Napakusot si Vena ng kaniyang mata nang marinig niya ang pagtunog ng alarm niya. Nag- set talaga siya ng alarm niya para magising siya dahil kailangan niyang masilayan ang kapogian ng lalaking minamahal niya. Ilang araw na rin ang nakakalipas ng huli niyang nakita nag mukha nito kaya kailangan na niya itong makita. Ilang sandali pa ay inabot na niya ang alarm clock na walang tigil sa pagtunog at pagkatapos ay pinatay iyon. Bumangon na rin siya mula sa kaniyang pagkakahiga ng mga oras na iyon at pagkatapos ay napahikab. Inaantok pa siya pero kailangang- kailangan niya talaga itong makita. Isa pa ay kung matutulog pa siya ay mapupurnada na naman ang plano niya. Mabilis siyang bumaba na ng kaniyang kama. Hindi siya pwedeng pumalya sa pinaplano niya. Kung hindi niya ito makuha sa sntong dasalan ay kukuhanin niya ito sa santong paspasan. Natitiyak siyang magtatagumpay siya sa knaiyang pinaplano. Sumilay ang isang nakakalokong ngiti sa kaniyang mga labi. —-------------------- Tapos na s
Napailing na lamang si Vena habang papunta sa kaniyang kotse. Kung hindi niya pa nakasalubong si Finn doon ay hindi niya malalaman na lumipat pala si Andrei ng tirahan e kung nagtaon sana ay di nasayang lang ang lakad niya. Napurnada sana ang plano niya ng gabing iyon. Sadyang nakaayon pa rin sa kaniya ang sitwasyon dahil hindi sinasadyang makasalubong niya si Finn. napapangiting sumakay siya ng kaniyang kotse. Dadaan muna siya sa bilihan ng kape para bumili at para doon niya ilalagay ang kaniyang nabili kanina. Hindi nga niya alam kung effective ba ito pero kailangan niyang sumugal. Wala namang mawawala kung susubukan niya at isa pa, gagawin niya ang lahat para hindi ito makatanggi sa kaniya. Sa sexy niyang iyon tatanggihan pa siya nito? Lalo na kung maghubad siya sa harap nito imposible namang takbuhan siya nito diba? Pero nasisiguro niyang tatakbuhan nga siya nito, pero pagbalik ay wala na din itong damit panigurado. Natawa na lamang siya sa kaniyang sarili dahil sa kung ano- an
Ilang minuto nga lang ang nakalipas at pumarada na siya sa harap ng isa sa mga matatayog na building sa lugar na iyon. Mabuti na lang at medyo madilim na ang paligid. Dinampot na lamang niya ang kaniyang shades na nasa harap ng kaniyang kotse upang kahit papano ay mayroon siyang pantakip sa kaniyang mukha. Kinuha na rin niya ang kaniyang dala at pagkatapos ay lumabas na siya ng kaniyang kotse. Ilang sandali pa ay papasok na siya ng building kung saan taas noo siyang naglakad papasok sa loob ng gusali. Bago nga siya makapasok ay may guard sa harap kung saan ay nakabantay doon. Hindi naman siya nito sinita kundi tiningnan lang siya nito. Pagkapasok niya sa loob ay lobby kaagad ang bumungad sa kaniya kung saan ay naroon ang ilang staff. Nang pumasok siya ay eksaktong wala siyang kasabay na pumasok sa loob kaya ang tingin nila ay sa kaniya napako. Biglang nag- angatan ang kilay ng dalawang staff sa kaniya at pagkatapos ay kitang- kita talaga niya ang pagsuyod ng mga ito ng tingin sa kan
Napasandal si Vena sa dingding ng elevator habang nakatitig sa kaniyang repleksiyon na nasa kaniyang harapan at pagkatapos wala sa sariling napairap. Paano ba naman kasi iyon pa lamang ang unang beses niyang pumasok doon tapos ay ganuon na kaagad ang naging experience niya. Napakapangit kaagad ng bungad sa kaniya, ano kayang akala ng mga ito sa kaniya? Naipilig na lamang niya ang kaniyang ulo dahil ayaw niyang ma- stress nang dahil sa mga taong kagaya ng iyon. Isa pa ay baka pumangit siya at sa halip na mahulog na ang loob sa kaniya ng tuluyan ni Andrei ay mas pandirihan lamang siya nito. Ilang sandali pa nga ay tuluyan ng bumukas ang elevator at pagkatapos ay mabilis din naman siyang lumabas mula doon at pagkatapos ay kaagad niyang inilibot ang kaniyang paningin sa kaniyang paligid upang hanapin ang sinabing number ng room na tinutuluyan nga ni Andrei at mabilis niya din naman iyong nakita. Agad na gumuhit ang ngiti sa kaniyang mga labi nang makita niya ito ng tuluyan at pagkatapo
Ilang minuto na ang nakalipas pagkatapos niyang mapainom si Andrei ng dala niya ngunit halos mabagot na siya dahil parang ang tagal naman yata ng epekto ng gamot na binili niya. Hindi kaya expire na iyon? O kaya ay hindi naman talaga iyon effective at sinasabi lang nilang effective ito. Magkaharap sila ng mga oras na iyon. Ito ay abala sa pagkutingting sa cellphone nito samantalang siya ay nakatitig lamang ito at hinihintay na umepekto ang gamot. Idagdag pa na halos hindi siya kumurap dahil kailangan niyang makita kung may pagbabago nga ba rito. Maging ang paghinga nito ay pinapakiramdaman niya ng mga oras na iyon ngunit pakiramdam niya ay tila ba wala talagang epekto. Abala siyang tumitig rito nang bigla na lamang itong nag- angat ng ulo at nagtama ang kanilang mga mata. Sa puntong iyon ay nakaramdam siya ng pag- asa ngunit nawala ang pag- asa niya na tila isang bula nang itaas nito ang kanang kamay nito kung saan nakasuot doon ang relo. “Ten minutes more…” sabi nito at pagkatapos
Nanlaki ang mga mata ni Vena nang bigla na lamang siya nitong hinalikan at hindi lang basta halik kundi isang marahas na halik. Ngunit ganun pa man ay mabilis din siyang nakabawi sa kaniyang pagkabigla at hinayaan niya itong isandal siya sa pader. Kahit hindi nito hinawakan ang kaniyang mga kamay upang itaas ay siya na mismo ang nagkusang magtaas ng kaniyang mga kamay sa balikat nito. She started to open her mouth as he nibble her lower lip. Nag- umpisa ring maglagablab ang apoy sa pagitan nilang dalawa. His kiss was rough, pero hindi iyon naging hadlang para mag- apoy ang pakiramdam niya.She’s on fire. Sinagot niya ang bawat paggalaw ng mga labi nito, kasing diin ng kung paano siya nito halikan. Ngayon niya masasabing napaka- effective nga pala talaga ng gamot na ipinainom niya rito. Ramdam na ramdam niya ang lamig ng pader sa kaniyang likod ngunit wala siyang pakialam.Isa pa natabunan iyon ng init na nararamdaman niya. Ang mga kamay nito ay nag- impisang pumailalim sa kaniyang s
Naalimpungatan si Vena nang tamaan ang kaniyang mukha ng sikat ng araw. Awtomatiko siyang napabiling ng wala sa oras at pagkatapos ay bigla siyang napabalikwas ng bangon nang maalala niya ang nangyari kagabi. O panaginip lang lahat ng iyon? Iginala niya ang kaniyang mga mata sa buong silid at hindi pamilyar sa kaniyang ang paligid. Niyuko niya ang kaniyang sarili at pagkatapos ay sinilip ang loob ng kumot na nakatakip sa katawan niya. She was naked! Unti- unting sumilay ang ngiti sa kaniyang mga labi na tila ewan. Hindi panaginip ang lahat ng nangyari sa pagitan nila ni Andrei, it was real! Isa pa ay ramdam niya ang bigat ng katawan niya na tila ba pakiramdam niya ay sumakit ang kasu- kasuhan niya sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Para bang nabugbog ang pakiramdam niya. Hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa lahat ng nangyari. Para bang pakiramdam niya ay kahapon lang ay pinapangarap niya pa iyon pero ngayon ay nangyari na nga. Napalingon siya sa kan
Awtomatikong nagsalubong ang mga kilay niya dahil sa kaniyang narinig. Tama ba siya ng narinig o nagkamali lamang siya ng pandinig?“What?” halos mag- isang linya ang kilay niyang tanong rito. Ano bang sinasabi nito? Aalis? Saan ito pupunta? Wala naman itong naikwento sa kanila ni Sam na aalis ito, isa pa ay wala naman itong dahilan na umalis kaya bakit? Hindi niya maiwasang hindi magtaka. Nag- iwas ito ng tingin sa kaniya at pagkatapos ay tumitig sa mga kamay niya at nilaro- laro. Nakayuko ito at pinapanuod niya lamang ito, hinihintay ang susunod na sasabihin nito sa kaniya dahil sa totoo lang ay na- curious siya. “Vena i’m leaving…” ulit nito sa sinabi nito kanina. “Leaving? What do you mean? Mamamatay ka na ba?” hindi niya alam kung bakit iyon ang nasabi niya ng mga oras na yon kahit na wala naman sana siyang intensiyon na sabihin iyon. Bigla naman siya nitong sinamaan ng tingin at pagkatapos ay tinampal sa kaniyang balikat. “Really Vena?” sarkistong saad nito sa kaniya. “W
Napapikit at napadaing si Vena hindi dahil sa luwalhati kundi dahil sa kirot ng ginawa nitong pagpasok sa sakaniya. Mas lalo pang nagtubig ang kaniyang mga mata at pagkatapos ay napahawak sa dibdib nito upang itulak ito paalis sa ibabaw niya ngunit sadyang mas malakas ito sa kaniya.Nagpatuloy ito sa pag- ulos, walang pakialam sa sakit na nararamdaman niya. Magkahalong kirot at hapdi, tila napunit muli ang kaniyang pagkababae ng mga oras na iyon. Napapikit siya habang nakahawak sa dibdib nito at pilit pa rin itong itinutulak. Nagmulat siya ng kaniyang mga mata. Hindi na niya kaya pang tiisin ang kirot na nararamdaman niya.“Please… stop…” halos pabulong na sambit niya dahil sa kirot.Ngunit sa halip na tumigil ito ay mas lalo pa nitong binilisan ang pagbayo at halos bumaon sa dibdib nito ang mga kuko ni Vena dahil sa matinding kirot hanggang sa naramdaman na lamang niya ang pagpuno ng mainit na katas sa kaloob- looban niya.Ilang minuto ang lumipas ay tuluyan na itong umalis sa ibabaw
Tumulo ang luha mula sa mga mata ni Vena ng mga oras na iyon. Nalilito siya at naguguluhan. Tahimik na nakatitig siya kay Andrei habang bakas sa mukha nito ang galit.“You made me a situation na alam mong hindi ako makakatanggi. Anong klaseng utak ang meron ka?” malamig pa sa yelong turan nito at unti- unting humakbang papunta sa kaniya.Hindi siya nakagalaw mula sa kinauupuan niya dahil pakiramdam niya ay tila walang lakas ang mga kamay niya. Parang ayaw gumana ng utak niya at nananatiling naguguluhan pa rin ito.Hanggang sa tuluyang nasa harap niya na si Andrei at sa puntong iyon ay wala na itong suot na pang- itaas. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya dahil halos isang dipa na lamang ang layo nito sa kaniya. Tumigil ito roon at pagkatapos ay humawak sa suot nitong belt at unti- unting tinanggal iyon.Napahigpit ang hawak niya sa bedsheet ng mga oras na iyon. Kung kanina bago ito dumating ang excitement ang nararamdaman niya ngayon ay hindi na, wala siyang ibang maramdaman kundi
Nakaupo si Vena sa ibabaw ng kama ni Andrei. Kanina pa siya sa silid na iyon. Sa totoo nga lang ay katatapos niya lang na maligo. Pagkapasok nila kanina sa silid na iyon ay naroon na agad ang mga gamit niya at nakasalansan na ang lahat sa cabinet na ni Andrei. Napansin niya na medyo kakaunti lang ang mga damit na ipinadala pala ng kaniyang ama dahil hindi niya nakita doon ang lahat ng mga damit niya. Pagkapasok niya kanina doon ay hindi na siya lumabas pa, nanatili siya doon ng ilang oras habang nakahiga at nagtatanong sa kaniyang isip. Ang bumungad sa kaniyang kanina doon ay ang larawan ni Andrei kasama ang girlfriend nito na nasa tabi ng kama. Nakapatong ito sa isang drawer at hindi niya alam kung bakit naroon pa rin iyon gayung kasal na sila. Ano ang ibig sabihin nun? Muli siyang napalingon doon. Bagay naman kung titingnan niya ang mga ito pero mas masasabi niya na mas bagay sila kaysa sa babaeng kasama nito sa larawan. Napahiga siya sa kama at napatitig sa orasan na nakasabit s
“You may now kiss the bride.” saad ng Judge sa kanila ni Andrei. Katatapos lamang ng seremonya at tapos na rin silang pumirma ng kanilang marriage contract. Nang mga oras na iyon ay hindi saya ang nararamdaman niya kundi pagkadismaya. Araw ng kasal nila ng araw na iyon pero hindi man lang kakikitaan ng excitement sa kasal na namamagitan sa kanila. Tila ba tamad na tamad ito at walang gana, higit pa sa lahat ay nakainom ito. Kahit sino naman sigurong babae ay madidismaya kapag ganito ang groom ngunit ganun pa man ay pinilit niya ang maging kalmado. Pinilit niyang ngumiti sa harap ng mga taong kasama nila sa opisinang iyon. Pumihit siya upang humarap rito at ganun din ang ginawa nito. Walang ngiti sa mga labi nito ng mga oras na iyon at walang emosyon din ang mababakas sa mga mata nito. Nang mga oras na iyon ay hindi na niya alam pa kung ano ang gagawin niya at kung ano ang mararamdaman. May part na masaya naman siya dahil sa wakas ay kasal na sila ni Andrei ngunit may parte rin na
“Gusto ng anak ko na wala sanang ibang bisita, bukod sa witness na dalawa lamang sa kasal.” sabi ng ama ni Andrei na narinig niya. Kasalukuyan pa rin silang nasa hapag kainan at kumakain ng mga oras na iyon. Sa totoo lang ay gusto na sana niyang magpaalam para umakyat na sa taas at magkulong na lamang sa silid niya ngunit alam niya na kailangan niya pa ring humarap sa mga ito. “Alam kong gusto niyo ng enggrandeng kasal sana pero iyon ang gusto niya.” narinig niyang dagdag pa nito. Wala siyang narinig na sagot mula sa mga kasama niya sa mesa ng mga oras na iyon, samantalang siya ay abalang kumakain ng kaniyang dessert. Sa isip- isip niya ay sinong matinong utak na papayag sa ganuong klase ng kasal na ni kaibigan ay walang iimbitahin. Hindi ba tila isa iyong secret wedding kapag nagkataon? Pero habang iniisip niya si Andrei ay bigla niyang nasabi na wala siyang pakialam kung dadalawa lamang ang gusto nitong maging witness sa kasal na mangyayari sa pagitan nila. Walang ibang mahalag
Eksaktong alas syete ng gabi nang bumaba si Vena sa kanilang sala. Hindi na niya hinintay pa na tawagin siya mula sa kaniyang silid at siya na mismo ang nagkusa upang bumaba. Gusto niya na pagpasok na pagpasok pa lamang ni Andrei sa bahay nila ay makita na nito kaagad ang kagandahan niya. Nas kalagitnaan na siya ng hagdan pababa nang biglang sabay- sabay na naglingunan ang mga kapatid niya sa kaniya na nasa sala at harap- harap na nakaupo. Kumpleto ang mga ito mula sa paborito niyang Kuya ang panganay hanggang kay Ceazar. Ang kanilang ama ay naroon din. Kitang- kita sa mga mata ng mga ito ang paghanga habang natingin sa kaniya. Sino ba naman ang hindi hahanga e sobrang ganda niya. Napangisi siya ng makita ang mga itsura ng mga ito pagkakita sa kaniya at halatang gulat na gulat sa suot niya. Ang kaniyang ama ang unang nagsalita. “Kung ganiyan lagi ang sinusuot mo.” komento nito sa kaniya. Napaingos naman siya at pagkatapos ay pinahaba niya ang kaniyang nguso. Paano ba naman ay na
Isang katok ang narinig ni Vena. kagigising niya lang ng mga oras na iyon at nakahiga pa siya sa kaniyang kama. Madilim na rin sa labas dahil naiwan niyang bukas ang bintana niya kanina at hindi niya na nagawang isara. Napatagal pala ang tulog niya ng hindi niya inaasahan, marahil ay sa sobrang pagod talaga niya. Nang mga oras din na iyon ay ramdam na niya ang pagkalam ng sikmura niya. Hindi rin kasi siya gaanong nakakain ng maayos sa kaniyang byahe kanina. Akmang magsasalita pa lamang sana siya nang bigla na lamang bumukas ang pinto at inuluwa nito si Ceazar. Nakasuot pa ito ng long- sleeve na nakatupi hanggang sa siko nito at halatang- halata na halos kagagaling lamang nito sa opisina. Ano naman kaya ang kailangan nito sa kaniya? Napatitig siya rito at inantay na magsalita ito. Pagkatapos nitong isara ang pinto ay sumandali ito doon at pagkatapos ay ibinulsa ang kaniyang mga kamay. “We will having a dinner tonight with the Samaniego family.” sabi nito habang nakatitig sa kaniya.
Ilang minuto na ang nakalipas nang matapos ang tawag ngunit nananatili pa ring nakatitig siya sa kaniyang cellphone. Tila nanginginig ito. Nang mga oras na iyon ay hindi niya alam kung ano nga ba ang kaniyang mararamdaman. Tila siya nae- excite na kinakabahan na medyo nalilito dahil paano nangyari iyon? Bakit bigla- bigla na lamang siyang ikakasal at kay Andrei pa? Paano nangyari iyon? Sa mga oras na iyon ay wala pa siyang clue kung paano nangyari iyon. Bigla naman siyang napaisip. Hindi kaya pinuntahan siya sa bahay nila at na- realize nito na siya ang mahal nito at pagakatapos ay hiningi na nito kaagad ang kamay niya sa kaniyang Daddy? Ganun kaya? Dahil sa kaniyang naisip ay hindi niya maiwasan ang hindi kiligin. Hindi kaya biglang nagbago ang ihip ng hangin? Sa mga oras na iyon ay tila nakaramdam siya ng matinding kagustuhan na umuwi ng Pilipinas. Hindi na siya mag- aaksaya pa ng oras na manatili doon dahil baka mamaya ay muli pang magbago ang isip ng mahal niyang Andrei. —-----
Hindi namalayan ni Vena na napasarap na pala ang kwentuhan nila ni Adrianne kaya nang mapansin niya na sobrang tagal na pala niya doon ay nagpaalam na siya. Ayaw pa nga sana siya nitong payagan na umalis dahil hindi pa sila nakakapagkwentuhan ng sobrang tagal ngunit nagpaalam na talaga siya dahil baka mamaya ay hinahanap na pala siya ng mga kaibigan niya. Wala na rin naman itong nagawa kundi ang payagan siyang umalis dahil pinilit niya talaga ito. Mabuti na lamang at tulog na ng mga oras na iyon si Gwen dahil kung gising lamang daw ito ay panguradong nag- iiyak ito. Ang lalaking kinaiinisan niya naman ay wala doon dahil abala sila na nag- uusap ni Zake kaya hindi na rin siya nakapagpaalam sa mga ito. Pagkalabas niya nga sa yate ay kaagad siyang luminga- linga sa kaniyang paligid at pagkatapos ay naglakad- lakad upang hanapin ang mga ito. O kaya ay babalik na lamang siya sa kung nasaan siya kanina. Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siyang nakabalik sa kung nasaan siya kanina ngunit