Chapter 5

Napa- buntung hininga si Vena at pagkatapos ay napamura sa kaniyang sarili. Its been hours since she waiting at hanggang sa mga oras na iyon ay hndi pa rin ito dumarating. Napapikit siya. Sumasakit na rin ang puwet niya ng mga oras na iyon dahil sa sobrang tagal na niyang nakaupo.

Hindi niya tuloy alam kung ano ang iisipin niya nang mga oras na iyon. Ito ang unang beses na naghintay siya para sa isang tao tapos ay hindi ito dumating. Habang nakapikit ay biglang pumasok sa imahe niya ang nakangising mukha ng sekretarya ni Andrei kung saan ay kaagad siyang napamulat.

Siguradong pagtatawanan lang siya nito. Dinukot niya ang kaniyang cellphone sa kaniyang bag. Hindi niya hahayaang masayang ang lakad niya at ang porma niya ng mga oras na iyon. Hindi na siguro ito darating. Siguro nga ay may importante itong nilakad dahil kahapon ay medyo mukhang problemado ito.

Kaagad niyang idinial ang number ng kaibigan niyang si Maxene. Aayain niya na lamang itong lumabas tutal naman ay ilang linggo na din ang nakakalipas noong huli silang nagkita. Nakailang ring na siya pero hindi pa rin nito sinasagot ang tawag niya. Napkunot pa nga ang kaniyang noo dahil rito. Hindi naman ito ganuon dati dahil isang tawag niya lang dito ay sumasagot na agad ito.

Nang hindi nga ito sumagot ay idinial niya naman ang number ni Sam, isang ring lang ay sinagot nito kaagad.

“Hey Sam.” bungad niya rito.

“Hey…” sagot din naman nito at awtomatikong napakunot ang kaniyang noo dahil sa tinig nito. Bakit parang lasing ito?

“Where are you?” tanong niya rito at pagkatapos ay tumayo na mula sa kaniyang kinatatayuan at lumabas ng pinto.

Hindi niya na tinapunan pa ng tingin ang sekretarya dahil baka mas lalo lamang masira ang araw niya. Nagtuloy- tuloy siyang maglakad hanggang sa makalabas na siya ng building na iyon.

“House.” simpleng sagot nito at pagkatapos ay rinig pa niya mula sa kaniyang cellphone ang paglagok nito ng alak.

What the hell is her problem? Ang aga aga ay umiinom ito. Napailing siya. Samantha is not a kind na lasinggera. Sigurado siyang may problema ito.

“I’m coming, wait for me.” sabi niya rito at mabilis na isinilid ang kaniyang cellphone sa bag at pagkatapos sumakay siya ng kotse.

—---------------------------------

Pagkarating nga niya sa tapat ng bahay ni Sam ay nakita niya din doon ang kotse ni Maxene na kanina pa din niya tinatawagan. Magkasama pala ang dalawa at ni hindi man lang siya tinawagan ng mga ito. Sa mga oras na iyon ay gusto na niyang magtampo sa mga ito pero napabuntung hininga na lamang siya. Hindi niya alam kung may pinagdadaanan ba ang mga ito. Masasagot ang mga tanong niya kapag pumasok na siya sa loob.

Itinulak nga lang niya ng bahagya ang gate at bumukas naman na ito kaagad. Nagtuloy- tuloy siya sa pagpasok hanggang sa makarating siya sa loob ng bahay. Well, wala naman siyang ibang inaasahang ibang tao doon dahil Sam is living on her own. Ilang taon na rin ang nakalipas noong umalis ito sa puder ng mga magulang nito dahil gusto niyang maging independent kaya doon sila laging tumatambay sa bahay nito.

Pagkapasok nga niya sa loob ay amoy na niya kaagad ang alak na nagmumula sa loob. Bumungad kaagad sa kaniya ang nakapikit na si Sam habang nakaupo sa sofa. Agad namang lumingon sa kaniya si Maxene ng mga oras na iyon na halos hindi niya maipinta ang mukha. Hindi niya alam pero parang kagagaling lang nito sa pag- iyak.

Kaagad siyang umupo sa tabi nito at pagkatapos ay tinapik ang nakapikit na si Sam na hindi niya alam kung nakailan na. May ilang bote ng nakatumba sa lamesa at wala ng laman.

Nagmulat naman ito ng mata ng makita siya at pagkatapos ay gumuhit ang isang ngiti sa labi.

“What the hell is wrong with you Sam? Bakit ka umiinom?” bulalas niya habang magkadikit ang kilay.

Napangiti naman ito sa kaniya at pagkatapos ay muling napapikit. Nilingon niya si Maxene na nag- iwas lang sa knaiya ng tingin. Hindi niya tuloy alam kung anong nangyayari sa mga ito.

“Mike cheated on me…” kaswal na sabi nito na ikapananlaki niya ng kaniyang mga mata.

“He what?” hindi makapaniwalang tanong niya rito.

Mike is his boyfriend for the past for years. And sa pagkakaalala niya ay Mike already proposed to her kaya hindi na lamang niya ito boyfriend. It was her fiancee. Nanghihina siyang napaupo sa sofa at pagkatapos ay napatitig sa mga alak na nakatumba na sa lamesa. Broken hearted ang kaibigan niya at hindi niya masisisi ito kung ganito ang magiging reaksiyon nito dahil kung siguro siya din ang ganun ay baka magwala pa siya.

“I’m sorry for that Sam…” nakikisimpatyang sabi niya rito.

Napatawa naman ito sa kaniya at pagkatapos ay nagmulat ng mata. Umayos ito ng upo at pagkatapos ay tumabi sa kaniya. Amoy na amoy niya ang alak mula rito ng mga oras na iyon.

“You don’t have to say sorry Vena. wala ka namang kasalanan.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay inabot ang isang basong may lamang alak at inabot ito sa kaniya. Kaagad niya naman iyong tinaggap dahila pakiramdam niya ay kailngan din niyang uminom at syempre kailangan niyang damayan ito.

Agad niyang tinungga ang baso na ibinigay niya at pagkatapos ay nilingon si Maxene na nasa tabi niya at pagkatapos ay pilit na inaabutan ng baso pero todo ang pag- iling nito.

“Ayaw mo? Ayaw mo bang damayan itong kaibigan natin?” magkaslubong ang kilay niyang tanong rito at pagkatapos ay binawi ang kaniyang kamay.

“Makakasama sa baby niya. Hayaan mo na.”

Nanlalaki ang mga mata niya na napabaling kay Maxene.

“What the hell?” hindi niya napigilang maibulalas.

Si Sam ay niloko ng boyfriend nito at si Maxene ay buntis? Parang gustong sumabog ng ulo niya.

“E di magpapakasal na kayo ng boyfriend mo?” tanong niya rito.

Of course masaya siya para dito. Nakita niya ang pag- iling nito at pagkatapos ay napakagat- labi.

“Wa- wala pang nangyari sa amin.” mahinang sabi nito.

“What?!” naibaba niya ang hawak niyang baso ng mga oras na iyon.

Hindi makapaniwalang napatingin siya kay Maxene.

“Tell me more, Max. Huwag mo akong bitinin.” sabi niya rito at pinipilit na pinatuloy ang sinasabi nito.

Napapikit muna ito ng mariin at pagkatapos ay napa- buntung hininga.

“Naalala mo yung inaya mo kaming mag- bar?” tanong nito sa kaniya.

Tumango siya rito dahil sino ba naman siya para makalimutan niya iyong araw na iyon. E iyon yung araw na nakita niya ang lalaking bumuhag ng puso at kaluluwa niya.

“Nalasing ako at iniwan ako ng boyfriend ko. I was lost on the dance floor and…”

“And?”

“And I caught my self in a strangers arms naked.” hindi rin makapaniwalang sabi nito.

Wala siyang masabi sa sinabi nito at gusto niyang sisishin ang sarili niya sa nangyari dito dahil sinabi niyang hindi niya ito iiwanan noong gabing iyon pero iniwan niya ito dahil sa kakahabol niya kay Andrei. Narinig niyang napahikbi ito. Kaagad niya naman itong niyakap. Alam niyang mabigat din ang pinagdadaanan nito.

“Hindi ko alam ang gagawin ko Vena.” sumisinghot na sabi nito pagkatapos ay napayakap din sa kaniya. “Nag- propose na siya sa akin kagabi at tinaggap ko ang proposal niya. I can’t say no, dahil ang daming tao, ayaw kong mapahiya siya.” dagdag pa nito.

Bumitaw siya mula sa pagkakayap rito at pagkatapos ay napa- buntung hininga. Wala siyang alam na ipayo rito dahil kailangan muna nilang mag- isip ng dapat bang gawin. Napadampot na lamang siyang muli sa baso at pagkatapos ay lumagok doon.