Umupo si Emory sa isang upuan dito sa hardin. Tanaw na tanaw niya ang maaliwalas na kalangitan at ang pagkinang ng mga butuin sa kalangitan. It was captivating. Dagdag pa ang pag-ihip ng malamig na hangin na tumatangay sa mga takas niyang buhok.It was a moment of peace. She loves how the world is s
Hindi na mapigilan ni Emory ang humagugol. Agad naman siyang niyakap ng binata nang mahigpit. Siniksik niya ang kanyang mukha sa dibdib nito at tuluyan nang humikbi.“I’m so sorry for taking away the kids for too long. Natatakot lang ako. I was scared. Too scared na hindi ko naisip na baka isa sa ka
“Okay.”--TAHIMIK niyang pinanood ang kalmadong mukha ni Emory. He couldn’t sleep. Pakiramdam niya kasi sa oras na matulog siya ay hindi na niya masasaksihan ang magandang mukha nito sa kanyang paggising.He’s scared to lose her again.Sa naging usapan nila ay natugunan ang ilang katanungan sa kany
Abala si Emory sa pagluluto ng agahan. Hindi niya na maalala kung kailan siya huling nakapagluto ng agahan para sa kanyang mga anak. Usually, siya ang mahuhuling magising at may pagkain na sa mesa na pinagluto ni Selim.Kung nang nagdaang linggo ay papel at ballpen ang hawak niya pagkagising, ngayon
Bigla tuloy siyang nakaramdam ng awa. Alam niyang wala pang matinong tulog ang binata dahil kakatulog pa lang nito kaning madaling araw. Tapos magigising ito kaagad dahil sa maaga nilang bisita.Lumapit si Beau sa kanya at ganoon na lang ang paghigit ng kanyang hininga nang maramdaman niya ang pagha
Agad naman itong inalo ni Emory sa pamamagitan ng paghaplos sa likod nito. He bit his lower lip and took a very deep breath. He turned to his mother. “Maupo po muna kayo. You’re scaring her.”It might seem a little rude but he has to say it. Alam niyang hindi komportable ang kanyang anak sa maraming
Tahimik na pinagmamasdan ni Emory ang ina ni Beau at ang mga anak niyang maglaro at mag-usap gamit ang lengwaheng ingles. Medyo nabubulol pa ang mga bata sa pagsasalita dahil hindi ito sanay sa wikang lengwahe.“Ang tigas mo rin e ‘no?”She didn’t have to turn her head to see who it was. Tinig pa la
“Emory,” the lady called.Umismid si Jessica sa kanyang tabi at ito naman ang lumapit sa mga bata. Emory kept an eye on her babies. Baka kasi saktan ito ni Jessica dahil sa pang-iinis niya rito. Pikunin pa naman ‘yon.She made sure to show her composed smile as the lady approached her. “Tita… I mean
“You wanted this,” he replied and looked at her. “You wanted this and there’s no need to be sorry. You chose him.”“He’s the father of my children.”“And you think he loves you?”“I love him,” she replied in a very low voice. “I… I don’t need him to love me. I love him, and that’s all matters.”Pans
Nang ilang hakbang na lang ang layo ay narinig nila itong nagsalita.“I was told you’re coming over.” Lumingon ito sa kanilang pwesto at tinaasan siya ng kilay. “You came here for what? To brag how happy you are right now?”Umiling siya at napalunok. “Brille…”“Have a seat,” saad nito at iminuwestra
“Are you sure about this?”Hindi na niya mabilang kung pang-ilang beses na siyang tinanong ni Beau tungkol sa bagay na ‘yon. She frowned at him and then smiled. Humilig siya sa balikat ng kanyang katipad at niyakap ito sa beywang.“You’re by my side. I’m always sure, Beau. Alam ko namang hindi mo ak
“What do you mean seeing me in person?”“Hindi mo ba alam? Your secretary contacted me to be your wedding planner. So I guess I have to see you soon?” Humagikhik ito. “Anyways, it’s morning here. Mag-iimpake pa ako para makapagkita na tayo.”Magsasalita pa sana siya nang margining niya ang malumanay
“Ako ang mauunang papasok,” he replied coldly. “I want to see him as well.”“Why now?” pangungulit nito. “Are you trying to win your parents back?”Napaismid siya sa tanong nito at mahinang napailing. “I don’t even give a fuck about them. Pinagbibigyan ko lang ang fiancée ko. I want her to be happy.
The flight bounce back to the Philippines was quiet. Kasama nila si Selim na umuwi. According to him, he just wanted to be back in the Philippines and spend more time with the kids. Hindi rin naman problema ‘yon sa kanya. Mas mainam na rin ‘yon dahil gusto niyang makabawi sa binata dahil sa mga sakr
“Let’s just say… he’s in good place.”“In paradise?” Suminghap si Melissa. “He’s dead?”Mahina siyang natawa sa sinabi nito. “No. I mean, he’s in a place well taken care of.”Ang pagkakakunot ng noo nito ay unti-unting nawala hanggang sa unti-unti nitong na-gets kung ano ang ibig niyang sabihin. “Oh
"Iinom lang ako ng tubig," sagot nito at tipid na ngumiti. "Congratulations once again. Kailan ang nalalapit na kasal?" She chuckled."Hindi ko alam kung kailan. Kaka-engage pa lang namin, e. How have you been, by the way? Are you up for a little chitchat?""Of course!" sambit nito at ngumiti sa kan
"What exactly happened?" malumanay niyang tanong sa kanyang kaibigan na ngayon ay kaharap niyang nakaupo sa silya rito sa hardin ng bahay ni Beau na binili para sa kanya. "You made me worry, Selim. I was so damn worried about you. Halos araw-araw kong iniisip kung bakit mo ginawa ang bagay sa 'yon p