkot. Ikakasal siya pero hindi man lang nakita ng kanyang Kuya Vin kung gaano siya kasaya na natagpuan na niya ang lalaking mamahalin at magmamahal sa kaniya. Noong panahong malaman niya na wala na ang Kuya Vin niya at hindi na nakita pa a
ISANG buwan na ang nakalipas simula nang makalabas si Vena mula sa ospital. Nakalabas na rin ang kanyang Kuya Luke at halos naghilom na rin ang sugat sa balikat nito, ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa rin siyang balita kung nasaan si Andrei.Isang buwan niya na itong hinahanap ngunit hindi niya ito makita. Walang maisagot ang mga kaibigan at mga kapatid niya maging ang Daddy niya kung nasaan ito. Napatigil siya sa kanyang ginagawa nang muli niya itong maalala, isang buwan na itong nawala na parang isang bula.Walang sagot at walang kumpirmasyon kung ano ang tunay na nangyari rito, walang gustong magsabi sa kaniya kung nasaan ito o kung ano ang kalagayan nito para kahit papano naman sana ay maibsan ang pag-aalala niya. Pinuntahan na niya ang bahay ng mga kaibigan nito ngunit wala silang isinagot sa kaniya.Maging ang Daddy ni Andrei ay hindi masabi sa kaniya kung nasaan nga ba talaga ito at halos tuyong-tuyo na ang utak niya sa kakaisip kung nasaan ito. Pilit niya na laman
Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Vena habang nakaupo sa isang bench sa labas ng ICU. mabuti na lamang at naisugod kaagad si Andrei sa ospital kaya lamang ay marami ng dugo ang nawala sa kaniya. Doon sa ospital ay naabutan niya ang kanyang Kuya Thirdy kung saan ay mahigpit siyang niyakap nito.Hindi lamang si Andrei ang nasa kritikal na kondisyon kundi maging ang Kuya Luke niya pala ay nabaril ni Ceazar sa balikat at ayon kay Thirdy ay medyo marami rin daw dugong nawala rito. Kanina pa siya nakaupo doon at hinihintay na may lumabas na doktor mula sa loob ngunit halos ilang oras na ang lumipas ay wala pa rin kahit isa ang lumalabas.Dahil rito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala. Napatayo siya mula sa kanyang pagkakaupo at pagkatapos ay nagpalakad-lakad sa harap ng ICU mismo.“Vena umupo ka muna. Huwag kang masyadong mag-alala.” sabi sa kaniya ng Kuya Thirdy niya ngunit hindi niya ito pinakinggan.Hindi niya maiwasang mag-alala at isa pa ay hindi niya maiwasang hindi tanungin ang
Napahawak sa kanyang sugat si Luke at pagkatapos ay napapikit ng mariin. Ramdam na ramdam niya ang paglabas ng dugo mula doon at nararamdaman niya rin na tila ba nag-uumpisa ng mamanhid ang balikat niya. Sa madilim na paligid ay hindi niya maiwasang hindi magtanong kung iyon na nga ba ang magiging katapusan niya.Hindi niya maiwasang hindi makaramdam ng poot kay CEazar, kaya niya ito hinabol ay dahil gusto niya itong tanungin kung bakit nito ginagawa ang lahat ng iyon. Hindi niya matanggap sa sarili niya na ganun ang ginagawa nito sa kabila ng lahat ng kabaitan na ipinakita nito sa kanilang lahat na kapatid nito.Gusto niyang marinig mismo sa bibig nito ang dahilan dahil pakiramdam niya ay pinaglaruan sila nito, napakalaking betrayal ang ginawa nito. Pinilit niyang bumangon mul sa kanyang kinahihigaan. Hindi siya papayag na doon na siya mamamatay. Hindi siya papayag, marami pa siyang pangarap at higit sa lahat ay kailangan niyang makaharap pang muli si Ceazar kung may pagkakataon pa.
“What? Wala sila sa loob? Walang tao sa loob?” takang-takang tanong ni Finn sa kanila ni Luke.Napakuyom lamang ang mga kamay niya at pagkatapos ay hindi siya nakasagot. “That’s impossible.” dagdag pa nito. Napakaimposible nga naman talaga na wala sila doon at ayon pa kay Luke ay puro pader na raw iyon at wala man lang kabinta-bintana sa loob kaya wala silang posibleng lalabasan.Mas lalo pang napakuyom ang mga kamay dahil sa matinding galit.“Baka wala talaga sila sa loob?” tanong naman ni Thirdy pero napailing siya.“Imposible iyon dahil narinig namin na kausap lang ni CAthy kanina si Ceazar bago kami umatake.” sagot naman niya rito.Ilang sandali na namayani ang katahimikan sa pagitan nila nang bigla na lamang basagin ni Finn iyon.“Kung puro pader na angdalawang kwarto na pinasok mo, wala silang ibang lalabasan kung hindi ang isang hidden door.” sabi nito.“Pero malabo din iyon. Wala akong nakitang kahina-hinalang siwang sa mga pader isa pa ay sementado ang mga iyon.” mabilis nama
“Ano?!” malakas na sigaw ni Ceazar dahil sa isinigaw ng tauhan niya. Magsasalita pa sana siyang muli nang bigla na lamang silang nakarinig ng sunod-sunod na putok ng baril kaya agad niyang binitawan si Cathy na ng mga oras na iyon ay wala ng malay dahil sa sakal niya. Mabilis na isinara ng kanyang mga tauhan ang pinto at siya naman ay kaagad na tumakbo sa kanyang kwarto at upang kuhanin ang baril niya. Shit! Mura niya sa kanyang isip habang nag-aapura. Mabilis niyang hinanap ang susi ng silid ni Vena at pumasok doo at naabutan niya itong tulog sa kama. Hindi na siya nag-aksaya pa ang oras at mabilis na binuhat ito. Mabuti na lamang at hindi ito nagising dahil sa ginawa niyang pagbuhat. Marahil ay dahil sa sakit na nararamdaman nito sa ginawa niya kanina. Nang mga oras na iyon ay nakaramdam siya ng guilt dahil sa ginawa niya rito ngunit wala siyang pagpipilian. Isa pa ay ito naman ang may kasalanan. Mabilis niyang tinungo ang kanyang silid at ini-lock iyon at pagkatapos ay inilapag s
Halos ala-una na nga ng madaling araw nang makarating sina Andrei kung saan di umano itinago ni Ceazar si Vena. Medyo sa malayo sila pumwesto dahil baka mapansin ng mga tauhan ni Ceazar na may mga tao ngunit ang buong lugar ay pinalibutan na nila.Tanging si Cathy lamang ang lumapit sa mismong lugar dahil nga kilala naman siya ng mga tauhan ni Ceazar. Isa pa ay nakiusap ito na baka pwede raw na kausapin niya muna ito bago sila gumawa ng hakbang at may dala-dala itong maliit na chip para marinig nila ang magiging usapan nila.Kahit papano ay ayaw pa rin nitong masaktan si Ceazar sa kabila ng mga sakit na ibinigay at ang pagtalikod nito sa kanilang dalawa ng nagpanggap na si Vin. Kapag hindi ito pumayag na makipagkooperasyon ito ay tyaka sila gagawa ng hakbang. Sumandal siya sa kanyang kinauupuan at tumitig sa kadiliman na nasa kanilang harapan.…Napalunok si Cathy nang maiparada niya ang kanyang sasakyan sa harap ng pinagtataguan ni Ceazar. Ilang beses siyang humugot ng malalim na hin