[Aika] Umiiyak na pumunta siya sa silid ng mommy niya. Naabutan niya ito na nakaupo sa harapan ng vanity mirror nito habang umiinom ng alak. Nang makita ni Arcellie ang anak, binaba nito ang hawak na wine glass. “Ginawa mo na ba ang inutos ko sayo? Hiniwalayan mo na ba ang lalaking iyon?” Tumayo siya at nilapitan ang anak. “Look, Aika. Kung ipagpapatuloy mo ang relasyon sa kanya, sigurado ako na magsisisi ka. Masisira ang pamilya natin.” Natigilan ito ng makita na umiiyak siya. “P-pero matagal ng nasira ang pamilya natin.” “Aika—“ “Wala akong daddy, lumaki ako na walang ama at… at walang malapit sa akin. Akala ko noong una ay dahil iyon sa kilala at mayaman ang pamilya natin kaya walang lumalapit sa akin. But not until I realized na hindi pala iyon ang dahilan. I-it because of us.” “Ano ba’ng sinasabi mo, Aika?” Galit na tanong ng ginang. Nguniy imbes na sagutin, nagtanong ito sa kanya. Nanlaki ang mata niya ng marinig ang tanong nito sa kanya. “I-ikaw ba ang may kagagaw
**Saavedra Mansion*** Pagdating ni Frank sa mansion at pagkababa palang ng sasakyan, si Jobert ay naghihintay na sa baba. Yumuko ito sa amo tanda ng paggalang. Kumunot ang noo ni Frank, pansin niya ang pagkabahala sa mukha nito. “Boss. Gusto ko agad sabihin ito sa inyo noong dumating ako. Pero nag-imbestiga ulit ako para makasiguro,” habang naglalakad papasok, inabot ng lalaki sa binata ang isang folder, “Nariyan sa loob ni’yan ang report tungkol sa lalaking pinapasundan mo sa amin nung nakaraan, at kagaya ng iyong utos, inalam namin ang lahat tungkol sa kanya. Sigurado na magugulat ka kapag nakita mo ang nilalaman ng folder na iyan.” Awtomatikong kumunot ang noo ni Frank. Pagdating sa study room, agad niyang tiningnan ang laman ng folder. “Spencer Gozon,” Binasa ni Frank ang mga nilalaman ng report. “Anak pala ang lalaking iyan ng isang contractor sa gumuhong gusali mo, boss. Anak siya ni Rolly Gozon,” Imporma ni Jobert, “Si Rolly ang huling tao na nakita noon sa CCTV na
“Tay, may gustong kumausap sayo.” Sabi ni Venera sa kanyang biyenan na si Rolly. Sila lamang ang naiwan sa bahay dahil wala ang kaniyang asawa. Tinulak niya ang wheelchair ng biyenan hanggang sa sala. Pagdating doon, ngumiti siya sa kanilang biglaan na bisita. Ayon sa babae, kaibigan ito ng kanyang biyenan. Pagdating nila Venera sa sala, maingat na hininto niyaang wheelchair sa gilid, kung saan nakaupo ang kaibigan ng kanyang biyenan. Nahihiya na nag-alok si Venera. “Pasensya na kayo, hindi kami mayaman kaya itong mumurahing juice lang ang kaya naming iabot sa inyo. Pagdamutan niyo na ho ito,” aniya sabay lapag ng juice sa mesa at tinapay na nabili lamang sa tindahan. “Nag-abala ka pa, salamat. Pwede mo ba kaming iwan ni Rolly?” Natigilan si Venera. Nang makita ni Arcellie ang pag-aalangan nito, hinawakan niya ang nakabalot sa kanyang mukha. “Alam kong hindi ka nagtitiwala dahik hindi ko magawang ipakita ang mukha ko, iha. Pero wala akong intensyon na masama. Nagkataon l
Samantala, si Spencer ay lumabas sa pinagtataguan ng makaalis ang sasakyan ni Arcellie. Hindi siya pwedeng magkamali, mommy ni Aika ang nakita niya na bumaba ng sasakyan at lumipat sa kabilang sasakyan. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya ngayon. Nagagalit siya dito at sa tatay niya, natatakot din siya sa maaaring kahinatnan ng relasyon nila ni Aika. Pagkapasok ng binata sa kanilang bahay, naabutan niya na natataranta sila Kyle at ang asawa nitong si Venera. “Ano ang nangyari?” Tanong niya. “S-si tatay! Nanginginig siya habang umiiyak! Pero sabi niya ayos lang siya. M-masaya lang daw siyang makita ang kaibigan niya.” Sabi ni Klyde. “I-ipasok niyo n-na ako sa kwarto. G-gusto ko na magpahinga…” hirap na hirap na utos ni Rolly sa anak. “S-spencer… g-gusto kitang makausap…” “Ilang beses ko bang sasabihin sayo na wag mo akong tawagin sa pangalan ko?! Para sa akin ay matagal na akong walang ama!” “Spencer,” suway ni Kyle. “Naiintindihan ko ang nararamdaman mo, pero ple
"Freya, mag-usap tayo," ang mensahe ni Alexander kay Freya. Napagkasunduan nilang dalawa na magkita sa hotel kung saan sila madalas na magkita. Bago umalis, nag-ayos muna si Freya at nagpaganda para sa nobyo. Dahil batid ng dalaga na hindi lang basta usapan ang gagawin at magaganap sa pagkikita nilang dalawa. Pagkapasok pa lamang ng hotel room ay agad na sinunggaban ng malusok na halik ni Alexander si Freya habang buhat-buhat ang dalaga papunta sa ibabaw ng malaking kama. Pareho silang lasing sa pagnanasa at hindi paawat. Habang walang putol ang kanilang paghahalikan ay kanya-kanya nilang hinuhubad ang kanilang mga kasuotan. "Ohhh... god..." Napakagat si Freya sa labi nang maramdaman ang mainit at basang dila ni Alexander sa pagitan ng kanyang mga hita. Ang sarap ng ginagawa nitong paghimod sa kanyang gitna. Bawat pag-ikot at paglalaro ng dila ni Alexander sa kanyang perlas ay napapasabunot siya sa malambot nitong buhok. Nasasarapan siya sa ginagawa ng binata, para siyang kakapusin n
Sa loob ng marangyang at malawak na mansyon ng mga Evans, nagsiksikan ang mga bisita, pawang mga kilalang personalidad at mga mahahalagang tao sa bansa. Ang malaking bulwagan, na pinalamutian ng mga mamahaling kristal na chandelier at mga gintong estatwa, ay nagsisilbing perpektong lugar para sa pagtitipon. Ang mga pader ay natatakpan ng mga mamahaling pintura, habang ang sahig ay gawa sa makintab na marmol. Ang hangin ay puno ng halimuyak ng mga bulaklak, at ang musika mula sa isang live orchestra ay nagbibigay ng eleganteng ambiance sa lugar. Lahat ay naghihintay sa pormal na anunsyo tungkol sa nalalapit na kasal ng binata, ang kilalang anak ng pamilya sa bansa, ang mga Evans. "Raven, gawin mo akong pinakamaganda ngayong gabi. Gusto kong hindi maalis ni Alexander ang tingin sa akin kapag nakita niya ako," pakiusap ni Freya kay Raven, ang kanyang matalik na kaibigan na siyang nag-aayos sa kanya ngayon upang mas maging maganda at kaakit-akit. Mahinahon na natawa ang kaibigan si Rav
"Teka... anong ibig sabihin nito?!" Galit na tanong ni Raven habang nakakuyom kamao. "Alexander, anong kalokohan na ito? Bakit siya ang papakasalan mo gayong ang kaibigan ko ang fiance mo? Paano ang kaibigan ko?! Ano, bitiwan mo ako, Freya, ano ba!" Angal ni Raven nang hilahin siya ni Freya palayo sa nagkukumpulang mga bisita. "R-Raven, n-nakikiusap ako... gusto ko nang umuwi!" Garalgal ang boses na pakiusap ni Freya. Saka lamang kumalma si Raven nang makita ang kanyang luhaan at nakakaawang mukha. Wala pa ring patid ang kanyang pagluha, pati ang labi niya ay nanginginig sa matinding sakit. Ang kaninang masaya at maliwanag niyang aura ay napalitan ng hindi masukat na lungkot. "F-freya..." awang-awa si Raven na nakatingin kay Freya. Alam niya kung gaano kamahal ng kanyang kaibigan si Alexander. Simula ng mamatay ang magulang ni Freya ay sa lalaki na umikot ang buhay nito. Kaya alam ni Raven na sobra itong nasasaktan ngayon. Awang-awa na yumakap si Raven kay Freya para damayan it
Five years later... "Kailangan mong ayusin ang problemang 'to, Alexander! Huwag mong kalimutan na may obligasyon ka!" Pinilig ni Alexander ang ulo saka nilagok ang lamang alak ng hawak na baso. Paulit-ulit niyang naririnig ang boses na ‘yon sa kanyang isip. Ang boses ng kanyang madrasta, paulit-ulit itong nag-uutos at nagdidikta sa mga bagay na kailangan niyang gawin, na para bang isa pa rin siyang bata na kailangan pasunurin. Hindi maipinta ang mukha na nilibot niya ang tingin sa paligid. Nakakabingi ang ingay sa paligid, isa ito sa dahilan kaya hindi siya mahilig dumalo sa ganitong klase ng events. Maingay, nakakairita. Bilang CEO at tagapagmana ng Evans Industry, ang nangungunang kumpanya sa larangan ng Artificial Intelligence. May mabigat na obligasyon si Alexander na kailangan patunayan. Hindi lamang sa pamilya niya, kundi sa buong mundo. Kilala man bilang maraming napatunayan at narating, para sa kanya, kulang pa ang lahat ng natamo niya, gusto pa niyang umunlad. Lumapit
Samantala, si Spencer ay lumabas sa pinagtataguan ng makaalis ang sasakyan ni Arcellie. Hindi siya pwedeng magkamali, mommy ni Aika ang nakita niya na bumaba ng sasakyan at lumipat sa kabilang sasakyan. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya ngayon. Nagagalit siya dito at sa tatay niya, natatakot din siya sa maaaring kahinatnan ng relasyon nila ni Aika. Pagkapasok ng binata sa kanilang bahay, naabutan niya na natataranta sila Kyle at ang asawa nitong si Venera. “Ano ang nangyari?” Tanong niya. “S-si tatay! Nanginginig siya habang umiiyak! Pero sabi niya ayos lang siya. M-masaya lang daw siyang makita ang kaibigan niya.” Sabi ni Klyde. “I-ipasok niyo n-na ako sa kwarto. G-gusto ko na magpahinga…” hirap na hirap na utos ni Rolly sa anak. “S-spencer… g-gusto kitang makausap…” “Ilang beses ko bang sasabihin sayo na wag mo akong tawagin sa pangalan ko?! Para sa akin ay matagal na akong walang ama!” “Spencer,” suway ni Kyle. “Naiintindihan ko ang nararamdaman mo, pero ple
“Tay, may gustong kumausap sayo.” Sabi ni Venera sa kanyang biyenan na si Rolly. Sila lamang ang naiwan sa bahay dahil wala ang kaniyang asawa. Tinulak niya ang wheelchair ng biyenan hanggang sa sala. Pagdating doon, ngumiti siya sa kanilang biglaan na bisita. Ayon sa babae, kaibigan ito ng kanyang biyenan. Pagdating nila Venera sa sala, maingat na hininto niyaang wheelchair sa gilid, kung saan nakaupo ang kaibigan ng kanyang biyenan. Nahihiya na nag-alok si Venera. “Pasensya na kayo, hindi kami mayaman kaya itong mumurahing juice lang ang kaya naming iabot sa inyo. Pagdamutan niyo na ho ito,” aniya sabay lapag ng juice sa mesa at tinapay na nabili lamang sa tindahan. “Nag-abala ka pa, salamat. Pwede mo ba kaming iwan ni Rolly?” Natigilan si Venera. Nang makita ni Arcellie ang pag-aalangan nito, hinawakan niya ang nakabalot sa kanyang mukha. “Alam kong hindi ka nagtitiwala dahik hindi ko magawang ipakita ang mukha ko, iha. Pero wala akong intensyon na masama. Nagkataon l
**Saavedra Mansion*** Pagdating ni Frank sa mansion at pagkababa palang ng sasakyan, si Jobert ay naghihintay na sa baba. Yumuko ito sa amo tanda ng paggalang. Kumunot ang noo ni Frank, pansin niya ang pagkabahala sa mukha nito. “Boss. Gusto ko agad sabihin ito sa inyo noong dumating ako. Pero nag-imbestiga ulit ako para makasiguro,” habang naglalakad papasok, inabot ng lalaki sa binata ang isang folder, “Nariyan sa loob ni’yan ang report tungkol sa lalaking pinapasundan mo sa amin nung nakaraan, at kagaya ng iyong utos, inalam namin ang lahat tungkol sa kanya. Sigurado na magugulat ka kapag nakita mo ang nilalaman ng folder na iyan.” Awtomatikong kumunot ang noo ni Frank. Pagdating sa study room, agad niyang tiningnan ang laman ng folder. “Spencer Gozon,” Binasa ni Frank ang mga nilalaman ng report. “Anak pala ang lalaking iyan ng isang contractor sa gumuhong gusali mo, boss. Anak siya ni Rolly Gozon,” Imporma ni Jobert, “Si Rolly ang huling tao na nakita noon sa CCTV na
[Aika] Umiiyak na pumunta siya sa silid ng mommy niya. Naabutan niya ito na nakaupo sa harapan ng vanity mirror nito habang umiinom ng alak. Nang makita ni Arcellie ang anak, binaba nito ang hawak na wine glass. “Ginawa mo na ba ang inutos ko sayo? Hiniwalayan mo na ba ang lalaking iyon?” Tumayo siya at nilapitan ang anak. “Look, Aika. Kung ipagpapatuloy mo ang relasyon sa kanya, sigurado ako na magsisisi ka. Masisira ang pamilya natin.” Natigilan ito ng makita na umiiyak siya. “P-pero matagal ng nasira ang pamilya natin.” “Aika—“ “Wala akong daddy, lumaki ako na walang ama at… at walang malapit sa akin. Akala ko noong una ay dahil iyon sa kilala at mayaman ang pamilya natin kaya walang lumalapit sa akin. But not until I realized na hindi pala iyon ang dahilan. I-it because of us.” “Ano ba’ng sinasabi mo, Aika?” Galit na tanong ng ginang. Nguniy imbes na sagutin, nagtanong ito sa kanya. Nanlaki ang mata niya ng marinig ang tanong nito sa kanya. “I-ikaw ba ang may kagagaw
[Hazel] Pagkarating nila sa kanila ay agad siyang bumaba ng sasakyan. Hindu siya gustong umuwi ni Frank pero hindi pwede, baka kasi makahalata na ang lolo niya. Nakakaunawa naman si Frank sa gusto niya. Sa ngayon ay ililihim muna nila ang relasyon nila. Nangako naman ang binata sa kanya na pipigilan ang pagkalat nf gulo na ginawa ng magulang niya kanina sa restaurant. Hinapit siya ng nobyo sa bewang at mahigpit na niyakap. “Gusto ko sana na makasama ka pa. Kulang na kulang ang isang araw para sa akin, baby.” Lumayo siya dito at pinisil ang pisngi nito. “Wag kang mag-alala, kapag kinasal na tayo ay makakasama mo na ako ng matagal. Baka nga magsawa ka na lang kasi wala ka ng ibang makikita kundi ako.” “Never gonna happen, baby. Hinding-hindi ako magsasawa na makasama ka.” Ngumuso siya at umirap dito, kahit ang totoo ay kinikilig siya sa sinabi nito. “Bolero ka talaga. Sige na, Frank. Papasok na ako sa loob. Baka may magsumbong pa kay lolo na nandito ka sa labas.” Tumingkayad s
[Hazel] Nang dumating si aling Fatima at nakita ang ginagawa niya. Lumapit agad ito at pinigilan siya. Inagaw nito ang ginagawa niya. “Ako na di’yan, Hazel. Hindi mo trabaho ito,” “Aling Fatima naman, parang hindi naman ho ako sanay.” Nakangiting wika niya at tumulong parin sa kabila ng pagtutol nito. Habang nagliligpit, napansin niya na nakatingin sa kanya ang matanda. Kaya humawka siya sa pisngi niya at nagbiro. “Gumanda po ba lalo ako?” Tanong niya. Gusto lang naman niya na magpatawa. Pero nagulat siya dahil mukhang maluluha pa ito dahil namula ang kanyang mata. “Matagal ka ng maganda, Hazel. At hanggang ngayon ay wala kang pinagbago,” naluluhang sabi nito. “Aling Fatima naman. Paano po ako maniniwala kung iiyak ka. Binobola mo lang yata ako. Siguro inutusan ka ni Frank para bolahin ako,” imbis matawa, tuluyan na itong naluha. “Nagpapalasamat lang ako sa itaas dahil ligtas ka at buhay. Walang araw na hindi ko pinagsisihan na pinayagan kitang lumipat noon—“ niyakap it
Tinulungan ni Frank si Hazel na maghain pagkatapos magluto. Nakangiting pinagmasdan ng dalaga ang nobyo na naglalagay ng pagkain sa mesa. Pagkatapos nilang mag-usap kanina, tumahan din agad siya. Hindi niya kailangan matakot dahil nandiyan naman si Frank para protektahan siya. Malaki ang tiwala niya dito kaya naniniwala siya na balang araw ay lalabas din at malalaman nila ang totoo. Kumuha siya ng kutsara at sumandok ng luto niya. Lumapit siya sa nobyo at sinubuan ito. “Masarap ba?” nag-aral siya magluto ng iba’t ibang klase ng putahe sa ibang bansa kaya naman alam niyang hindi siya mapapahiya kay Frank. Hindi niya maiwasan ang mapangiti. Akala niya ay hindi na matitikman ni Frank ang luto niya noon, but look at them now. Magkasama na ulit silang dalawa. “Hmm, ang sarap… pero mas masarap ka pa rin,” pilyong sagot nito sa kanya. Namumula ang pisngi na kinurot niya ito sa tiyan. “Ewan ko sayo, bolero ka!” aniya kunwari, kahit ang totoo ay kinikilig siya. Nang makita nito ang n
Dahil sa nangyari, pinili ni Hazel na manatili muna sa bahay ni Frank. Bukod sa masama ang loob niya sa papa niya, gusto rin niyang ipahinga muna ang isip niya ngayong araw. Bukas nalang siya papasok at magpapaliwanag sa lolo niya. Yumakap sa likuran niya s aFrank. Napahagikgik siya ng maramdaman ang paghalik nito sa batok niya. “Ano ba, Frank, nakikiliti ako,” narito siya ngayon sa kusina at pinagluluto ito. Nag-request kasi ito sa kanya ng morcon beef kaya pinagluluto niya ito. “Hmm, hindi ko mapigilan na amuyin ka. Mas mabango ka kasi sa niluluto mo, baby.” malambing nitong sabi sabay halik ulit sa kanya. “Frank!” binitiwan niya ang hawak na sandok at tumatawang humarap dito. “Ang kulit mo talaga. Paano ako matatapos neto—” naputol ang anumang sasabihin niya ng sakupin ng labi nito ang labi niya. Kaya naman napailing nalang siya. Lumalabas talaga ang side nito na parang bata kapag silang dalawa lang ang magkasama. Nang bumitaw ito sa kanya ay tumitig sa kanya ang malamlam n
Nang dumilat si Hazel, tumambad sa kanya ang madilim na mukha ni Frank. Halatang nagpipigil lang ito ng galit.Iniwas niya ang tingin sa binata. Nahihiya siya dahil naabutan siya nitong umiiyak. Pero hindi niya mapigilan. Talagang nasaktan talaga siya sa mga sinasabi ng tao sa kanya at sa ginawa ng papa niya.Tanggap niya na mahalaga at mahal na mahal ng papa niya si Yassie. Pero kailangan pa ba na humantong sa pagpapahiya sa kanya para makuha ng mga ito gusto?Nang dumaloy ang luha sa mata niya, naramdaman niya ang mainit na hinlalaki ni Frank pinahiran ito.“M-masakit parin pala. A-akala ko kasi hindi na… akala ko sanay na ako, pero hindi parin pala. A-anak din naman niya ako, Frank… dugo at laman niya ako, pero kung tratuhin niya ako ay parang hindi niya ako kadugo… b-bakit ganung klase siyang ama?” Labas niya ng hinanakit habang impit na umiiyak sa dibdib nito.Hinayaan siyang umiyak ng binata… niyakap siya nito ng mahigpit at hinayaa