Jonathan McKinneyFLASHBACK…Tulad ng inaasahan, nag-viral ang photo ni Mara at ng lalaking kasama niya noong gabi. At ang mas matindi pa ay nakalkal ang lumang video na kasama ang babae na may ginagawa na di kanais-nais. Galit na galit ang matandang Martinez dahil sa kahihiyan na nagawa ng apo. Kinuha ko naman itong pagkakataon upang makakalas sa kasal namin ni Mara.Mas lalong nagalit ang matandang Martinez nang malamang sa akin mapupunta ang setenta porsyento ng kumpanya nila. Dahil nga pinirmahan ni Mr. Martinez na ama ni Mara ang kasunduan namin. Naawa tuloy ako sa ama niya ngunit ganun pa man may masasabi kong karma yon sa kanya dahil sa ginawang pagpapabaya sa ibang mga anak niya.Ngayon ay nag-focus na ako sa paghahanap kay Kimberly ngunit lumipas na lang ang limang taon ay hindi ko pa rin ito nakikita. Kahit ang kaibigan kong si Andrius ay nahihirapang hanapin siya. No trace of Kimberly's whereabout. Kaya mas lalo akong na-frustrate dahil dito. "Wala pa ring balita sa
Karylle MartinezAligaga akong tumingin-tingin sa paligid. Baka bigla na namang magpapakita si kuya Jonathan at tanungin ako tungkol kay Ate. Ang hirap pala ng ganito. Anytime may bigla na lang susulpot sa harap ko at pilitin akong aminin kung nasaan sila ate. Naalala ko pa ang unang araw matapos ang limang taon na nagkita kami ni kuya Jonathan.FLASHBACK…Katatapos lang ng klase ko ng araw na yon. Nagmamadali ako para sa duty ko sa hotel. Kailangan ko itong gawin para maka-survive ako dito sa Manila. Wala na si Ate Kim na siyang nakasuporta sa aking pag-aaral. Naiintindihan ko naman kung bakit sila umalis. Para makalayo sa lahat ng sakit na dulot ni kuya Jonathan sa kanya. Nasa hallway na ako ng university nang marinig ko ang pag-page ng pangalan ko sa speaker. "Paging, Law student Karylle Martinez, please proceed to the Law Dean's Office. I repeat, paging, Karylle Martinez, please proceed to the Law Dean's Office. Thank you."Napa kunot ang noo ko. Pangalan ko ba talaga yon or ma
Kimberly Ann Martinez"Babe, do you want to say something?" tanong ni Jonathan sa akin. Tahimik na ang paligid dahil malalim na ang gabi. Tulog na ang anak ko maging ang mga kapatid ko. Ngunit si Jonathan ay hindi pa rin umuwi sa mansion nila. Wala na rin ang mga trabahador sa labas. Pero panigurado babalik pa ang mga iyon bukas dahil di pa nila tapos sa gawain nila. "Bakit mo ito ginagawa?" tanong ko sa kanya. Nasa sala lang kaming dalawa. Naka"Because I love you," sagot niya. Napaismid naman ako. Mahirap paniwalaan ang sinabi niya. "I know it's my fault, but babe, can you give me another chance?" "Anong relasyon mo sa pamilya ng tatay ko?" mahinang tanong ko sa kanya. "Wala, babe. Just a business partner," sagot niya. "Business partner?" balik tanong ko sa kanya. "Asawa mo si Mara di ba?"Natawa naman siya sa tanong ko. Kaya napataas ang kilay ko sa kanya. Hindi ko siya maintindihan. Effort na effort siya ngayon na bumalik ako sa kanya pero wala naman siyang nilinaw kung
Kimberly Ann Martinez"What are your plans when we reach Manila?" tanong ni Jonathan sa akin. "Maghanap ng trabaho kung sakali. Baka pwede ulit ako sa Sri- Lanka hotel," sagot ko sa tanong niya. "You're not going back to the office?" tanong ni Jonathan sa akin."Bakit naman ako babalik doon? Anong gagawin ko doon? Tutunganga? Maghihintay kung may mga tutubi na babagsak mula sa kesame?" bwelta ko sa kanya. "Babe, I can give you work at the company," sabi naman niya."No, thank you. Maghanap na lang ako ng iba," sagot ko sa kanya. Nasa Dumaguete-Sibulan Airport kami, naghihintay ng departure namin patungong Manila. Kasama ko ang mga kapatid ko na luluwas at si Kj. At dahil paladesisyon si Jonathan ay sumama rin sa amin. Siya pa mismo ang nag-book ng flight para sa amin. Pwede naman sa Bacolod kami dadaan kaso mas malapit ang Sibulan airport.Noong una ay balak naming mag-barge na lang para makatipid but Jonathan insisted na mag eroplano kami. Gusto kong tumanggi ngunit naisip ko a
Kimberly Ann Martinez“Ate, na-miss ko kayo sobra,” napaiyak na sabi ni Karylle habang yakap ako. “Talaga? Parang hindi naman eh,” pang-aasar ko sa kanya kahit ang totoo ay naiiyak din ako. Mahigit limang taon ba naman kaming hindi nagkikita. “Oo kaya. Ang hirap mag-isa sa totoo lang. Para akong nasa abroad na tiniss na hindi kayo makita. Ang kaibahan nga lang di hindi ako makapag padala ng pera sa inyo,” sabi niya. “Parang sira to ai. Syempre kailangan mo din ng pera dito kasi lahat ng nakikita mo rito ay kailangan bilhin. Hindi katulad namin sa probensya na makikita lang sa paligid ang mga kinakain,” sabi ko sa kanya. “Di bali ate Karylle, mula ngayon ay magkasama na tayo,” sabi naman ni Kyla at nakiyakap naman sa amin.“Oo naman. Ngayong malapit na akong makapagtapos, pangako. Hindi na tayo maghiwalay,” sabi ni Karylle. “Tamang-tama ang pag-uwi nyo, Makaka-attend kayo sa graduation ko.”Akmang sasagot pa sana ako ng tumikhim si Jonathan. “Let’s go. Malapit ng dumilim sa lab
Kimbrly Ann MartinezDays have passed at naging kabisado ko na din sa wakas ang buong bahay. Halos magka ligaw-ligaw kami nung una pero habang tumatagal ay naging kabisado na. Sa ngayon ay ako muna ang nag-aalaga kay Kj dahil wala naman akong trabaho. Yun nga lang dahil walang trabaho wala na ding pera. Pasalamat na lang ako at amy makakakin dito sa mansion kondi baka nagutom kaming magkapatid pati anak ko. Walang Jonathan ang nagpapakita matapos ang ilang araw. Tinutotoo talaga niya na hindi muna siya bibisita dahil maging busy daw siya sa kumpanya niya na ewan ko lang kung totoong busy nga siya doon. Wala din naman akong makialam doon. Ang importante sa akin ay ang mabigyan niya ng support kahit ang anak man lang niya.Ang mga kapatid ko naman ay malayang maglabas pasok dito sa bahay. Okay naman sila, pero habang tumatagal ay nakikita ko sa kanila ang boredom dahil wala man lang silang ginagawa dito. Nasanay silang na maagang gumising dahil kailangan na magtrabaho sa tubohan
Jonathan McKinneySobrang busy ko nitong mga nakalipas na araw. Ang dami kong mga kailangang gawin dito sa opisina. Kaliwa’t kanan ang mga meetings ko. Pati mga papeles na kailangan na pirmahan ay tambak rin. Kaya hindi ko man lang nabisita ang pamilya ko kahit saglit man lang. Napahilot tuloy ako sa noo ko. Maya-aya ay nakarinig ako ng katok sa labas ng opisina ko. “Come in,” sagot ko kung sino man sa mga assistant ko ang kumatok. Maya-maya ay si Joville ang pumasok. May dala itong planer na siguradong naglalaman na naman ito ng mga meetings ko. Napakamot na lang ako ng noo. At napa buga ng hangin.“Are you okay, sir?” tanong ni Joville. Napa Tango-tango lang ako. “Go on,” sabi ko sa kanya. “You have a meeting with Mr. Frederick at Javis Restaurant at 11 o’clock in the morning, sir,” remind niya sa akin. Napatango na lang ako sa sinabi niya. “Alright, remind me at 10 o’clock and you have to go with me to take down some important notes,” sabi ko sa kanya.“Noted, sir.” sagot
Kimberly Ann MartinezNapatanga lang ako sa sinasabi ni Mara. Ginagamit lang ako ni Jonathan? Totoo kaya ang sinabi nito? Pero kung sakaling totoo, dapat noon pa na umalis ako ay nagpakasal na silang dalawa. Kasi doon pa lang nagtagumpay na silang paikotin ako. Hindi ko na alam kong anong iisipin ko. "Ate, wag kang maniwala sa sinasabi ng babaeng yon. May saltik lang yon sa utak," sabi ni Karillo na di ko alam kung pinapatawa lang ba ako or seryoso siya sa sinasabi niya.Napailing na lang ako at umakyat sa taas upang mapuntahan ang anak ko. Matapos kaladkarin ni Jonathan si Mara ay hindi pa ito bumabalik. Wala din namang dahilan upang hintayin ang pagbabalik niya. Kaya umakyat na ako. Naabutan ko si Kyla at Kj na naglalaro ng snake and ladder.“Nanay!” sigaaw ni Kj ng makita ako. "Wala na po ba ang monster?” “Monster?” tanong ko sa kanya.“Sabi po kasi ni ante Kyla, monster daw yong babaeng kanina,” nakangusong wika ni Kj. Sinamaan ko ng tingin si Kyla na tinawanan lang ng huli.
Jonathan McKinney"Dahan-dahan sa paglalakad," sabi ko sa asawa kong si Kimberly Ann. “Saan ba kasi ang punta natin at kailangan pang piringan ako?” reklamo niya ngunit tinawanan ko lang at hindi nakikinig sa pakiusap niya na hayaan siyang maglakad mag-isa.Nakapiring ang mga mata nito. Kaya hindi niya kita ang dinadaanan namin ngayon. Kaya tudo alalay ako baka biglang madapa ito. Simula pa lang sa kumpanya ay nakapiring na siya. Hindi na alam kong saan ang punta namin. Sumakay kami ng helicopter na pag-aari ng kaibigan kung si Lucifer. Hanggang sa lumapag ang sinasakyan namin malapit sa lugar kung saan ko siya dadalhin.Two months after our wedding masasabi kung super blessed ako na siya ang naging asawa ko. Super maalaga, hands on sa aming mag-ama. Kahit busy siya sa trabaho ay bumabawi siya pagdating ng bahay. Kaya ngayon ay gusto kong i-surprise siya. I want her to be the first one who sees this place. I know this place is one of the most memorable places for her. So, I brought h
Kimberly Ann MartinezLumipas ang mga buwan at masasabi kong marami ang nabago sa aming magkapatid. Tuloy ang pagiging CEO ko sa kumpanya namin. Samantalang ang mga kapatid ko ay ipinagpatuloy ang pag-aaral nila sa isang pribadong University. Si Karylle ay isa ng abogado matapos isang makapasa sa bar exam last month. Masaya ako para sa kanila dahil unti-unting nagbago ang buhay namin. Mas naging malapit sila sa tatay at lolo namin. For the first time ay wala akong mga kapatid na kasama ngayon sa bahay kung saan ako nakatira kasama si Jonathan. Mas pinili nilang manirahan kasama ang tatay namin. Gusto ko ding kasama sila ngunit ayaw naman akong payagan ni Jonathan. Naiintindihan ko naman dahil may anak kami. And Maybe, this is the time na sarili ko naman ang iisipin ko kasama ang mag-ama ko. Ito din ang gustong mangyari ng mga kapatid ko, ang isipin ang sarili ko.As for Mildred and Mara. Napag-alaman kong lumipad silang mag-ina patungong London. Doon na daw sila maninirahan for good
Kimberly Ann MartinezHinihipan ko ang mainit na arroz caldo. masyado pa kasing mainit kaya kailangan kong hipan para hindi para hindi mapaso si Don Rolando kapag sinubuan ko. Nasa ospital ako ngayon binisita si Don Rolando dahil wala man lang nagbabantay sa kanya dito. Nagdala ako ng pwedeng makakain niya kasi sabi ng doctor mga soft food lang daw muna ang pwedeng kainin nito since kagagaling sa pagka-mild stroke. I realize, life it too short. Kaya hindi pwedeng mas pairalin ang galit sa dibdib baka pagsisihan mo sa huli. Kaya ito ako ngayon, kusang nagpapababa ng loob. Hindi ko na iniisip kung galit pa rin sila sa akin basta, ginawa ko na ang alam kung tama sa paningin ko. “Ah,” sabi ko kay Don Rolando at iniumag ang kutsara sa baba niya. Naka-sandal siya ngayon sa headboard ng ospital bed niya. Parang batang masunurin naman ito at ibinuka ang bibig. Nakangiting sinubo ko sa kanya ang arroz caldo. Ang buong akala ko ay tatanggi pa siya, kaya nagulat na lang ako tinanggap niya ang
Kimerly Ann MartinezNagtataka ako kung bakit may isang sasakyan ang naka-park sa garahe ng nakarating kami mula sa opisina. Napalingon ako kay Jonathan baka sa kanya lang ito at hindi niya sinasabbi sa akin. “May bago kang sasakyan?” tanong ko sa kanya.“No. Hindi ko alam kung kanino to,” sagot niya sa akin.Nagkibit balikat na lang ako at bumaba na sa sasakyan. Hindi ko na hinintay pang pagbuksan niya ako ng pinto. Agad akong naglalakad papasok ng bahay dahil hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng kaba. Wala naman ito kanina habang papauwi kami. Ngayon lang nang makita ko ang sasakyan na hindi familiar sa akin. Rinig ko kaagad ang ingay ni Kj habang papasok. Tela, masaya itong nag-kwento sa mga bagay-bagay at tela may kausap ito. Kaya naman na curious ako kung sino ang kausap nito. Ramdam ko ang pagsunod ni Jonathan sa akin hanggang sa makarating kami sa sala. Kita ko ang mga kapatid ko na nakatingin lang sa gitna ng sala na tela hindi rin makapaniwala sa kung sino ang bisita
Kimberly Ann MartinezTumayo ako at nagpahila na lang sa kanya palabas ng conference room. Dinala niya ako sa top floor ng gusali na ito. Manghang-mangha ako sa pagdating doon. Katulad ng opisina ni Jonathan sa McKinney Corporation, mapakalawak din ang buong silid. Wala akong masabi sa interior design dahil sobrang ganda ng pagkaka-design at sobrang kumportable ng paligid. Hindi masakit sa mata ang mga design. Napangiti na lang ako dahil talagang nag-effort si Jonathan para dito."Is this my office?" tanong ko sa kanya kahit na obvious na obvious na sa akin talaga dahil sa labas ng pinto may nakasulat na office of the CEO. "Yes." sagot niya. "Pero sure ka talaga gawin mo akong CEO dito?" hindi pa rin ako makapaniwala na may sarili akong position dito."Yes, because you deserved it," sagot naman niya. "You like it?""Yes. Thank you," sabi ko."You're welcome, babe," sagot niya at yumakap sa likod ko. Ang hilig nitong mangyakap mula sa likod. Nakarinig kami ng katok mula sa labas
Kimberly Ann MartinezKinakabahan na naglalakad ako kasama si Jonathan sa hallway ng Martinez Corporation. Ayaw ko sanang sumama dahil sigurado akong nandoon ang lahat ng kapamilya ng tatay ko. Ayaw kung mag-cause ng komusyon dito sa kumpanya nila. Isa pa, ayaw kung mahusgahan. But Jonathan insisted that I should be there. Kailangan daw niya ng taga-take down notes since absent si Joville. Ngunit ang pinagtataka ko ay kung bakit kailangang pormal na pormal ang mga suot namin. Kung simpleng meeting lang ito ay pwede naman casual lang.“Come on, babe. Smile,” pampalakas ni Jonathan s akin habang pinipisil ang ilong ko. Nakabusangot kasi ako dahil kinakabahan ako.“Bakit naman kasi ako ang isinama mo dito. Pwede namang isa kina Gerald at Paolo na lang,” reklamo ko sa kanya. “Nakakasawa na kasing makita ang pagmumukha nilang dalawa,” pabirong wika ni Jonathan sa akin. Irap lang ang sinagot ko sa kanya. Agad pomormal ang mukha ni Jonathan ng makarating kami sa tapat ng pinto. Ako naman a
Kimberly Ann MartinezWala sa sariling bumangon ako sa kama. Mag-isa lang ako dito sa lugar na hindi ko alam kung saan. May nakita akong sapin sa paa sa paanan ng kama. Kaya yon ang sinuot dahil malamig ang sahig. Naglakad ako patungo sa pinto at laking gulat ng sumalubong sa akin ang isang malawak na karagatan.Nagtataka na nilibot ko ang paningin. Hindi naman umausad ang sinasakyan kung yate. Oo, Nasa isang maliit na yate ako ngayon. Nagtatatakang hinananap ko si Jonathan. Siya lang naman ang kasama ko kanina kaya malamang siya ang nagdala sa akin dito. May nakita akong hagdan papunta sa taas kaya naman ay tinungo ko ito at umakyat doon. Palagay ko ay roof deck ang nasa taas nito at hindi nga ako nagkamali. Gulat akong nakitang may nakahandang lamesa sa gitna nito at may mga nakatakip na hindi ko alam kung ano ang laman sa loob.. Sa gilid ay nakita ko si Jonathan na malayang nakatingin sa karagatan. Hindi naman mainit ang panahon dahil takipsilim na. Napangiti ako at dahang-d
Kimberly Ann Martinez“Mr. McKinney, It’s good to see you here,” sabi ng pinakamatanda sa kanila na lalaki. Napatingin muna si Jonathan sa akin bago siya sumagot. “Same here, Mr. Martinez.”So, ang lalaking ito ay ama ng tatay ko? Ibig sabihin lolo ko ang mantandang ito? Agad tumalim ang paningin ko habang tinitingnan ang pakikipagkamay ni Jonathan sa mga ito. Napatingin ako sa ama kong nakamata lang sa akin. Halatang hindi makapaniwala sa nakita ngunit parang may nabasa akong pangungulila sa mata niya? Napailing ako ng lihim. Naagaw ang paningin ko sa mag-inang Mildred at Mara na parehong nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin. Tinaliman ko din sila ng mata. Akala nila matatakot ako sa kanila. Hindi. Lalo na ngayon na may anak ako. Hindi ako pwedeng mag-papaapi na lang dahil kailangan kong protektahan ang anak ko laban sa kanila. “Oh, you have a new secretary, Mr. McKinney? She’s so pretty to be your secretary,” sabi ng matandang Martinez. Ayokong isipin na lolo ko ito dahil
Kimberly Ann MartinezTakang-taka ako kung bakit mas lalong nadagdagan ang mga files sa mesa ko. Matapos naming makarating dito sa opisina ni Jonathan ay ganito na agad ang bumungad sa desk ko. Mga documento pa rin na galing sa Martinez Corporation. Kaya naman ay hindi ko na mapigilan pang mag-reklamo kay Jonathan.“Ano na naman to? Nakakasawa na kayang magbasa ng mga ito? Gusto mo talagang ipamukha sa akin kung gaano ako kaliit dahil anak lang kami sa labas?” di mapigilang magsalita at ilabas ang mga hinaing ko. Paano ba kasi ang mga nakikita ko ngayon ay ang mga monthly report ng sales and profit ng kumpanya. Pati na rin kung gaano kalaking pera ang inilabas ng kumpanya nila para sa isang project. Bilyon-bilyon ang mga lumalabas at ang income ng kumpanya tapos kami ng mga kapatid ko ay wala man lang nakuha ni isang sentimo. “Come on, babe. Just study it at kung may makita kang kahina-hinala ay wag kang mangingiming magsalita or magtanong sa akin, hmmm?” sabi naman ni Jonatha