RCTB 7 "PERSONAL ASSISTANT"

Kiara

"For now on you'll be my PERSONAL ASSISTANT"

Rogan said. Andito ako sa malakaing opisina niya sa bahay. Madalas kasi sa bahay lng siya nagt-trabaho for a month at tumatawag lang siya sa kompanya sa mga something na kailangan nya. O kailangan doon. Minsan, inuutusan niya si Vincent.

"Huh?"

Gulat at ngtataka akong tiningnan siya.

"You heared me Woman. I'm not a peraon who repeats what I say."

"Ahm"

Hindi ako makapagsalita, o hindi ko lang talaga alam kung ano ang sasabihin.

"Wala ka namang gingawa masyado sa dito sa bahay aside from making me happy in bed."

Namula ako sa sinabi niya. Kailangn ba talaga sabihin iyon? Ipaglandakan ba naman sa mukha ko?

"And you will work without wage. Remember why you're here? Would you want me to remind you?"

"NO.!! Naiintindihan ko. Ahm... K-kailan ako magsisimula?"

"Ngayon."

"Huh?"

"Take this and give this to my secretary. And buy me some food in your way back. Here's the key. You need to drive alone. Vincent has to do something else he can't drive you."

"Teka. Sandali. H-hindi ako marunong mag drive."

I saw Rogan sigh and close his eyes like he control his self.

"Okay. Let's go. I'll teach you then."

Bago siya tumayo ay may tinawagan muna siya. A second later, dumating si Vincent at inabot sa kanya yung iuutos niya sana sa akin.

Lumabas siya at sinundan ko siya.

-----

"OH MY!!! BREAK!! BREAK!! NASAAN ANG BREAK!!!"

tumingin pa ako sa ilalim ng paanan ko.

"Fucos on the Road Kiara. "

He held my hand na nasa manibela habang hinahnp ko yung break.

Ilang ulit kami napahinto hinto at nahihilo na ako sa kakauntog ng ulo ko.

-------

"Ang hirap mo turuan."

Himala nagtagalog siya. Kakauntog siguro sa ulo niya.

"Atleast medyo mrunong na ako."

"Medyo?? You are 10/100 sa pagiging marunong Kiara. And you give me headache"

"Sorry naman."

Napangiti ako, atleast parang medyo nagiging close na kami ni Rogan noh?

"Let's go home. I'll drive this time. Baka di pa tayo umabot sa bahay."

Nag exchange seat kami.

Sabay kami kumain ni Rogan. Kaming dalawa lang sa mahabang mesa. Nasa gitna siya, sa pinaka dulo habang ako nasa tabi niya sa kanan.

"Salamat sa pagtuturo sa akin ngayon magmaneho. Pangarap ko talagang matuto magmaneho ng kotse."

Hindi siya umimik. Patuloy lang siya sa pagkain.

Hindi na ako nagsalita baka ayaw niya nang nag-uusap habang nasa hapag-kainan.

Ang daming niyang pinaluto sa chief niya. Hindi namin to mauubos.

Nakita kong nilapag niya na ang kutsara't tinidor niya.

Tapos na kaya siyng kumain? Busog na rin kasi ako. At ang bastos naman kung iiwan ko siya dito at tiyak hindi rin mgandang iwn siya habang kumakain pa. Mabilis pa naman siya magalit.

"Starting tomorrow, you'll be with me 24/7. Wherever I go, you should be there. Wither it is important, private or even In the time that I need to kill a person."

Na shock ako sa sinabi niya. Seryoso ba siya?

Ni minsan hindi pa ako nakakita na may namatay sa harap ko. Iniisip ko pa lang naduduwal na ako.

"D-do I need to witness you killing?"

Stupid.ng lakas na talaga ng loob ko para magtaning sa kanya.

And he simply said

"Yes."

And with that, tumayo siya. Iniwan niya ako. Niligpit ko nalang ang kinainan ko na agad namang  pinigilan ni Manang Brenda.

"Ako na dyan Ms. Kiara."

"Salamat pp pero tutulungan ko na kayo."

Sabi ko sabay ngiti sa kanya para mapanatag siya. Nakakahiya naman. Feeling ko, pabigat ako dito. Wala man lang akong ginagawa. Ay oo nga pala, magiging Personal Assistant ako ni Rogan. Ani kayang mangyayari sa akin simula bukas??

KINABUKASAN

Ang sarap ng tulog ko sa kwarto ko. Nanaginip pa ako ng isang lalaking tinutiring akong mala prinsesa. Naramdaman ko ang kanyang pagbuhat sa akin. Nakangiti akong tumingin sa kanyang mukha. Kahit hindi ko maaninag ang kanyang mukha sa sobrang silaw at blur. Pero nawala ang lahat na parang biglang kumidlat at ibinalik ako sa REALIDAD. ramdam ko ang ginawng tubig na bumasa sa buo kong katawan.

"WHAT THE---- Rogan?"

Muntik ko na siyang mamura. Last ko siyang minura namaga ang labi ko dahil sa halik niyang mapangparusa. (Aminin nagustuhan mo din naman yun)

"It's already 5:30. And still you are dreaming for f*cking sake."

Kita ko ang pagpipigil niya sa sarili sa galit. At kita naman sa mukha niyang galit na galit siya. Nakita kong bumaba ang tingin niya mula sa mukha ko papunta sa dibdib ko kaya sinundan ko ang tingin niya at agad kong niyakap ang sarili ng mapansin kong bakat na bakat ang u***g ko sa damit ko.

At automatic din nag  land ang mata ko sa pang-ibaba niya na bakat na bakat din ang galit. Agad siya tumalikod.

"I will give you 30 minutes. Dapat bihis ka na at nakababa na. Or else. Something will happen to you."

At umalis na siya pagkasabi niya non.

Grabi! Ang ginaw! Kainis na Rogan!!

---------

Malakas na katok ang narinig ko habng nagbibihis ko. Mas lalo ko pa tuloy binilisan. May five minutes pa ako.

" Ms. Kiarra. Master wants you down stair asap."

Sabi ni Vincent mula sa labas

Nagmadali akong bumaba. Napatalon-talon oa nga ako sa hagdanan.

Naka jeans lang ako at plain grey t-shirt. Saka white shoes.

"Anong klaseng outfit yan? Gagala ka ba? "

Ang bungad sa akin ni Rogan.

Nabanas ako sa sinabi niya. For me, this is the best

outfit.

"Never mind."

Tumayo siya at umalis. Sinundan ko siya. Teka di ba kami mag b-breakfast muna??

Mukhang masarap ang hinain ni Manang Brenda eh.

Kumuha nalang ako ng dalawang apple.

Samantala sa sasakyan, dahan-dahan king kinain ang apple. Minabuti kong walang kahit anong tunog na manggagaling sa pagkagat hanggang sa pagnguya.

Pero rinig niya pa rin ang pagkain ko. Napaka sensitive nang pandinig niya.

"If you just wake-up early, hindi ka ngumunguya ngayon."

Hindi ko naman alam na maaga siya aalis. Ay oo nga pala alam ko. At dahil tanghali na ako kung magising, hindi ko suya naaabutan. At dapat alam ko talagang maaga siya pumapasok kasi wala pang six ng umaga nasa lobby na siya ng building nung nagt-trabaho ako sa kanya. At ngayon nagt-trabaho ulit ako sa kanya, ako lang ata ang na promote ng walang sasahorin😭

Dumating na kami sa building, as usual marami ng tao. Dahil training ang mga nandito na maaga dumating. Naalala ko tuloy yung mga panahong halos madapa ako kakatakbo wag lang makasalubong ang mainiting ulo na boss ko, and it's Rogan.

Kumusta na kaya ang Apartment ko? Bumalik kaya si Brandon doon? Malalakad lang mula rito ang Apartment ko. Pero hindi ko alam kung makakatyempo ako na hindi alam ni Rogan na umalis ako.

Nahuhuli ako sa paglakad kasi naman ang hahahaba ng hakbang ng mga to.

"Kiarra?"

Napahinto ako sa familliar na boses.

"Kiarra ikaw nga!!!"

Masaya akong nakasalubong si Grace. Napayakap pa kami ng mahigpit sa isa't -isa.

" Na miss kita.kumusta ka na. Bigla kang nawala."

" Mahabang kwento. Mamaya na tayo mag-usap. Nagmamadali ako."

" S-sege."

Hindi na ako nakapag-pa alam masyado dahil sa takot na mapansin ni Rogan na nawala ako saglit.

Nakasunod naman ako agad. Nasa tapat na kami ng ELEVATOR na para lang sa kanya.

Nang bumukas ay pumasok na siya. Hinintay ko maisara ang pinto.

"Ms. Kiarra, kailangan mo na pumasok."

Tinulak ako ni Vincent sa loob bago nagsara ang pinto ng Elevator.

"H-hindi ba sasabay si Vincent sa atin?"

"Why?"

Anong why? Malamang eh hindi ba palaging nakasunod si Vincent sa kanya??

"He has two hours break. Every morning."

Buti pa si Vincent. Makakapag-chill.

"So, now. Saan ka galing kanina??"

He face me straight. Seryoso at may pagbabanta.

" Huh?"

Lumapit siya sa akin at napaatras naman ako at ilang hakbang lang naramdaman ko na ang wall ng Elevator.

" How many time do I have to tell you not to lie infront of me."

" H-hindi naman talaga ako umali-"

*Blaag!*

Napa cover ako bigla sa mukha at lumakas ang kabog ng puso ko.

"Ilang beses na akong nagtitimpi, wag mong sagarin ang pasensya ko. Saan banda ang hindi mo maintindihan sa 24/7 na trabaho mo bilang PA?"

Galit na siya. Galit na galit. Napayuko ako at natatakot na masalubong ang tingin niya.

" Now tell me where did you go?"

" N-nakasalybing ko lang yung dati kong kasama sa front desk sa lobby. I-ilang minuto lang naman kaming nag-usap--"

" Name?"

" Huh?"

May kinuha siyang cellphone sa bulsa.

" Is this the head of HR? "

Teka sandali. Anong balak niya?

" T-teka-"

" Name."

Yun lang sinabi niya.

" W-wag mong sabihing tatanggalin mo siya??"

" I said. Name. Kiara. GIVE ME THE F*CKING NAME!!! If sa simoleng bagay susuwayin mo ko, how far if it's a big deal like making you choose between BRANDON and Me? I know you'll choose Brandon, coz' he's you supposed to be "loving boyfriend"

Ang dami niyang nasabi. At ang bilis pa ng pagkasabi niya to the fact na di ko maintindihan masydo. Narinig ko lang ang pangalan ni Brandon.

"Name."

Sabi niya ulit ng makapag relaxed siya.

"Grace Snchez?"

"Hello, I want to speak with the head HR."

"Sandali! Wag mong tanggalin si Grace! Nakikiusap ako. May dalawa siyang kapatid na pinapag-aral at may ina pa siyang may sakit na kailangan niyang bilhan ng gamot. Please."

"I don't f*cking care."

Napaka walang puso niya talaga! Galit na din ako! Naiinis ako sa ugali niya. Bakit ko ba nagustuhan ang walang pusong ito?

" I hate you."

Biglang lumabas sa labi ko. This time nakatingin na ako ng deretsu sa mga mata niya.

" I'm pleasure to know that."

"Ang yabang mo! Porke mayaman ka at makapangyarihan. Kaya mo man bilhin lahat pero never ang pagkatao ko. KAKAMUHIAN KITA!!!"

"Oh? Have you forgot? I already bought you. At may utang ka pa nga diba??"

Naiiyak na ako sa galit. Bakit ba sa tuwing nagagalit ako, napapaiyak ako. At ang makipagtalo sa walang pusong ito ay useless lang.

Bumukas ang pinto ng elevator at una akong lumabas.

Pero bago pa man ako tuluyang makalayo ay hinila niya na ako paharap sa kanya.

" Kung ayaw mong may madamay pang iba sa kagagahan mo. Makinig at sumunod ka sa bawat sasabihin ko."

He grab me harshly.

/////////////

Time check: 12:22 PM

Date: Dec. 28,2023

Sorry sa mtagal na update.

Ang hirap lang talaga mag typed sa cellphone.

What do you think of this chapter? Enjoy reading?

Comment down bellow and don't forget to tap the star to vote this chapter. Thank you and have a good day!

//////////