15
Pagkatapos kong sambitin ang pangalan ng kakambal ko ay madaming alaala ang kaagad na sumulpot sa isipan ko. Alaala na kahit anong baon ko sa kasuloksulokan ng isip ko ay hinding hindi ko magawang makalimutan.
Sa murang edad na labing isa ay nakagawa na ako ng isang krimen. Nagawa kong makapatay ng isang tao at kakambal ko pa.
At sa murang edad na iyon, buong akala ko'y doon na nagwakas ang buhay ni Snow White.
Tahimik akong naglalakad sa labas ng bahay ampunan. Marami ring mga kabataan na katulad ko ang naglalaro sa labas, nagkukulitan at nagkwekwentuhan.
Pero iilan sa kanila ay napapatingin sa akin sa tuwing madadaanan ko sila. Wala akong ideya
16"At pagkatapos 'nun, umalis ako sa lugar na iyon," sabi ko. "Nagpakalayo layo ako hanggang sa makarating ako sa ibang bayan. Nagpagala gala ako sa ibang lugar at kung saan saan lang ako natulog hanggang sa matagpuan ako ng isang mayamang pamilya at kinuha akong katulong," kumibit balikat ako pagkatapos. "Pero tumakas rin ako sa kanila at ayon.... Nagkakilala tayo."Umismid ako at umiwas ng tingin sa kanya pagkatapos kong magkwento. Hindi ko kayang tumingin ng diretso sa kanya at natatakot rin akong makita ang reaksyon niya."Ano?" nasabi ko na lang dahil wala akong narinig na salita mula sa kanya. Hindi ako komportable sa pagiging tahimik niya. "Wala ka bang sasabihin d'yan?"Kasalukuyang nakasandal ako ngayon sa puno samantalang si Vayne naman ay nakaupo naman sa harapan ko. Na
17Alam kong hindi lang ako ang nakakaramdam ng isang malakas at makapangyarihang presensya. Alam kong pati si Vayne ay nararamdaman rin iyon sa babaeng kalahating kabayo o unicorn na biglang sumulpot sa harapan namin ngayon.Pero mabuti naman at meron nang nilalang rito na nagsasalita sa lenggwahe namin. Kaya lang, mukhang hindi madaling kausapin ang babaeng ito.Pabalik balik naman ang tingin sa amin ng babae kay Vayne at sa akin hanggang sa bigla na lang siyang mahinang tumawa na siyang kinataka namin ni Vayne."Biro lang," nakangiting saad niya sa amin. Kahit purong puti ang mata niya ay lalong gumanda siya dahil sa pagngiti niya. "Mga manlalakbay siguro kayo, ano?"Nagkatinginan lang kaming dalawa ni Vayne. Parehong nag-uusap kaming dalawa gamit ang mata ku
18Naging tahimik ang buong paligid na kinaroroonan ko. Tanging ang malakas na pag-agos ng tubig sa ilog ang nag-iisang nangingibabaw sa pandinig ko.Tahimik akong nakaupo. Nakatingin sa kawalan. Tulala. Kanina lang ay apat kaming nandirito pero ngayon ay nag-iisa na lang ako. Ang ingay ng tubig sa likod ko na lang ang tanging naging karamay ko.Pabalik balik sa isipan ko ang eksena kanina. Hindi pa rin ako makapaniwala na wala na ngayon si Vayne sa tabi ko. Hindi man lang ako nagtagumpay sa pag-awat kay Rolan dahil hawak ako sa leeg ni Snow White.Si Snow White, talagang nagbago na talaga siya. Dati ay pinoprotektahan niya ako kay Ciela pero ngayon ay hindi na siya nagdadalawang isip na saktan ako.Pero wala akong karapatang husgahan siya sa ikinikilos niya nga
19"Tumayo ka dyan, binibini," may diin na utos sa akin ni King Lash ngunit hindi pa rin ako gumalaw.
20Itinaas muli ni Damien ang wand niya atsaka niya tinutok iyon sa mga paa ko at pagkatapos 'nun ay malaya ko na ring naikikilos ang mga paa ko."Ngayon," ani niya. "Ano ngayon sa dalawang teorya ko ang susuportahan mo?" tanong niya sa akin."Ulitin mo nga ang huling sinabi mo," 'di makapaniwalang sabi ko. "A-Ang mama ko?""Teorya ko lang iyon," sabi ko. "Hindi pa ako sigurado. Tingin mo, kung mama mo nga iyon bakit naman siya papatay ng tao?" takang sabi niya. "Ikaw ang anak, ano sa tingin mo?""Malabo na ang memorya ko tungkol sa kanya," sabi ko. "Hindi ko naman siya nakasama ng matagal.""Nakakalungkot naman," komento niya pero hindi ko alam kung bakit medyo nainsulto ako sa tinuran niya. "Pero gaya rin ng unang sinabi ko, posibleng nagsisinungaling rin si Vayne sa sinasabi niyang kondisyon para magaya ang anyo ng isang tao. Posibleng ginaya niya ang anyo mo nung araw na namatay ang lalaking tinutukoy ko."Magsasalita na sana ako pero kaagad niya akong naunahan, "Alam kong ko-kontr
21"Ang tanong lang ay kung papayag ka ba sa magiging kondisyon natin...""Ano? Papayag ka ba?"Muli kong inalala ang pag-uusap namin ni Damien sa infirmary ng eskwelahan na siyang dahilan kung paano ako naging tagapaglingkod ng kastilyo."Anong kondisyon ba iyon?" naiintrigang tanong ko kay Damien."Para magkaroon ka ng matutuluyan, kailangan mong maging tagapaglingkod ko, Red," sabi nito sa akin dahilan para ikakunot-noo ko senyales na hindi ako sang-ayon sa sinasabi niya."Ano?" iritadong singhal ko."Kapag naging tagapaglingkod kita, wala ka nang magiging problema sa matitirhan mo o sa pagkain mo," sabi niya sa akin. "Sweswelduhan ka pa ng
22Gaya nga ng unang sinabi ni Damien sa akin kanina, ang magiging kwarto ko ay malapit rin sa kwarto niya bilang tagapaglingkod niya.Nang unang beses akong makatapak sa kwarto ay hindi ako kaagad makapaniwala sa nakita ko. Alam kong para sa mga katulad ni Damien, ordinaryo lang ang kwartong ito para sa kanila. Pero para sa akin, hindi. Ito ang pinakaunang beses na magkakaroon ako ng sariling kwarto at kahit pa na mas simple ito kaysa sa mga kwarto ng mga maharlikang naninirahan rito. Ito pa rin ang pinakamagarang kwarto na matutulugan ko.At dito? Dito na rin nga pala ako gabi gabi nang matutulog mula ngayon.Hindi ako makapaniwala, parang akong nananaginip nang gising!Kaya lang nang tuluyan nang lumalim na ang gabi, ang pag-aakala kong magiging sobrang mahim
23Kasalukuyang nasa labas kami ng kastilyo nina Damien, ako at ni Ginoong Edward. Nakasandal lang ako sa isang puno habang nakaupo samantalang si Ginoong Edward ay tinuturuan siya ng tamang paggamit ng wand sa pakikipaglaban.
Simoy na simoy ko ang preskong hangin habang kasalukuyang nasa itaas ako at nakasampa sa likod ni Vayne na ngayon ay nasa anyong Pegasus. Ang mahabang pulang buhok ko naman ay sumasayaw sa lakas ng hangin na humahampas sa akin dahil sa tulin ng paglipad ni Vayne.Ilang taon na nga ba ang lumipas? Pito o walong taon na yata bago ko muling napagpasyahan na bumalik sa lugar na iyon. Sapat na siguro ang mga taong lumipas para harapin ang aking nakaraan. Ang ikinababahala ko lang ay kung malugod ba nila akong tatanggapin. Ano kaya ang magiging reaksyon nila kapag nakita nila akong muli?Maya’t maya, lumipas ang ilang oras ay natanaw ko na ang bahay ampunan. Nakadama ako ng kaunting kaba sa aking dibdib pero isiniwalang bahala ko na lang muna iyon. Wala nang atrasan pa. Ako naman ang may gusto na gawin ang bagay na ito kaya kailangan kong panindigan ang naging pasiya ko.Nang makalapit na kami sa destinasyon namin ay napagpasyahan na ni Vayne na lu
34Marami na siyang taong napatay pero hindi pa pala niya ginagamit ang buong lakas niya kanina. Parang sinadya ng tadhana o siya mismo na ako ang huling makakalaban niya para sa akin niya mismo gamitin ang buo niyang lakas.
33Agresibong lumabas ang mga halaman ng rosas sa paligid ko habang masamang nakatitig sa isang impostor na nasa harapan ko ngayon. Samantalang siya naman ay walang emosyong nakatitig lang sa akin.Nanginginig ko
32"Nakakalungkot," malumanay na sabi ni Snow White habang nakaharap kami sa isang maliit na cupcake at may maliit itong kandila na nakapatong sa gitnang bahagi. "Tuwing kaarawan natin, palagi kong naalala sina Ama at Ina."
31Bahagyang napabuka ang bibig ko. Nagsinungaling sa akin si Damien. Buong akala ko ay ang markang nasa palad ko ay para bigyan ako ng sumpa sa oras na naglihim o nagtraydor ako sa kaniya pero ayun pala ay para protektahan ako sa alinmang sumpa.
Shape of Lies30“Base sa nakikita ko sa sitwasyon mo ngayon, gan’yan rin ang kalagayan ng ibang nilalang na nakita ko bago sila mamatay para pakinabangan.”“Ikaw?!” gulat na ani ko.Hindi siya nagsalita. Namilog lang ang mga mata niya habang nakatitig rin ito sa mga mata ko. Kasalukuyan nahihirapan pa rin ito sa paghinga dahil sa halamang nakapulupot sa leeg niya. Ang mga kamay niya ay pinipilit naman luwagan ang pagkakapulupot
29Bigla akong napahinto sa paglalakad. Sa 'di malamang dahilan ay biglang tumaas ang balahibo ko sa batok.Bakit?
28Walang tigil sa panginginig ang mga kamay ko. Pati rin ang mga labi ko. Nawala rin pansamantala ang natural na kulay ng balat ko dahil sa pagkakaputla ko. Ilang minuto na ang lumipas pagkatapos mahulog ng kapatid ko sa bangin.
27Wala na ang alaga niyang Pegasus na nakadagan sa likod ko kanina. Kasalukuyang nakatayo na ako ngayon habang pabalik balik ang tingin ko sa mukha niya at sa hawak niyang lalagyan."Sigurado ka?" taas kilay na