HALOS mapugto ang hininga ko nang lubayan ako nito. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Dahil panay na ang liyad na ginagawa ko."Ooohh, Brandon!" sigaw ko.Sobrang sarap nang ginagawa nito sa aking pagkababae. Akala ko hindi ko na iyon malalasap pa.IMINULAT ko ang akong mga mata. Bumangon ako. Isang panaginip. Panaginip na ilang beses nang lumilitaw sa aking bawat pag tulog. Sino ang lalaking iyon. Hindi ko kasi maaninag ang mukha noong lalaki.Napasuklay na lang ako sa aking buhok."Mama, there is a man looking for you." Napalingon ako sa anak ko."Sino?" tanong ko sa kanya."I don't know. Hindi ko siya kilala."Agad akong lumabas sa kwarto ko at nakita ko ang lalaking nakatayo sa harap ng mga picture frame namin ni Brad."Ano ang kailangan mo sa akin?" tanong ko sa kanya.Humarap ito. Akala ko, hindi na kami magkikitang muli. Ngumiti ito. Mas lalo itong gumawpo."I just here to say I am sorry," sabi nito sa akin.Kumunot ang noo ko. Nagsisisi ba ito sa halikan na naganap sa aming dal
NASA hide out ako ngayon. Umuwi muna ako, dahil may mahalaga akong ipapagawa sa taong pinagkakatiwalaan ko."Ito, hanapin mo ito," utos ko sa kanya."Sige, boss.""Wag kang magpahalata. Gusto kong maibalik iyan sa totoong nag mamay-ari nyan.""Parang awa nyo na. Wala akong alam. Wala akong kasalanan!" sigaw nang isang lalaki na nagmamakaawa na buhayin ko siya.Pumasok si Daniel at inihagis sa aking harapan ang isang lalaki. Napasubsob ito sa sahig sa may paanan ko."Iyan na ang pinahahanap mo.""Maawa ka. Wag mo akong patayin. Nagmamamakaawa ako, may pamilya ako," umiiyak na daing nito.Umupo ako sa harapan nito na nakaluhod ang isang tuhod. Hinawakan ko ang buhok nito at dumaing ito."Sino ang nag utos sa iyo na kunin ang anak ko, mula sa ina nito at ipagpalit sa patay na bata?" tanong ko sa lalaki. Alam kong kasali ang ito sa krimen na naganap. Seven years ago."Hindi ko sila kilala. Nautusan lang ako. Dahil kailangan ko ng pera ng mga panahon na iyon. Pero, wala din. Hindi nabuhay
ISANG linggo na ako dito sa kwartong ito, isang linggo na din akong nakakulong dito. Hindi nila ako pinalabas. Kahit na hindi naman ako tatakas.Bumukas ang pinto. Hindi ko nilingon ang pumasok. Wala naman ding saysay kong makikipagtalo pa ako sa kanya. Nanatili akong nakaupo sa kama at nakatingin sa labas ng bintana, dito sa kwarto ko."Sabi ni Nanay Jossy, ayaw mong kumain. Bakit?" tanong nito sa akin.Hindi ko siya sinagot. Ayaw kong magsalita. Dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at mabulyawan niya ako. Unti-unti na ding bumabalik ang mga nawala kong ala-ala. Pero, alam ko. Wala pa sa kalahati ang na alala ko."Talk to me, please. Ayaw kong tahimik ka," sambit nito sa akin.Nanatili pa rin akong tahimik. Bumuntonghininga ito."Anong gusto mong gawin ko? Sabihin mo para naman mapanatag ako.""Pakawalan mo ako," walang emosyong kong sambit."Hindi pwede. Papakawalan lang kita, pagkatapos ng engagement party natin."Napalingon ako sa kan'ya ng wala sa oras."Anong engagement?"
NASA harapan ako ngayon ng salamin. Maya-maya din at baba na ako. Dahil ngayong gabing ito ang engagement party namin ni Brandon. Ewan ko ba. Dapat malungkot ako, dahil ikakasal ako sa lalaking hindi ko mahal.Pero iba ang sinasabi ng puso ko. Sobrang nagagalak ang puso ko. Pero palaging kumukontra ang isip ko. Isang banayad na haplos ang naramdaman ko sa balikat ko."You're so beautiful. Akala ko hindi na darating ang araw na ito na ikasal tayo," sambit nito sa akin.Nasa likuran ko ito at hinahaplos ang aking balikat, pababa sa aking braso. Dinadampian din nito ng halik ang aking balikat."Sino ba talaga ako sa buhay mo, Brandon?" tanong ko sa kanya.Dahil iyan din ang paulit-ulit na tinatanong ko sa sarili ko. Sino ba ako sa buhay ni Brandon noong 'di pa ako naaksidente."Ikaw ang buhay ko," iyon lang ang sagot niya sa bawat tanong ko.Hinalikan nito ang aking ulo. "Aantayin kita sa ibaba."Umalis na ito. Tapos na ang make-up ko. Napa buntonghininga na lang ako. Tumayo ako ay pumun
HABANG hinahalikan ni Brandon ay itinulak ko siya. Agad akong bumangon. Itinakip ko sa hubad kong katawan ang kumot."What's wrong?" tanong nito sa akin. Hinalikan pa nito ang balikat ko.Umiwas ako at tumayo, nagbihis ako. Kakatapos lang namin na magtalik kanina."What is wrong with you, Kara!" sigaw nito sa akin."Ikaw. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nagkaganito. You had sex with Miya last night."Nanlaki ang mga mata nito sa gulat. Gumalaw ang nakaawang na mga labi nito. Tapos ay tinignan niya ako ng walang emosyon. Biglang naging blanko ang mukha nito."Then? What is wrong with that? Yes, I have sex with her last night. Happy?"Pumatak ang luha ko. Sobrang sakit pala na marinig mula sa bibig nito ang katotohanan. Bakit nga ba ako nasasaktan? Hindi ko siya kilala ng lubusan. Am I in love with him. Nilapitan ko siya at sinampal. Hindi maawat-awat ang pagpatak ng mga luha sa aking mga mata."So, iyong sinabi mo kagabi? Lahat ng iyong ay mga kasinungalingan? Pawang pagpapanggap lang?
TAAS NOO akong naglakad papasok sa kusina. Hindi ko pinansin ang naghahalikan. "Pwede ba kayong lumabas? Magluluto ako. Hindi binababoy ang kusina," sambit ko sa kanilang dalawa. Hinawakan ni Brandon ang baywang ni Miya. Kaya agad akong umiwas ng tingin. Lumabas na ang dalawa. Tsaka ko pa lang pinakawalan ang luha na nagbabadya. Pinahid ko agad ang luha na iyon. Tumunog ang cellphone ko. Agad ko iyong sinagot. "Hello," sagot ko. "Labas tayo, treat ko." Kumunot ang noo ko. Tinignan ko ang name ng caller unknown number. "Who's this?" tanong ko sa kanya. "Alexander," maikli nitong sagot sa akin. "Where did you get my number?" tanong ko sa kanya. "I have my ways." Bigla akong napaisip. Siguro, dapat akong huminga muna. Malayo sa masasakit na nakikita ko. Huminga ako ng malalim. "Sige. Sunduin mo na lang ako. Magbibihis lang ako." Umakyat ako sa kwarto ko para magbihis, nanatili ang mga mata kay Miya na papalabas ng kwarto ni Brandon. Nakangisi itong tumingin sa akin. Iniwas k
NASA elevator pa lang kami ni kara ay panay na ang mapalitan namin ng mapupusok na halikan. Hindi na rin ako nababahala na may kasabay kami sa elevator, dahil private elevator ang sinasakyan namin. Papunta ito sa penthouse ko. Kung nasaan ang anak naming si Brad.Nang tumunog ang elevator, ay agad akong lumabas, karga ko pa rin siya at naghahalikan pa rin kami. Dumiretso ako sa kwarto naming dalawa. Alam kong lasing si Kara. Pero hindi ko magawang tumigil. I miss her so much. Kailangan ko lang talaga na saktan ang babaeng mahal ko para kahit paano ay maprotektahan ko siya.Ibinaba ko siya sa kama, hindi ko nilubayan ang labi nito. Bumaba ang labi ko sa leeg nito, ay napahawak ito ng mahigpit sa akin. Hinubad ko ang damit nito at isinunod ko ang bra nito. Agad kong isinubo ang isang nipple nito, habang isang isang dibdib nito ay pinaglalaruan ng isang kamay ko."Ohh!"Napaliyad ito sa ginagawa ko. Nagtapat ang mukha namin ni Kara. Hinaplos ko ang kanyang mukha."I want you, Kara," bulo
TUMAKBO ako. Hindi maawat-awat ang mga luha sa aking mga mata. Akala ko, wala ng sasakit pa. Akala ko tanggap ko na. Gusto ko na sanang magsimula kasama siya. Pero ganun pa rin.Naisipan kong puntahan siya sa opisina nito. Dahil na masyadong tahimik ang penthouse nito. Wala akong gagawin sa penthouse. Gusto ko sanang sabay kaming mag lunch. Pero mukhang malabo. Dahil nandoon naman pala si Miya. Kaya uuwi na lang ako.Nabigla ako ng may humila sa aking kamay. Napatingin ako sa mga kamay naming magkahawak. Lumamlam ang aking mga mata. Nang makasakay kami sa elevator ay nanatili akong tahimik. Hindi nito binitawan ang aking mga kamay.Hinila niya akong muli ng makarating kami sa basement. Binuksan nito ang sasakyan at pinapasok ako sa loob. Agad naman itong umikot sa driver seat at umupo doon."What are you doing here?" tanong nito. Napayuko na lang ako.Oo nga pala. Ayaw niyang nandito ako. Hindi ko mapigilan ang masaktan."Gusto ko lang na dalawin ka. Pero hindi na pala kailangan." Umi
Althea POVPapasok na sana ako sa unit ko ng makita ko ang isang lalaki. Nakayuko ito, nakaupo, at nakasandal sa may pinto ng condo ko."Jeffrey, gising!" pag gising ko dito.Agad itong tumayo. "What are you doing here?" tanong ko sa kanya.Hindi ito pupunta dito, kung wala itong kailangan. Hindi ito pupunta dito. Kung wala itong dinaramdam."Ate," tawag nito sa akin.Gusto kong masuka sa pagtawag nito sa akin. Kinilala niya akong Ate, dahil iyon ang kagustuhan ng magulang ko at ng magulang nito."Ano na naman ang kailangan mo? Alam ba ito ni Tito Rozen?" tanong ko dito.Hindi hinayaan ni Tito Rozen na maging palaboy si Jeffrey. Kaya inampon niya ito. Agad na na grant ang adoption papers nito. Dahil na rin siguro sa magaling naming lawyer."Hindi, ayaw ko ng dumagdag sa problema ni papa. Baka ako pa ang magiging dahilan ng kamatayan nito.""Ano ba ang problema?" tanong ko.Pumasok kami sa loob ng condo ko. Umalis na ako sa bahay namin. Dahil masyadong malaki iyon, para sa akin. Kaya k
3rd POV"Habulin mo ako, Jeff!" Tumatawang sambit ng isang dalagitang babae.Hinahabol naman ito ng isang binatilyong lalaki na nag ngangalang jeff. Tumatawang hinabol naman ng binatilyong lalaki ang dalagitang babae.Habang sa isang puno ay nakasandal ang isa pang binatang lalaki. Pero mas matanda ito sa kanila ng limang taon. Nilingon ng dalagita ang binatang lalaki."Kara, saan ka pupunta?" tanong ng binatilyong Jeff, sa dalagitang Kara.Kaya lumapit din si Jeff sa binatang lalaki."Brandon, halika na.""I am not, Brandon," ani ng binata."Grand, I know, I know. Ang sungit mo talaga.""Dahil ayaw ko sa iyon. Nakakasira ka kay Brandon.""Tumigil ka, Grand. Alam mo, kaya ayaw kang palabasin ni Brandon, dahil sa ugali mo.""Tumahimik ka, Jeff. Hindi ka nakakatuwa!" galit na sambit ni Grand.Hindi mapigilan na umiyak ng dalagita."Ayaw ko na sa iyo, Grand. Hindi kita bati. Sobrang sama mo," sabi nito.Tumakbo ang dalagitang babae. Patungo sa isang bahay kubo. Tambayan pala nilang magka
Brandon POVDahil nga naghiwa-hiwalay na kami ay nagtungo ako sa ikalawang palapag. Itinutok ko ang baril na hawak ko sa unahan. Dahil kung may kalaban ay maunahan ako. Rinig ko pa rin ang usapan ni Rozen at Jeff."Come on, Rozen. Ano naman ang habol mo kay Kara. Hindi ka niya kilala.""He is my sister," malamig nitong sambit.Alam ko na hindi nag-iisa doon si Rozen. Alam ko na kasama nito ang ilang tauhan nito."Sa kanan, Brandon. May mga kalaban," saad ni Cade.Naging alisto ako, dahil papalapit na ako sa lugar na sinasabi ni Cade."Nakahanda na rin ang snipers, Brandon," ani naman ni Heinz.Kaya hindi ako nababahala. Nagulat ako ng bumulagta ang isang kalaban."Bulls eye!" sigaw nito.Umiling na lang ako. "Baka ako na ang tamaan sa susunod, Heinz. Yari ka talaga sa akin." Pagbabanta ni Kainer dito."Don't cha worry, Ma friend. Di ka tatamaan, magaling ka umilag eh!" tumatawang saad ni Heinz."Pag nagkita talaga tayo, tatamaan ka sa akin, Heinz!" "Whatsoever.""Magsitahimik nga kay
Kara POVHindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil, biglang nag-iba ang tao na nakasama ko sa mahabang panahon. Bumukas ang pinto at may pumasok."Kumain ka na. Ayaw ni Jeff na malipasan ka ng gutom. Kung ako lang ang masusunod. Ayaw sana kitang pakainin."Nilingon ko ito at tinignan ng masama. Pero ngumisi lang ang gaga."Ayaw kong kainin 'yan baka may lason iyan."Ngumisi ito. "Di mamatay ka sa gutom. Alam ko naman na hindi ka ililigtas ni Brandon. Brandon is heartless, demonyo!" sigaw nito.Tumayo ako. "Heartless? Demon? Talaga ba? Matapos mong gamitin ang tao. Ganyan ka na sa kanya?"Mas lalong lumawak ang ngisi nito. "Pinagsawaan ko na siya. Ginawa ko na ang lahat. Ginalingan sa kama. Pero wala pa din. Ano ba iyang nakita sa iyo ni Brandon, na wala sa akin!" madiin nitong pag sigaw."Baka ang pagmamahal. Dahil iyan ang hindi mo makukuha kay Brandon ang MAHALIN ka!" sigaw ko sa pagmumukha nito.Galit niya akong nilapitan. Pero bago pa ito makalapit sa akin, hablutin ang buhok ko ay sin
Kara POVAgad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito."Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya."Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan.""Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya."Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko.""Hindi ako sasaktan ni Brandon.""You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot."Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina."Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan.""Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan
Brandon POVBinalikan ko ang kausap ko."Xia, sabihin mong di totoo ito!" sigaw ko.Dahil hindi talaga ako makapaniwala sa nabasa ko sa email ko."Na sana ay hindi nangyari, Brandon.""Paanong naging leader si Jeff sa grupo ng Black Mamba, Xia?" tanong ko sa kanya."Hindi ko alam, Brandon. Isa sa punterya talaga nila ay kunin ang bata sa pangangalaga nina Luther at Sophia. Ikalawa na ang Isla. Dapat ikatlo ka. Pero dahil hindi basta-basta nila makukuha angb bata at ang Isla, kaya ikaw ang inuna nila. And they used the child and that Leslie girl.""Kunin ninyo ang bata dito. Magtutuus kami ng babaeng iyon. Tatapusin ko ngayon gabi ang paghihirap ng mag-ina ko," final kong sabi sa kanila."Okay, ihanda mo na ang bata. Kukunin namin siya, dyan."Nagbihis ako at dali-dali akong lumabas sa kwarto namin ni Kara. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin na lumabas mula sa kwarto ng asawa ko. Ang importante ay mailigtas ko ang bata at madala ito sa safe na lugar.Katulad nang pagdudud
Kara POVNapilitan kaming kumain sa niluto ni Leslie. Kahit panay reklamo ni Althea. Wala si Brandon ng gabing iyon. May nilakad daw. Alam ko na gumagawa ng paraan si Brandon upang di kami mapahamak.Nasa pool ako ngayon. Nasa swimming pool ang mga binti ko. Ang laming ng tubig na nanggagaling sa pool. Kinuha ko ang wine glass at isang lagok ang wine. Nagsalin muli ako."Alam mo, dapat maligo ka. Hindi iyong nagmumukmok ka," may ngisi sa labi nito.Hinubad nito ang roba at naka one piece ito na kulang yellow. Kumunot ang noo ko. Dahil hindi naman kagandahan ang katawan nito. Mas maganda pa siguro ang katawan ko.Lumangoy ito. Umahon ito at hanggang dibdib nito ang tubig."Swimming tayo, Kara. Ayaw mo bang ipakita iyang katawan mo? Baka may stretch mark na iyan," pang-aasa nito.Tamang-tama naka two piece ako na kulay pula. Hinubad ko ang damit ko. Mas malaki pa ang dibdib ko sa kanya. Kaya nag-iba ang timpla ng mukha nito. Isinunod ko ang shorts ko. Naka two piece na ako sa harapan ni
Kara POVRinig na rinig ko ang sigaw at hiyaw ng babaeng higad mula sa itaas. Iyan na nga ba ang sinasabi ko. Humarang kasi sa daraanan ni Althea. Nakatikim tuloy.Bumaba ako para tignan ang babaeng higad."What happened, Brad?" tanong ko sa panganay ko."Althea happened.""Oh my God. Humarang ka ba sa daraanan ng anak ko?" tanong ko sa kanya."Gusto ko lang makipaglapit sa kanya.""Na sana ay di mo ginawa. Alam mo bang galit na galit siya sa iyo. Nakalimutan ko pa lang sabihin sa iyo na, wag kang haharang sa daraanan niya. Pag galit siya. Dahil talagang matatamaan ka." Tinignan ko ang hitsura ng babae. Umiling ako. "Ang lakas ng suntok ng anak ko ano?" tanong ko sa kanya."Paano mo ba pinalaki ang anak mo. Lumaki na basagulera!" galit na sambit nito. "Ahh, oo nga pala. Di ikaw ang nagpalaki. Kaya lumalaking basagulera.""Hey, watch your mouth.""Bakit, totoo naman ahh. Lumaki kayo na walang ina. Kaya ganyan ang kapatid n'yong babae."Susugurin na sana ng dalawa ang babae ng pigilan k
Kara POVDumating kami sa mansion and to my surprise. Agad na yumakap ang malandi sa asawa ko. Kahit na sinabihan na ako ni Brandon na hindi tunay ang pinapakita nito sa babae."Babe, ang tagal mo naman," malandi nitong sabi sa asawa ko."Nakikipag-usap pa ako kay Kara. Para mapawalang bisa ang kasal namin.""Really? It's that true?" masaya nitong sambit.Pinaikot ko lang ang mga mata ko. Dahil sobrang OA na."Mommy, what that b*tch doing here?" galit na sambit ni Althea."Althea your mouth," saway man ni Brandon sa bata."Eh, ano ang gusto mong gawin ko, dad? Tatahimik lang, habang kayong dalawa ng kerida mo ay maglalampungan sa harapan ni mommy!" sigaw nito.'Wow, parang totoong akting ahh.'"Oh, baby girl. Dapat masanay ka na. Dahil dito na ako titira kasama ng daddy mo.""Excuse me," singit ko. "Isa sa pagpayag ko na makipaghiwalay ako kay Brandon ay ang paglipat ninyo o pag-alis sa mansion na ito. Dahil akin ang mansion na ito.""What, mommy. Maghihiwalay kayo ni daddy? Hindi, hi