Umupo si Emory sa isang upuan dito sa hardin. Tanaw na tanaw niya ang maaliwalas na kalangitan at ang pagkinang ng mga butuin sa kalangitan. It was captivating. Dagdag pa ang pag-ihip ng malamig na hangin na tumatangay sa mga takas niyang buhok.It was a moment of peace. She loves how the world is s
Hindi na mapigilan ni Emory ang humagugol. Agad naman siyang niyakap ng binata nang mahigpit. Siniksik niya ang kanyang mukha sa dibdib nito at tuluyan nang humikbi.“I’m so sorry for taking away the kids for too long. Natatakot lang ako. I was scared. Too scared na hindi ko naisip na baka isa sa ka
“Okay.”--TAHIMIK niyang pinanood ang kalmadong mukha ni Emory. He couldn’t sleep. Pakiramdam niya kasi sa oras na matulog siya ay hindi na niya masasaksihan ang magandang mukha nito sa kanyang paggising.He’s scared to lose her again.Sa naging usapan nila ay natugunan ang ilang katanungan sa kany
Abala si Emory sa pagluluto ng agahan. Hindi niya na maalala kung kailan siya huling nakapagluto ng agahan para sa kanyang mga anak. Usually, siya ang mahuhuling magising at may pagkain na sa mesa na pinagluto ni Selim.Kung nang nagdaang linggo ay papel at ballpen ang hawak niya pagkagising, ngayon
Bigla tuloy siyang nakaramdam ng awa. Alam niyang wala pang matinong tulog ang binata dahil kakatulog pa lang nito kaning madaling araw. Tapos magigising ito kaagad dahil sa maaga nilang bisita.Lumapit si Beau sa kanya at ganoon na lang ang paghigit ng kanyang hininga nang maramdaman niya ang pagha
Agad naman itong inalo ni Emory sa pamamagitan ng paghaplos sa likod nito. He bit his lower lip and took a very deep breath. He turned to his mother. “Maupo po muna kayo. You’re scaring her.”It might seem a little rude but he has to say it. Alam niyang hindi komportable ang kanyang anak sa maraming
Tahimik na pinagmamasdan ni Emory ang ina ni Beau at ang mga anak niyang maglaro at mag-usap gamit ang lengwaheng ingles. Medyo nabubulol pa ang mga bata sa pagsasalita dahil hindi ito sanay sa wikang lengwahe.“Ang tigas mo rin e ‘no?”She didn’t have to turn her head to see who it was. Tinig pa la
“Emory,” the lady called.Umismid si Jessica sa kanyang tabi at ito naman ang lumapit sa mga bata. Emory kept an eye on her babies. Baka kasi saktan ito ni Jessica dahil sa pang-iinis niya rito. Pikunin pa naman ‘yon.She made sure to show her composed smile as the lady approached her. “Tita… I mean
“Finn,” bati ni Ivy sa bata. “Maaga bang natapos ang classes mo?”“Yes, mom.” Humalik ito sa pisngi ng kanyang ina at nagawi ang tingin sa kanya.Mukhang napansin naman ni Ivy ang pagtingin ng bata nito sa kanya dahilan para agad itong ngumiti. Tumuwid ito ng tayo at nakangiting tumingin sa kanya.“
Sumakay siya sa passenger’s seat at hinugot ang kanyang phone mula sa kanyang bulsa, baka sakaling may text si Beau o kung ano. But to her disappointment, wala siyang makitang text mula rito na siyang ikinanguso niya.“Nga pala, is it okay to ask about your former wedding planner?” tanong ni Ivy at
TWO WEEK passed and everything returned to normal. Medyo naninibago siya sa katotohanang wala na rito si Selim. Ayaw niya sanang ibigay ang wedding invitation na bigay ng ina nito, but Selim has the rights to know before that day comes.Naging normal ang daloy ng kanilang buhay. She and Beau are now
Hindi na niya hinintay pang makasagot ito at agad na niyang pinatay ang tawag.Alam niya ang mga mapang-insultong binato ng kanyang pamilya kay Emory nang inakala ng mga itong patay siya. And that’s not what he wanted. Sinisisi nila si Emory sa mga bagay-bagay na wala namng control ang dalaga.It wa
Ilang pictures din ang kanilang kinuha bago sila nagdesisyon na muling bumalik sa loob ng sasakyan. Inaantok na rin kasi siya kaya’t kailangan na niyang umuwi.“Mommy, şimdi eve mi gidiyoruz?” tanong ni Blue nang makapasok sila sa loob ng sasakyan. [translation: Mommy, are we going home now?]Binali
THEY SPENT THE next days filled with laughter and bond with their babies. Binisita nila ang mga lugar na palaging bukambibig ng mga turista rito sa Batanes. Nakaka-amaze nga ring isipin na walang ni isang fast food restaurant ang nakapasok sa lugar na ito, making this place feels like a touch of old
HINDI ALAM NI Bliss kung ano ang kanyang sasabihin. Her mother standing in front of her felt surreal. She doesn’t even know what to say. Naging blanko ang kanyang isipan sa kung ano man ang kanyang dapat na sabihin sa kanyang ina.“M-mommy,” she uttered.“Anak…” Lumapit ito sa kanya at nagulat siya
This is frustrating. Naiinis siyang sabihin na mayroong point ang binata.But it’s not like he’s not doing his best, right? Ginagawa niya naman ang lahat ng kanyang makakaya para magkaayos sila ni Emory. Ayaw niyang mawala ito sa kanya.Sinubukan niyang isipin ang sarili na kasama ang ibang babae, n
She also turned on the faucet to fill the tub with warm water. Humikab siya at tinitigan ang sarili. The dark bags under her eyes is already making her look horrible. These dark bags aren’t just from last night. Idagdag mo na rin ang mga pag-iyak niya nang buong magdamag nang mag-away sila ni Beau.