LOGINShare
SCALPEL'S KISS CHAPTER 129
Last Updated:
2025-01-19 20:50:40
Related chapters
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 1
Ang hapon na iyon ay tila nagdadala ng bagyo para kay Champagne. Sa mga nakaraang buwan, unti-unti niyang naramdaman ang paglamig ni Stephan, ngunit pinili niyang balewalain ito. Pinalakas niya ang loob sa mga salitang ibinigay ng kanyang biyenan "Busy lang si Stephan. Alam mo naman ang trabaho niya." Ngunit sa kabila ng lahat, hindi niya maiwasang makaramdam ng sakit dulot ng mga bulung-bulungan na naririnig niya sa kasambahay at mga kaibigan—na may ibang babae ang kanyang asawa.Isang araw, nagpanggap si Champagne na aalis ng bahay. "Maaga akong babalik," sabi niya sa kasambahay, ngunit ang totoo, nakatayo siya sa gilid ng gate, nagmamatyag, umaasang mali ang kanyang mga hinala. Ilang oras siyang naghintay hanggang sa isang taxi ang huminto at bumaba ang isang babaeng tila perpekto ang katawan—seksing-seksi, may suot na bestida na halos hindi na kumapit sa kanyang balat. Nag-doorbell ito, at ilang sandali lang ay si Stephan na mismo ang nagbukas ng pinto.Tuwang-tuwa si Stephan sa
Last Updated : 2024-11-29SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 2
Habang binabaybay ni Vash Delos Santos ang madilim at liblib na kalsada pauwi sa Bulacan mula sa mahabang biyahe mula Bangkok, isang hindi pangkaraniwang lamig ang gumapang sa kanya. Ang paligid ay tahimik—masyadong tahimik. Ang kalsadang dinadaanan niya ay madilim, ang mga poste ng ilaw ay tila nalimutan ng panahon, at ang liwanag ng buwan ay pilit sinusubukan ang tumagos sa kapal ng ulap.Malapit na siya sa isang kurba ng kalsada nang mapansin niya ang isang bagay na nakahandusay sa gitna ng daan. Sa una, hindi niya maaninag kung ano ito—isang bagay na parang hindi natural na naroon. Binagalan niya ang takbo ng SUV at tumingin sa rearview mirror, pilit inaaninag ang anino nito sa harapan.“Ano kaya ’yun?” tanong ni Vash sa sarili habang kinakabahan. “Kalabaw siguro. O baka naman gulong na iniwan kung saan.”Puno ng pagdududa, huminto si Vash sa gilid ng kalsada at binuksan ang headlights para mas makita ang kalsada. Kinuha niya ang flashlight mula sa glove compartment ng sasakyan at
Last Updated : 2024-11-29SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 3
“Ano bang nangyari sa’yo, miss?” bulong niya sa sarili habang pinagmamasdan ang babae na mabilis na itinutulak papasok sa operating room. Wala kang ginawa para masaktan nang ganito. Pero ipapangako ko—kung anuman ang pinagdadaanan mo, hindi kita iiwan.Habang tinutulungan ng mga doktor ang babae, napansin ni Vash ang isang bagay na kumislap mula sa kamay nito. Isang singsing. Kinuha niya ito at maingat na tiningnan. Ang disenyo nito ay tila mamahalin, isang piraso ng alahas na maaaring magsabi ng maraming kwento.“Champagne...” bulong niya nang mapansin ang nakaukit na pangalan sa loob ng singsing.Habang nakaupo si Vash sa waiting area ng ospital, tahimik niyang iniisip ang hindi maipaliwanag na koneksyon niya sa babaeng nasa kabilang silid. Sa loob ng maraming oras, hindi niya magawang umalis, kahit wala siyang obligasyon na manatili. Bakit ako nandito? tanong niya sa sarili. Ngunit ang sagot ay parang nakabaon sa likod ng kanyang isipan—isang pakiramdam na kailangang masigurado niy
Last Updated : 2024-11-29SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 4
Si Vash, na nasa tabi niya, ay tahimik na nakaupo, pinapanood ang kanyang paghihinagpis. Ramdam niya ang bigat ng emosyon sa hangin, at kahit hindi niya lubos na naiintindihan ang lahat ng pinagdadaanan ni Champagne, alam niyang ito ang uri ng sakit na hindi madaling maghilom. Maingat niyang hinawakan ang kamay ng babae, mahigpit ngunit puno ng malasakit."Champagne," mahinang tawag niya, pilit na pinapakalma ang nanginginig niyang boses. "Nasaan ang pamilya mo? Magulang mo?" maingat ngunit puno ng pag-aalalang tanong ni Vash habang nakatitig sa mukha ni Champagne. Kita niya ang bakas ng kawalan sa mga mata ng babae, parang isang bangungot na hindi pa natatapos.Napayuko si Champagne, nanginginig ang mga kamay na mahigpit na nakayakap sa kumot na nakatakip sa kanya. "W-Wala sila dito..." mahina niyang sagot, pilit pinipigilan ang luhang gustong bumagsak muli. "Nasa Canada sila. Matagal na silang naninirahan doon. Hindi nila alam ang nangyayari sa akin."Napalunok si Vash. Ramdam niya
Last Updated : 2024-11-29SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 5
Nang makauwi si Stephan at Pia, magkasunod silang pumasok sa sala ng bahay, ngunit hindi pa man sila nakakaupo, naramdaman na nila ang presensya ng matinding tensyon. Andoon sa may sofa ang kanyang ama, si Amorsolo, ang matandang lalaki na may matalim na tingin. Nang makita sila, isang mabigat na tanong ang lumabas mula sa bibig ni Amorsolo, punong-puno ng galit at disapointment.“Asan na ang mayaman mong asawa, Stephan?” tanong ni Amorsolo, ang mga mata’y sumisilip mula sa ilalim ng salamin sa mata. “Diba sabi ko sayo, wag mong dadalhin dito ang kabit mo? Ano ka ba? Hindi ka ba nag-iisip?”Ang mga salitang iyon ay parang mga suntok sa dibdib ni Stephan. Hindi na bago sa kanya ang matalim na mga salita ng ama, ngunit hindi niya rin maiwasan ang mag-init. Pinilit niyang magpigil, ngunit ang kasunod na tanong na ipinukol ng ama ay tila pinalalalim ang sugat na matagal nang nararamdaman sa kanyang dibdib.“Pa, wala akong pakialam kung saan siya pumunta!” sagot ni Stephan, ang kanyang bos
Last Updated : 2024-12-05SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 6
“Pia, tandaan mo ang pinag-usapan natin,” binalaan siya ni Stephan, ngunit ang tono nito’y mapang-akit, halos nanunuyo. “Wala nang babalikan. Ang nangyari kanina ay isang bagay na dapat manatili na lang sa nakaraan. Naiintindihan mo ba?” Lumapit siya sa kanya, hinawakan ang kanyang kamay, at sa boses na tila puno ng kasiguraduhan, idinugtong, “Ako ang bahala sa atin.”Sa kabila ng pagyakap na iyon, hindi maalis kay Pia ang pakiramdam na siya’y isang tauhan lamang sa larong hindi niya lubos na nauunawaan. Mahal niya si Stephan, oo, ngunit ang pagmamahal bang iyon ay sapat upang mapanatili ang kanilang lihim na nag-ugat mula sa kanilang pagtataksil?Nang gabing iyon, habang natutulog si Stephan, si Pia naman ay nanatiling gising, nakaupo sa gilid ng kanilang kama. Hindi siya mapakali. Sa kanyang mga alaala, bumabalik ang tunog ng sigaw ni Champagne. “Bakit? Bakit ninyo ako ginanito?” ang sigaw nito habang pilit na nagbubuno sa kanila sa gilid ng hagdan. Hindi niya gustong mangyari iyon.
Last Updated : 2024-12-05SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 7
Tumayo si Vash, nilagay ang mga bulaklak sa gilid ng kama, at saka hinawakan ang malamig na kamay ni Champagne. “Alam kong mahirap paniwalaan ngayon, pero makakabangon ka. Hindi ko alam ang tamang sagot sa kung paano, pero ang alam ko, narito ka pa. Humihinga ka pa. At iyon ang mahalaga.”“Bakit ako, Vash?” tanong ni Champagne, tinitigan siya ng malalim. “Bakit hindi na lang ako ang namatay? Bakit ang anak ko pa? Ano ba ang kasalanan ko para maranasan ang ganitong klase ng sakit?”Napapikit si Vash, dama ang bigat ng tanong ni Champagne. “Walang may karapatang magdusa sa ganitong paraan, Champagne. Pero minsan, ang mga bagay na ito ay hindi natin kayang unawain. Hindi mo kasalanan. Hindi ikaw ang dahilan.”Umiling si Champagne, ang kanyang mga luha’y patuloy sa pag-agos. “Pero paano, Vash? Paano ko magagawang patawarin ang sarili ko kung hindi ko man lang nailigtas ang anak ko? Paano ko magagawang kalimutan ang galit ko kay Stephan at kay Pia? Nasa kanila ang lahat ng kasalanan, pero
Last Updated : 2024-12-06SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 8
“Bakit?!” sigaw niya sa sarili, habang ang mga luha’y tuloy-tuloy sa pag-agos. “Bakit kailangan nilang gawin ito? Wala ba akong halaga kahit kailan?!”Muling bumalik ang eksena sa kanyang isip: si Stephan, ang lalaking sinumpaan niyang mahalin, ay hindi man lang siya nilapitan pagkatapos ng insidente. Nakita niyang bumagsak siya, nakita niyang umiiyak at humihingi ng tulong, ngunit mas pinili nitong alalayan si Pia.“Hayop kayo!” sigaw niya, ngunit boses niya lang ang narinig sa loob ng tahimik na silid. “Hindi lang ninyo ako sinaktan, kinitil ninyo ang tanging bagay na nagbibigay sa akin ng lakas—ang anak ko!”Bumalik siya sa kanyang pagkakahiga, pinilit na ipikit ang kanyang mga mata, ngunit ang sakit ay hindi siya nilubayan. Iniabot niya ang kamay niya sa tiyan niya, na parang hinahanap ang anak na hindi na niya mahahawakan.“Anak, patawarin mo si Mommy…” humihikbi niyang sambit. “Hindi kita naipagtanggol. Hindi ko nagawang iligtas ka mula sa kanila. Pero nangangako ako, hahanapin
Last Updated : 2024-12-06
Latest chapter
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 129
Napabuntong-hininga si Amorsolo, hindi malaman kung paano kikilos. Si Pia naman ay halos hindi na makapagsalita dahil sa takot. “Wala po kaming kasalanan,” mahinang sabi niya, pero halata sa boses niya ang kaba. “Hindi namin alam kung nasaan si Champagne.”Hindi kumbinsido, sinabi ni Mercy sa mga pulis, “Dapat lang silang dalhin sa presinto para mas masinsinan ang pagtatanong. Hindi kami titigil hangga’t hindi namin nakukuha ang sagot kung nasaan ang anak namin!”Sa Presinto. Dinala silang lahat sa presinto. Ang bawat isa ay sumailalim sa interogasyon. Si Mercy at Herbert ay tahasang ipinahayag ang kanilang mga paratang laban kina Stephan, Pia, at Amorsolo, ngunit sa kabila ng mahigpit na pagtatanong, puro pagtanggi ang sagot ng tatlo.“Hindi po namin alam kung nasaan si Champagne,” paulit-ulit na sagot ni Stephan. “Wala po kaming kinalaman sa pagkawala niya.”Ang mga pulis, bagama’t masinsinan ang pagtatanong, ay hindi nakahanap ng konkretong ebidensya upang patunayan ang anumang pag
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 128
Namutla si Amorsolo, hindi malaman kung paano haharapin ang galit ni Herbert. “Herbert… Mercy… hindi ko sinasadya. Hindi ko alam kung paano ito nangyari. Pero—”“Hindi mo alam?!” putol ni Mercy, humakbang palapit kay Amorsolo. “Hindi mo alam o ayaw mo lang umamin dahil alam mong kasabwat ka sa lahat ng ito?!” Ang mga salitang iyon ay parang pako na tumutusok sa dignidad ni Amorsolo, na ngayon ay halos mag-collapse sa bigat ng mga paratang.“Sabihin mo na ang totoo, Amorsolo!” sigaw ni Herbert, ang mga kamay ay mahigpit na nakakuyom. “Hindi ako aalis sa bahay na ito nang hindi ko nalalaman kung nasaan ang anak ko!”Galit na galit si Mercy, hindi na kayang itago ang sakit at galit sa kanyang tinig. "Magsabi na kayo ng totoo! Asan ang anak ko?!" Napuno ng tensyon ang buong silid, ang kanyang mga salita’y tila yumanig sa konsensya nina Stephan, Pia, at Amorsolo.Muling nagsalita si Herbert, ang boses niya’y mabigat at puno ng awtoridad. “Tawagan mo ang mga pulis,” utos niya sa isa sa kany
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 127
Ang galit sa tinig ni Mercy ay parang isang alon ng poot na bumalot sa buong silid. Ang kanyang mga mata’y nag-aalab, puno ng sakit at poot. “Stephan, asawa mo si Champagne! Pinagkatiwala namin sa'yo ang anak namin, pero wala kang ginawa para hanapin siya! Isang taon na! Isang buong taon! At ang sagot mo lang ay hindi mo alam kung nasaan siya?!” Napahikbi si Mercy, ang sakit sa kanyang puso ay parang sugat na lalong lumalalim sa bawat salita.Si Herbert naman ay hindi napigilang magsalita, ang boses niya’y puno ng galit na halos manginig ang mga pader. “Kung hindi niyo kayang sagutin kung nasaan ang anak namin, umalis kayo sa pamamahay na ito! Hindi kayo karapat-dapat na manatili dito, sa bahay na itinayo para sa pamilya ng anak namin! Sinekreto niyo ang pagkawala niya! Anong klaseng tao kayo?!”Ang bigat ng mga salita ni Herbert at Mercy ay bumagsak kay Stephan at Pia na parang mga kidlat. Si Stephan, na kanina’y tahimik, ay muling nagtangkang magpaliwanag, ngunit ang kaba at takot s
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 126
Ang mga salitang iyon ay parang tinaga sa kanilang mga puso. Si Pia ay halos hindi na makagalaw, ang mga mata niyang puno ng guilt ay hindi kayang magpaliwanag. Hindi nila kayang ipaliwanag ang lahat ng nangyari, at ang mga salita ni Mercy ay parang mga dagok na hindi nila kayang itanggi.Ang tension sa silid ay sumabog, ang mga salitang binitiwan ni Herbert at Mercy ay nagdulot ng matinding kabang sumanib sa katawan nina Pia at Stephan. Sa gitna ng matinding tensyon, si Amorsolo ay hindi makapagsalita. Ang mga mata niya’y puno ng kalituhan at takot. Hindi niya kayang tumulong sa sitwasyong ito, hindi niya alam kung anong gagawin.Ang mga salitang binitiwan ni Mercy at Herbert ay parang mga kidlat na dumaan sa silid, nagdulot ng matinding sigla at kalituhan. Si Pia, na tila na-sapantaha na ng takot at pagkakasala, ay halos mag-collapse sa upuan. Ang kanyang mga tuhod ay nanginginig, hindi kayang magsalita sa harap ng mga magulang ni Champagne, na ngayon ay may mga seryosong paratang a
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 125
Pero ang tanong ni Herbert ay ang nagpatibok sa kanilang mga dibdib, ang matinding tinig na nagbigay daan sa mga hudyat ng isang malaking galit na pilit nilang iniiwasan."Sino ang kasama niyong babae? Kamag-anak niyo ba siya?" tinanong ni Herbert, ang mga mata niyang puno ng galit at pagsisiyasat. Tumayo siya mula sa likod ni Mercy, at ang mga mata ni Pia ay napako sa kanyang titig. Hindi niya kayang umiwas, hindi kayang magpaliwanag.Ang mga tanong ni Herbert ay parang mga palaso na sumabog sa katahimikan ng silid. Si Pia, na karaniwang hindi natitinag sa mga tensyon, ay natulala. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang tanong. Ang kanyang mga mata ay punong-puno ng takot at hiya. Parang ang bawat sagot ay may kaakibat na kabayaran na hindi nila kayang bayaran.Habang nakatingin si Pia kay Herbert, ang puso ni Stephan ay nagsimulang mag-alinlangan. "Pa, hindi namin alam kung saan po nagpunta si Champagne. Matagal na po sana namin sinabi, kaya lang po nagpapagaling pa po kayo sa hos
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 124
Habang naglalakad sila pauwi, hindi napigilan ni Sugar ang mga luhang patuloy na dumadaloy mula sa kanyang mga mata. Ang sakit ng makita ang kanyang mga magulang, ngunit hindi siya makalapit sa kanila, ay tila isang sugat na hindi kayang pagalingin ng oras. Tumangis siya ng tahimik, ang puso ay punong-puno ng hinagpis, at si Vash ay nagmamadali upang magbigay ng comfort."Sugar," mahina at malumanay na tinig ni Vash, habang pinupunasan ang kanyang mga luha gamit ang kanyang kamay. "Naiintindihan ko ang sakit na nararamdaman mo. Hindi mo na kailangang mag-isa sa lahat ng ito." Hinawakan ni Vash ang kanyang kamay, para siyang nagsisilbing isang matibay na sandigan sa gitna ng lahat ng pagdaramdam. "Ang sakit na nararamdaman mo ngayon, alam kong malalampasan mo ito, basta't magtulungan tayo. Hindi kita iiwan."Naramdaman ni Sugar ang kabutihang loob ni Vash, at ang mga salitang ito ay nagbigay ng konting ginhawa sa kanyang pusong sugatan. Pero hindi pa rin niya maiwasang magdalang-luha s
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 123
Biglang napahinto si Sugar, at ang mga mata niya ay napuno ng luhang hindi kayang pigilan. Habang tinitingnan ang mag-asawa, ang kanyang puso ay nag-uumapaw ng pagmamahal at kalungkutan.Hindi na siya ang dating Champagne, ang pangalan na nawala na sa kanya kasabay ng kanyang pagkatao at pinagbubuntis na anak niya. Ngayon, siya na si Sugar—isang bagong katauhan, isang bagong simula, ngunit may pusong naglalaman ng napakaraming pagnanasa at pananabik. Ang huling beses na nakita niya ang kanyang ama, si Herbert, ay naka-wheelchair siya. Ngayon, hindi na siya makalapit, dahil wala na siya sa dati niyang anyo. Hindi siya makikilala ng magulang niya, at ito ang pinakamalupit na bahagi ng lahat—ang mawalan ng koneksyon sa mga taong pinakamahalaga sa kanya.Nakita ni Vash ang mga luha na dumadaloy sa mata ni Sugar. Nakita niyang huminto si Sugar, ang kanyang katawan ay parang frozen sa lugar. Malinaw na naguguluhan at nasasaktan si Sugar. Nilapitan siya ni Vash at dahan-dahang tinanong, "Sug
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 122
Samantala, sa isa pang mansion ng Miranda, balisa si Amorsolo habang hawak ang kanyang cellphone. Paulit-ulit niyang tinatawagan ang balae ngunit hindi ito sumasagot. Ang kanyang noo ay nakakunot, at kitang-kita sa kanyang kilos ang alalahanin. "Bakit hindi sumasagot ang balae?" tanong niya sa sarili. "Mula pa kanina, wala man lang balita. Hindi ito pangkaraniwan."Sa kabilang banda, sa loob ng mansion kung saan naroroon sina Stephan at Pia, magkasama silang nakaupo sa sala. Ang kanilang usapan ay tila wala sa linya ng seryosong bagay, puno ng maliliit na tawanan habang nagkukwentuhan."Alam mo, Stephan," sabi ni Pia habang iniinom ang kanyang wine. "Dapat siguro magbakasyon tayo. Parang kailangan nating lumayo sa lahat ng gulo na iniwan natin sa likod.""Bakasyon?" sagot ni Stephan, habang nakatingin sa kanya. "Sa tingin mo ba, magagawa nating umalis nang basta-basta? Alam mo namang masyadong marami ang nakatingin sa atin ngayon."Tumawa si Pia at sumandal sa sofa. "Well, kung ganun,
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 121
Mahal na mahal ni Vash si Sugar. Ang mga mata niyang puno ng pagmamahal ay naglalaman ng pangako. "Masaya akong narinig ko 'yan, Sugar. Alam ko naka-move on ka na kay Stephan, lalo na kung ang damdamin mo ay ginugol mo sa kanya. Pero hindi mo na kailangan pang magdusa pa. Hindi ko nais na makita kang nahihirapan. Kung anuman ang ginawa ni Stephan sa iyo, hindi mo na dapat hayaang kontrolin ang buhay mo."Nakangiti si Vash habang tinitingnan ang mga mata ni Sugar. Ang kanyang puso ay puno ng pangako—isang pangako na hindi siya iiwan, hindi siya pababayaan. "Hindi ko na kayang makita ka pang ganito, Sugar. Alam ko, mahirap makalimot, lalo na kung ang tao na nagbigay sa'yo ng maraming alaala ay siya ring dahilan ng mga sakit mo. Pero, tandaan mo, nandito lang ako. Nasa harap tayo ng isang bagong simula, at hindi mo ito kailangang tahakin mag-isa.""Sana lang," malungkot na sagot ni Sugar, ang kanyang mga mata ay naglalaman ng kalungkutan, "sana lang Vash, alam mo kung gaano kasakit mawal
