Habang nagkakape sila ay walang umiimik sa kanilang tatlo. Tahimik lamang sila pare- pareho at tila ba may kaniya- kaniyang malalim na iniisip. Hanggang sa may isang bagay na pumasok sa utak niya. Iyon lamang ang magiging paraan para makapag move- on siya ng mabilis. Tumingin siya kay Maxene na abalang nakatulala habang nagkakape. Alam niya na kapag sinabi niya rito ang knaiyang plano ay bigla itong magulat. Nagtanggal muna siya ng bara sa kaniyang lalamunan kaya napalingon ito sa kaniya. “Cancel your flight today.” seryosong saad niya rito. Kaagad na nagsalubong ang mga kilay nito dahil sa sinabi niya at syempre ay labis- labis ang pagtataka. Sino ba naman kasi ang may matinong pag- iisip naipapa- cancel ang flight dahil lang sa sinabi ng kaibigan mo hindi ba?’ “What?” gulat nitong tanong sa kaniya at pagkatapos ay inilapag nito ang tasa sa lamesa sa labis na pagtataka. “I can’t.” sabi nito na may kasama pang pag- iling. Pero syempre, siya si Vena Silvestre isang spoiled brat, g
Pagdating ni Vena sa bahay nila ay kaagad siyang dumiretso sa kaniyang silid upang mag- empake. Oo nga at pina- delay nila ang flight ni Maxene pero syempre ay kailangan niyang tumakas mula sa Daddy niya. Naisip nga niya na ilang pares lamang ng damit ang idadala niya at doon na lamang siya bibili ng damit niya para hindi siya mahirapan sa pagbibitbit. Isa pa ay para hindi magtaka ang kaniyang ama kung bakit saan siya pupunta. Habang pauwi pa lamang siya kanina ay naplano na niya kaagad ang mga gagawin niya pagdating niya. Sinabi niya rin sa mga ito na bilisan nila ang paghahanda nila ng mga gamit dahili gusto niya ay aalis sila kaagad. Baka mamaya kasi ay pigilan na naman siya ng kaniyang ama sa plano niya. Abala siya sa pamimili kung anong damit ang mga dadalhin niya nang bigla na lamang siyang nakarinig ng marahang pagkatapok sa kaniyang pinto. Ini- lock niya iyon para hindi makapasok ang sinuman at makita nila ang ginagawa niyang pag- iimpake. “Sino yan?” tanong niya habang nam
“What?!” malakas ang naging boses ng ama ni Vena dahil sa kaniyang narinig. Nasa harap sila ng hapag kainan ng mga oras na iyon at kaharap niya ang mga anak niyang lalaki. Sa hapag lang sila talaga nkukumpleto ngunit madalas ay may kulang sa kanila lagi at katulad ngayon, si Vena ang wala. Pinapatawag niya ito sa kaniyang silid upang tawagin at kumain na ngunit sinabi ng isa sa mga kaharap niya na wala daw ito roon dahil umalis daw ito ng bansa. Hindi pa man siya nakakapag- umpisang kumain ay tila ba nawalan na siya kaagad ng gana dahil sa narinig niya. Napahilot na lamang siya sa kaniyang sentido ng mga oras na iyon dahil sa inis. Wala na talaga itong ginawa sa buhay nito kundi magliwaliw. “Ilang beses ko siyang pinapatawag para pumunta sa akin at may importante akong sasabihin sa kaniya pero hindi siya nagpupunta at ngayon nasa ibang bansa na siya?” hindi makapaniwalang bulalas niya na may kasama pang pag- iling. “Parang hindi mo naman kilala ang anak niyong iyon Daddy.” koment
Napabuga ng hangin si Vena at pagkatapos ay tinanggal niya ng kaniyang suot na shades. Ilang araw na rin ang nakalipas simula nang makarating sila doon at wala silang ginawa kundi ang mamasyal na sagot niya syempre. Hindi naman ikahihirap ng pamilya niya gagastos siya ng ilang daang libo o ng ilang milyon pa dahil mayaman naman sila at masasabi niyang sobra- sobra ang pera nila. Bago siya umalis ng bansa ay ininform niya lang ang isa sa mga kapatid niya na aalis siya ng bansa para kung sakaling hanapin man siya ng kaniyang ama ay alam ng mga ito kung nasaan siya. Isa pa ay tyaka lang niya sinabi sa mga ito na aalis siya ay noong nakasakay na siya mismo sa eroplano bago ito mag- take off para hindi na siya mapigilan pa ng mga ito at simula ng araw na iyon ay hindi niya pa binubuhay ang cellphone niya dahil ayaw niyang tawagan siya ng tawagan ng kaniyang ama. Kilalang- kilala na niya ito at alam na alam na niya ang ugali nito lalo na at sa ibang bansa na siya pumunta. Kung sa bahay la
Biglang nanlaki ang mga mata ni Vena dahil sa kaniyang narinig. Una pa lang pala ay alam na nito kung bakit siya sumama doon pagkatapos ay hinayaan siya nitong sumama kahit wala naman pala doon si Andrei. Unti- unting napakuyom ang mga kamay niya dahil sa labis na inis. Nag- aksaya lang pala siya ng oras sa pagpunta doon at wala naman pala doon ang gusto niyang makita sana. Sinamaan niya ito ng tingin. Unti- unti naman umarko ang isang ngisi sa mga labi nito. “Alam ko namang siya lang ang pinunta mo rito.” natatawang sabi nito at pagkatapos ay napailing. “He’s busy as of the moment. Hindi nga namin siya napilit na isama e.” sabi nito sa kaniya. Kitang- kita naman niya ang pagkalito sa mukha ng babae na nag- aasikaso sa mga dalawang bata na naroon. “Asshole.” iyon na lamanga ng nasabi niya at pagkatapos ay inis na tumabi rito. Natawa lang naman ito dahil sa naging reaksiyon niya. Wala siyang nagawa ng mga oras na iyon kundi ang mapabuntung- hininga na lamang. Akala pa naman niya a
Hindi namalayan ni Vena na napasarap na pala ang kwentuhan nila ni Adrianne kaya nang mapansin niya na sobrang tagal na pala niya doon ay nagpaalam na siya. Ayaw pa nga sana siya nitong payagan na umalis dahil hindi pa sila nakakapagkwentuhan ng sobrang tagal ngunit nagpaalam na talaga siya dahil baka mamaya ay hinahanap na pala siya ng mga kaibigan niya. Wala na rin naman itong nagawa kundi ang payagan siyang umalis dahil pinilit niya talaga ito. Mabuti na lamang at tulog na ng mga oras na iyon si Gwen dahil kung gising lamang daw ito ay panguradong nag- iiyak ito. Ang lalaking kinaiinisan niya naman ay wala doon dahil abala sila na nag- uusap ni Zake kaya hindi na rin siya nakapagpaalam sa mga ito. Pagkalabas niya nga sa yate ay kaagad siyang luminga- linga sa kaniyang paligid at pagkatapos ay naglakad- lakad upang hanapin ang mga ito. O kaya ay babalik na lamang siya sa kung nasaan siya kanina. Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siyang nakabalik sa kung nasaan siya kanina ngunit
Ilang minuto na ang nakalipas nang matapos ang tawag ngunit nananatili pa ring nakatitig siya sa kaniyang cellphone. Tila nanginginig ito. Nang mga oras na iyon ay hindi niya alam kung ano nga ba ang kaniyang mararamdaman. Tila siya nae- excite na kinakabahan na medyo nalilito dahil paano nangyari iyon? Bakit bigla- bigla na lamang siyang ikakasal at kay Andrei pa? Paano nangyari iyon? Sa mga oras na iyon ay wala pa siyang clue kung paano nangyari iyon. Bigla naman siyang napaisip. Hindi kaya pinuntahan siya sa bahay nila at na- realize nito na siya ang mahal nito at pagakatapos ay hiningi na nito kaagad ang kamay niya sa kaniyang Daddy? Ganun kaya? Dahil sa kaniyang naisip ay hindi niya maiwasan ang hindi kiligin. Hindi kaya biglang nagbago ang ihip ng hangin? Sa mga oras na iyon ay tila nakaramdam siya ng matinding kagustuhan na umuwi ng Pilipinas. Hindi na siya mag- aaksaya pa ng oras na manatili doon dahil baka mamaya ay muli pang magbago ang isip ng mahal niyang Andrei. —-----
Isang katok ang narinig ni Vena. kagigising niya lang ng mga oras na iyon at nakahiga pa siya sa kaniyang kama. Madilim na rin sa labas dahil naiwan niyang bukas ang bintana niya kanina at hindi niya na nagawang isara. Napatagal pala ang tulog niya ng hindi niya inaasahan, marahil ay sa sobrang pagod talaga niya. Nang mga oras din na iyon ay ramdam na niya ang pagkalam ng sikmura niya. Hindi rin kasi siya gaanong nakakain ng maayos sa kaniyang byahe kanina. Akmang magsasalita pa lamang sana siya nang bigla na lamang bumukas ang pinto at inuluwa nito si Ceazar. Nakasuot pa ito ng long- sleeve na nakatupi hanggang sa siko nito at halatang- halata na halos kagagaling lamang nito sa opisina. Ano naman kaya ang kailangan nito sa kaniya? Napatitig siya rito at inantay na magsalita ito. Pagkatapos nitong isara ang pinto ay sumandali ito doon at pagkatapos ay ibinulsa ang kaniyang mga kamay. “We will having a dinner tonight with the Samaniego family.” sabi nito habang nakatitig sa kaniya.
Napapikit at napadaing si Vena hindi dahil sa luwalhati kundi dahil sa kirot ng ginawa nitong pagpasok sa sakaniya. Mas lalo pang nagtubig ang kaniyang mga mata at pagkatapos ay napahawak sa dibdib nito upang itulak ito paalis sa ibabaw niya ngunit sadyang mas malakas ito sa kaniya.Nagpatuloy ito sa pag- ulos, walang pakialam sa sakit na nararamdaman niya. Magkahalong kirot at hapdi, tila napunit muli ang kaniyang pagkababae ng mga oras na iyon. Napapikit siya habang nakahawak sa dibdib nito at pilit pa rin itong itinutulak. Nagmulat siya ng kaniyang mga mata. Hindi na niya kaya pang tiisin ang kirot na nararamdaman niya.“Please… stop…” halos pabulong na sambit niya dahil sa kirot.Ngunit sa halip na tumigil ito ay mas lalo pa nitong binilisan ang pagbayo at halos bumaon sa dibdib nito ang mga kuko ni Vena dahil sa matinding kirot hanggang sa naramdaman na lamang niya ang pagpuno ng mainit na katas sa kaloob- looban niya.Ilang minuto ang lumipas ay tuluyan na itong umalis sa ibabaw
Tumulo ang luha mula sa mga mata ni Vena ng mga oras na iyon. Nalilito siya at naguguluhan. Tahimik na nakatitig siya kay Andrei habang bakas sa mukha nito ang galit.“You made me a situation na alam mong hindi ako makakatanggi. Anong klaseng utak ang meron ka?” malamig pa sa yelong turan nito at unti- unting humakbang papunta sa kaniya.Hindi siya nakagalaw mula sa kinauupuan niya dahil pakiramdam niya ay tila walang lakas ang mga kamay niya. Parang ayaw gumana ng utak niya at nananatiling naguguluhan pa rin ito.Hanggang sa tuluyang nasa harap niya na si Andrei at sa puntong iyon ay wala na itong suot na pang- itaas. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya dahil halos isang dipa na lamang ang layo nito sa kaniya. Tumigil ito roon at pagkatapos ay humawak sa suot nitong belt at unti- unting tinanggal iyon.Napahigpit ang hawak niya sa bedsheet ng mga oras na iyon. Kung kanina bago ito dumating ang excitement ang nararamdaman niya ngayon ay hindi na, wala siyang ibang maramdaman kundi
Nakaupo si Vena sa ibabaw ng kama ni Andrei. Kanina pa siya sa silid na iyon. Sa totoo nga lang ay katatapos niya lang na maligo. Pagkapasok nila kanina sa silid na iyon ay naroon na agad ang mga gamit niya at nakasalansan na ang lahat sa cabinet na ni Andrei. Napansin niya na medyo kakaunti lang ang mga damit na ipinadala pala ng kaniyang ama dahil hindi niya nakita doon ang lahat ng mga damit niya. Pagkapasok niya kanina doon ay hindi na siya lumabas pa, nanatili siya doon ng ilang oras habang nakahiga at nagtatanong sa kaniyang isip. Ang bumungad sa kaniyang kanina doon ay ang larawan ni Andrei kasama ang girlfriend nito na nasa tabi ng kama. Nakapatong ito sa isang drawer at hindi niya alam kung bakit naroon pa rin iyon gayung kasal na sila. Ano ang ibig sabihin nun? Muli siyang napalingon doon. Bagay naman kung titingnan niya ang mga ito pero mas masasabi niya na mas bagay sila kaysa sa babaeng kasama nito sa larawan. Napahiga siya sa kama at napatitig sa orasan na nakasabit s
“You may now kiss the bride.” saad ng Judge sa kanila ni Andrei. Katatapos lamang ng seremonya at tapos na rin silang pumirma ng kanilang marriage contract. Nang mga oras na iyon ay hindi saya ang nararamdaman niya kundi pagkadismaya. Araw ng kasal nila ng araw na iyon pero hindi man lang kakikitaan ng excitement sa kasal na namamagitan sa kanila. Tila ba tamad na tamad ito at walang gana, higit pa sa lahat ay nakainom ito. Kahit sino naman sigurong babae ay madidismaya kapag ganito ang groom ngunit ganun pa man ay pinilit niya ang maging kalmado. Pinilit niyang ngumiti sa harap ng mga taong kasama nila sa opisinang iyon. Pumihit siya upang humarap rito at ganun din ang ginawa nito. Walang ngiti sa mga labi nito ng mga oras na iyon at walang emosyon din ang mababakas sa mga mata nito. Nang mga oras na iyon ay hindi na niya alam pa kung ano ang gagawin niya at kung ano ang mararamdaman. May part na masaya naman siya dahil sa wakas ay kasal na sila ni Andrei ngunit may parte rin na
“Gusto ng anak ko na wala sanang ibang bisita, bukod sa witness na dalawa lamang sa kasal.” sabi ng ama ni Andrei na narinig niya. Kasalukuyan pa rin silang nasa hapag kainan at kumakain ng mga oras na iyon. Sa totoo lang ay gusto na sana niyang magpaalam para umakyat na sa taas at magkulong na lamang sa silid niya ngunit alam niya na kailangan niya pa ring humarap sa mga ito. “Alam kong gusto niyo ng enggrandeng kasal sana pero iyon ang gusto niya.” narinig niyang dagdag pa nito. Wala siyang narinig na sagot mula sa mga kasama niya sa mesa ng mga oras na iyon, samantalang siya ay abalang kumakain ng kaniyang dessert. Sa isip- isip niya ay sinong matinong utak na papayag sa ganuong klase ng kasal na ni kaibigan ay walang iimbitahin. Hindi ba tila isa iyong secret wedding kapag nagkataon? Pero habang iniisip niya si Andrei ay bigla niyang nasabi na wala siyang pakialam kung dadalawa lamang ang gusto nitong maging witness sa kasal na mangyayari sa pagitan nila. Walang ibang mahalag
Eksaktong alas syete ng gabi nang bumaba si Vena sa kanilang sala. Hindi na niya hinintay pa na tawagin siya mula sa kaniyang silid at siya na mismo ang nagkusa upang bumaba. Gusto niya na pagpasok na pagpasok pa lamang ni Andrei sa bahay nila ay makita na nito kaagad ang kagandahan niya. Nas kalagitnaan na siya ng hagdan pababa nang biglang sabay- sabay na naglingunan ang mga kapatid niya sa kaniya na nasa sala at harap- harap na nakaupo. Kumpleto ang mga ito mula sa paborito niyang Kuya ang panganay hanggang kay Ceazar. Ang kanilang ama ay naroon din. Kitang- kita sa mga mata ng mga ito ang paghanga habang natingin sa kaniya. Sino ba naman ang hindi hahanga e sobrang ganda niya. Napangisi siya ng makita ang mga itsura ng mga ito pagkakita sa kaniya at halatang gulat na gulat sa suot niya. Ang kaniyang ama ang unang nagsalita. “Kung ganiyan lagi ang sinusuot mo.” komento nito sa kaniya. Napaingos naman siya at pagkatapos ay pinahaba niya ang kaniyang nguso. Paano ba naman ay na
Isang katok ang narinig ni Vena. kagigising niya lang ng mga oras na iyon at nakahiga pa siya sa kaniyang kama. Madilim na rin sa labas dahil naiwan niyang bukas ang bintana niya kanina at hindi niya na nagawang isara. Napatagal pala ang tulog niya ng hindi niya inaasahan, marahil ay sa sobrang pagod talaga niya. Nang mga oras din na iyon ay ramdam na niya ang pagkalam ng sikmura niya. Hindi rin kasi siya gaanong nakakain ng maayos sa kaniyang byahe kanina. Akmang magsasalita pa lamang sana siya nang bigla na lamang bumukas ang pinto at inuluwa nito si Ceazar. Nakasuot pa ito ng long- sleeve na nakatupi hanggang sa siko nito at halatang- halata na halos kagagaling lamang nito sa opisina. Ano naman kaya ang kailangan nito sa kaniya? Napatitig siya rito at inantay na magsalita ito. Pagkatapos nitong isara ang pinto ay sumandali ito doon at pagkatapos ay ibinulsa ang kaniyang mga kamay. “We will having a dinner tonight with the Samaniego family.” sabi nito habang nakatitig sa kaniya.
Ilang minuto na ang nakalipas nang matapos ang tawag ngunit nananatili pa ring nakatitig siya sa kaniyang cellphone. Tila nanginginig ito. Nang mga oras na iyon ay hindi niya alam kung ano nga ba ang kaniyang mararamdaman. Tila siya nae- excite na kinakabahan na medyo nalilito dahil paano nangyari iyon? Bakit bigla- bigla na lamang siyang ikakasal at kay Andrei pa? Paano nangyari iyon? Sa mga oras na iyon ay wala pa siyang clue kung paano nangyari iyon. Bigla naman siyang napaisip. Hindi kaya pinuntahan siya sa bahay nila at na- realize nito na siya ang mahal nito at pagakatapos ay hiningi na nito kaagad ang kamay niya sa kaniyang Daddy? Ganun kaya? Dahil sa kaniyang naisip ay hindi niya maiwasan ang hindi kiligin. Hindi kaya biglang nagbago ang ihip ng hangin? Sa mga oras na iyon ay tila nakaramdam siya ng matinding kagustuhan na umuwi ng Pilipinas. Hindi na siya mag- aaksaya pa ng oras na manatili doon dahil baka mamaya ay muli pang magbago ang isip ng mahal niyang Andrei. —-----
Hindi namalayan ni Vena na napasarap na pala ang kwentuhan nila ni Adrianne kaya nang mapansin niya na sobrang tagal na pala niya doon ay nagpaalam na siya. Ayaw pa nga sana siya nitong payagan na umalis dahil hindi pa sila nakakapagkwentuhan ng sobrang tagal ngunit nagpaalam na talaga siya dahil baka mamaya ay hinahanap na pala siya ng mga kaibigan niya. Wala na rin naman itong nagawa kundi ang payagan siyang umalis dahil pinilit niya talaga ito. Mabuti na lamang at tulog na ng mga oras na iyon si Gwen dahil kung gising lamang daw ito ay panguradong nag- iiyak ito. Ang lalaking kinaiinisan niya naman ay wala doon dahil abala sila na nag- uusap ni Zake kaya hindi na rin siya nakapagpaalam sa mga ito. Pagkalabas niya nga sa yate ay kaagad siyang luminga- linga sa kaniyang paligid at pagkatapos ay naglakad- lakad upang hanapin ang mga ito. O kaya ay babalik na lamang siya sa kung nasaan siya kanina. Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siyang nakabalik sa kung nasaan siya kanina ngunit